Eric Clapton and Jeff Beck

[marathon]

http://www.ticketmaster.co.uk/event/1200433CA428541C

Aυτή τη φορά, ΔΕΝ θα πάω...

Εκτός εάν μαζευτείτε πολλοί και γίνει καλή παρέα...

 

[odis13]

http://www.ticketmaster.co.uk/event/1200433CA428541C

Aυτή τη φορά, ΔΕΝ θα πάω...

Εκτός εάν μαζευτείτε πολλοί και γίνει καλή παρέα...

Aργησες, σε προλαβαν αλλοι, ο raindog νομιζω.

Εγω δε θα παω γιατι ειναι σε πολυ busy περιοδο (λογω πανεπιστημιου) το live...εκτος αυτου 70 ευρω το φτηνοτερο εισητηριο στο δευτερο εξωστη + ενα 50ρικο για πηγαινε-ελα Λονδινο οποτε μας βγαινουν αρκετουτσικα. Ο Jeff που θα παει θα ξαναρθει ,θα τον πετυχουμε τοτε.

 

[marathon]

Τώρα μου ήρθε η ειδοποίηση από το ticketmaster... άσε που θα το σκεφτόμουν σοβαρά. Όσοι είδαν το Ronnie Scot, θα είδαν ότι έκανε τον Eric να φαίνεται λίγος...και δεν το θέλω, στεναχωριέμαι...έχω μεγαλώσει με τον Eric...

 

[raindog]

Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν και ανακοινώθηκε και 2η μέρα, Κυριακή 14 Φεβρουαρίου τα οποία πωλούνται από χτες...

Πέρα από την τιμή με ανησυχεί κυρίως ο χώρος. Έχει πάει κανείς; Φοβάμαι ότι από τους εξώστες θα θες κιάλια... (λέει "Seats located on Level 4 (Upper Tier, Upper Bowl) are not recommended for those who have a fear of heights."  ;D)

Πάντως το χέρι μου με τρώει...

 

[marathon]

Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν και ανακοινώθηκε και 2η μέρα, Κυριακή 14 Φεβρουαρίου τα οποία πωλούνται από χτες...

Όταν βλέπεις τέτοια...ξέρεις ότι είμαστε χαμένοι από χέρι.

Απλά για μια ακόμα φορά, χαίρεσαι τους Εγγλέζους που σέβονται τις παραδόσεις τους. Ο Eric που εμείς βρίζουμε για πλάκα, είναι μονίμως sold out, το ίδιο και ο jeff.

 

[marathon]

Επειδή δεν θα βρούμε σίγουρα, σου δίνω ιδέες για την ίδια περίοδο.

http://www.patmetheny.com/tours.cfm

 

[raindog]

Ο Eric που εμείς βρίζουμε για πλάκα, είναι μονίμως sold out, το ίδιο και ο jeff.

Εσείς μπορεί να τον βρίζετε, εγώ πάλι καθόλου Πρόπερσι πήγα στο Δουβλίνο για να τον δω

 

[marathon]

Τον Clapton τον πρωτοείδα στη σκηνή το 82 που ήταν στα ντουζένια του. Από τότε δεν νομίζω να έχει προοδεύσει πολύ (κάτι κιλάκια πήρε...). Αντιθέτως ο Jeff και κιλά δεν πήρε και σε κάθε του δίσκο είναι απρόβλεπτος και ανατρεπτικός.

Επειδή θέλω να θυμάμαι τον Eric σαν μεγάλο κιθαρίστα (που είναι) δύσκολα θα πήγαινα να τον δώ μόνο του...οι δύο τους πάνω στη σκηνή είναι άλλο πράγμα. Και βάζω και στοίχημα ότι δεν θα είναι μόνο οι 2 τους...

 

[raindog]

Τον Clapton τον πρωτοείδα στη σκηνή το 82 που ήταν στα ντουζένια του. Από τότε δεν νομίζω να έχει προοδεύσει πολύ (κάτι κιλάκια πήρε...). Αντιθέτως ο Jeff και κιλά δεν πήρε και σε κάθε του δίσκο είναι απρόβλεπτος και ανατρεπτικός.

Επειδή θέλω να θυμάμαι τον Eric σαν μεγάλο κιθαρίστα (που είναι) δύσκολα θα πήγαινα να τον δώ μόνο του...οι δύο τους πάνω στη σκηνή είναι άλλο πράγμα. Και βάζω και στοίχημα ότι δεν θα είναι μόνο οι 2 τους...

