Ελληνικά original τραγούδια vs remixes

[Gregor]

Πιστεύετε πως αξίζουν τα remix των παλιών Ελληνικών τραγουδιών ή πως (εφόσον πρόκειται για διασκευές με σχεδόν παρόμοια μουσική και θεματολογία) είναι απομιμήσεις νοσταλγικής μουσικής;

Όταν μιλάω για remix δεν εννοώ μόνο σαν αυτό (διασκευή του Θάλασσα Πλατιά της Αλίκης Βουγιουκλάκη) δηλαδή τραγούδια στα Αγγλικά.


Αλλά και σαν αυτό δηλαδή τραγούδια στην ίδια γλώσσα με το original απλά "πειραγμένα".

Εγώ πιστεύω πως χάρις σε αυτά κάποιος/α μικρός/η ηλικιακά θα ανακαλύψει (έστω τυχαία) μερικά διαμαντάκια που δεν πρόλαβε αλλά και οι ξένοι μαθαίνουν την Ελληνική μουσική.

Από την άλλη όμως, ποτέ (προσωπικά) δεν θα νιώσω το ίδιο vibe που νιώθω όταν ακούω τα πρωτότυπα, αυτά δεν σημαίνουν κάτι για μένα (συναισθηματικά, επειδή μουσικά είναι πολύ ωραία).

 

[Shelter]

Εγώ αυτή την αντίληψη ότι ο νέος χρειάζεται να του πλασάρεις ένα κομμάτι remixαρισμένο αλλιώς δεν μπορεί να το ακούσει σόρρυ αλλά δεν την πιστεύω. Όλοι μας όταν ακουσαμε αυτα τα κομμάτια πριν γινει το remix στην αρχική τους μορφή τα ακούσαμε και μια χαρά μας άρεσαν το ιδιο και οι γονεις μας. Την κλασσική μουσική την ακούς οπως ειναι στην παρτιτούρα ή με remix σαν εκεινη την disco γελοιότητα που ειχε φέρει ο Μαστοράκης στα 90s στο compact disc club?

Αν βρεθεις στη σωστή ψυχολογική κατάσταση, εισαι έτοιμος να εκτιμήσεις οποιδήποτε είδος μουσικής, είτε ζεις στο 1970 ή στο 1990 ή στο 2025. Αρκει να θες να ακούσεις. Δεν ειναι όλα τα είδη για όλους. Εμένα για παράδειγμα δε μου αρέσει το funk. Δε μειώνεται η αξία του, απλά δε μου αρέσει όπως και να μου το δώσεις.

Οι δε ξένοι (όσοι ενδιαφέρονται) να είσαι βέβαιος ότι θέλουν να τα ακούσουν στην αρχική τους μορφή γιατι το βλέπουν και λιγο ιστορικά λαογραφικά. Όπως ακριβώς και εμείς με τα δικά τους.

Γενικά τα remix δε τα γουστάρω καθόλου γιατι είναι σα να κάνεις μια δήλωση ότι ο αρχικός δημιουργός κάτι δεν έκανε καλά που θα το διοθρώσεις εσύ... (αυτος που κάνει το remix).

Και οκ γουστάρεις να δεις τι θα γινει αν βάλεις funk ή hip hop beat πισω απο τον Χιώτη. Γιατί βάζεις samples με τη Ρόζα και τον Κασιμάτη και δεν τα παίζεις/τραγουδάς όλα απο την αρχή ωστε να γινει διασκευή?

Μήπως τελικά είναι μια απόπειρα να γεμισεις συναυλιακά lineup και radio airplay παιζοντας στα σίγουρα?

 

[Gregor]

Εγώ αυτή την αντίληψη ότι ο νέος χρειάζεται να του πλασάρεις ένα κομμάτι remixαρισμένο αλλιώς δεν μπορεί να το ακούσει σόρρυ αλλά δεν μπορώ να την ακούσω σοβαρά.

