Epiphone Joe Bonamassa Les Paul

[Sottos]

Όλα αυτά είναι πολύ υποκειμενικά...

Υπάρχει όμως κι ενα γεγονός:

Θέλεις Bonamassa custom από Κίνα με value for money, καλούς Wilkinson μαγνήτες και hardware, aged finish, άνετη στο παίξιμο και δε θες να την πληρώσεις πάνω από Epi standard? Τότε υπάρχει κι η παρακάτω:

http://www.dv247.com/guitars/vintage-v100mrjbm-icon-electric-guitar--71694

Εχω παίξει την εν λόγω κιθάρα και στέλνει τη epi standard και την custom μου για σουβλάκια... Γρήγορο και σχετικά λεπτό μπράτσο, σωστό βάρος, καλό όγκο οι Wilkinson pu, άριστο tuning και intonation. Στις epi άλλαξα μαγνήτες, nut, ηλεκτρικά κλπ, σε αυτή τίποτα(άντε, χορδές).

Κι αν θέλεις και gibson pickupς, άλλαξέ τους και πάλι το κόστος θα μείνει χαμηλά:

http://www.thomann.de/gr/gibson_p500_hot_ceramic_humbucker.htm

http://www.thomann.de/gr/gibson_p490r_zebra.htm

 

[yannis37]

και στέλνει τη epi xxxxxxxxxx και την custom μου για σουβλάκια...

;D ;D ;D ;D ;D

 

[Sottos]

;D ;D ;D ;D ;D

Επηρεάστηκα κι εγώ από τα posts με τα σουβλάκια... ;D

 

[Jasemeister]

Το θέμα έχει αναλυθεί πολλές φορές στο παρελθόν με παρόμοιες περιπτώσεις.

Αν ψάχνεις για EPIPHONE Les Paul, τότε συμφέρει συνολικά να προτιμήσεις ενα πακέτο τύπου signature limited edition για τους ευνόητους λόγους, αν και μόνο αν σου αρέσει η κιθάρα σα σύνολο. Δηλαδή αυτό που ισχύει με κάθε κιθάρα.

Είναι γεγονός ότι στην αγορά δεν θα βρεις κάποια κιθάρα που να συνδυάζει τα συγκεκριμένα specs.

Αν σε καλύπτει καλύτερα κάποια άλλη κιθάρα, τότε θα πάρεις αυτή που σε βολεύει.

Αν δε θες να δώσεις 600 Ευρώ με το σκεπτικό ότι έχει χάλια ξύλα, no problem.

Αν θεωρείς ότι 600 Ευρώ είναι πολλά για μια κιθάρα κατασκευασμένη στην Κίνα, δικαίωμά σου.

Αν δε γουστάρεις οτιδήποτε signature, δεκτόν και υπάρχουν ευτυχώς αλλού πορτοκαλιές πολλές.

Από την άλλη, το να πάρεις μια φτηνή κιθάρα Les Paul (τυπικά 200-300 Ευρώ και αναγκαστικά Κίνα ή κάτι παρόμοιο), να της προσθέσεις after market μαγνήτες, νεο hardware (bridge και tuners) και να πάρεις και σκληρή θήκη θα σου κοστίσει κατά μέσο όρο άλλα 200-300 ανάλογα τι θα πάρεις.

Τυπικό συνολικό κόστος 400-600 Ευρώ χωρις τα εργατικά για τις αλλαγές ή τον χρόνο που θα κάνεις να την μερεμετίσεις. Οπότε το να δώσεις εξαρχής από 550 μέχρι 600 Ευρώ για να πάρεις μια pimped κιθάρα η οποία έχει και κάποια κατασκευαστικά ατού που είναι θέλγητρα για πολλούς (tennon, μπράτσο), για κάποιους θεωρείται ευκαιρία.

Το γεγονός ότι βγαίνει σε 1000 κομμάτια σημαίνει ότι αν ενδιαφέρεσαι όντως για την κιθάρα, την αγοράζεις. Σίγουρα ενα κόλπο μάρκετινγκ αλλά καλό κόλπο. Βγάζουν χίλιες κιθάρες με specs που ζητούν πολλοί κιθαρίστες και έχουν εγγυημένες πωλήσεις.

Στα 600 Ευρώ πάντως, εκτός από το hardware και τη θήκη, το να ζητά κανείς γενικά και ξύλα non-furniture grade και κάποιο σοβαρό εργάτη/luthier να στη συναρμολογήσει (μιας και τα κοψίματα είναι CNC) είναι νομίζω υπερβολή μιας και δε γνωρίζω να υπάρχει κάποια κιθάρα στα 600 Ευρώ που να συνδυάζει καλό hardware, ξύλα προέλευσης και ονομαστούς luthiers.

