ας γραψω κ εγω την αποψη μου. πρωτον πιστευω οτι ο καθενας εχει δικαιωμα στα ... covers, και φυσικα θα δεχθει και την κριτικη εφοσον το βγαζει προς τα εξω, αλλα υστεριες του τυπου "πως τολμα να παιζει nirvana/megadeath/pink floyd/beatles/madonna".. δεν χρειαζονται.
απο κει κ περα, οσον αφορα τους nirvana και παλι και θα προσπαθησω να ειμαι οσο πιο αντικειμενικος μπορω: οι nirvana ειχαν αδιαμφισβητητα νομιζω ενα ταλεντο σε αυτο που εκαναν. η αληθεια ειναι οτι προσωπικα live τους δεν μπορω να παλεψω να ακουσω για πολλη ωρα, καθως το να ακους επι μιαμιση ωρα ενα teen-angst γκρουπ με εναν κιθαριστα να ουρλιαζει, η κιθαρα μονιμως ξεκουρδιστη να παιζει powerchords και anti-solos μεσα απο εναν τερματισμενο twin reverb με καναδυο λαμπες και το distortion στο τερμα... προσωπικα πλεον δεν το αντεχω τοση πολλη ωρα. ειναι καλη φαση για λιγη εκτονωση με in your face start-stop dynamics, αλλα απο ενα σημειο και μετα καταντα μονοτονο καθως δεν υπαρχει ιδιαιτερη ποικιλια ηχων (ελεω distorted powerchords).
αξιολογωντας καθε album ξεχωριστα, νομιζω πως το unplugged ειναι ενα πραγματικα πολυ καλο album. στη δικη μου αξιολογηση, ακολουθει το in utero λογω πραγματικα δυνατου in your face ηχου (ακομα και τα πιο "εμπορικα" τραγουδια του album οπως το all apologies, heart shaped box, pennyroyal tea βγαζουν μια ωραια αγριαδα στα start-stops που θα ζηλευαν ακομα και μεταλαδες. κορυφαιο κομματι μαλλον το serve the servants του album με πραγματικα ενδιαφερον solo (και το λεει αυτο καποιος που σχεδον μισει τα σολαρισματα) και φυσικα αξιζει να αναφερθει η δουλεια του steve albini στο album, ο οποιος οπως δηλωσε δεχτηκε να αναλαβει το in utero γιατι αν και δεν ηταν φαν των νιρβανα τους λυπηθηκε επειδη τους θεωρησε σκλαβους της μουσικης βιομηχανιας (στην πορεια ειπε οτι τους συμπαθησε παντως). για οσους θεωρησουν την σταση αυτη του albini υποκριτικη, αξιζει να αναφερθει οτι ο albini δεν ζητησε royalties απ'τις πωλησεις γιατι το θεωρει ανηθικη πρακτικη και πληρωθηκε μονο για τη δουλεια που εκανε οταν την εκανε.
μετα παει το bleach το οποιο εχει ωραιες ιδεες (οχι μονο για την εποχη του!) αλλα η παραγωγη ειναι και φαινεται φτηνιαρικη. βεβαια οι φανς του αυτο ακριβως γουσταρουν. τα αλλα δυο τα αφησα για το τελος γιατι προσωπικα ποτε δεν μου ελεγαν και πολλα πραγματα. ειναι κατι που οι pixies ειχαν κανει ηδη αρκετα χρονια πριν με albums οπως το surfer rosa.
θεωρω τους nirvana παντως, ενα απο τα δυο σημαντικοτερα
mainstream rock συγκροτηματα των 90s (το αλλο ειναι επισης ενα μισητο συγκροτημα για αρκετο κοσμο, οι oasis).
οσον αφορα τους sex pistols, ενα album εβγαλαν το οποιο εχει φυσικα τεραστια βαρυτητα στον χωρο του και νομιζω τα σχολια ειναι περιττα, ακομα και αν φαινεται (ή ειναι) παλαιολιθικο σημερα.
τελος, οι συγκρισεις μουσικων σχηματων (ειδικα διαφορετικου.. ειδους) οπως pink floyd και nirvana εχω την αισθηση οτι δεν προσφερουν κατι στη συζητηση. pink floyd εχω να ακουσω καιρο (με την εξαιρεση του piper at the gates of dawn που ακουω συχνα-πυκνα). προκειται για ενα συγκροτημα που αν μη τι αλλο συνολικα εχει ποικιλια (καμια σχεση το piper με το obscured by clouds και αυτο καμια σχεση με το -απιστευτα υπερεκτιμημενο για μενα- the wall. μεσα σ'αυτην την ποικιλια υπαρχουν 100 κιλα ψυχεδελειας (ελεω syd και wright κυριως) στην αρχη, κιθαρα αριστουργημα εν συνεχεια (και οσοι εχετε καταφερει να βγαλετε ΟΛΑ τα τραγουδια των floyd, αυτο δεν τα κανει λιγοτερο δυσκολα ή εμπνευσμενα. το ζητημα ειναι να γραψεις τετοια τραγουδια, πραγμα που μπορει το 0,00000000000000001% του πληθυσμου και οχι να τα παιξεις) και φυσικα το the wall που ειναι για μενα ο,τι χειροτερο εχω ακουσει απο τους floyd (και τα εχω ακουσει ολα). σιγουρα ο πιο στανταρ φλοιντ ηχος παιζει καπου μεταξυ dark side of the moon, animals και wish you were here, ομως αυτο δεν το θεωρω δικαιο για το συγκροτημα (οπως δεν θεωρω δικαιο να λενε οτι νιρβανα = smells like teen spirit)
δεν ξερω λοιπον τι σχεση εχουν ολα αυτα με ενα teen angst συγκροτημα των 90s ωστε να τιθεται η συγκριση.