Jean Michel Jarre, Live In Sochi (Full Concert)

[foxxx]

Απο synthtopia

http://www.youtube.com/watch?v=HpebyROTB4A#t=537

 

[Μανώλης Χναράκης]

Ωραίο!

 

[Terry RoscoeBeck5]

Ωραίο... ωραίο... αλλά μια απορία βρε παιδί μου: Αυτό το κοινό που το είχανε; Κάποια στιγμή εκεί στα 52 λεπτά άκουσα κάτι απόμακρα χειροκροτήματα και ένα σφύριγμα 

ΥΓ: Καλός ο Jarre και μου αρέσει διαχρονικά, αλλά... πως να το πω τώρα... Εμ, ο Βαγγέλης θα τα έπαιζε μόνος του αυτά, χωρίς άλλους τρεις νοματαίους  ;D ;D ;D

ΥΓ: Πλάκα κάνω. 

 

[Μανώλης Χναράκης]

αλλά... πως να το πω τώρα... Εμ, ο Βαγγέλης θα τα έπαιζε μόνος του αυτά, χωρίς άλλους τρεις νοματαίους  ;D ;D ;D

Άλλο πουλάει ο ένας κι άλλο ο άλλος. Επίσης μην ξεχνάς πως ο Βαγγέλης εκτός από το διαφορετικό """ρεπερτόριο""" έχει και διαφορετικό "ρεπερτόριο" εξοπλισμού, νομίζω...
Διορθώστε με αν κάνω λάθος

 

[foxxx]

Άλλο πουλάει ο ένας κι άλλο ο άλλος. Επίσης μην ξεχνάς πως ο Βαγγέλης εκτός από το διαφορετικό """ρεπερτόριο""" έχει και διαφορετικό "ρεπερτόριο" εξοπλισμού, νομίζω...

Διορθώστε με αν κάνω λάθος

Σωστο  8)

 

[cyclops]

Έκαστος στο είδος του που λένε. Θεωρώ ότι σε άλλο μουσικό είδος ανήκει ο ένας, σε άλλο ο άλλος. Προσωπικά προτιμώ το Βάγγο λίγο παραπάνω, για διάφορους λόγους, αλλά από τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα στην ηλεκτρονική ήταν ο Μιχαλάκης. Άλλη φάση εντελώς.

Και φυσικά όπως ανέφερε ο Μανώλης, άλλο τρόπο εκτέλεσης και ενορχήστρωσης χρησιμοποιεί ο ένας, άλλο ο άλλος. Ο Vangelis είναι κατά κάποιο τρόπο (σχεδόν) εντελώς αντόνομος. Ο JMJ για να παίξει μόνος του πρέπει να έχει sequencers ή backing tracks. Αν και κανένας δε μπορεί να με πείσει ότι τα concerts (του JMJ) των τελευταίων ετών δεν έχουν κάτι από τα δύο, ότι δηλαδή δεν υπάρχει και 4ος ή 5ος παίκτης στο παιχνίδι (είτε πραγματικός είτε εικονικός).

 

[foxxx]

Ο καθενας σιγουρα εχει τον δικο του τροπο δουλειας με τους δικους του ηχους 

 

[atreu73]

Και 'γω προτιμώ Vangelis. Είναι νομίζω ένα είδος από μόνος του.

 

[cyclops]

Και 'γω προτιμώ Vangelis. Είναι νομίζω ένα είδος από μόνος του.

Ακριβώς αυτό. 8)

Ο καθενας σιγουρα εχει τον δικο του τροπο δουλειας με τους δικους του ηχους  

Όπως και να το κάνουμε, η επικούρα που χαρακτηρίζει το Βαγγέλη, και ο τρόπος που ενορχηστρώνει και εκτελεί, είναι one-of-a-kind. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, ούτε στη δουλειά που κάνει στο στούντιο, ούτε στα concerts που δίνει. Και μόνο που δε χρησιμοποιεί υπολογιστές σε κανένα μέρος της συνθετικής και παραγωγικής διαδικασίας (ούτε καν στην ηχογράφηση), αυτό και μόνο μιλάει από μόνο του. Εγώ δηλαδή δεν έχω δει ποτέ μου συνθέτη να κάνει scoring έχοντας μπροστά του την οθόνη που παίζει η ταινία την οποία έχει αναλάβει να "ντύσει", και σε κάποια λεπτά έχει συλλάβει το θέμα, το τι θα παίξει, τι ήχους θα χρησιμοποιήσει, να είναι τόσο έτοιμος και στο τσακ-μπαμ να έχει τα πάντα έτοιμα.

