- Μηνύματα
- 66
- Πόντοι
- 8
Hello everybody,
Μόλις επέστρεψα απο US (επαγγελματικό ταξίδι το λέμε τώρα
) μα δεν επέστρεψα μόνος... η οικογένεια μεγάλωσε (proud owner of a Gibson SG, Gibson LP, Fender CP 60s strat) αλλά καλύτερα ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
Παίζω κιθάρα απο το 92' κατά καιρούς έχουν περάσει απο τα χέρια μου διάφορες κιθάρες, τις fender και ειδικά τις telecaster είτε λόγο ηλικίας είτε λόγω μουσικών ακουσμάτων ποτέ δεν τις συμπαθούσα σαν κιθάρες απο τότε κυριώς που ήρθε ο πρωτότοκος ταυρός SG στην οικογένεια δεν έπιασα άλλη κιθάρα στα χέρια μου. Εγινά Gibsonακιας, ειδικότερα όταν παρέλαβα 8 χρόνια αργότερα απο το Gibson custom shop την LP μου, άκουγα fender και έτρεχα. Τα χρόνια πέρασαν...τα ακούσματα διαφοροποιήθηκαν (σταμάτησα να είμαι γκαζοφονιάς) βγήκαν οι πρώτες γκρίζες τρίχες, έβαλα λίγο μυαλό...
Πρίν 9 μήνες για καθαρά λόγους ηχογράφησης είπα να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου. Με τα λόγια του σοφού Superfunk στο μυαλό μου (να μήν ξοδέψω πάνω 800 euro for fender) αγόρασα την CP60s. Για έναν ανεξήγητο λόγο οι Gibson πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (live gigs) παρέμειναν στην ντουλάπα μου. Για telecaster ούτε να ακούω δεν ήθελα.. και ξαφνικά έγινε το θαυμα... είδα το φώς το αληθινό...
Η Νέα ορλεάνη φημίζεται ώς η πόλη των blues...και ύστερα απο μιά αξέχαστη μουσική βραδιά σε νυχτερινό club και έπειτα απο λίτρα αλκοόλ το επόμενο πρώι με βρήκε με πονοκέφαλο (τι διάλο και στην αμερική μπόμπες σερβίρουν?) και με ένα κύπελο starbucks να περιμένω να ανοίξει το guitar center να δοκιμάσω καμιά κιθάρα. Το μαγαζί απίστευτο ένας χώρος 500 τετραγωνικά (εκτός τών άλλων) αποκλειστικά με κιθάρες απο 100 δολλάρια μέχρι 20.000 (μια LP custom του 79' = 9.900 και μια απίστευτη tele nocaster του 51' αν θυμάμαι καλά, στα 19,900) και μπορείς να παίξεις σε οποιοδήποτε ενισχυτή (soldano, boogie, fender, vox, badcat, marshall κα) με όλες όχι όπως εδώ που πάς σε μαγαζί στη αθήνα (ονόματα δεν λέμε..οικογένειες δεν θίγουμε) και ζητάς να δοκιμάσεις κιθάρα και σε κοιτάνε με μισό μάτι. Σόρυ που γράφω με τόσο ενθουσιασμό άλλα έκατσα στο μαγαζί απο τις 11 το πρωί που άνοιξε έως τις 9 που έκλεισε με διάλειματα τσιγάρου και fast food, και έπαιξα με 27 διαφορετικές κιθάρες πρίν αποφασίσω και μάλιστα πάνω στον ίδιο ενισχυτή που έχω σπίτι μου, (Badcat HotCat 30R) ήταν μια εμπειρία που εύχομαι κάθε φίλος να ζήσει σε τέτοιο βαθμό.
Λίγο off topic τα παραπάνω αλλά φταίει ο ενθουσιασμός είπαμε... Με αφορμή την vintage tele nocaster παραπάνω και έχοντας χορτάσει παίξιμο απο gibson κατέληξα να δοκιμάζω 7 telecaster τις τελευταίες 4 μιση ώρες στο κατάστημα. Τις παραθέτω μια-μια...
