Ο διαχωρισμος των οργανων γινεται με ενα συνολο απο κινησεις κατα τη διαρκεια της μιξης.
Το πιο σημαντικο ειναι μην "σκοτωσεις" σημαντικες συχνοτητες οργανων. Πχ, το πιανο εχει ενα μεγαλο ευρος συχνοτητων, που πολλες φορες "πιανει" και τις συχνοτητες του μπασου! Δεν υπαρχει λογος ομως να "κοψεις" τις μπασες συχνοτητες του πιανου, γιατι ετσι χανεις τον "χαρακτηρα" του οργανου.
Αρα, σωστο το διαγραμμα που εδωσε ο φιλος, ομως αφορα κυριως τις συχνοτητες των αρμονικων και του οργανου και οχι καποιο τροπο "διαχωρισμου" των οργανων.
Καταρχας, πρεπει να "χωρισεις" τα οργανα στο panning ( δηλαδη δεξια αριστερα ).
Πχ, οταν ακους μια ροκ μπαντα, δεν γινεται να ακους ολα τα οργανα στο κεντρο. Οι κιθαρες εχουν ενα ελαφρυ 'ανοιγμα" δεξια αριστερα, το μπασο ακουγεται συνηθως λιγο πιο δεξια ( οπως καθομαστε ), τα drums ακουγονται και αυτα wide ( πχ, hihat δεξια, ταμπουρο λιγοτερο δεξια, μποτα στο κεντρο, κλπ ) και γενικα υπαρχει μια "ελευθερια" στο κεντρο.
Οταν το πετυχεις αυτο και στη μιξη, εχεις κανει τη μιση δουλεια απο συχνοτητες. Το καθε οργανο εχει το μερος του και δεν παρεμβαλλεται στο αλλο.
Το δευτερο βημα ειναι να μην πνιξεις το κομματι στο βαθος. Το reverb εχει την ταση να "αλλοιωνει" και να "αθροιζει" τις συχνοτητες στην ουρα του ( δηλαδη οταν κλεινει ο ηχος ) με αποτελεσμα οσο περισσοτερο ηχο λαμβανει τοσο πιο μεγαλη βαβουρα δημιουργειται. Ενα λογικο reverb σε καθε καναλι, ή ενα master reverb ειναι η καλτυερη λυση.
Και τελος παμε στο EQ. Εκει απλα βαζεις την αισθητικη, τον ηχο που θελεις και το κατα ποσο θελεις να κρατησεις τον χαρακτηρα του καθε οργανου ( πχ εαν κοψεις ολα τα μπασα στο μπασο, τοτε παει...το εκανες μπουζουκι ).
Και το conclusion? Παρε ενα καλο ζευγαρι monitors ή ακουστικων και εξασκησε την αισθητικη και τη φαντασια σου!
