Electric Guitar Pickup Shootout

Από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω μαζί σου 100%.

Απο πολυ νωρίς στη μουσική μου "σταδιοδρομία", κατάλαβα ότι "καθείς εφ'ω εταχθει".

Είχα γράψει κάπου στα 80's ένα νιουγουεβαδικο ριφ (έκανα και τέτοια με μια μπαντα) που περιείχε μεγάλα ανοιχτά ακκορντα και μικρά τρίφωνα ακκορντα στα καντινια και που οποία κιθάρα κι αν χρησιμοποιουσα (ακόμα και τελε που πίστευα ότι θα έκανε ταμάμ), δεν μου "καθόταν" όπως ήθελα ακριβώς.

Μέχρι που δοκίμασα με μια Ρίκι.


Ακριβώς.

Για αυτό και τα "debate" γύρω από την "καλύτερη" κιθάρα και ενισχυτή έχουν αξία μόνο ως κωμικά σκετς.

Το ΤΙ και ΠΩΣ παίζεις καθορίζει και τις επιλογές σου.

 
το πόσο θηριώδης μου ακούστηκε ο P-90 
Must μαγνήτης για θηριώδη τόνο. Αγαπημένος μου. Εχω ηχογραφήσει από τα καλύτερα μπλουζ παιξίματα μου με αυτόν.

Αρκεί να χρησιμοποιηθεί κι αυτός με κατάλληλο παίξιμο και ρύθμιση ενισχυτή.

 
όλα τα early-mid era beatles, και της αντίστοιχης εποχής των άλλων όπως monkeys, byrds κλπ που καθιέρωσαν μια ολόκληρη εποχή της ρικ. Όπως αντίστοιχα το μπάσο της στην περίοδο 70-75.

Κομμάτια όπως ticket to ride, I feel fine, I wanna hold your hand, a hard day's night, she loves you αλλά και mister tambourine man, last train to Clarksville κλπ δεν μπορούν να παιχτούν με άλλη κιθάρα να και βγούν έξω τόσο καθαρά.

 
Αρκεί να χρησιμοποιηθεί κι αυτός με κατάλληλο παίξιμο και ρύθμιση ενισχυτή.
Και να συμπληρώσω ότι η επιλογή του μαγνήτη (και γενικότερα της κιθάρας, του ενισχυτή και ότι έχει να κάνει με τον ήχο που βγάζουμε), εκτός από το κατάλληλο παίξιμο, έχει να κάνει ΒΑΣΙΚΑ με το πως ταιριάζει ο ηχος μας μέσα στη μίξη του κομματιου.

Ένα ήχος που από μόνος του μπορεί να μας ακουγεται έως και αισχρός (αισχρός κατά την "άποψη" μας, που είναι βασισμενη σε μέχρι εκείνη τη στιγμή εμπειρίες) μπορεί για ένα συγκεκριμένο παίξιμο σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι, να είναι ο τέλειος.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Must μαγνήτης για θηριώδη τόνο. Αγαπημένος μου. Εχω ηχογραφήσει από τα καλύτερα μπλουζ παιξίματα μου με αυτόν.

Αρκεί να χρησιμοποιηθεί κι αυτός με κατάλληλο παίξιμο και ρύθμιση ενισχυτή.


Δωσε λιγο παραπανω πληροφοριες για μας τους αδαεις...

 
Δωσε λιγο παραπανω πληροφοριες για μας τους αδαεις...
Ε τι να πω;

Μη βάλεις p90  σε Ibanez jem και fender Princeton και πας να παίξεις sepultura.

 
Δωσε λιγο παραπανω πληροφοριες για μας τους αδαεις...


Γενικά θα έχεις στοΝ μυαλό σου ότι τα ΠΑΝΤΑ είναι EQ (και compression) στον ήχο.

Τα ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ.

Οπότε θα... μελετάς τον ηχητικό χαρακτήρα κάθε μαγνήτη και θα συμπληρώνεις ή θα αφαιρείς με τον κατάλληλο ενισχυτή (του οποίου βεβαίως βεβαίως θα έχεις επίσης μελετήσει τα ηχητικά χαρακτηριστικά ως προς το eq & comp)

Παραδείγματος χάριν εγώ που παίζω καθαρά με τελε προτιμώ tweed style Fenders γιατί τα φυσικά τονισμένα μεσαία τους και το γενναιόδωρο κομπρεσσαρισμα τους μου επιτρέπουν να έχω πολύ πιο γεμάτο ήχο με τους πριμους και με λίγα μεσαία vintage style Tele pickups σε λογικές εντάσεις από έναν bf η SF ενισχυτή.

Όταν παίζω όμως με την Gretsch που έχει filtertons ή την 335 με low output humbuckers  προτιμώ bf η SF Fenders γιατί τα scooped μεσαία τους "καθαρίζουν" τον ήχο.

Κλπ, κλπ....

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σε low output μαγνητες, οπου τους λειπει το compression, να προτιμω ενισχυτες με μπολικο compression ή να βοηθω με πεταλι comp, ωστε να μπορω να βγαζω σωστο ηχο?

 
Σε low output μαγνητες, οπου τους λειπει το compression, να προτιμω ενισχυτες με μπολικο compression ή να βοηθω με πεταλι comp, ωστε να μπορω να βγαζω σωστο ηχο?


