Βρήκα τελικά την κιθάρα που έψαχνα μεταχειρισμένη και ταλαιπωρημένη. Δεν ήταν ακριβώς "άριστη" όπως την περιέγραφε ο πωλητής, τελικά το άριστο είναι όντως υποκειμενικό 
, αλλά έτσι και αλλιώς θα έτρωγε γυαλόχαρτο οπότε μικρό το κακό. Γενικά είμαι ευχαριστημένος από την αγορά γιατί είμαι και πιο άνετος στις τροποποιήσεις, το κυριότερο.
Έχω ήδη μια κιθάρα την οποία έχω ταλαιπωρήσει μέχρι να μάθω set-up και είπα πως αυτήν θα την αναθέσω σε έναν ειδικό γιατί φοβόμουν μην κάνω καμιά χαζομάρα μόνος μου (επειδή με ξέρω ) και ψάχνομαι. Το κόστος λοιπόν έπαιζε στα 100-170€ μέχρι που πήγα σε κάποιον που μου λέει, "Δε το κάνεις μόνος σου; Όρεξη αν έχεις πάρε και ένα τηλέφωνο όπου δυσκολευτείς να γλυτώσεις και τα χρήματα" μάγκα μου είσαι κιμπάρης θα πας μπροστά λέω από μέσα μου και φεύγω με το χαμόγελο στα χείλη, ευκαιρία έψαχνα και 'γώ ;D
Ρωτάω τους φίλους, δεν είχα κανένα μηχάνημα για εργασία και αν ήταν να την τρίψω στο χέρι θα έτριβα μέχρι να σκουριάσει ο robocop
, βρίσκουμε ένα γυαλοχαρτομηχάνημα, παίρνω και κάτι εργαλεία ξυλογλυπτικής για να ξύσω τα "κέρατα", ξεκινάω και όλα βαίνουν καλώς... μέχρι που τελειώνω τη δουλειά με το σώμα.
Και τώρα ??? , παίρνω την κιθάρα πάω στον κιμπάρη και του λέω, μάστορα, θέλω να σκουρύνει αρκετά και να μην γυαλίζει, να έχει ξύλινη υφή. "Cera por patina" μου λέει, "Qu'est-ce que cela signifie?" τονελέω και κοιταζόμαστε και οι δύο με ύφος :-* . Αφού συνήλθαμε μου λέει "Κερί για πατίνα", "Ααα" του λέω και φεύγω να προλάβω το λεωφορείο. Γυρνάω λοιπόν στην πόλη μου όπου δεν υπάρχει όμως πουθενά τέτοιο πράγμα και όλοι με κοιτάνε σαν να τους μιλάω για τη χαμένη ατλαντίδα, καταλήγω στο συνεταιρισμό όπου και εκεί τζίφος (έλεος). Παίρνω τηλέφωνο του λέω δεν βρίσκω μου λέει αδύνατον του λέω ναι μου λέει έλα θα σου έχω εγώ του λέω οκ και με το που κλείνω, που να περιμένω εγώ ο "έξυπνος" για 1 βδομάδα που θα ξαναπήγαινα, παίρνω σε άλλον. Ανάσα.
Του λέω την ιστορία και λέει ΟΧΙ αυτό το κερί δεν κάνει, "Λάδι για όπλα" μου λέει, κοιτάω τον αριθμό που πήρα μήπως έκανα λάθος και του λέω φίλος οκ, μια ερώτηση σέκανα μην αρπάζεσαι, "Όχι παρεξήγηση, tru oil θέλεις". Αγοράζω, ψεκάζω, σκουπίζω, σκουραίνει, χαμογελάω, το πιάνω την άλλη μέρα, αφήνει λάδια :'( και που είπα να το πάρω για να τελειώνω στα γρήγορα αλλά που >
Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή μέρα που ενώ φανταζόμουν ότι θα σόλαρα τρελά με το κοινό από κάτω να παραληρεί (τώρα ξεκινάω απλά σκέφτομαι το μέλλον :
), περιμένω να φύγει το λάδι... Αφού σας έπρηξα τόση ώρα να βάλω και τις φωτογραφίες από το, ημιτελές, έργο.
