Πήγα χτες στο live των Dave Holland- Pepe Habichuela στη στέγη γραμμάτων και τεχνών, έχοντας πολλές προσδοκίες και όντας μάλλον θετικά προκατηλειμενος. Με το πρώτο κομμάτι, άρχισα να απογοητεύομαι. Το όλο στήσιμο ανέδυε έναν αέρα αρπαχτής, με τον Holland να είναι διαρκώς εκτός τόπου και χρόνου και να φαλτσάρει ακόμη και στις πρώτες θέσεις του μπάσου, με ανέμπνευστα σόλο και αυτονόητες αρμονίες. Μουσικότητα 0, πρωτοτυπία 0, σοβαρότητα 0.
Το υπόλοιπο γκρουπ δεν ήταν άσχημο, αλλα δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο... Ο Habichuela δεν με εντυπωσίασε καθόλου, ούτε καν όταν έπαιξε εντελώς μόνος του. Μόνο κανά δυο πρωτότυπες συνθέσεις κάτι πήγαν να μου πουν, αλλα ήταν ανεπαρκώς εκτελεσμενες... Και ο κόσμος χειροκροτούσε... Δηλαδή αρκεί το όνομα και η ιστορία κάποιου για να είναι μια ζωή στη σφαίρα του απυρόβλητου; Είχα να απογοητευτώ έτσι απο το λάηβ του Stanley Clarke στο παλάς...
Και το ξεκαθαρίζω: δεν περίμενα να δω ζογκλερικά και τεχνικαριές, δεν είμαι 15 χρόνων... Απλώς έχω την προσδοκία απο ένα παίχτη του βεληνεκούς και της ηλικίας το Ηolland, να έχει μια σαφέστερη μουσική άποψη, ωριμοτερες επιλογές ή τουλάχιστον ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΛΤΣΆΡΕΙ διαρκώς, λες και έπιασε πρώτη φορά Μπασο πριν ένα χρόνο...
Το υπόλοιπο γκρουπ δεν ήταν άσχημο, αλλα δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο... Ο Habichuela δεν με εντυπωσίασε καθόλου, ούτε καν όταν έπαιξε εντελώς μόνος του. Μόνο κανά δυο πρωτότυπες συνθέσεις κάτι πήγαν να μου πουν, αλλα ήταν ανεπαρκώς εκτελεσμενες... Και ο κόσμος χειροκροτούσε... Δηλαδή αρκεί το όνομα και η ιστορία κάποιου για να είναι μια ζωή στη σφαίρα του απυρόβλητου; Είχα να απογοητευτώ έτσι απο το λάηβ του Stanley Clarke στο παλάς...
Και το ξεκαθαρίζω: δεν περίμενα να δω ζογκλερικά και τεχνικαριές, δεν είμαι 15 χρόνων... Απλώς έχω την προσδοκία απο ένα παίχτη του βεληνεκούς και της ηλικίας το Ηolland, να έχει μια σαφέστερη μουσική άποψη, ωριμοτερες επιλογές ή τουλάχιστον ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΛΤΣΆΡΕΙ διαρκώς, λες και έπιασε πρώτη φορά Μπασο πριν ένα χρόνο...