Συμφωνώ. Εγώ το έγραψα για να προλάβω τυχόν απόψεις που είναι σε αυτό το κλίμα επειδή τα έχω διαβάσει σε άπειρα σχόλια τέτοιων τραγουδιών στο Youtube και είπα να την συμπεριελάβω επειδή όταν διαβάζω ένα θέμα δεν μου αρέσει ο OP να έχει τετελεσμένες απόψεις υπέρ/κατά αλλά να είναι πιο ανοιχτό προς συζήτηση και είπα να εφαρμόσω την ίδια τακτική στο δικό μου θέμα.

Ολοι μας όταν ακουσαμε αυτα τα κομμάτια πριν γινει το remix στην αρχική τους μορφή τα ακούσαμε και μια χαρά μας άρεσαν το ιδιο και οι γονεις μας.

Σε εμένα ναι (και σε σένα) αλλά δεν ισχύει για όλους. Ξέρω περιπτώσεις που να μη γούσταραν Χατζιδάκη αλλά μια χαρά άκουγαν τα remix που χαουζ-ίζουν και είναι πιο αρεστά για τα δικά τους κριτήρια/γούστα. Ίσως επειδή τα πρωτότυπα τα θεωρούν "βαριά" ενώ αυτά τα χαουζορεμίξ είναι πιο για παραλία; Δεν ξέρω, ποτέ δεν τους κατάλαβα.

Αρκει να θες να ακούσεις. Δεν ειναι όλα τα είδη για όλους. Εμένα για παράδειγμα δε μου αρέσει το funk. Δε μειώνεται η αξία του, απλά δε μου αρέσει όπως και να μου το δώσεις.

Ε ναι, το πιο σημαντικό είναι αυτό: να θέλεις να τα ακούσεις. Καμία μουσική από κανέναν μουσικό δεν πρέπει να σε "πείσει" πως αξίζει την προσοχή και την αποδοχή σου. Άμα θέλεις ακούς, άμα δεν θέλεις δεν ακούς, τόσο απλά.

Οι δε ξένοι (όσοι ενδιαφέρονται) να είσαι βέβαιος ότι θέλουν να τα ακούσουν στην αρχική τους μορφή γιατι το βλέπουν και λιγο ιστορικά λαογραφικά. Όπως ακριβώς και εμείς με τα δικά τους.

Το πιστεύω αυτό. Παραδόξως περισσότερους Έλληνες/ίδες συναντάς σε σχόλια από τέτοια ρεμιξαρισμένα.

Γενικά τα remix δε τα γουστάρω καθόλου γιατι είναι σα να κάνεις μια δήλωση ότι ο αρχικός δημιουργός κάτι δεν έκανε καλά που θα το διοθρώσεις εσύ... (αυτος που κάνει το remix).

Ναι, το κατανοώ αυτό. Ρεμίξ ουσιαστικά σημαίνει "επανεφεύρεση". Αν υπάρχει ήδη κάτι και είναι καλό σαν αποτέλεσμα, γιατί να το κάνεις ρεμίξ; Υπάρχουν ολόκληρα είδη που αποτελούνται από ρεμίξ (π.χ. electro swing που χρησιμοποιεί τραγούδια Swings των '40s και phonk που είναι κάτι μεταξύ funk και trap με ρυθμούς Βραζιλίας). Γενικά δεν πολυγουστάρω ρεμίξ τραγουδιών. Άλλο αν ακούω ηλεκτρονική (η italo disco ανήκει στην EBM -Electronic Body Music- που είναι "ξαδερφάκι" της EDM -Electronic Dance Music- ) η οποία δεν κάνει ρεμίξ από παλιά τραγούδια αλλά ρεμίξ κομματιών άλλων DJs. Εδώ μιλάμε για ιστορία, τα άλλα είναι από πριν ρεμιξαρισμένα.

Και οκ γουστάρεις να δεις τι θα γινει αν βάλεις funk ή hip hop beat πισω απο τον Χιώτη. Γιατί βάζεις samples με τη Ρόζα και τον Κασιμάτη και δεν τα παίζεις/τραγουδάς όλα απο την αρχή ωστε να γινει διασκευή?