1. Mexican standard FSR limited ash
2. Classic player Baja
3. Road worn 50s
4. American special
5. American standard
6. American deluxe
7. Vintage hot rod 52
Οι πρώτες που φύγανε στο πρώτο μισάωρο ήταν οι 2 standard (mexican & american) καθώς δεν με ενθουσιάσαν καθόλου απο ήχο (mexican) και με χαλούσε ο καβαλάρης της American std). Μετά ήρθε η σειρά τών american deluxe και hot rod 52, εκπληκτική κατασκευή, features (deluxe) vintage vibe και ήχος (η hot rod) αλλά πανάκριβες αφού ηχητικά οι διαφορές τους απο τις εναπομείναντες 3 ήταν ελάχιστές (στον badcat παντα). Η Baja ήταν η επόμενη αν και μου άρεσε πολύ σαν κιθάρα δεν με βόλευε το μπράτσο της (οι gibson που έχω είναι με slim neck και η fender CP έχει επίσης σλιμ c shape). To τελευταίο 2ωρο αφιερώθηκε στην road worn με κορυφαία ποιότητα κατασκευής για μεξικάνικη κιθάρα, πανεμορφο relic 2 tone sunburst, αλλά οι λίγο πιο hot μαγνήτες της στερούσαν το κλασσίκο twang στα καθαρά. Για την American special τι να πώ, η σχέση ποιότητας κατασκευής-ήχου-τιμής και features ήταν η τελική μου επιλογή. Οι texas special ακουγόνται με τσαμπουκά (bridge) tele twang (mid) για τον neck δεν περιγράφω άλλο... Οι gibson δεν βλέπω να ξαναβγαίνουν απο την ντουλάπα.. Εκπληκτικό το greasebucket tone circuit που αφαιρεί τα πρίμα όπως εσύ θές χωρίς να χάνει σε όγκο η κιθάρα, για το τέλος άφησα ίσως το καλύτερο μπράτσο μου έχω πιάσει στα χέρια μου, full jumbo frets αλλα gibson, ματ φινίρισμα που γλυστράει το χέρι σου επάνω σα διάολος και 70'ς decal το κερασάκι στην τούρτα... Μοναδική παραφωνία τα κλειδιά όπου θα κοιτάξω να τα αλλάξω με 70ς F logo type (αν γίνεται). όσο για την τιμή... $782.99 δολλαρια στην κάρτα μου μαζί με τα έξοδα τραπέζης χρεώθηκαν ακριβώς 584 euro, 66 λιγότερα απο την μεξικάνικη CP 60s που πήρα απο γνωστό μαγαζί της αθήνας. ( Σημείωση ότι δασμούς κλπ δεν πλήρωσα ούτε με τσέκαρε κανένας στο αεροδρόμιο, τα εισιτήρια πήγε-έλα πληρωμένα απο την εταιρία μου, είπαμε για επαγγελματικούς λόγους
).
Όχι δεν ανακάλυψα την αμερική εγώ... το έκανε ο κολόμβος πρίν απο 500 χρόνια, όμως λυπάμαι για την στενοκεφαλιά μου τόσα χρόνια που είχα παρεξηγήσει ένα τόσο καλό όργανο. Για την ιστορία να αναφέρω ότι παραμένω όμως gibson φαν, αλλά κιθάρες σαν την CP 60s και την tele μου με έκαναν να αγαπήσω τις fender.
SS
PS. 1 Επισυνάπτω φότο, το αυτοκόλητο στο pickguard παραμένει γιατί θα αλλαχτεί όπως είναι με λευκό περλε η mint green.
PS. 2 Σόρυ για την background κουβέρτα...το μοτέλ που έμενα ήταν άστα να πάνε, αν και δίνει ένα hippie 70s look όπως και η κιθάρα άλλωστε...
