Evilnye είπε:
Χμ... είσαι ασυνεπής με αυτά που λες σε άλλα θέματα. Εσύ είχες κάψει στην πυρά τον Michael Jackson για τις προσωπικές του επιλογές αν θυμάμαι
Αν και έγραψα την απάντησή μου πριν δύο ώρες, φαίνεται ότι χάθηκε. Πάμε πάλι λοιπόν:
Δεν υπάρχει καμία ασυνέπεια σε αυτά που λέω, Evilnye. Είναι άλλο πράγμα να έχω γνώμη για τις προσωπικές συνήθειες κάποιου (π.χ. δεν εγκρίνω τους ανθρώπους που παίρνουν ναρκωτικά) και άλλο πράγμα να τον κρίνω για τις προσωπικές του συνήθειες.
Ειδικά στην περίπτωση του Jackson, η γραμμή ανάμεσα σε αυτά τα δύο είναι θολή, διότι είχε να ασχοληθεί ενεργά με τη μουσική για 25 χρόνια (και βάλε), οπότε μοιραία οι πληροφορίες για την προσωπική του ζωή υπερ-φαλάγγισαν την όποια κριτική για τη μουσική του περσόνα (ενώ οι RHCP είναι ενεργοί). Αυτό είναι πολύ σπάνιο, όπως ξέρεις: οι περισσότεροι μουσικοί ασχολούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους και εγώ ποτέ (μα ποτέ) δεν έχω πει ότι απορρίπτω τη μουσική κάποιου επειδή είναι ναρκομανής, ή οτιδήποτε άλλο.
-----
Τώρα, περί αισθητικής, ο odis ορθώς συμφωνεί διότι ξέρω τι λέω: για άλλη μία φορά δεν είναι η γνώμη μου αυτό που γράφω αλλά η σωστή έννοια της λέξης όπως έχει οριστεί μέσα από την εμπειρία των ανθρώπων που την πρωτοχρησιμοποίησαν (σκέψου ότι στα αγγλικά, η λέξη υπάρχει μόνο στον πληθυντικό).
Αυτό που λες εσύ, δεν είναι αισθητική, αλλά τα γούστα μου: δηλαδή η γνωστή ιστορία του "μ' αρέσει" ή "δεν μ' αρέσει" λες και μιλάμε για μουσακά (το αγαπημένο μου παράδειγμα σε αυτή τη συζήτηση). Αυτό, όπως έχω ξαναγράψει, είναι ένα πολύ επιδερμικό επίπεδο συζήτησης για τη μουσική (και για το μουσακά, όπως θα σε διαβεβαίωνε ο Μποντρίνι), υπάρκτό μεν, σεβαστό δε, αδιάφορο όμως από κάποια φάση και μετά.
Θυμήσου αυτό που έγραψε πρόσφατα ο SF για τη συζήτηση που είχε με τον Waters των Floyd. Ούτε του ίδιου δεν του άρεσαν αυτά που παίζανε, αλλά η σχέση του με το υλικό του (ευτυχώς) ήταν πέρα από αρέσκειες ή απαρέσκειες (ένα κοινότατο λάθος που κάνουν οι ελληνικές μπάντες π.χ.).