Clean ήχος σε live και single coils

[socratis]

γενικα πριν τα mid 60's  δεν υπήρχαν και  πολύ καθαροί ήχοι. γιατι δεν υπήρχαν και ..."καθαροι " ενισχυτές ...αυτο προσπάθησε να κανει ο  fender με τους blackface...

λετε για τον Knopfler..ο τυπος χρησιμοποιουσε ενα (μεταξυ άλλων)  ενα vibrolux brownface και κομπρεσσορα, δεν ειναι και τοσο καθαρός, απλα το παιξιμο του ειναι τετοιο (δυναμικές-δαχτυλα),  ξεγελλάει...

επίσης ηχογραφήσεις 50's- αρχές 60's  είχαν γρέζι και compression απο τα μηχανήματα ηχογραφησης...αν θες να αναπαραστήσεις τον ήχο θες λιιιγο περισσοτερο γρέζι.

τέλος ακομα και ο παραδοσιακός (μη garage) surf ηχος έχει λιγο έως πολυ γρέζι (dick dale- let's go tripping).

παντως αν δεν εχει ο ενισχυτής λιιγο βρωμα χανεις ολη τη γλυκα...απο τοτε που βγηκαν οι πολυκαναλοι ενισχυτες, δημιουργηθηκε ενας τεχνητός διαχωρισμος (καθαρα-βρωμικα)....ο βασικός ηχος της ηλεκτρικής κιθαρας ειναι λιγο crunch (tweed-voxy ) από κει πας είτε προε τα καθαρα, είτε προς το high gain...δεν συμφωνω με τη λογική "μαθε πρώτα σε καθαρα και μετα...κτλ"...δεν ειναι ακουστικη κιθαρα....

 

[John Goumis]

Αν δεν θες καθαρό ήχο Mark Knopfler, και όλη αυτή την stratocasterίλα στις ενδιάμεσες θέσεις, τότε πρέπει να χρησιμοποιήσεις σε καθαρό ενισχυτή κάποιο tubescreamer σε low/medium gain settings (αναλόγως το γούστο σου, δεν υπάρχει συνταγή).

Τα περισσότερα "πράσινα" πεταλάκια κάνουν τη δουλειά.

Ακριβώς αυτό κάνω και εγώ. Χρησιμοποιώ πάντα το bad monkey μου για κομμάτια του στυλ Sultans, Alabama κτλ. Μπορεί στην στούντιο εκτέλεση ο ήχος των κομματιών αυτών να ακούγεται εντελώς clean, αλλά από την εμπειρία μου και κατα την ταπεινή μου γνώμη, χωρίς ''πράσινο'' πεταλάκι (με απενεργοποιημένο σχεδόν το gain) ο ήχος δεν ''βγαίνει'' στην μίξη.

Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα σχόλια, κάποιες διευκρινίσεις:

1) Δεν μιλάω για jazz μουσική αλλά για classic rock.

2) Αν έπαιζα jazz, δεν θα χρησιμοποιούσα Strat/Tele, αλλά κάποιο σκάφος ή λεσπολοειδές, είτε με p90's είτε με humbuckers.

3) Παίζω το ίδιο άνετα είτε με εντελώς καθαρό είτε με ελαφρώς μπουσταρισμένο είτε με το gain του distortion στο 11. Το θέμα που ρωτάω δεν είναι παικτικό.

Αυτό που ρωτάω στην ουσία είναι αν όταν ανεβαίνετε στο πάλκο με την στρατοκάστερ σας και παίζετε την Αλαμπάμα ή τα Σουλτανς του Εκκρεμούς ή το οποιοδήποτε κομμάτι αυτού του στυλ, αν χρησιμοποιείτε κάτι άλλο πέρα του καθαρού καναλιού του ενιχυτή σας.

Αν δεν χρησιμοποιείτε τίποτα άλλο, θα είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω

α) τι ενισχυτή χρησιμοποιείτε

β) τις ρυθμίσεις του ενισχυτή σας.

 

[John Goumis]

γενικα πριν τα mid 60's  δεν υπήρχαν και  πολύ καθαροί ήχοι. γιατι δεν υπήρχαν και ..."καθαροι " ενισχυτές ...αυτο προσπάθησε να κανει ο  fender με τους blackface...

λετε για τον Knopfler..ο τυπος χρησιμοποιουσε ενα (μεταξυ άλλων)  ενα vibrolux brownface και κομπρεσσορα, δεν ειναι και τοσο καθαρός, απλα το παιξιμο του ειναι τετοιο (δυναμικές-δαχτυλα),  ξεγελλάει...

