RayDTutto είπε:
Αλλά πόσους καλλιτέχνες ξέρεις που έγιναν σπουδαίοι από το hobby τους;
Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση. Ο όρος "σπουδαίος", μαλλον στην ουσία του ειναι οικονομικός, αφού αν ειναι σπουδαίος και τον γνωρίζω (και δεν ειναι φίλος ή ξαδερφος), θα έχει και ικανοποιητικές απολαβες. Το να υπάρχει κάποιος σπουδαίος που να εχει πει όχι στα χρήματα, είναι μαλλον απίθανο, οπότε μαλλον αυτά τα δύο πανε μαζι, άρα και ο όρος "σπουδαιος" ακυρώνει την ιδιότητα του χομπίστα.
Το να είναι όμως κάποιος μανάβης, πιο ικανός συνθέτης (με ορισμένους όρους αισθητικής), από άτομα που ζουνε απο τη σύνθεση (δε λέω ονοματα, θα παει αλλου η κουβεντα), το θεωρω πάρα πολύ πιθανό, και μάλιστα θα στοιχημάτιζα πολύ άνετα σε αυτό.
Και μετά υπάρχουν μουσικοί που δημιουργούν περαν της έννοιας του έργου, ως "χειροπιαστό τεμάχιο", που δε διαχωρίζεται από την έννοια του performance για παράδειγμα, και άρα δε διαγωνίζονται με τους ίδιους εμπορικούς όρους (αριθμος τεμαχίων, διάρκεια σε τσαρτς) με τους "κανονικούς" συνθέτες. Παρόλα αυτά δημιουργούν μουσική, η οποία μπορει και να χάνεται αυτοστιγμή.
Είναι πολλά τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν, πριν συνδεσουμε την καλλιτεχνική αξια ενος μουσικού πονήματος (δε λέω έργου ;D ) με το στομάχι και τα παιδικά χρόνια του δημιουργού.