God's Chorus of Crickets

sfaku είπε:
Υ.Γ. 2: Ρε συ Οκτάποδα, δεν περίμενα την ένσταση για την ύπαρξη θεού και κανονικοτήτων. Αφενός γιατί κανείς -στο εδώ νήμα τουλάχιστον- δεν έσπευσε να αναφωνήσει: α, υπάρχει θεός. Καμία εντυπωσιακή αρμονία, οπτική, ακουστική, οσφρητική κλπ, από τις πολλές που υπάρχουν στη φύση, δεν αποτελεί απόδειξη για την ύπαρξη θεού. Ωστόσο η αρμονία είναι συχνά απόδειξη της ομορφιάς αυτής καθαυτής.
Δεν μίλησα για Θεό, δεν κατάλαβες. Για πρότυπα μίλησα. Αν π.χ. στο καψάλισμα της φέτας του τόστ απ' την φριγανιέρα δω το πρόσωπο του Χριστού (πραγματικό γεγονός από, που αλλού, την Αμερική) δεν υπάρχει κάποιο θρησκευτικό νόημα (άλλο αν κάποιοι θα του δώσουν), απλά το μυαλό μας συμπληρώνει τις τελίτσες (μερικές φορές ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν) και μας μεταφράζει τον κόσμο υπό το πρίσμα των γνώσεων και εμπειριών μας. Στην επιστήμη των υπολογιστών ονομάζεται αναγνώριση προτύπων. Θα εκπλαγείς πόσο συχνά το κάνει αυτό το μυαλό μας.

Τι βλέπεις στο παρακάτω σχήμα;

shape.jpg

 
Δεν εκπλήσσομαι, είναι κάτι που γενικότερα είναι γνωστό. Από την άλλη δεν βλέπω την αξία αυτής της διαπίστωσης στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Εδώ καταρχήν δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται για κάτι που δεν είναι μελωδία και χρειάζεται να μεσολαβήσει το μυαλό μας να το προσλάβει ως τέτοιο. Υπάρχει σαφώς μελωδική γραμμή, ελαφρώς χαοτική, αλλά με νότες αρκετά αναγνωρίσιμες ώστε κάποιο γερό αυτί να μπορεί να τις κατονομάσει και επίσης αρκετά κουρδισμένες ώστε να αντιστοιχούν σε γνωστές κλίμακες.

Υπάρχει ακόμη σοβαρότατο ενδεχόμενο αυτό να είναι ένα παιχνίδι ηχητικής επεξεργασίας που έχει γίνει εντελώς επίτηδες ώστε όντως να μοιάζει με παιδικές χορωδίες.

Αν τυχόν δοθούν εδώ προεκτάσεις θα είναι τελείως δευτερογενείς/κατά συναγωγή: αφού μέσα στο τραγούδι των γρύλλων υπάρχουν παιδικές χορωδίες και αββαεία του Ουεστμίνστερ, τότε υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στη δημιουργία, άρα υπάρχει κάποιος που δίνει το νόημα, άρα υπάρχει θεός.

Αυτό δεν είναι τόσο εγκεφαλική διεργασία όσο πολιτισμική, η τάση δηλαδή να επιβεβαιωθούν πίστεις και πεποιθήσεις.

Αν μπορούσα να σκεφτώ μια αναλογία με αυτό το παιγνιώδες δημιούργημα (του οποίου η αξία κατ' εμέ έγκειται ακριβώς στην καλλιτεχνική/παιγνιώδη του διάσταση) θα ήταν να μελετάει κάποιος στο μικροσκόπιο τη δομή ενός π.χ. μύκητα και να ανακαλύψει με υπερμεγέθυνση ότι η δομή ακολουθεί ένα μοτίβο που μοιάζει πολύ με το σχέδιο από το φόρεμα της κόρης του.

Θα επρόκειτο για μια σύμπτωση εντυπωσιακή για πολλούς, ενώ κάθε προσπάθεια να αποδειχθεί ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση θα οδηγούσε στο αστείο συμπέρασμα ότι η ανώτερη κοσμική δύναμη είναι ο Αργαλειός ή ο Μέγας Υφαντής (όχι αυτός με τα ζαμπά και τα προσούτα).

Νομίζω όμως ότι το ενδιαφέρον και το αξιοπερίεργο μιας μεγάλης σύμπτωσης πάντοτε συγκινούσε κάποιους.

Κατά τα άλλα, ο Trolley έθιξε μια πολύ σημαντική παράμετρο. Αν δεν απατώμαι το 1992 daw με δυνατότητες επιβράδυνσης τόσο μεγάλης δεν πρέπει να υπήρχαν. Επομένως το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιήθηκε κάποιο μπομπινόφωνο, με άγνωστο σε μένα τουλάχιστον τι αλλαγές μπορεί να επιφέρει στον ήχο η χρήση αυτού του μέσου έναντι της ψηφιακής επιβράδυνσης, δεδομένου ότι υπεισέρχονται παράγοντες όπως μηχανικές τριβές, wow/flutter κλπ.

