Εις μνήμην Γιωργίου Χαρωνίτη

[Shelter]

Μαθαίνω ότι έφυγε απο τη ζωή ο δημοσιογράφος, συλλέκτης δίσκων, κριτικός και ταγμενος afficionado της μουσικής γενικά Γιώργος Χαρωνίτης.

Ο Γιώργος καθόρισε πολλούς απο εμάς μουσικά, κυρίως μέσω του επι 20ετίας περιοδικού Jazz&Τζαζ το οποίο ίδρυσε και διηύθηνε για καμια 20αρια χρόνια. Μέσα απο τις μεγάλης διάστασης σελίδες του με κάθε του εξώφυλλο να ειναι σχεδον μια αφίσα, και ένθετο CD, μας πλούτισε με ακούσματα, γνώσεις και εμπειρίες και μας έβαλε σε βαθιά δισκογραφικά μακροβούτια στην Jazz, τα Blues αλλά και άλλα μουσικα είδη. Προσωπικά ένα μεγάλο μέρος των γνώσεών μου σε αυτά τα είδη το απέκτησα έχοντας εναρκτήριο έναυσμα κάτι που γράφτηκε εκει μέσα.

Εδινε πάντα μεγάλη σημασία στην ελληνική σκηνή και ήταν οσο πιο υποστηρικτικός μπορούσε προς τους νέους καλλιτεχνες χωρις να ειναι δεσμιος των κλασσικών στεγανών και παιδικών ασθενιών των μουσικών ειδών.

Είχε ξεκινήσει απο το περιοδικό Ήχος & HiFi και αρθρογραφούσε και στο Αθηνόραμα που τον εκπαραθυρωσε κάπως βιαστικά και αναιτια πριν λίγα χρόνια.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα. Μας λείπουν τέτοιοι άνθρωποι και περιοδικό σαν το Jazz&Τζαζ ούτε έχουμε ξαναδεί απο τότε και μάλλον ούτε και θα ξαναδούμε.

 

[kpeyos]

Αν κι έχω διαβάσει λίγο, τέτοιου είδους περιοδικά και η ανταποδοτικότητα που προσέφεραν στον χρόνο που τους αφιέρωνες, μου δημιουργούν μια νοσταλγία της προ-ίντερνετ εποχής που δυστυχώς όσοι δεν τα γνώρισαν δε νομίζω ότι μπορούν να καταλάβουν.

 

[Shelter]

Ας σημειωθει δε ότι το Jazz&Τζαζ αν και είχε βεβαια στοχευση στην τζαζ και εκει ήταν το κεντρο βάρους του, ήταν ποικίλης μουσικής ύλης περιοδικό και ουκ ολιγες φορές έκανε εκτενεις αναφορες σε world, ethnic, latin, rock, blues (αρκετά κιόλας) αλλά μέχρι και σωστό εντεχνο ελληνικο τραγούδι.

Επίσης εκανε στη συνειδηση του μέσου μη εξοικειωμενου με τη τζαζ ακροατή να καταλαβει οτι ειναι λαικό ειδος και ουδεμια σχεση με τις ψευδαισθησεις που ειχαν καλλιεργηθει.

Δεν προκειται να ξεχασω τα μεγάλα και αφαιρετικα εξωφυλλα του (σαν αφισες) που στα περίπτερα και τα ψιλικατζιδικα εβλεπες αναμεσα στα περιοδικα του Κωστόπουλου και τις λοιπες τριχες, τη μορφή του Art Blackey, του Eric Dolphy, του Duke Ellington, Thelonius Monk κλπ. Και την αγιογραφία με τον John Coltrane!

 

[WrTsXxx]

Τους Eric Dolphy και Thelonious Monk τους έμαθα απ το περιοδικό και τα ένθετα CD τα άκουσα άπειρες φορές. Περισσότερες από άλλους τζαζ δίσκους που αγόρασα απο δισκάδικο.