Γνώμη μου είναι πάντως οτι οι Κινέζοι γενικά κάνουν πολύ καλές κατασκευές συνολικά. Έχω δοκιμάσει αρκετές και τυχαίνει η main κιθάρα μου να είναι μια κινέζα των 300 Ευρώ μετρητοίς.

Καλές γιορτές σε όλους!

 

[The Genius Loci]

Αφού σημειώσω ότι συμφωνώ με τον Τσερεμόνη αποπάνω, να τονίσω ότι η συζήτηση έχει καταντήσει "περί όνου σκιάς".

Δεν είμαι απ'αυτούς που μένουν αδιάφοροι με τα "ξύλα" ούτε και με την ποιότητα κατασκευής, ωστόσο δεν ανάγω την πρώτη παράμετρο σε... θρησκεία, ούτε βάζω στο συρτάρι τη λογική, σε ό,τι αφορά στη δεύτερη.

Το γεγονός ότι πρόκειται για σίγκνατουρ μοντέλο με αφήνει παγερά αδιάφορο. Πρόσφατα φίλος με ενημέρωσε για ένα μοντέλο της Vintage, που είναι signature για τον Thomas Blug. Βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι δεν τον ξέρουν καν. Το γεγονός όμως παραμένει ότι η signature Strat του είναι πολύ ενδιαφέρουσα, για την κατηγορία της αγοράς που απευθύνεται. Αν παίρνει το ποσοστάκι του ο Thomas (ή ο Joe) μεγειά του με χαρά του. Το τελικό αποτέλεσμα μας κάνει? Τα άλλα είναι φιλολογίες.

 

[Sottos]

Αφού σημειώσω ότι συμφωνώ με τον Τσερεμόνη αποπάνω, να τονίσω ότι η συζήτηση έχει καταντήσει "περί όνου σκιάς".

Δεν είμαι απ'αυτούς που μένουν αδιάφοροι με τα "ξύλα" ούτε και με την ποιότητα κατασκευής, ωστόσο δεν ανάγω την πρώτη παράμετρο σε... θρησκεία, ούτε βάζω στο συρτάρι τη λογική, σε ό,τι αφορά στη δεύτερη.

Το γεγονός ότι πρόκειται για σίγκνατουρ μοντέλο με αφήνει παγερά αδιάφορο. Πρόσφατα φίλος με ενημέρωσε για ένα μοντέλο της Vintage, που είναι signature για τον Thomas Blug. Βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι δεν τον ξέρουν καν. Το γεγονός όμως παραμένει ότι η signature Strat του είναι πολύ ενδιαφέρουσα, για την κατηγορία της αγοράς που απευθύνεται. Αν παίρνει το ποσοστάκι του ο Thomas (ή ο Joe) μεγειά του με χαρά του. Το τελικό αποτέλεσμα μας κάνει? Τα άλλα είναι φιλολογίες.

Ωραίος ο "Strat King".

Η παρακάτω είναι η strat που αναφέρεις?

http://www.dv247.com/guitars/vintage-thomas-blug-vintage-white-dist--71702

 

[The Genius Loci]

Ωραίος ο "Strat King".

Η παρακάτω είναι η strat που αναφέρεις?

http://www.dv247.com/guitars/vintage-thomas-blug-vintage-white-dist--71702

Μάλιστα. 

Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην τη δει κάποιος σαν μια ακόμα επιλογή για medium price level Strat. Και τι έγινε που είναι "signature" δηλαδής.  8)

Hint: με λίγο ψάξιμο μπορεί να τη βρεις και λίγο φτηνότερα. 

 

[Michelle]

Μιας και είναι ανοιχτό το θέμα ακόμα πείτε μου την γνώμη σας για αυτην..

Τα ίδια με την signature εχει πανω κατω ( BB 2/3, case κτλ )

http://www.thomann.de/gr/epiphone_les_paul_standard_1959_fit.htm

 

[VirusSnake]

Θα βγει το πολυ σε κανα μηνα 1960 μοντελο που ειναι ποπυ πιο σόικο αν ειναι να παρεις για επι περιμενε εκεινο.

Η 1959 ειδικα οι πρωτες ειχαν προβληματα στο binding.

Η κιθαρα με τα πιο πολλα feattures αυτη τη στιγμη ειναι η tribute αλλα ειναι plain top. Δεν εχει δλδ ψευτικα flames και οντως εχει λιγο λεπτο μεν αλλα εχει πραγματιιο maple cap

 

[The Genius Loci]

Μιας και η Epi Bonamassa είναι πλέον διαθέσιμη, δείτε και βιντεάκια:



(έχει και άλλα από τον ίδιο χρήστη).