Πάντως όσο το συζητάμε (και όσο βλέπω τη σχετικη συζήτηση στο ιντερνέτ) σκέφτομαι σοβαρά (δυστυχώς ο Γουίλσον δεν ζει οπότε είναι αδύνατον να το επιβεβαιώσουμε) ότι όλο αυτό ήταν ένα δημιουργικό παιχνίδι με σκοπό το τσίγκλισμα του ακροατή. Πιθανόν ο τύπος να ήταν ολίγοντι φαρσέρ, και αν ήταν εδώ γύρω μπορεί να μειδιούσε με την κουβέντα που προκάλεσε η δουλειά του.

 
@sfaku

Σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ.

sfaku είπε:
Πάντως όσο το συζητάμε (και όσο βλέπω τη σχετικη συζήτηση στο ιντερνέτ) σκέφτομαι σοβαρά (δυστυχώς ο Γουίλσον δεν ζει οπότε είναι αδύνατον να το επιβεβαιώσουμε) ότι όλο αυτό ήταν ένα δημιουργικό παιχνίδι με σκοπό το τσίγκλισμα του ακροατή. Πιθανόν ο τύπος να ήταν ολίγοντι φαρσέρ, και αν ήταν εδώ γύρω μπορεί να μειδιούσε με την κουβέντα που προκάλεσε η δουλειά του.
Ότι το πέτυχε πάντως, το πέτυχε. Κατ' εμέ η συζήτηση αρχίζει και τελειώνει εκεί. Κοινώς δεν είναι το περιεχόμενο που έχει αξία αλλά η πνευματικές διεργασίες που γεννάει. Γι' αυτό για εμένα το άκουσμα αυτό καθ' εαυτό δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον έχουν οι αντιδράσεις των άλλων.

@lgbesios

Εσύ είσαι τελείως καμμένος ;D ;D

 
Πάντως χαίρομαι που δημιούργησε συζήτηση αυτό το θεματάκι (το έριξα και Σάββατο βράδυ και πίστευα ότι θα περάσει ντούκου) αλλά τελικά η ιδέα του Γουίλσον αποδείχτηκε επαρκώς προβοκατόρικη για να προκαλέσει κουβέντα.

 
theoctapus είπε:
@lgbesios

Εσύ είσαι τελείως καμμένος ;D ;D
Η φαντασία  είναι που μας διαφοροποιεί  φίλος  .....κάποιοι  βλέπουν απλά  το  τριγωνάκι  για τα κάλαντα  ;) ;D

 
 Ένα σχετικό με το θέμα: Κάθομαι μια μερα, που λέτε, κι ακούω ένα σκύλο που γαβγίζει δυνατά για πολλή ώρα. Τί έκανε λοιπόν; Παρατήρησα ότι γάβγιζε σε συγκεκριμένα bpm ταχύτητας (ας πούμε) τέταρτα. απο 4 μέχρι 7 γαβγίσματα τη φορά. Εγώ αρχίζω σε μια φάση και τον μετραω. Γάβγιζε πάντα σε θέση δηλαδή σταματούσε και ξαναεμπαινε θέση στα τέταρτα που κούναγα το κεφάλι ρυθμικά.

  Εννοείται δεν ειχαμε οπτική επαφη ή κατι αλλο. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον επηρεαζα με κίνηση ή με ηχο (τουλαχιστον εγω  :P)

  Συμπεράσματα; δεν ξέρω. Υποθέτω ότι έχει να κάνει με διαρκεια, ένταση και παλμούς ίσως της καρδιάς που επιβάλλει στο ζώο αυτήν την κανονικότητα για να αντέξει να γαβγίζει δυνατά και για πολλή ώρα.

Απ'την αλλη εκει κοντα ειναι κι ενα ωδείο  ::)

Α, κι on topic : στο τριγωνακι βλέπω το εβραϊκό αστέρι

 
schreivox είπε:
Συμπεράσματα; δεν ξέρω. Υποθέτω ότι έχει να κάνει με διαρκεια, ένταση και παλμούς ίσως της καρδιάς που επιβάλλει στο ζώο αυτήν την κανονικότητα για να αντέξει να γαβγίζει δυνατά και για πολλή ώρα.
Το παρασκαλίζεις. Με την αναπνοή του είχε να κάνει. Δεν μπορεί να γαυγίσει εισπνέοντας (στην άρση). ;)

 
  Το ξέρω, απλά μου πήρε 20 σειρές να γράψω το ίδιο πράγμα με σένα

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top