Να τον έβλεπα εγώ το 82 λίγο δύσκολο, ήμουν 8 ετών...

Συμφωνώ για όσα λες για τον Jeff, και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, άλλωστε είναι

διαφορετικού στυλ κιθαρίστες. Απλά γελάω με την απαξίωση που αντιμετωπίζει εδώ

μέσα από πολλούς o Clapton. Πιστεύω πάντως ότι στις περσινές-προπέρσινες συναυλίες του ήταν στην καλύτερη περίοδό του εδώ και χρόνια. Και με καταπληκτικό set-list. Δεν είναι λίγο να ξεκινά η συναυλία με Tell the Truth...

Πάντως σίγουρα θα είναι φοβερές οι συναυλίες. Ελπίζω να κυκλοφορήσουν σε DVD...

 

[spy]

Υπάρχουν 2 μουσικοί που τους συγχέουμε:

-Eric Clapton: Καταπληκτικός rock κιθαρίστας ο οποίος άρχισε την καριέρα του το 1963 με τους Yardbirds, μετά πέρασε από τους Bluesbreakers, έπαιξε στους Cream μαζί με τον Jack Bruce και τον Ginger Baker, έπαξε στους Blind Faith, πέρασε από τους Delaney & Bonnie and Friends και τέλος με τρία μέλη των τελευταίων σχημάτισε τους Derek and the Dominos. Μετά το album "In concert", εξαφανίστηκε ξαφνικά. Χαρακτηριστική στιγμή: Crossroads.

-Eric Clafton: Συμπαθής (αλλά λίγο γραφικός) τραγουδιστής της pop και της reggae ;D o οποίος άρχισε την καριέρα του το 1974 με το album "461 Ocean Boulevard", ήδη καταπονημένος από διάφορες καταχρήσεις. Έγινε διάσημος το 1990 με το album "Unplugged". Εμφανίζεται παντού. Χαρακτηριστική στιγμή: Tears in heaven.

 

[marathon]

Συμφωνώ εν μέρη μαζί σου αλλά διαφωνώ στις ετικέτες που δίνεις.

Το ότι είναι rock κιθαρίστας δεν του απαγορεύει να παίξει-ψάξει και άλλα στύλ (pop και της reggae...).

Αυτό ακριβώς λέω για τον Beck (γι αυτό τον κατατάσσω και πολύ ψηλά στη συνείδησή μου). Έπαιξε fusion, blues, rock, hard rock, disko (ναι έχω κομμάτι του...), accid... και στα 65 του ακόμα ψάχνεται και το ευχαριστιέται και φαίνεται στη σκηνή.

Ατυχώς ο Clapton "υπερασπίζεται" τον τίτλο του του Bluesman. Eξ ου και οι δίσκοι με τον B.B  King και τον J.J...

Όσοι μπορείτε πάντως να είστε στην Ο2 αρένα, μην το χάσετε. Τέτοια τζαμαρίσματα δεν γίνονται εύκολα πια

 

[Shelter]

Αυτο που αρκετοι ξεχνάμε είναι ότι τα blues δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση τόσο διαδεδομένα όσο είναι σήμερα αν δεν υπήρχε μια παρέα Άγγλων προεξέχουσα φυσιογνωμία των οποίων ήταν ο Clapton (και ο Beck... αλλα πιο πολύ ο Clapton). Το οτι το λευκό ακροατήριο άρχισε να ακούει μαζικά μπλούζ και να ενδιαφέρεται για τους παλαιότερους ξεχασμένους εκείνη  την περίοδο έγχρωμους μουσικούς των μπλούζ, έγινε αν πολλοίς λόγω Clapton. Και ο Clapton ήταν απο τους πρώτους λευκούς session μουσικούς που έπαιζαν με τύπους όπως ο H.Wolf. O oποίος ήταν απο τους παλαιότερους εν ζωή στην πιάτσα, και ίσως ο πιο πετυχημένος μαζί με τον waters.

Συνεπώς είναι μάλλον επιπόλαιο να "κράζει" κάποιος τον Clapton. Όσο για τον Beck είναι εντελώς διαφορετική προσεγγιση στον ήχο και συνεπώς δεν υπάρχει σύγκριση.

 

[Shelter]

Ατυχώς ο Clapton "υπερασπίζεται" τον τίτλο του του Bluesman.

Γιατι ατυχώς? Θεωρείς ανούσιο να γίνεται ένας καλός blues δίσκος ή μήπως εύκολο? ξέρεις τι blues σαβούρα βγάζει κάθε χρόνο η Αμερική?

