Κατ' αρχήν μπράβο σε όλα τα παιδιά που τη παλεύουν σε μια χώρα κι ένα χώρο που ναι και ημιθανή αλλά εχθρικά σε κάθε προσπάθεια δημιουργικής πρωτοβουλίας.
Μπράβο και στον Φακανά που δίνει στέγη σε αυτές τις προσπάθειες.
Χάρηκα που είδα γνωστούς και χάρηκα πολύ περισσότερο για τον Νάσο (που ναι και ο βασικός λόγος που πήγα) και τον Φιούζιο αλλά και τον Μανώλη (Χναράκη) που ήταν εκεί.
Η έκθεση ως προς την λειτουργικότητα της, δεν αντέχει κριτικής αφού σε έναν μεγάλο ενιαίο χώρο δοκιμαζόντουσαν σε μεγάλες εντάσεις, κιθάρες, ταμπούρα, μπάσα, πεταλάκια και ακουστικές.
Όχι απλώς δεν καταλάβαινες τίποτα αλλά ούτε να ακούσεις τον συνομιλητή σου δεν μπορούσες.
Οι εκθέτες (εξαiρουμένων των ντραμς του Πασιαλή που ήταν και το μεγαλύτερο "περίπτερο" αλλά λόγω μη προσωπικού ενδιαφέροντος, δεν θυμάμαι πέρυσι) δεν είχαν μεγάλη διαφοροποίηση από πέρσι. Ειδικά Fremediti & Odyssey που πρόσεξα, πρέπει να ήταν πανομοιότυπα με τα περσινά. Μου άρεσαν όμως πολύ τα ξύλινα rat pedals. Οπτικά, γιατί δεν τα δοκίμασα.
Μου άρεσε και το μπάσο του Θοδωρή αλλά είχε γραμμές αντί για τάστα και έναν αντί για δύο μαγνήτες. ;D
Κατά τα άλλα, μπιστάει κάργα...
Οι κιθάρες του Νάσου πολύ όμορφες αλλά στο (ολόδικό του) μπάσο, δεν έδωσε την δέουσα προσοχή.
Άντε και του χρόνου ψηλότερα και καλύτερα.
Εκεί θα μαστε κι εμείς.