Αδύνατο να μη σχολιάσω, αφού είμαι πολύ φανατικός του Wynn και των Dream Syndicate. Έχω επιχειρήσει και εγώ ανάλογα πειράματα.
Θα συμφωνήσω καταρχήν και με τα τεχνικά σχόλια αλλά και ότι η ιδέα είναι ωραιότατη.
Οι στίχοι όμως έχουν δύο προβλήματα.
Καταρχήν λόγω των ελληνικών, μοιάζουν λίγο "φορετοί" από πάνω. Παρότι η προσέγγισή αμερικανικής μουσικής και ελληνικού στίχου που επιχειρείς δεν είναι σε καμία περίπτωση κακή (κυκλοφορούν πολύ πιο άτεχνες προσπάθειες, ακόμη και στη δισκογραφία), παραμένει και πάλι μια μικρή αίσθηση ότι η μουσική προϋπήρχε σαν ύφος και ότι οι στίχοι προσπαθούν να αποδώσουν στα ελληνικά αυτό που θα έλεγε ένας αγγλικός στίχος.
Δεύτερον, οι στίχοι είναι πολύ σημαντικοί για το συγκεκριμένο είδος. O Wynn ανήκει σε μια φάρα τραγουδοποιών (π.χ. Dylan, Neil Young ) με στίχο που αγγίζει την ποίηση - όχι με λογοτεχνικά αλλά με popular art κριτήρια. Θυμίζω τραγούδια του όπως το Side I'll never show, Untill the Curtain Falls κλπ.
Οι στίχοι λοιπόν εδώ είναι σε σωστή κατεύθυνση, έχουν προσωπικό τόνο, αλλά τους λείπει βάθος και εκλέπτυνση. Επίσης τους λείπει αυτό το κάτι παραπάνω, που μετατρέπει το προσωπικό μας βίωμα σε ένα ζήτημα άμεσου ενδιαφέροντος για τον ακροατή.
Θα μου πεις ο Wynn έχει γράψει και πολύ απλούς στίχους της Velvet σχολής, όπως το when you smile (γενικά ο πρώτος δίσκος είναι σε αυτό το πνεύμα). Ναι, είσαι πιο κοντά σε αυτό, αλλά αυτό το ύφος: α) αποδίδεται πολύ δύσκολα στα ελληνικά λόγω της ελλειπτικότητάς του, και β) θέλει μια γερή δόση αφέλειας και αθωότητας. Οπότε οι στίχοι δεν ικανοποιούν ούτε αυτό το κριτήριο. Είναι κάπου στη μέση.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι αυτό το ύφος δεν βγαίνει με computer και addictive. Θέλει μπάντα. Οι DS είναι ένα γκρουπ φοβερά απλό, και ο λόγος που δεν ακούγονται απλοϊκοί είναι ότι διαθέτουν μια σειρά από στοιχεία που τους προσδίδουν ενδιαφέρον. Εκτός από την καλή τραγουδοποιία και την προσωπικότητα, θα πρόσθετα οπωσδήποτε τη λάιβ αίσθηση, που δίνει ζωντάνια στη μουσική τους. Ο Wynn ποτέ δεν είχε ασχοληθεί πάνω από 10-15 μέρες με παραγωγή πριν από το Northern Agression, γιατί έμπαιναν και έγραφαν όλοι μαζί, αφήνοντας για τα overdubs μόνο κάποια πασπαλίσματα.
Στα λέω όλα αυτά ως παθών, και στο θέμα των στίχων και στο θέμα της παραγωγής, αφού έχω περάσει τη φάση Wynn + ελληνικός στίχος.
Προσωπικά θα έβλεπα τις εξής μεθόδους διαφυγής (όχι τόσο για το τραγούδι αλλά γενικά για αυτό το υφολογικό τουρλού που επιχειρείς):
1) Πειράζεις τη μουσική ώστε να έρθει πιο κοντά στον ελληνικό στίχο. Σε αυτή την περίπτωση η άμεση παραπομπή στους DS χάνεται και γίνονται μια απλή επιρροή.
2) Πειράζεις τους στίχους ώστε μείνει η μουσική κατά το δυνατόν ως έχει. Πολύ δύσκολο γιατί απαιτεί να εφεύρεις μια νέα στιχουργική "γλώσσα" στο ελληνόφωνο ροκ και αυτό δεν το έχουν καταφέρει πολλοί ως τώρα. Από την άλλη η μουσική κατά τη γνώμη μου είναι σχεδόν αδύνατο να μην πειραχτεί καθόλου για να ανταποκριθεί στην ακουστική εντύπωση των ελληνικών (που είναι άλλη από των αγγλικών).
Για να το κλείσω:
Φτιάξε μπάντα όπως σου λέει και ο Σάμης, είναι πανκ και ξέρει από καλό λάιβ ;D
Σε κάθε περίπτωση μπράβο πάντως και για το πείραμα και βεβαίως βεβαίως... για το εκλεκτό σου γούστο ;D