 

[raindog]

Υπάρχουν 2 μουσικοί που τους συγχέουμε:

-Eric Clapton: Καταπληκτικός rock κιθαρίστας ο οποίος άρχισε την καριέρα του το 1963 με τους Yardbirds, μετά πέρασε από τους Bluesbreakers, έπαιξε στους Cream μαζί με τον Jack Bruce και τον Ginger Baker, έπαξε στους Blind Faith, πέρασε από τους Delaney & Bonnie and Friends και τέλος με τρία μέλη των τελευταίων σχημάτισε τους Derek and the Dominos. Μετά το album "In concert", εξαφανίστηκε ξαφνικά. Χαρακτηριστική στιγμή: Crossroads.

-Eric Clafton: Συμπαθής (αλλά λίγο γραφικός) τραγουδιστής της pop και της reggae ;D o οποίος άρχισε την καριέρα του το 1974 με το album "461 Ocean Boulevard", ήδη καταπονημένος από διάφορες καταχρήσεις. Έγινε διάσημος το 1990 με το album "Unplugged". Εμφανίζεται παντού. Χαρακτηριστική στιγμή: Tears in heaven.

Σπύρο, γενικά συμφωνώ με τα λεγόμενά σου, με τις εξής παρατηρήσεις για την "Clafton" όπως λες περίοδο:

Προφανώς και δε συγκρίνεται η πριν το 74 (μακάρι να ήμουν στις 23/10 και 24/10-1970 στο Fillmore ή τέλος πάντων γιατί δεν υπάρχει κάποιο video από αυτές τις συναυλίες???) με την μετέπειτα περίοδο, αλλά ακόμη και στην περίοδο αυτή έβγαλε καλούς δίσκους: 461 Ocean Boulevard, No Reason To Cry (ναι, με τη συμβολή μελών των Band), Backless. Και βέβαια το From The Cradle του 1994.

Και επειδή δεν μπορούσα να δω τον "Clapton", συμβιβάζομαι με το να δω τον "Clafton" όπως λες, που τουλάχιστον στα Live του είναι μια χαρά.

Θα ήθελα βέβαια και τώρα να βγάλει και κανένα σοβαρό studio δίσκο αλλά που ξέρεις, μπορεί...

 

[raindog]

Αυτο που αρκετοι ξεχνάμε είναι ότι τα blues δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση τόσο διαδεδομένα όσο είναι σήμερα αν δεν υπήρχε μια παρέα Άγγλων προεξέχουσα φυσιογνωμία των οποίων ήταν ο Clapton (και ο Beck... αλλα πιο πολύ ο Clapton). Το οτι το λευκό ακροατήριο άρχισε να ακούει μαζικά μπλούζ και να ενδιαφέρεται για τους παλαιότερους ξεχασμένους εκείνη  την περίοδο έγχρωμους μουσικούς των μπλούζ, έγινε αν πολλοίς λόγω Clapton. Και ο Clapton ήταν απο τους πρώτους λευκούς session μουσικούς που έπαιζαν με τύπους όπως ο H.Wolf. O oποίος ήταν απο τους παλαιότερους εν ζωή στην πιάτσα, και ίσως ο πιο πετυχημένος μαζί με τον waters.

Συνεπώς είναι μάλλον επιπόλαιο να "κράζει" κάποιος τον Clapton. Όσο για τον Beck είναι εντελώς διαφορετική προσεγγιση στον ήχο και συνεπώς δεν υπάρχει σύγκριση.

+1000

 

[spy]

Και επειδή δεν μπορούσα να δω τον "Clapton", συμβιβάζομαι με το να δω τον "Clafton" όπως λες, που τουλάχιστον στα Live του είναι μια χαρά.

Γιώργο προφανώς και συμφωνώ και αν ήμουν around μάλλον θα πήγαινα κι εγώ. Απλά, βλέποντας τον Beck δίπλα στον EC, θα υπάρχει ένα contrast: με τον πρώτο θα επικεντρωθώ στο παίξιμο και θα θαυμάσω την πορεία ενός αφοσιωμένου μουσικού, ενώ με τον δεύτερο αναπόφευκτα θα σκεφτώ έννοιες όπως ηλικία, γεράματα, φθορά κλπ.

 

[marathon]

Γιατι ατυχώς? Θεωρείς ανούσιο να γίνεται ένας καλός blues δίσκος ή μήπως εύκολο? ξέρεις τι blues σαβούρα βγάζει κάθε χρόνο η Αμερική?

