Αγγελίες
- Μηνύματα
- 9,898
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 688
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
H Gretcsh G5222 είναι η double cut εκδοχή της G5220 electromatic. Είναι η double jet πρόταση της εταιρίας στην κατηγορία των 500 ευρώ. Κάτι ανάλογο των Epiphone les paul standard και prs 245 standard, ποιοτικά, αλλά διατηρώντας το DNA των Gretcsh, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά. Είναι ένα εργαλείο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ήχων, έχοντας έφεση σε hard rock καταστάσεις, λόγω των BroadTron μαγνητών. Η έκδοση με το bigsby (G5232) έχει την ίδια τιμή και αντί τους BroadTron είναι εγκατεστημένοι οι Filtertron, όπου είναι πιο κοντά στον παραδοσιακό ήχο (είναι πιο low output και πιο πριμάτοι). Αμφιταλαντεύτηκα, είναι η αλήθεια, καθώς ήθελα την έκδοση με μαγνήτες filtertron, αλλά δεν θα “άντεχα” την παρουσία και τις ιδιαιτερότητες του bigsby. Και έτσι κατέληξα στη G5222, που ήταν και η πρώτη μου επιλογή. Είχε και το χρώμα που μου αρέσε…
Ποιότητα κατασκευής/Εμφάνιση:
Πιστεύω ότι αυτό είναι και το δυνατό σημείο της κιθάρας αυτής. Δεν έχει, σχεδόν, κανένα ψεγάδι. Εξαιρετικό βάψιμο και φινίρισμα. Το σώμα είναι chambered (έχει θαλάμους) με αποτέλεσμα το μειωμένο βάρος και την χαρακτηριστική χροιά που δίδει στον ήχο. Το άβαφο maple top είναι όλα τα λεφτά, σε συνδυασμό με τα σκούρα ταστιέρα και το μαύρο της πίσω πλευράς. Την γουστόζικη εμφάνιση έρχονται να συμπληρώσουν τα μίνιμαλ inlays (αναφέρονται ως pearloid Neo-Classic inlays) και η ασυνήθιστη “αγκυροειδής» stoptail.
Το, κολλημένο στο σώμα, thin U μανίκι είναι επίσης εξαιρετικό. Θυμίζει αρκετά το φαρδύ slimtaper της Epiphone les paul std, αλλά είναι πιο παχύ. Θα έλεγα ότι προτιμά τα μεγάλα δάκτυλα, ειδικά εάν ο παίχτης έχει την τάση να “χουφτώνει” τον λαιμό. Η ταστιέρα έχει 12” radius, 22 medium jumbo τάστα, με scale 625mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τάστα είναι άριστα τοποθετημένα, χωρίς αιχμηρές άκρες κλπ. Τα κλειδιά, μάρκας Grover, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και έχουν πολύ καλή αίσθηση. Δεν αφήνουν την κιθάρα να ξεκουρδίσει. Το nut (απο συνθετικο κοκκαλο, με πλατος 43mm) θέλει λίγο δουλίτσα στην D όπου σκαλώνει ελαφρώς, αλλά και πάλι δύσκολα ξεκουρδίζει. Η γέφυρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά την δουλειά της την κάνει σωστά.
