Γράψτε τι σας ξενερώνει ως performer σε ένα live

Νέκκων ὁ Θεσσαλονικεύς

Nekkon

Gretsch addict
Μηνύματα
2,446
Πόντοι
1,158
Καλημέρα σε όλους τους κιθαρίστες! Πίνοντας καφεδάρα και σκεφτόμενος το αποψινο garden πάρτυ στο οποίο κλήθηκα να παίξω κιθάρα, σκέφτηκα να ανοίξω ένα θεματακι.

Άσχετα με το μέγεθος του κοινού, υπάρχουν κάποια πράγματα που έχεις να αντιμετωπίσεις όταν παίζεις μουσική μπροστά σε κόσμο. 

Τι είναι αυτό που απεχθανεστε περισσότερο από όλα ως performer σε live;

Προσωπικά, είναι αρκετά πράγματα που έχω στο νου μου, αλλά αυτο που με ξενερώνει περισσότερο είναι ένα:

Παραγγελιές.

Έχεις κάνει το πρόγραμμα σου, κ πάνω που παίζετε, λέει κάποιος απ' το κοινό: "Παίξτε αυτό!"

Μεγάλε, δεν το ξέρω! Ίσως δεν μου λέει τίποτα ο τίτλος. Ίσως το ξέρω, αλλά δεν έχω μάθει το ριφ του. Γίνεται συνεχώς. Πάντως συμβαίνει και στα μεγαλύτερα συγκροτήματα. "There are certain songs that if we don't play, the crowd will let us know". Klaus Meine (Scorpions)

 
Προσωπικά, όταν έπαιζα live, δεν είχα χειρότερο από το να βλέπω φάτσες ανθρώπων που είχαν έρθει από σπόντα και εμφανώς βαριόντουσαν. 

Κακώς κοίταζα φάτσες βέβαια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς βιώνει ο άλλος το μουσικό περφόρμανς. Π.χ μου έχει τύχει να βλέπω κοπέλα η οποία έδειχνε να θέλει απεγνωσμένα να φύγει και όταν τελείωσε το λάιβ, ήρθε και μου μίλαγε μια ώρα για το πόσο της άρεσε η μπάντα. 

 
 Προσωπικά, είναι αρκετά πράγματα που έχω στο νου μου, αλλά αυτό που με ξενερώνει περισσότερο είναι ένα:
 Το να με κοιτάνε σαν ξερολούκουμο κάποιες αιθέριες υπάρξεις από κάτω...

 Τα λάγνα βλέμματα τους, τα ανομολόγητα νοήματα τους προς εμένα και γενικά η συμπεριφορά των γυναικών που δεν συνάδει με το έργο που επιτελώ πάνω στο πάλκο.  Δεν με αφήνουν να αποδώσω παιχτικά (κι όχι μόνο...) τα τραγούδια μου... Παντρεμένος είμαι ρε κορίτσια!

 
Να μην μπορώ να βρω την χορδή ούτε με την τρίτη προσπάθεια.

Ακόμα κι αν την βάζω σημάδι.

Κι όταν τελικά την βρίσκω, να πατάω άλλο τάστο από αυτό που ήθελα.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Τελικά όλοι μαθαίνουμε κιθάρα για να βγάλουμε γκόμενες....

 Λυπάμαι μόνο τους ντράμερς και πληκτράδες για την επιλογή οργάνου τους...?  Οι μπασίστες**  είναι άξιοι της μοίρας τους!

** εκτός εάν έπαιξαν στην Eurovision....

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 Λυπάμαι μόνο τους ντράμερς και πληκτράδες για την επιλογή οργάνου τους...


Σεξιστή ....

 Οι μπασίστες**  είναι άξιοι της μοίρας τους!

** εκτός εάν έπαιξαν στην Eurovision....


Και όμως ...

Πολύ σπάνια πετυχαίνεις κάποια που να καταλαβαίνει την διαφορά μεταξύ κιθάρας και μπάσου, ίδια τους φαίνονται όλα αυτά με τις χορδές.

 
 Πολύ σπάνια πετυχαίνεις κάποια που να καταλαβαίνει την διαφορά μεταξύ κιθάρας και μπάσου, ίδια τους φαίνονται όλα αυτά με τις χορδές.
 Κι όμως....    Οι μπασίστες δεν σολάρουν μπροστά μπροστά με μια sexy πόζα, με το κεφάλι τους πίσω, τα μακρυά φρεσκολουσμένα, περασμένα με λακ, μαλλιά να ανεμίζουν και με "ενδιαφέροντες" εκφράσεις στο πρόσωπο τους.. Αυτό είναι προνόμιο, που το έχουν κερδίσει με το σπαθί τους.., οι κιθαρίστες!  