Eννοώ ατυχώς για τα μάτια του κόσμου. Όταν ο Clapton  παίζει blues διδάσκει.

Βέβαια εάν δεν ήταν ο John Mayal, ούτε ο Clapton, ούτε ο Beck (μπορεί) να μην παίζαν blues.

Όσο για τον Beck είναι εντελώς διαφορετική προσεγγιση στον ήχο και συνεπώς δεν υπάρχει σύγκριση.

Και όμως και ο Beck παίζει blues. Το ότι έχει εντελώς διαφορετική προσεγγιση στον ήχο τον κάνει και μοναδικό. Όταν συγκρινω Eric και Jeff συγκρίνω 2 blues κιθαρίστες. Αλλιώς είναι άνισο

...και βεβαίως έτσι είναι

Απλά, βλέποντας τον Beck δίπλα στον EC, θα υπάρχει ένα contrast: με τον πρώτο θα επικεντρωθώ στο παίξιμο και θα θαυμάσω την πορεία ενός αφοσιωμένου μουσικού, ενώ με τον δεύτερο αναπόφευκτα θα σκεφτώ έννοιες όπως ηλικία, γεράματα, φθορά κλπ.

 

[evris]

Υπάρχουν 2 μουσικοί που τους συγχέουμε:

-Eric Clapton: Καταπληκτικός rock κιθαρίστας ο οποίος άρχισε την καριέρα του το 1963 με τους Yardbirds, μετά πέρασε από τους Bluesbreakers, έπαιξε στους Cream μαζί με τον Jack Bruce και τον Ginger Baker, έπαξε στους Blind Faith, πέρασε από τους Delaney & Bonnie and Friends και τέλος με τρία μέλη των τελευταίων σχημάτισε τους Derek and the Dominos. Μετά το album "In concert", εξαφανίστηκε ξαφνικά. Χαρακτηριστική στιγμή: Crossroads.

-Eric Clafton: Συμπαθής (αλλά λίγο γραφικός) τραγουδιστής της pop και της reggae ;D o οποίος άρχισε την καριέρα του το 1974 με το album "461 Ocean Boulevard", ήδη καταπονημένος από διάφορες καταχρήσεις. Έγινε διάσημος το 1990 με το album "Unplugged". Εμφανίζεται παντού. Χαρακτηριστική στιγμή: Tears in heaven.

+ οσο δεν εχει συμφωνησει ακομα κανεις αλλος με κανεναν μεχρι σημερα.

Οταν του συμβαινει και γινεται Clafton (οπως πχ καθε φορα που τον βαζουν να παιξει το Wonderful Tonight) τα μαλλια του γινονται πιο ογκωδη και αερατα και η καμερα σα να κανει πιο φλου ληψη και τα φωτα παιρνουν μια πιο eighties λαμψη (πιο πολλα χρωματα, πιο ντισκο μπαρμπαρελα κατασταση)

upd: ΓΙα μενα η κοντρα JB vs EC ειναι η ιδια μεταξυ John vs Paul στους Beatles.

Ο Eric και ο Paul κατεληξαν να μοιαζουν απουσιολογοι, με τα αφρατα τα μαγουλακια τους κλπ...

 

[marathon]

Ο Eric και ο Paul κατεληξαν να μοιαζουν απουσιολογοι, με τα αφρατα τα μαγουλακια τους κλπ...

Mάλλον, (σίγουρα), δεν έχεις δεί στη σκηνή τον beck τώρα τελευταία.

ΓΙα μενα η κοντρα JB vs EC ειναι η ιδια μεταξυ John vs Paul στους Beatles.

Καμμία σχέση, δεν υπάρχει καμμία κόντρα. Να είσαι σίγουρος ότι ο Beck έχει την αναγνώριση από τους όμοιούς του που εμείς αγνοούμε. Έχω δεί στο ακροατήριο τους Zeppelin να τον χειροκροτάνε και ας μην ξεχνάμε ότι και ο Clapton και ο Gilmour ανεβαίνουν στη σκηνή για χατήρι του.

(οπως πχ καθε φορα που τον βαζουν να παιξει το Wonderful Tonight)

Ναι, αλλά αυτή τη φορά είναι και ο Beck στη σκηνή...σε παραπέμπω στη διασκευή των Beatles a la Beck...άμα συνεχίσετε, θα μπώ να αγοράσω εισητήριο...