Είναι ένα θέμα αυτό με τις headless κιθάρες...
Τις έβλεπα, έλεγα άσχημες, πολύ μοντέρνες, δε θα μπορέσω να βγάλω vintage ήχο που θέλω, πώς θα σκάσω μύτη με μια τέτοια στα χέρια μου κλπ.
Μετά έπαιξα μια Strandberg...
Το βούλωσα.
Ήρθε η πρώτη. Σε άριστη κατάσταση (με μια μικρή κατασκευαστική ατέλεια στο binding, άνευ σημασίας), και κουρδισμένη. Λίγο το action κατέβασα και ήμουν έτοιμος.
Μια πρόχειρη πενιά, για γνωριμία, πριν αλλάξω χορδες και σετάρω. Θα ακολουθήσει αναλύτικό review.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.