Εργονομία:
Εάν έχεις συνηθίσει μια tele ή μια les paul, η G5222 μοιάζει κάπως χοντροκομμένη, όταν την πιάνεις στα χέρια σου. Λίγο το χοντρό και πλατύ μανίκι, λίγο το παχύ σώμα σε προδιαθέτουν κάπως. Η αλήθεια ότι είναι εξαιρετικά βολική, τόσο καθιστός, όσο και όρθιος. Πολύ πιο βολική και ισορροπημένη από την G400. Εξαιρετική και προσεγμένη σχεδίαση. Επίσης, έχει εξαιρετικό ζύγισμα. Περίμενα να έχει έστω λίγο neck dive, αλλά ακόμα και με ζώνη δεν υπάρχει τέτοια τάση. Είναι αρκετά ευκολόπαιχτη, και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική, όπως θα ήταν και σε μια SG. Τα χειριστήρια είναι σχετικά προσβάσιμα, με το volume pot του bridge λίγο απομακρυσμένο, αλλά το συνηθίζεις γρήγορα. Το μόνο άβολο είναι το master volume pot, αλλά η χρήση του μπορεί να παρακαμφτεί από τα μεμονωμένα volume pots. Να σημειωθεί ότι στο μοντέλο με το bigsby, θα ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσω το volume pot του neck μαγνήτη και θα μου δυσκόλευε την πρόσβαση και από εκείνο του bridge. Τέλος, ενδεικτικό του προσεγμένου σχεδιασμού είναι και τα κλιπ για τη ζώνη. Έχουν το σχέδιο των χειριστηρίων των pots, ξεβιδώνουν, μπαίνει η ζώνη, βιδώνουν και είσαι έτοιμος. Η απλότητα στο μεγαλείο της.
Ηλεκτρικά:
To ηλεκτρικό κύκλωμα της G5222 περιλαμβάνει δύο volume pots (ένα για κάθε μαγνήτη), ένα tone pot και για τους δύο μαγνήτες, και ένα volume pot ως master volume. Είναι κάτι το συνηθισμένο για Gretcsh κιθάρες, αν και προσωπικά δεν βρίσκω σοβαρό λόγο ύπαρξης του master volume. Ποιοτικώς, τα pots δεν φαίνεται να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Καλή κύλιση, με αρκετή αντίσταση (κάτι που δεν προτιμώ). Το tone pot έχει μικρή επίδραση στα πρίμα. Αφαιρεί λίγο πρίμα, όπου λόγω του έντονου presence, o ήχος δεν αλλάζει και πολύ. Τα volume pots, επίσης, δεν ρίχνουν την ένταση, παρά μόνο εάν είναι σχεδόν κλειστά. Εάν, όμως, έχω το tone pot στην μέση (με ελάχιστη απώλεια πρίμων), τότε το volume pot “μεταφορφώνεται” και με ελάχιστο γύρισμα ρίχνει κατευθείαν την ένταση. Ακριβώς όπως θα ήθελα να συμβαίνει εξ’ αρχής, δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι μπορούν να προκύψουν πολλοί διαφορετικοί ήχοι με την χρήση και τον συνδυασμό των χειριστηρίων. Τέλος, το 3way switch δουλεύει πολύ σωστά και με καλή αίσθηση. Ένα αρνητικό είναι ότι πρέπει να προσέχει από πού το πιάνεις, για να αλλάξεις θέση, καθώς πολύ εύκολα σου μαγκώνει και στου δαγκώνει το δάκτυλο. Το δακτυλίδι του επιλογέα είναι πολύ κοφτερό και ο πόνος έντονος.
Broad’Tron pickups:
