Όχι, δεν θα πρέπει να υπολογίσεις τίποτα άλλο από το αν σου αρέσει ή όχι, πάνω στην δική σου κιθάρα και στον δικό σου ενισχυτή. Τώρα το αν λέγεται Παφ, Πουφ, Σούπερ Έξτρα Χοτ ή Ορίτζιναλ (21) είναι άλλη ιστορία. Και αυτό που λέω είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ξέρεις αν ακούγεται καλύτερα από τον ορίτζιναλ, και ότι δεν θα πρέπει να σε ενδιαφέρει.
Έλα όμως που δεν έχεις δίκιο... πολλοί το ισχυρίζονται, ή απλά παίζουν με τις λέξεις και με διάφορα γνωστά μαρκετινίστικα κόλπα (our version of a true PAF... as close as you'll ever get to tone heaven... a faithful replica... we make them like they used to... κλπ κλπ). Σίγουρα είναι καλό να ξέρουμε πού βαδίζουμε όταν ψάχνουμε έναν μαγνήτη, πχ. όταν δεις "PAF-like" καταλαβαίνεις τι μέρος του λόγου είναι, αλλά η σύγκριση με τους πάλαι ποτέ PAF είναι ουτοπιστική, αφ'ενός γιατί είχαν απίστευτη inconsistency στον ήχο τους και αφ'ετέρου για τους λόγους του λινκ που παρέθεσα.
Απολύτως τίποτα.
Δεν είπα να έχεις ακούσει από κοντά, είπα να έχεις παίξει, και να γνωρίζεις πώς αυτό μεταφράζεται με την εκάστοτε κιθάρα και με τον εκάστοτε ενισχυτή. Η χρησιμότητα θα ήταν η συνειδητοποίηση ότι σε "κλασσικές" ηχογραφήσεις δεν έχεις ακούσει παρά μόνο
τη συμφωνία διακοσίων χιλιάδων παραγόντων, εκ των οποίων ένας μόνο είναι ο τύπος του μαγνήτη, και αυτός στην περίπτωση του PAF ήταν και κάπως... λαχείο.
Και επίσης, η διαφορά ενός ακριβού (και με ΑΑ υλικά) μαγνήτη και ενός φτηνού έγκειται πολύ περισσότερο στην αίσθηση που δίνει σε αυτόν που παίζει, και
πολύ μα πολύ λιγότερο στο ηχητικό αποτέλεσμα σε μια ηχογράφηση μπάντας, πόσο μάλλον σε ένα live. Είναι κρίμα που αρκετός κόσμος (δεν αναφέρομαι σε σένα, παρά μόνο γενικά) δεν καταλαβαίνει τι περνάει σε μια ηχογράφηση & σε ένα λάιβ και τι όχι. Ωραία τα ηχοχρώματα, θαυμάσιο το κυνήγι τους αλλά ας μην παραξενευτεί κανείς όταν δει ότι... πήγαν περίπατο, και ότι αρκούσε ένας αξιοπρεπής μαγνήτης κι όχι ένας που φτιάχνεται σε ένα σπήλαιο στο Θιβέτ από έναν τυφλό γκουρού που τρώει μόνο ακρίδες κάθε πανσέληνο.