 Εντάξει αυτός είναι ο κανόνας, για να ισχύσει χρειάζονται και οι εξαιρέσεις..

 
1. μια sexy πόζα, με το κεφάλι τους πίσω,

2. τα μακρυά φρεσκολουσμένα, περασμένα με λακ, μαλλιά να ανεμίζουν

3. και με "ενδιαφέροντες" εκφράσεις στο πρόσωπο τους..


1.

alex-lifeson-funny-guitar-face.jpg


2.

sat.jpg


3.

joe-walsh-funny-guitar-face.jpg


 
Αν και δεν ειμαι κιθαριστας, μπορω να ξεχωρισω 3 πραγματα που ειναι το απολυτο ξενερωμα ενω παιζει καποιος live, αυτα κατα τη γνωμη μου ειναι:

1.κακός ήχος, δηλ να μην ακους ΤΙ παιζεις ειται λογω ελλειψης μονιτορς, κακης ηχοληψιας, οι αλλοι να παιζουν δυνατα... οτιδηποτε... ο,τι χειροτερο....

2. το playlist να μην ταιριαζει με το κοινο.... εσυ να παιζεις scorpions και οι αλλοι απο κατω να παραγγελνουν τσιφτετελια η τα αναποδο.....

3. να καλεισαι να παιξεις κοματι prima vista.... να μην το εχεις ακουσει ποτε και να προσπαθεις να το βγαλεις εκεινη την ωρα και να ειναι και τρανσπορτ.... ωωω ρε γλεντια!

 
Αν και δεν είμαι performer, με ενοχλεί αφάνταστα η ιδέα "αν δε καπνίσεις ένα "τσιγαράκι" δε το απολαμβάνεις το live".

Αν χρειάζεται κάποιος μια επιπλέον ουσία για να απολαύσει τη μουσική μου, το θεωρώ οριακά προσβλητικό - και λεω οριακά γιατί γενικά δε προσβάλομαι καθόλου και για τίποτα.

Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει...

 
Αν και δεν είμαι performer, με ενοχλεί αφάνταστα η ιδέα "αν δε καπνίσεις ένα "τσιγαράκι" δε το απολαμβάνεις το live".
Αυτά έλεγε και ο Slash και το έκοψε όσο προλάβαινε ?

Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει...
Εννοείται και είναι απολύτως σεβαστό. 

 
Να με έχουν στριμωγμένο σε μια γωνιά του μαγαζιού για να χωρέσουν κι άλλα τραπέζια και να μην μπορώ να κινούμαι πόντο. Σε ενα μέρος που έπαιζα επι 1,5 χρόνο μας είχαν τόσο κονσερβοποιημένους που όταν πάνω στο παίξιμο τύχαινε να πάει η κιθάρα 5 εκατοστά πιο αριστερά το headstock κοπανούσε το κεφάλι του τραγουδιστή! Στο τέλος του προγράμματος αφου σκαρφάλωνα τα σκαμπό και το μόνιτορ για να βγώ απο εκεί μέσα, οι αγκώνες και τα γόνατα ήταν λες και είχα αγκύλωση. Δύσκολα λυγίζανε. Τουλάχιστον δεν είχα καρούμπαλα!

 
Να μην μπορώ να βρω την χορδή ούτε με την τρίτη προσπάθεια.

Ακόμα κι αν την βάζω σημάδι.

Κι όταν τελικά την βρίσκω, να πατάω άλλο τάστο από αυτό που ήθελα.
 Μετά το 2ο ή το 3ο καφάσι?

 
Οι μπασίστες**  είναι άξιοι της μοίρας τους!

** εκτός εάν έπαιξαν στην Eurovision....
Πονηρό αγόρι.. ?

Λοιπόν, εμένα το πρωταρχικό ξενέρωμα ήταν, είναι και θα είναι η έλλειψη κόσμου. Να παίζεις κάπου που να είναι στα όρια του άδειου. 