Ξεκινώντας από τους BroadTron (2ης γενιάς), να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα specs στο διαδίκτυο. Είναι οι πιο high output διπλοί μαγνήτες της Gretcsh, με μέτριες επιδόσεις στο definition. Είναι αρκετά touch sensitive, παρότι δίδουν την εντύπωση ότι έχουν αρκετό φυσικό compression. Έχουν μέτριες επιδόσεις στο “καθάρισμα” με ρίξιμο του volume pot και γενικότερα δυσκολεύονται να διατηρούν τον ήχο crystal καθαρό. Ο bridge είναι πολύ δυνατός με έντονα μεσαία, ενώ ο neck είναι πιο μπασάτος και στρογγυλός. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν πολυαντιδρούν και στο tone pot. Δίδουν αρκετή “τρίχα”, ακόμα και σε low gain ενισχυτές (ίσως φταίει το έντονο presence). Ακόμα και έτσι, λόγω του eq, ο καθαρός ήχος είναι αξιοπρεπής και κόβει αρκετά στο μιξ. Έχουν μπόλικα χαμηλά, πολύ δυνατά μεσαία, και κάπως μαλακά ψηλά. Χρειάζεται να δίδω λίγο παραπάνω πρίμα στον ενισχυτή για να έχω ισορροπημένο ήχο. Το φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα, είναι ο crunchy ήχος. Για ACDC δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μαγνήτη. Σίγουρα πιο πριμάτος ήχος σε σχέση με PAF, νομίζω και πιο hot, διατηρώντας κάποια στοιχεία από τον παραδοσιακό ήχο Gretcsh, με το κλασικό twang να μην είναι έντονο. Το καλό είναι ότι ρυθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ρυθμίζεται το ύψος, η κλίση σε treble/bass side, αλλά και η κλίση κατά μήκος της κιθάρας, έτσι ώστε να ακολουθούν την κλίση των χορδών. Επίσης, ρυθμίζοντας τις βίδες πάνω στον μαγνήτη, μπορείς να αλλάξεις και το eq, σηκώνοντας πχ την βίδα κάτω από την χορδή G. Κάποιοι, μάλιστα, αφαιρούν και κάποιες συγκεκριμένες βίδες εντελώς, μετατρέποντας τους μαγνήτες σε noiseless single coils, ανεβάζονται πολύ το clarity. Λογικά, πρέπει να είναι alnico 5, με τον bridge γύρω στα 9Κ και τον neck λίγο κάτω από 8Κ. Οι δικοί μου μαγνήτες είναι ρυθμισμένοι πολύ ψηλά, γύρω στα 2mm. Εάν κατέβουν πιο χαμηλά, ο ήχος καθαρίζει αρκετά.
Pros n' Cons:
+ τίμια τιμή
+ ποιότητα κατασκευής
+ πολύ καλή εργονομία
- Μέτριοι μαγνήτες
- Το 3way switch "δαγκώνει"
- Μετρια επιδραστικότητα στον ήχο από τα vol και tone pots.
Ηχητικά samples:
Σε VHT special 6,
με καθαρό ήχο:
Προβολή συνημμένου VHT6clean.mp3
με crunchy ήχο:
Προβολή συνημμένου VHT6crunch.mp3
με fuzz:
Προβολή συνημμένου VHT6fuzz.mp3
Σε Marshall DSL5R
με καθαρό ήχο:
Προβολή συνημμένου dsl5clean.mp3
με crunchy ήχο:
Προβολή συνημμένου dsl5crunch.mp3
με distortion:
Προβολή συνημμένου dsl5distortion.mp3
Σε Laney IRT15,
με high gain ήχο:
Προβολή συνημμένου irt15high gain.mp3
με ultra high gain ήχο:
Προβολή συνημμένου irt15ultra high gain.mp3
Φωτογραφικό υλικό:
Ποιότητα κατασκευής/Εμφάνιση:
Πιστεύω ότι αυτό είναι και το δυνατό σημείο της κιθάρας αυτής. Δεν έχει, σχεδόν, κανένα ψεγάδι. Εξαιρετικό βάψιμο και φινίρισμα. Το σώμα είναι chambered (έχει θαλάμους) με αποτέλεσμα το μειωμένο βάρος και την χαρακτηριστική χροιά που δίδει στον ήχο. Το άβαφο maple top είναι όλα τα λεφτά, σε συνδυασμό με τα σκούρα ταστιέρα και το μαύρο της πίσω πλευράς. Την γουστόζικη εμφάνιση έρχονται να συμπληρώσουν τα μίνιμαλ inlays (αναφέρονται ως pearloid Neo-Classic inlays) και η ασυνήθιστη “αγκυροειδής» stoptail.
