Ο όρος "φολκ" έχει είτε μουσικολογικό, είτε λαογραφικό, είτε ουσιαστικό περιεχόμενο. Αφήνοντας τις δύο πρώτες περιπτώσεις στην άκρη (καθ' ότι δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν κανέναν εδώ, εκτός αν μας διαβάζει ο Λάμπρος Λιάβας), πάμε στην τρίτη περίπτωση, όπου ως "φολκ" ορίζεται η αμερικανικής (κυρίως) προέλευσης τραγουδοποιία, η οποία είχε κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά:
α) είχε θρησκευτικό/λατρευτικό ή καταγγελτικό/πολιτικό περιεχόμενο.
β) παιζόταν κυρίως από μικρές μπάντες με ακουστικά όργανα
γ) αναγνώριζε και τιμούσε την θεματική της γειτνίαση με τα (επίσης αμερικανικά) μπλουζ
δ) είχε σημαντικούς εκπροσώπους και από τα δύο φύλλα (άνδρες τε και γυναίκες)
ε) "άνδρωσε" μερικούς από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς του 20ου αιώνα (Ντύλαν, Κας, Μίτσελ).
Στην Ελλάδα, "φόλκ" με την παραπάνω έννοια, δεν υπήρξε ποτέ - το κοντινότερο σε αυτή θα μπορούσε να είναι το λεγόμενο "Νέο Κύμα" (λόγω των δ,ε,β) αν και το Νέο Κύμα πολύ γρήγορα εξαντλήθηκε θεματικά στο να εξιστορεί νταλκάδες ερωτευμένων που βγάζουν τα μάτια τους σε καμάρες. Τη σχέση του με το "Νέο Κύμα" την έχει αναγνωρίσει αναδρομικά ο Σαββόπουλος ("ήμουν νέο κύμα ένα καιρό", από το τραγούδι "Μή πετάξεις τίποτα") ο οποίος (αντίστοιχα) είναι ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς του 20αιώνα, με στίχους στην ελληνική γλώσσα.
Η ιδέα ότι διάφοροι Άσημοι, Παύλοι κλπ είναι (ή θα μπορούσαν να θεωρηθούν "φολκ") αφορά την αόριστη πεποίθηση ότι άρθρωναν καταγγελτικό λόγο στα τραγούδια τους, πεποίθηση που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς με λίγο ή πολύ χιούμορ, ανάλογα με την ηλικία του.
Αυτά.
