Μιας που άκουσα τις συμμετοχές θα γράψω καναδυοτρία συμπεράσματα.
Όσες συνθέσεις μου άρεσαν είχαν εξιτάρει την ακρόαση μου και με είχαν βάλει στο παιχνίδι πριν ολοκληρωθεί το πρώτο λεπτό ακρόασης.
Αρκετές προσπάθειες είναι σαν demo προϊόντος παρά σαν εξωτερίκευση ενός καλλιτέχνη προς το κοινό.
Περίπου αντίστοιχο πλήθος, με την προηγούμενη παρατήρηση, πρόσδιδε την εντύπωση backing track. Ίσως , σαν μια έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ίσως, η παρατεταμένη συμμετοχή σε backing tracks ή σε λούπες, να αυτοπεριόρισε την έκφραση ή στη χειρότερη να αυτολογοκρίθηκε ο καλλιτέχνης.
Σίγουρα, σε κάποια είδη μουσικής δεν είμαι εξοικειωμένος, υπάρχουν όμως κομμάτια στον διαγωνισμό τα οποία με βοηθούν να προσεγγίσω ακούσματα ξένα σε εμένα.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν συνθέσεις που εγκλωβίζονται σε αυστηρά όρια ειδίκευσης <<εκπαιδευμένου>> ακροατηρίου, οι οποίες δεν με φλερτάρουν, δεν με θέλουν μαζί τους. Μπορεί να είναι σκληρό, αυτό μου βγήκε.
Τελειώνοντας, χάρηκα που άκουσα minimal εκφραστικές φόρμες με βάθος και ορίζοντα στο αποτέλεσμα.
Υ.Γ Λυπάμαι την επιτροπή. Έχουν πολλή δουλειά να ρίξουν.