 

[foxxx]

Ακριβώς αυτό. 8)

Όπως και να το κάνουμε, η επικούρα που χαρακτηρίζει το Βαγγέλη, και ο τρόπος που ενορχηστρώνει και εκτελεί, είναι one-of-a-kind. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, ούτε στη δουλειά που κάνει στο στούντιο, ούτε στα concerts που δίνει. Και μόνο που δε χρησιμοποιεί υπολογιστές σε κανένα μέρος της συνθετικής και παραγωγικής διαδικασίας (ούτε καν στην ηχογράφηση), αυτό και μόνο μιλάει από μόνο του. Εγώ δηλαδή δεν έχω δει ποτέ μου συνθέτη να κάνει scoring έχοντας μπροστά του την οθόνη που παίζει η ταινία την οποία έχει αναλάβει να "ντύσει", και σε κάποια λεπτά έχει συλλάβει το θέμα, το τι θα παίξει, τι ήχους θα χρησιμοποιήσει, να είναι τόσο έτοιμος και στο τσακ-μπαμ να έχει τα πάντα έτοιμα.

Δεν με βρισκεις αντιθετο σε οσα λες συμφωνω απολυτα 

 

[cyclops]

Από την άλλη βέβαια είναι ένας τύπος (JMJ) που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ηλεκτρονική μουσική, με άκρως επιτυχημένα και αναγνωρίσιμα tracks, και δεν είναι άδικο να τον χαρακτηρίζουν πολλοί ως έναν από τους πιο σημαντικούς πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής. Και έχουν απόλυτο δίκιο.

 

[foxxx]

Από την άλλη βέβαια είναι ένας τύπος (JMJ) που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ηλεκτρονική μουσική, με άκρως επιτυχημένα και αναγνωρίσιμα tracks, και δεν είναι άδικο να τον χαρακτηρίζουν πολλοί ως έναν από τους πιο σημαντικούς πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής. Και έχουν απόλυτο δίκιο.

Σωστος για αυτο δεν ηθελα να συγκρινω τον τροπο δουλειας ο καθενας εδωσε κατι ξεχωριστο και ειναι σεβαστο.

 

[cyclops]

Σωστος για αυτο δεν ηθελα να συγκρινω τον τροπο δουλειας ο καθενας εδωσε κατι ξεχωριστο και ειναι σεβαστο.

Ακριβώς έτσι είναι. Ο καθένας τους είναι απόλυτα σεβαστός γι' αυτό που κάνει και τον τρόπο δουλειάς του, κι επίσης και οι δύο έχουν τη δική τους ιστορία και τεράστια προσφορά στη μουσική.

 

[Jet72]

Πως τα καταφέραμε και πάλι μιλάμε για τον Βαγγέλη (όχι ότι αυτό είναι κακό  )... ο οποίος δεν έχει και πολλή σχέση με αυτά που κάνει ο JMJ...

Ο JMJ είναι κάτι σαν παιδικός μου ήρωας, αλλά πλέον τον έχω απομυθοποιήσει τελείως. Ειδικά αυτή η ποπ διάθεση στο live του μου φαίνεται πολύ "κάπως".

Θεωρώ ότι μετά το 1990-94 θα έπρεπε να είχε κάνει άλλα πράγματα. Στράβωσε όμως η κατάσταση με το Oxygene 7-13, εκεί φαινόταν ότι άρχιζε το πράγμα να ανακυκλώνεται.

Μεικτά συναισθήματα... :

 

[OurDarkness]

Ειδικά αυτή η ποπ διάθεση στο live του μου φαίνεται πολύ "κάπως".

Pop διάθεση είναι πολύ ευγενικός χαρακτηρισμός θα έλεγα. :

 

[atreu73]

Και γω τον βρίσκω πια ανιαρό. Ο πατέρας του Maurice Jarre είναι (ήταν) πολύ καλύτερος.

http://www.youtube.com/watch?v=trjR5yAc-ys

 

[neeq]

Απλά είναι λίγο ξεπερασμένος και εξαργυρώνει τις παλιές δόξες. Δεν εντυπωσιάζει πλέον κανέναν, ενω οι προσπαθειες του να το κανει (παίζοντας θερεμιν ή ribbon controllers : ) απλά φέρνουν σε αμηχανία καποιον πιο έμπειρο ακροατη-θεατή.

Φυσικα η συναυλία του στη Θεσ/νικη ήταν απο τις αγαπημενες μου, αλλά όχι για μουσικούς λόγους. Εκτός του ότι εβλεπες επι σκηνης θρυλικα οργανα, ο Ζαρ είναι για πολλούς απο μας ο λόγος που ασχοληθηκαμε με την ηλεκτρονική μουσική. Εχει πολύ πλακα να ξανακους τα κομματια που οταν τα ακουγες πρωτη φορα έλεγες "πως τα κανει αυτα τα φιουυυυυυυυσχχχχχχχ".

Το αγαπημένο μου για συναισθηματικούς λόγους, είναι το live στο Hong Kong. Ηταν το πρώτο cd που αγορασα, μαζί με τις 4 Εποχες απο τη Βανεσα Μέι : και μια αυθεντική κασέτα Ημισκούμπρια.