Το, κολλημένο στο σώμα, thin U μανίκι είναι επίσης εξαιρετικό. Θυμίζει αρκετά το φαρδύ slimtaper της Epiphone les paul std, αλλά είναι πιο παχύ. Θα έλεγα ότι προτιμά τα μεγάλα δάκτυλα, ειδικά εάν ο παίχτης έχει την τάση να “χουφτώνει” τον λαιμό. Η ταστιέρα έχει 12” radius, 22 medium jumbo τάστα, με scale 625mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τάστα είναι άριστα τοποθετημένα, χωρίς αιχμηρές άκρες κλπ. Τα κλειδιά, μάρκας Grover, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και έχουν πολύ καλή αίσθηση. Δεν αφήνουν την κιθάρα να ξεκουρδίσει. Το nut (απο συνθετικο κοκκαλο, με πλατος 43mm) θέλει λίγο δουλίτσα στην D όπου σκαλώνει ελαφρώς, αλλά και πάλι δύσκολα ξεκουρδίζει. Η γέφυρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά την δουλειά της την κάνει σωστά.
Εργονομία:
Εάν έχεις συνηθίσει μια tele ή μια les paul, η G5222 μοιάζει κάπως χοντροκομμένη, όταν την πιάνεις στα χέρια σου. Λίγο το χοντρό και πλατύ μανίκι, λίγο το παχύ σώμα σε προδιαθέτουν κάπως. Η αλήθεια ότι είναι εξαιρετικά βολική, τόσο καθιστός, όσο και όρθιος. Πολύ πιο βολική και ισορροπημένη από την G400. Εξαιρετική και προσεγμένη σχεδίαση. Επίσης, έχει εξαιρετικό ζύγισμα. Περίμενα να έχει έστω λίγο neck dive, αλλά ακόμα και με ζώνη δεν υπάρχει τέτοια τάση. Είναι αρκετά ευκολόπαιχτη, και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική, όπως θα ήταν και σε μια SG. Τα χειριστήρια είναι σχετικά προσβάσιμα, με το volume pot του bridge λίγο απομακρυσμένο, αλλά το συνηθίζεις γρήγορα. Το μόνο άβολο είναι το master volume pot, αλλά η χρήση του μπορεί να παρακαμφτεί από τα μεμονωμένα volume pots. Να σημειωθεί ότι στο μοντέλο με το bigsby, θα ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσω το volume pot του neck μαγνήτη και θα μου δυσκόλευε την πρόσβαση και από εκείνο του bridge. Τέλος, ενδεικτικό του προσεγμένου σχεδιασμού είναι και τα κλιπ για τη ζώνη. Έχουν το σχέδιο των χειριστηρίων των pots, ξεβιδώνουν, μπαίνει η ζώνη, βιδώνουν και είσαι έτοιμος. Η απλότητα στο μεγαλείο της.
Ηλεκτρικά:
To ηλεκτρικό κύκλωμα της G5222 περιλαμβάνει δύο volume pots (ένα για κάθε μαγνήτη), ένα tone pot και για τους δύο μαγνήτες, και ένα volume pot ως master volume. Είναι κάτι το συνηθισμένο για Gretcsh κιθάρες, αν και προσωπικά δεν βρίσκω σοβαρό λόγο ύπαρξης του master volume. Ποιοτικώς, τα pots δεν φαίνεται να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Καλή κύλιση, με αρκετή αντίσταση (κάτι που δεν προτιμώ). Το tone pot έχει μικρή επίδραση στα πρίμα. Αφαιρεί λίγο πρίμα, όπου λόγω του έντονου presence, o ήχος δεν αλλάζει και πολύ. Τα volume pots, επίσης, δεν ρίχνουν την ένταση, παρά μόνο εάν είναι σχεδόν κλειστά. Εάν, όμως, έχω το tone pot στην μέση (με ελάχιστη απώλεια πρίμων), τότε το volume pot “μεταφορφώνεται” και με ελάχιστο γύρισμα ρίχνει κατευθείαν την ένταση. Ακριβώς όπως θα ήθελα να συμβαίνει εξ’ αρχής, δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι μπορούν να προκύψουν πολλοί διαφορετικοί ήχοι με την χρήση και τον συνδυασμό των χειριστηρίων. Τέλος, το 3way switch δουλεύει πολύ σωστά και με καλή αίσθηση. Ένα αρνητικό είναι ότι πρέπει να προσέχει από πού το πιάνεις, για να αλλάξεις θέση, καθώς πολύ εύκολα σου μαγκώνει και στου δαγκώνει το δάκτυλο. Το δακτυλίδι του επιλογέα είναι πολύ κοφτερό και ο πόνος έντονος.