Μόλις επέστρεψα απο US (επαγγελματικό ταξίδι το λέμε τώρα
) μα δεν επέστρεψα μόνος... η οικογένεια μεγάλωσε (proud owner of a Gibson SG, Gibson LP, Fender CP 60s strat) αλλά καλύτερα ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.Παίζω κιθάρα απο το 92' κατά καιρούς έχουν περάσει απο τα χέρια μου διάφορες κιθάρες, τις fender και ειδικά τις telecaster είτε λόγο ηλικίας είτε λόγω μουσικών ακουσμάτων ποτέ δεν τις συμπαθούσα σαν κιθάρες απο τότε κυριώς που ήρθε ο πρωτότοκος ταυρός SG στην οικογένεια δεν έπιασα άλλη κιθάρα στα χέρια μου. Εγινά Gibsonακιας, ειδικότερα όταν παρέλαβα 8 χρόνια αργότερα απο το Gibson custom shop την LP μου, άκουγα fender και έτρεχα. Τα χρόνια πέρασαν...τα ακούσματα διαφοροποιήθηκαν (σταμάτησα να είμαι γκαζοφονιάς) βγήκαν οι πρώτες γκρίζες τρίχες, έβαλα λίγο μυαλό...
Πρίν 9 μήνες για καθαρά λόγους ηχογράφησης είπα να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου. Με τα λόγια του σοφού Superfunk στο μυαλό μου (να μήν ξοδέψω πάνω 800 euro for fender) αγόρασα την CP60s. Για έναν ανεξήγητο λόγο οι Gibson πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (live gigs) παρέμειναν στην ντουλάπα μου. Για telecaster ούτε να ακούω δεν ήθελα.. και ξαφνικά έγινε το θαυμα... είδα το φώς το αληθινό...
Η Νέα ορλεάνη φημίζεται ώς η πόλη των blues...και ύστερα απο μιά αξέχαστη μουσική βραδιά σε νυχτερινό club και έπειτα απο λίτρα αλκοόλ το επόμενο πρώι με βρήκε με πονοκέφαλο (τι διάλο και στην αμερική μπόμπες σερβίρουν?) και με ένα κύπελο starbucks να περιμένω να ανοίξει το guitar center να δοκιμάσω καμιά κιθάρα. Το μαγαζί απίστευτο ένας χώρος 500 τετραγωνικά (εκτός τών άλλων) αποκλειστικά με κιθάρες απο 100 δολλάρια μέχρι 20.000 (μια LP custom του 79' = 9.900 και μια απίστευτη tele nocaster του 51' αν θυμάμαι καλά, στα 19,900) και μπορείς να παίξεις σε οποιοδήποτε ενισχυτή (soldano, boogie, fender, vox, badcat, marshall κα) με όλες όχι όπως εδώ που πάς σε μαγαζί στη αθήνα (ονόματα δεν λέμε..οικογένειες δεν θίγουμε) και ζητάς να δοκιμάσεις κιθάρα και σε κοιτάνε με μισό μάτι. Σόρυ που γράφω με τόσο ενθουσιασμό άλλα έκατσα στο μαγαζί απο τις 11 το πρωί που άνοιξε έως τις 9 που έκλεισε με διάλειματα τσιγάρου και fast food, και έπαιξα με 27 διαφορετικές κιθάρες πρίν αποφασίσω και μάλιστα πάνω στον ίδιο ενισχυτή που έχω σπίτι μου, (Badcat HotCat 30R) ήταν μια εμπειρία που εύχομαι κάθε φίλος να ζήσει σε τέτοιο βαθμό.
Λίγο off topic τα παραπάνω αλλά φταίει ο ενθουσιασμός είπαμε... Με αφορμή την vintage tele nocaster παραπάνω και έχοντας χορτάσει παίξιμο απο gibson κατέληξα να δοκιμάζω 7 telecaster τις τελευταίες 4 μιση ώρες στο κατάστημα. Τις παραθέτω μια-μια...