Συμφωνώ και εδώ. Γενικά ρεμίξ τύπου 20% δεν το θεωρώ καν ρεμίξ. Αν γίνει αγνώριστο (70% και πάνω) τότε οκ. Απλά άλλαξαν ταχύτητα, έβαλαν λίγο distortion και πέταξαν αυτή την beatbox χιπ χοπ instrumental μουσική τύπου boom bap.

 

[Gregor]

@Shelter 1μιση εκατομμύριες προβολές το συγκεκριμένο και πόσα σχόλια και αν παρατηρήσεις όλοι σχεδόν το εξυμνούν...ποιο; το ρεμίξ...

Και δεν το ανέβασε κανένας τριτοκλασάτος πιτσιρικάς από το γκαράζ του που χρησιμοποιεί ως home studio έτσι, παραγωγή MINOS EMI παρακαλώ...

 

[Shelter]

Σε εμένα ναι (και σε σένα) αλλά δεν ισχύει για όλους. Ξέρω περιπτώσεις που να μη γούσταραν Χατζιδάκη αλλά μια χαρά άκουγαν τα remix που χαουζ-ίζουν και είναι πιο αρεστά για τα δικά τους κριτήρια/γούστα. Ίσως επειδή τα πρωτότυπα τα θεωρούν "βαριά" ενώ αυτά τα χαουζορεμίξ είναι πιο για παραλία; Δεν ξέρω, ποτέ δεν τους κατάλαβα.

Λοιπόν, αυτό που περιγράφεις είναι η ένδειξη ότι ο άλλος δεν ακούει τη μουσική, αλλά απλά συντονίζεται σε ένα ρυθμό.

Δεν ειναι διασκέδαση όλα τα ειδη της μουσικής.

 

[Gregor]

Λοιπόν, αυτό που περιγράφεις είναι η ένδειξη ότι ο άλλος δεν ακούει τη μουσική, αλλά απλά συντονίζεται σε ένα ρυθμό.

Δεν ειναι διασκέδαση όλα τα ειδη της μουσικής.

Μα εκεί καταλήγω και εγώ: για να γουστάρει κάποιος/α το ρεμίξ και όχι το ορίτζιναλ (και μάλιστα το ρεμίξ να έχει διπλάσιες προβολές) αυτό σημαίνει πως το ακούνε απλά για να το ακούσουν, χωρίς περαιτέρω μουσική ανάλυση.

Ακροατές - καταναλωτές του μουσικού πολυκαταστήματος που λέγεται Youtube, χωρίς κριτική σκέψη.

 

[Shelter]

Αυτο.

Αυτα τα κομμάτια είναι κλασσικά. Δηλαδη επιβίωσαν και θα επιβιώνουν στο χρόνο για κάποιο λόγο. Δεν έχουν κανενός είδους ανάγκη για lifting.

Τα υπολοιπα είναι για φασαίους.

 

[Gregor]

Αυτο.

Αυτα τα κομμάτια είναι κλασσικά. Δηλαδη επιβίωσαν και θα επιβιώνουν στο χρόνο για κάποιο λόγο. Δεν έχουν κανενός είδους ανάγκη για lifting.

Πραγματικά θα ήθελα να είχαμε μία μηχανή του χρόνου να πηγαίναμε στα '60s να ρωτούσαμε την Μελίνα Μερκούρη για την άποψή της για το ρεμίξ του "Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι".

Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο στην τέχνη από την απομίμηση χωρίς κάποια ουσιαστική δημιουργία.

Ο καθένας μπορεί να κάνει άπειρα remix, με 900€ - 1000€προυπολογισμό (λάπτοπ + κάρτα ήχου + MIDI + αγορά DAW και κάποιων VST instruments/plugins) και να τα ανεβάσει όπου θέλει, κανείς δεν θα του πει τίποτα εφόσον δεν προσπαθήσει ο ίδιος να τα περάσει ως δικά του επειδή εκεί παίζει copyright infringement.

Το θέμα δεν είναι τι μπορείς να κάνεις αλλά αν όντως χρειάζεσαι να το κάνεις.

Χρειάζεσαι όντως να μαγαρίσεις παλιά τραγούδια; Νιώθεις ωραία κάνοντάς το;

 

[Gregor]

Τα υπολοιπα είναι για φασαίους.