Αν έχεις πολλούς και διαφορετικούς ενισχυτές θα διαλέγεις ενισχυτή,αν έχεις έναν και μοναδικό πετάλι,δεν είναι το ίδιο βέβαια αλλά βοηθά.

Αν και κατά τη γνώμη μου ΤΑ ΜΕΣΑΙΑ σου λείπουν περισσότερο παρά το compression για τον ήχο που ζητάς.

Για αυτό και το GE7 δεν πρέπει να λείπει από κανένα pedalboard...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δηλαδή με έναν D-Activator δεν μπορώ να παίξω μπλουζ ή surf?
Oτι θελεις μπορεις να παιξεις, με οτι μαγνητη θελεις.
Αρκει να ξερεις να παιξεις και να σε φτιαχνει ο ηχος.

Μην κανεις όμως παραπονα οτι ειναι καπως ο ηχος, τον θελεις καπως αλλιως και τετοια, γιατι τοτε πρεπει να ψαξεις τι φταιει στην αλυσιδα που σε χαλαει.
Αν και μπορει να το δεις και αλλιως. "Μηπως αυτο που παιζω, μπορει να ακουστει καλυτερα με αλλο μαγνητη? (ή οτιδηποτε παιζει ρολο στον ηχο)"

.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Neck: Stratocaster, Telecaster και Jazzmaster πεντακάθαροι, διαυγής και πολύ κοντά μεταξύ τους!

Ο Lipstick βγάζει πολύ χαρακτήρα! Μεταξύ των Ρ90, PAF και widerange μου άρεσε πιο πολύ ο PAF! 

Για τέτοια παιξίματα solo-guitar, οι πιο γεμάτοι είναι οι Ρ90 και Modern HB αφού γεμίζουν όλο το φάσμα!

Bridge: Εδώ ξεχώρισα αυτούς των Telecaster, Lipstick, Gold Foil, για τον χαρακτήρα τους και τους Ρ90 και Modern HB που ήταν οι πιο γεμάτοι αν και ο τελευταίος λίγο θολώνει! 

To dirty section δεν μου άρεσε και το προσπέρασα...

Τι είναι το GE7? ?
Το equalizer pedal της Boss!

 
Γιατί δεν συνδέετε το ένα tone με καλό cap στον bridge της strat αποκλειστικά; Τα κουμπιά ειναι για να γυρνάνε. Εγώ ποτέ δεν άντεξα τις HSS. Είτε οι μονοί ακούγονται σαν σκατοκάστερ, είτε ο διπλός σαν να παίζεις με μάλλινες χορδές. 

Εμένα μου άρεσαν όλοι. Μου έκανε εντύπωση ο goldfoil γιατί νομίζω δεν έχει καμιά σχέση ο ήχος ενός goldfoil με αυτό που ακούω. Ο bridge της Ric είναι όντως σχεδόν μη χρήσιμος. Δεν εχω καθολου εμπειρια απο Ric κιθάρες και δεν ξέρω πώς πρέπει να ακούγεται και ποιο συνδυασμό ήχων δούλευαν back in the day.

Επίσης, ιδιαίτεροι μαγνήτες είναι και οι dynasonics της dearmond και όποιος  δει maxon αρχές 70s (king's tone) πείτε τους ότι τους ψάχνω.

Κι εδώ μια απολαυστική κουβέντα με τον αγαπημένο μου tim pierce, εφ' όλης της ύλης αλλα και περί μαγνητών/κιθαρών σε recording session. 






 
Τα κουμπιά ειναι για να γυρνάνε.


Τα λέω εγώ και με κοροδέβουνε οι αλιήται.

Ο Henderson στην strat του (που είναι Suhr) έχει το tone στο 4 - 5.

 
Δεν ξέρω πως τα έχω καταφέρει και τόσα χρόνια σε τόσες διαφορετικές κιθάρες δεν χρησιμοποιώ τα tone pots. (Σπάνια μόνο όταν απαιτείται στη δουλειά κάποιος "σκαφατος" ηχος ή κάποιος "κλαρινατος").

Μάλιστα στις κιθάρες που δεν χρησιμοποιώ σε δουλειες, τα ξηλωνω από το κύκλωμα για να μην έχω και απώλειες.

Μάλλον οι ρυθμίσεις του ήχου μου και το δεξί μου χέρι "φέρνει" τον ήχο όπως θέλω. Αυτό είναι εξακριβωμένο γιατί όποιος παίρνει την κιθάρα μου να παίξει, ακούγεται αισχος λες και παίζει με πριόνι αντί για πένα.

 
Δεν εχω καθολου εμπειρια απο Ric κιθάρες και δεν ξέρω πώς πρέπει να ακούγεται και ποιο συνδυασμό ήχων δούλευαν back in the day.


Όπως και με τις Gretsch σχεδόν πάντα στη μέση.

Οι Ρίκι έχουν και blend knob που στη μεσαία θέση μπλενταρει τον πίσω με τον μπροστά όσο θες.

Το κλασσικό jangle έχει περίπου 60% bridge + 40% neck

Δεν ξέρω πως τα έχω καταφέρει και τόσα χρόνια σε τόσες διαφορετικές κιθάρες δεν χρησιμοποιώ τα tone pots


Ούτε εγώ.

Σε όλες τις Tele μου είναι bypassed (χρησιμοποιώ no load pots τα οποία είναι μόνιμα στο full).

To ίδιο και με το volume pot.

 

Παρόμοια θέματα

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top