1. Mexican standard FSR limited ash
2. Classic player Baja
3. Road worn 50s
4. American special
5. American standard
6. American deluxe
7. Vintage hot rod 52
Οι πρώτες που φύγανε στο πρώτο μισάωρο ήταν οι 2 standard (mexican & american) καθώς δεν με ενθουσιάσαν καθόλου απο ήχο (mexican) και με χαλούσε ο καβαλάρης της American std). Μετά ήρθε η σειρά τών american deluxe και hot rod 52, εκπληκτική κατασκευή, features (deluxe) vintage vibe και ήχος (η hot rod) αλλά πανάκριβες αφού ηχητικά οι διαφορές τους απο τις εναπομείναντες 3 ήταν ελάχιστές (στον badcat παντα). Η Baja ήταν η επόμενη αν και μου άρεσε πολύ σαν κιθάρα δεν με βόλευε το μπράτσο της (οι gibson που έχω είναι με slim neck και η fender CP έχει επίσης σλιμ c shape). To τελευταίο 2ωρο αφιερώθηκε στην road worn με κορυφαία ποιότητα κατασκευής για μεξικάνικη κιθάρα, πανεμορφο relic 2 tone sunburst, αλλά οι λίγο πιο hot μαγνήτες της στερούσαν το κλασσίκο twang στα καθαρά. Για την American special τι να πώ, η σχέση ποιότητας κατασκευής-ήχου-τιμής και features ήταν η τελική μου επιλογή. Οι texas special ακουγόνται με τσαμπουκά (bridge) tele twang (mid) για τον neck δεν περιγράφω άλλο... Οι gibson δεν βλέπω να ξαναβγαίνουν απο την ντουλάπα.. Εκπληκτικό το greasebucket tone circuit που αφαιρεί τα πρίμα όπως εσύ θές χωρίς να χάνει σε όγκο η κιθάρα, για το τέλος άφησα ίσως το καλύτερο μπράτσο μου έχω πιάσει στα χέρια μου, full jumbo frets αλλα gibson, ματ φινίρισμα που γλυστράει το χέρι σου επάνω σα διάολος και 70'ς decal το κερασάκι στην τούρτα... Μοναδική παραφωνία τα κλειδιά όπου θα κοιτάξω να τα αλλάξω με 70ς F logo type (αν γίνεται). όσο για την τιμή... $782.99 δολλαρια στην κάρτα μου μαζί με τα έξοδα τραπέζης χρεώθηκαν ακριβώς 584 euro, 66 λιγότερα απο την μεξικάνικη CP 60s που πήρα απο γνωστό μαγαζί της αθήνας. ( Σημείωση ότι δασμούς κλπ δεν πλήρωσα ούτε με τσέκαρε κανένας στο αεροδρόμιο, τα εισιτήρια πήγε-έλα πληρωμένα απο την εταιρία μου, είπαμε για επαγγελματικούς λόγους
).Όχι δεν ανακάλυψα την αμερική εγώ... το έκανε ο κολόμβος πρίν απο 500 χρόνια, όμως λυπάμαι για την στενοκεφαλιά μου τόσα χρόνια που είχα παρεξηγήσει ένα τόσο καλό όργανο. Για την ιστορία να αναφέρω ότι παραμένω όμως gibson φαν, αλλά κιθάρες σαν την CP 60s και την tele μου με έκαναν να αγαπήσω τις fender.
SS
PS. 1 Επισυνάπτω φότο, το αυτοκόλητο στο pickguard παραμένει γιατί θα αλλαχτεί όπως είναι με λευκό περλε η mint green.
PS. 2 Σόρυ για την background κουβέρτα...το μοτέλ που έμενα ήταν άστα να πάνε, αν και δίνει ένα hippie 70s look όπως και η κιθάρα άλλωστε...