, αλλά έτσι και αλλιώς θα έτρωγε γυαλόχαρτο οπότε μικρό το κακό. Γενικά είμαι ευχαριστημένος από την αγορά γιατί είμαι και πιο άνετος στις τροποποιήσεις, το κυριότερο.Έχω ήδη μια κιθάρα την οποία έχω ταλαιπωρήσει μέχρι να μάθω set-up και είπα πως αυτήν θα την αναθέσω σε έναν ειδικό γιατί φοβόμουν μην κάνω καμιά χαζομάρα μόνος μου (επειδή με ξέρω
) και ψάχνομαι. Το κόστος λοιπόν έπαιζε στα 100-170€ μέχρι που πήγα σε κάποιον που μου λέει, "Δε το κάνεις μόνος σου; Όρεξη αν έχεις πάρε και ένα τηλέφωνο όπου δυσκολευτείς να γλυτώσεις και τα χρήματα" μάγκα μου είσαι κιμπάρης θα πας μπροστά λέω από μέσα μου και φεύγω με το χαμόγελο στα χείλη, ευκαιρία έψαχνα και 'γώ ;DΡωτάω τους φίλους, δεν είχα κανένα μηχάνημα για εργασία και αν ήταν να την τρίψω στο χέρι θα έτριβα μέχρι να σκουριάσει ο robocop
, βρίσκουμε ένα γυαλοχαρτομηχάνημα, παίρνω και κάτι εργαλεία ξυλογλυπτικής για να ξύσω τα "κέρατα", ξεκινάω και όλα βαίνουν καλώς... μέχρι που τελειώνω τη δουλειά με το σώμα.Και τώρα ??? , παίρνω την κιθάρα πάω στον κιμπάρη και του λέω, μάστορα, θέλω να σκουρύνει αρκετά και να μην γυαλίζει, να έχει ξύλινη υφή. "Cera por patina" μου λέει, "Qu'est-ce que cela signifie?" τονελέω και κοιταζόμαστε και οι δύο με ύφος :-* . Αφού συνήλθαμε μου λέει "Κερί για πατίνα", "Ααα" του λέω και φεύγω να προλάβω το λεωφορείο. Γυρνάω λοιπόν στην πόλη μου όπου δεν υπάρχει όμως πουθενά τέτοιο πράγμα και όλοι με κοιτάνε σαν να τους μιλάω για τη χαμένη ατλαντίδα, καταλήγω στο συνεταιρισμό όπου και εκεί τζίφος (έλεος). Παίρνω τηλέφωνο του λέω δεν βρίσκω μου λέει αδύνατον του λέω ναι μου λέει έλα θα σου έχω εγώ του λέω οκ και με το που κλείνω, που να περιμένω εγώ ο "έξυπνος" για 1 βδομάδα που θα ξαναπήγαινα, παίρνω σε άλλον. Ανάσα.
Του λέω την ιστορία και λέει ΟΧΙ αυτό το κερί δεν κάνει, "Λάδι για όπλα" μου λέει, κοιτάω τον αριθμό που πήρα μήπως έκανα λάθος και του λέω φίλος οκ, μια ερώτηση σέκανα μην αρπάζεσαι, "Όχι παρεξήγηση, tru oil θέλεις". Αγοράζω, ψεκάζω, σκουπίζω, σκουραίνει, χαμογελάω, το πιάνω την άλλη μέρα, αφήνει λάδια :'( και που είπα να το πάρω για να τελειώνω στα γρήγορα αλλά που >
Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή μέρα που ενώ φανταζόμουν ότι θα σόλαρα τρελά με το κοινό από κάτω να παραληρεί (τώρα ξεκινάω απλά σκέφτομαι το μέλλον :
), περιμένω να φύγει το λάδι... Αφού σας έπρηξα τόση ώρα να βάλω και τις φωτογραφίες από το, ημιτελές, έργο.
Πιστεύω είσαι πολύ τυχερός που τα νερά της είναι πολύ καθαρά αλλιώς ίσως να την έβαφες πάλι....μάλλον ήθελε σιγά σιγά το λάδι να το απορροφήσει .Από την άλλη αν μείνει έτσι πολύ λαδερή , πάρτην μαζί σου παραλία να κάνει ένα μπανάκι ;D bzzzzzzzzzz
