Λίγη θεωρία. Το δευτερόλεπτο δεν διαρκεί διαφορετικά όταν μεταβάλλεται το βαρυτικό πεδίο. Ο αστροναύτης στον Κρόνο ή κοντά στον ορίζοντα γεγονότων μιάς μαύρης τρύπας δεν βιώνει κάτι διαφορετικό. Αυτό που αλλάζει είναι η αντίληψη του εξωτερικού παρατηρητή (γι' αυτό και λέγεται σχετικότητα). Έστω ότι ο Μπόμπ βρίσκεται σε ένα πλανήτη με ασθενή βαρύτητα και η Άλις σε ένα με ισχυρή. Και οι δύο κάνουν ένα πείραμα που ξέρουν ότι διαρκεί Χ χρόνο, και οι δύο μετράνε τον χρόνο με ίδια ρολόγια. Όταν το πείραμα τελειώσει και οι δύο θα αναφέρουν ότι διήρκεσε ακριβώς Χ χρόνο. Όμως αν βάλουμε ένα τρίτο παρατηρητή και πούμε και στους δύο να του στείλουν ένα μήνυμα ακριβώς όταν ολοκληρωθεί το πείραμα κι αν υποθέσουμε ότι ξεκίνησαν ταυτόχρονα (αν και ακόμα κι αυτή η έννοια ακυρώνεται στα πλαίσια της σχετικότητας) το μήνυμα του Μπόμπ θα φτάσει πρώτο. Κατά τ' άλλα αμφότεροι δεν θα αναφέρουν κάτι το περίεργο.
Όταν αυξήσουμε τις χωρικές διαστάσεις δεν είναι απαραίτητο να αλλάζει κάτι χρονικά (αν και δεν ξέρουμε στα σίγουρα), ο χρόνος πάλι επηρεάζεται απ' την καμπύλωση του χωροχρόνου και πάλι θα κυλά με παρόμοιο τρόπο. Αυτό που αλλάζει είναι ότι αντί το πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, πίσω-μπρός (αν και η συμμετρία του χώρου δεν επιτρέπει τον διαχωρισμό των διαστάσεων ακριβώς όπως δεν μπορείς να αναγνωρίσεις το ένα συγκεκριμένο ποτήρι νερό σε ένα κουβά που έριξες τρία ποτήρια νερό) θα έχουμε και δύο νέα από-πρός κάτι.
Για την σύνδεση του bpm με τα προηγούμενα νομίζω ότι πρόκειται για τραβηγμένη υπόθεση. Αν π.χ. ήταν 62 ή 58 θα άλλαζε κάτι;
Είναι αλήθεια ότι έκαναν την έξτρα προσπάθεια.
Το νού σας ρεμάλια, δεν την έχω δεί ακόμα, μην αποκαλύπτετε λεπτομέρειες. ;D