Broad’Tron pickups:
Ξεκινώντας από τους BroadTron (2ης γενιάς), να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα specs στο διαδίκτυο. Είναι οι πιο high output διπλοί μαγνήτες της Gretcsh, με μέτριες επιδόσεις στο definition. Είναι αρκετά touch sensitive, παρότι δίδουν την εντύπωση ότι έχουν αρκετό φυσικό compression. Έχουν μέτριες επιδόσεις στο “καθάρισμα” με ρίξιμο του volume pot και γενικότερα δυσκολεύονται να διατηρούν τον ήχο crystal καθαρό. Ο bridge είναι πολύ δυνατός με έντονα μεσαία, ενώ ο neck είναι πιο μπασάτος και στρογγυλός. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν πολυαντιδρούν και στο tone pot. Δίδουν αρκετή “τρίχα”, ακόμα και σε low gain ενισχυτές (ίσως φταίει το έντονο presence). Ακόμα και έτσι, λόγω του eq, ο καθαρός ήχος είναι αξιοπρεπής και κόβει αρκετά στο μιξ. Έχουν μπόλικα χαμηλά, πολύ δυνατά μεσαία, και κάπως μαλακά ψηλά. Χρειάζεται να δίδω λίγο παραπάνω πρίμα στον ενισχυτή για να έχω ισορροπημένο ήχο. Το φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα, είναι ο crunchy ήχος. Για ACDC δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μαγνήτη. Σίγουρα πιο πριμάτος ήχος σε σχέση με PAF, νομίζω και πιο hot, διατηρώντας κάποια στοιχεία από τον παραδοσιακό ήχο Gretcsh, με το κλασικό twang να μην είναι έντονο. Το καλό είναι ότι ρυθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ρυθμίζεται το ύψος, η κλίση σε treble/bass side, αλλά και η κλίση κατά μήκος της κιθάρας, έτσι ώστε να ακολουθούν την κλίση των χορδών. Επίσης, ρυθμίζοντας τις βίδες πάνω στον μαγνήτη, μπορείς να αλλάξεις και το eq, σηκώνοντας πχ την βίδα κάτω από την χορδή G. Κάποιοι, μάλιστα, αφαιρούν και κάποιες συγκεκριμένες βίδες εντελώς, μετατρέποντας τους μαγνήτες σε noiseless single coils, ανεβάζονται πολύ το clarity. Λογικά, πρέπει να είναι alnico 5, με τον bridge γύρω στα 9Κ και τον neck λίγο κάτω από 8Κ. Οι δικοί μου μαγνήτες είναι ρυθμισμένοι πολύ ψηλά, γύρω στα 2mm. Εάν κατέβουν πιο χαμηλά, ο ήχος καθαρίζει αρκετά.
Pros n' Cons:
+ τίμια τιμή
+ ποιότητα κατασκευής
+ πολύ καλή εργονομία
- Μέτριοι μαγνήτες
- Το 3way switch "δαγκώνει"
- Μετρια επιδραστικότητα στον ήχο από τα vol και tone pots.
Ηχητικά samples:
Σε VHT special 6,
με καθαρό ήχο:
Προβολή συνημμένου VHT6clean.mp3
με crunchy ήχο:
Προβολή συνημμένου VHT6crunch.mp3
με fuzz:
Προβολή συνημμένου VHT6fuzz.mp3
Σε Marshall DSL5R
με καθαρό ήχο:
Προβολή συνημμένου dsl5clean.mp3
με crunchy ήχο:
Προβολή συνημμένου dsl5crunch.mp3
με distortion:
Προβολή συνημμένου dsl5distortion.mp3
Σε Laney IRT15,
με high gain ήχο:
Προβολή συνημμένου irt15high gain.mp3
με ultra high gain ήχο:
Προβολή συνημμένου irt15ultra high gain.mp3
Φωτογραφικό υλικό:
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