Πανηγύρι, μπαράκι, γήπεδο... ότι και αν ήταν, πάντα ήθελα κόσμο (και να γουστάρει, ασχέτως του σχήματος και του ρεπερτορίου), για να "φορτίζουμε" εμείς οι από επάνω τις "μπαταρίες" μας.    

 
 Λοιπόν, εμένα το πρωταρχικό ξενέρωμα ήταν, είναι και θα είναι η έλλειψη κόσμου. Να παίζεις κάπου που να είναι στα όρια του άδειου.     
Πω πω τι μου θύμησες....

 Χριστούγεννα στην Αλεξάνδρεια (Ημαθίας..) πριν 10+ χρόνια, καλεί ο εμπορικός σύλλογος της πόλης ένα μουσικό γκρουπ που έπαιζε τότε σε αυτό ο @argytar, σε εξωτερική συναυλία μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο της πόλης.  Ίσως λόγω κρύου (το δαγκώσαμε θυμάμαι...), ίσως για λόγους που δεν είναι της παρούσης (πολιτικοί...), οι θεατές-ακροατές δεν ήταν πάνω από δέκα άτομα.

 Κι όμως τα παλικάρια τα έδωσαν όλα, λες και ήταν σε στάδιο με χιλιάδες κόσμο από κάτω!

 
Κι όμως τα παλικάρια τα έδωσαν όλα, λες και ήταν σε στάδιο με χιλιάδες κόσμο από κάτω!
Σε τέτοιες περιπτώσεις- που νομίζω ότι έχουν τύχει σε όλους μας- γυρνάς τον διακόπτη και παίζεις (εντελώς) για πάρτη σου. Κάτι σαν ανοιχτή πρόβα...

ίσως για λόγους που δεν είναι της παρούσης (πολιτικοί...)
Εσύ με αυτό μου θύμισες κάτι άλλο- σούπερ ξενέρωμα.

Τα... καλά χρόνια (να μη λέω ποια), με το σχήμα που βάραγα τότε πέφτει εξτραδάκι, σε προεκλογική συγκέντρωση σε πλατεία στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν πρωινό προς μεσημεριανό το εξτραδάκι.

Πάμε, στηνόμαστε, κάνουμε sound check και περιμένουμε να έρθουν οι... παράγοντες για να αρχίσει το πανηγύρι. 

Από κόσμο η προσέλευση ήταν μάπα το καρπούζι. Εν το μεταξύ, ρίχνει και κάτι ψιχάλες- όχι κάνας κατακλυσμός, αλλά κάτι ψιλές για λίγο.

Έρχονται λοιπόν τα «party dogs*» και σκάνε το παραμύθι: Ε, μια και έγινε έτσι και δεν είχαμε και... συσπείρωση, να έρθετε αύριο. 

Και μέχρι εδώ λαμπρά, αλλά με μια μικρή "λεπτομέρεια": Το αύριο ήταν άλλο μεροκάματο. Στο σήμερα, είχαμε κουβαληθεί, είχαμε κάνει sound check και περιμέναμε τους μπαρουφολόγους να μας πούνε ανεβείτε να παίξετε. Είχαμε χάσει μισή μέρα. 

Οπότε απ' όλο το καστ, γύρισα και είπα το αυτονόητο: Το σήμερα είναι σήμερα και το αύριο είναι ένα δεύτερο σήμερα. Να τονίσω δε ότι δεν είχα σε καμία εκτίμηση το... κόμμα των καλύτερων μας χρόνων και με την καμία δεν θα του έκανα "έκπτωση"- στις δύο, η μια τζάμπα. 

Όμως η ηγεσία του σχήματος ήθελε να συσφίξει τις σχέσεις της με το κόμμα των καλύτερων μας χρόνων- πολλώ δε μάλλον όταν το "πανηγύρι" έφερε τη "σφραγίδα" του τότε "κλειδοκράτορα" του κόμματος. Και άρχισαν οι... παραινέσεις του στιλ, να έρθουμε χωρίς άλλες απαιτήσεις, γιατί μπορεί να "ανοίξει η πόρτα" και τα γνωστά πουρουπουπού...  

Και εκεί το θέμα στράβωσε... ή μάλλον εγώ στράβωσα. Οι άλλοι, την άλλη μέρα πήγανε... Εγώ όχι ?

Και αυτή ήταν και η αποχώρηση μου εκ του σχήματος, διότι το ξενέρωμα ήταν μεγαδιαστάσεων...

*κομματόσκυλα 

 


Γράψε απάντηση...

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top