Το κακό δεν είναι οτί υπάρχουν και αυτοί. Το κακό είναι ότι αν γράψεις αρνητικό σχόλιο για το είδος των φασαίων θα πέσει hate από μία στρατιά άλλων φασαίων υποστηρικτών της μετριότητας που ανάγουν σε τέχνη οτιδήποτε και αν ποστάρει κάποιος.

Και ζούμε σε μία εποχή που ακόμα και το ίδιο το hate τρώει hate και όλοι θίγονται με όλα και ακούγονται μόνο οι θετικές απόψεις και τα θετικά σχόλια.

Απενεργοποίησαν και τα αρνητικά σχόλια στο Youtube. Να βλέπουμε μόνο σε όσους άρεσαν τα ρεμίξ σαν αυτό, όχι σε όσους δεν άρεσαν.

 

[MGs]

Το επαγγελματικό remix περιλαμβάνει διάφορα επίπεδα,τα οποία χωρίζονται και αυτά με την σειρά τους σε διάφορες κατηγορίες τις οποίες θα χρειαστούν αρκετές σειρές για να αναλύσουμε,είναι απόφαση management/promotion και όχι μουσικού δημιουργού σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό και οι στόχοι που μπορεί να έχουν,διαφέρουν.
Θα αφήσω τις παρασκηνιακές απ'εξω και θα αναφέρω τίς 2 μεγάλες κατηγορίες που χωρίζονται.
Δέν είναι οι μόνες.*
1)Αυτη που σάν στόχο θέτει την προώθηση του original δημιουργού/υλικού/εταιρείας.
2)Αυτή που σάν στόχο θέτει την προώθηση του remixer/studio.
Ο συνδιασμός αυτών των 2 σπάνια λειτουργεί,αποτελεί το ιδανικό αλλά λόγο του ο τρόπος προσέγγισης τίθεται από την αρχή,συνήθως καταλήγουμε σε μία απο τις 2 παραπάνω κατηγορίες.

*Θα αναφέρω και μία μικρότερη σαν παράδειγμα,μπορεί να ζητηθεί remix ενός κομματιού,από μία αυτοκινητοβιομηχανία για το διαφημιστικό της σπότ στην τηλεόραση π.χ.

Η αξία του remix είναι αντιστοίχος ανάλογη με αυτούς/αυτόν που το κάνει,συνήθως ένας αρκεί για πιό ελεγχόμενο και αναμενόμενο αποτέλεσμα,σπάνια να διαμοιραστεί σε διαφορετικά studios και αυτό γίνεται συνήθως για φωνητικά μέρη,αν δέν χρησιμοποιούνται η δέν υπάρχουν τα original.

Η αξία του,εκτός από κερδοφόρα μπορεί να αποτελέσει και μέρος μιάς αλυσίδας οπού θα ακολουθήσει μετέπειτα,διαμορφώνοντας μόδες,ακούσματα μέχρι και καινούργια μουσικά ρεύματα.

Χαίρομαι ιδιαιτέρος που έζησα την αρχή και την κορύφωση ενός τέτοιου παραδείγματος,στην πόλη που το γέννησε και ξεκίνησε όλο απο remixes.

Ας μήν είμαστε αυστηροί,γενικά στήν μουσική και εγώ ο ίδιος κάνω αυτό το λάθος καμιά φορά και άν εσείς δέν πρέπει μία φορά,εγώ δέν πρέπει 10,γιατί γνωρίζω πολύ καλά οτί κάτι τέτοιο δέν ισχύει.

Την λεπτή γραμμή που χωρίζει το πιάνω,δέν το πιάνω,όσον αφορά το ερασιτεχνικό,ημιεπαγγελματικό,περιορισμένης απήχησης επαγγελματικό remix (εγχώρια)
οι παράγοντες και οι συνθήκες που θα γίνει το καθορίζουν,δέν καθορίζει το format αυτούς.

Πατάω δηλαδή play,δέν μου αρέσει άρα είναι κακά όλα τα remixes.

Αυτοί που τα κάνουν είναι για τον μπ... να,βλέπεται,πήγα πάλι να παρασυρθώ.