Ας ακροβατήσω.
Θυμάστε εκείνη τη παλιά ταινία με τη Βασιλειάδου που έκανε τη θεία από το Σικάγο και έψαχνε για γαμπρούς πετώντας τα κανάτια; Σε μία φάση, ψαρεύει κάτι άντρες στη παραλία, ρωτώντας τους απ' έξω - απ' έξω για το επάγγελμά τους, προκειμένου να σταθμίσει αν υπάρχει κάποιος κατάλληλος για γαμπρός της ανηψιάς της.
Είναι αρκετά ανοιχτόμυαλη: αφήνει περιθώρια σε κάθε περίπτωση εκτός από μία. Όταν ένας της δηλώνει ότι είναι δημόσιος υπάλληλος. Εκείνη την ώρα, η αείμνηστη Βασιλειάδου καταφέρνει το ακατόρθωτο: να στραβώσει το στόμα της ακόμη περισσότερο σε ένδειξη φρίκης για το ότι βρίσκεται απέναντι σε κάποιον με μικρή (αν όχι μηδενική) προοπτική.
Τώρα, μια και δε μιλάμε για καλτ περιθωριακό σινεμά (από εκείνο που γουστάρουν οι "θεωρητικοί") αλλά για λαϊκό σινεμά, λέω εγώ ότι μάλλον οι απόψεις της βρίσκονταν σε πλήρη σύμπνοια με το κοινό αίσθημα της περιόδου - όπως ακριβώς και οι απόψεις του Ορέστη Μακρή που δε θέλει να στείλει τις κόρες του για μπάνιο χωρίς τη συνοδεία λόχου.
Άρα (φίλοι φεντεριάρη και ελβις), πριν από λίγο σχετικά καιρό (τουλάχιστον ΕΙΧΕ εφευρεθεί ο κινηματογράφος) οι απόψεις των συμπολιτών μας ήταν όντως διαφορετικές γι' αυτό το ζήτημα. ΔΕΝ είναι στο dna μας.
Είτε από καθαρή αηδία προς το φαινόμενο, είτε επειδή τα λεφτά τελείωσαν και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να δώσει άλλα χωρίς εγγυήσεις, το ΠΑΡΤΥ των κάφρων που δε σηκώνουν τα τηλέφωνα για να εξυπηρετήσουν το κόσμο, ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
Τώρα, για το αν εγώ είμαι θεωρητικός ή όχι και το αν θα επέλεγα να συζητώ μέσα από το φόρουμ για τέτοια θέματα, η απάντηση είναι ότι ασφαλώς ΔΕΝ θα το έκανα, θα είχα πάει εκεί και θα είχα τσακωθεί (όπως άλλωστε έχει γίνει αρκετές φορές).
Το παράδειγμά σου έβρις, είναι αποκαλυπτικό. Στις δύο εβδομάδες που πέρασαν, ΔΥΟ άνθρωποι (όχι ένας) δεν θα είχαν κάνει σωστά τη δουλειά τους. Ο ένας είμαι εγώ (που χαζεύω στο φόρουμ, αντί να πάω από εκεί) και ο άλλος είναι ο τύπος που δεν σηκώνει το τηλέφωνο. Ο ένας (εγώ δηλαδή), θα ακούσω κατσάδα, θα μειωθεί η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου, ίσως απολυθώ αν το έχω ξανακάνει αρκετές φορές. Ο άλλος όμως, δεν θα πάθει απολύτως τίποτε, και θα συνεχίσει να παίρνει το μεσημεριανό του υπνάκο κατά τις 14:45.
Από τους δύο ΜΟΝΟ ο δεύτερος έχει τη πολυτέλεια να είναι "θεωρητικός", διότι οι αστοχίες κάποιου που αντιμετωπίζει θεωρητικά τα προβλήματά του δεν έχουν καμία επίπτωση στη ζωή του και την καριέρα του. Όλοι οι υπόλοιποι, δεν μπορούμε να είμαστε "θεωρητικοί", ούτε ο ninja είναι τέτοιος - απλά είπε να πει τον πόνο του, όπως κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι εδώ μέσα (και αλλού).
Συνεπώς, δεδομένου ότι είμαι 43 ετών, δεν έχω εργαστεί ούτε μία μέρα στο δημόσιο και δεν έχω πεθάνει της πείνας - πίστεψέ με - είναι τρομακτικό το πόσο θεωρητικός ΔΕΝ είμαι.
Αυτά