επίσης ηχογραφήσεις 50's- αρχές 60's  είχαν γρέζι και compression απο τα μηχανήματα ηχογραφησης...αν θες να αναπαραστήσεις τον ήχο θες λιιιγο περισσοτερο γρέζι.

τέλος ακομα και ο παραδοσιακός (μη garage) surf ηχος έχει λιγο έως πολυ γρέζι (dick dale- let's go tripping).

Πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση. Επομένως φαντάζομαι είναι αναγκαίο κάποιο πετάλι για να αναπαραχθεί το επιθυμητό ''γρέζι'' αφού πλέον όπως σωστά λες οι περισότεροι εδώ μέσα δικάναλους και τρικάναλους έχουμε.

Δεν είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένος με τον ήχο μου. Απλά ήθελα να δω από περιέργεια αν οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν τετοια λύση (για κομμάτια στυλ Dire Straits, Red hot chili peppers κτλ) και απ'ότι βλέπω δεν είμαι ο μόνος.

 

[Superfunk]

Αυτό που ρωτάω στην ουσία είναι αν όταν ανεβαίνετε στο πάλκο με την στρατοκάστερ σας και παίζετε την Αλαμπάμα

Εγω δεν παιζω Αλαμπαμα γιατι ειμαι ΠΑΝΚ  ;D....αυτος ομως που την ...πρωτοεπαιξε  ;D....εκανε αυτο που σε ειπα παραπανω

Ed King played the song’s signature guitar lick on a late ’60s Fender Strat that went through a Fender Twin amp, also miked with a U87.

ουτε πεταλια ,ουτε βρωμες ,ουτε τιποτΙς....

Gear Used on ‘Sweet Home Alabama’ : WoodyTone!

μια στρατ σε εναν καθαρο ενισχυτη και καθαρισες

 

[gkourelis]

Ενα αλλο στοιχειο με το οποιο μπορεις να πειραματιστεις ειναι βεβαιως το eq του ενισχυτη σου. Λιγα μεσαια παραπανω για παραδειγμα μπορουν να κανουν θαυματα σε συνθηκες λαιβ ωστε να βγαινεις καλυτερα στη μιξη, χωρις να χρειαζεται να θυσιασεις την καθαροτητα του ηχου σου η να προσθετεις boosters, drives κτλ.

 

[ekim]

Κατά την γνώμη μου η stratocaster το θέλει το ts της. Επίσης μου είχε κάνει εντύπωση πόσο ωραία ακουγόταν πετάλι vibe ακολουθούμενο από ts με ελάχιστο drive σε σχέση με εντελώς καθαρό ήχο που το vibe ακουγόταν εντελώς ψόφιο και χωρίς παρουσία.

Ίσως βέβαια και να έχουμε συνηθίσει και να αναζητούμε τον συγκεκριμένο ήχο επηρεαζόμενοι από ιερά τέρατα που έπαιζαν έτσι.

Άραγε το mxr micro amp συνέχεια ανοιχτό θα μπορούσε να "γλυκάνει" έτσι τον ήχο;

 

[Jazzjoker]

Το θέμα που θέτεις είναι μεγάλο και με έχει ταλαιπωρήσει κατά καιρούς πολύ. Ήδη βλέπω από πάνω ότι έχουν δοθεί μερικές πολύ ωραίες απαντήσεις. Παρόλα αυτά παραθέτω και συμπεράσματα από τη δική μου εμπειρία σχετικά με το θέμα.

Κατ' αρχήν, όπως λέει κι ο Ray πιο πάνω, δεν είναι όλοι οι μονοπήνιοι ίδιοι ούτε όλοι οι ενισχυτές φυσικά.  Προσωπικά βγαίνω σε live κατά 90% με στρατ και 10% με τέλε ενώ έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς όλους τους ενισχυτές μου, τουτέστιν και με σειρά συχνότητας χρήσης: Laney VC30 1x12, Laney CUB12R, Fender Deluxe Reverb RI. Οι κιθάρες μου έχουν όλες μαγνήτες vintage προσανατολισμού οπότε the struggle is real  ;D. Τα συμπεράσματά μου είναι τα εξής:

- Η τέλε είναι κατ' εμέ, πολύ πιο "εύκολη" ηχητικά κιθάρα από τη στρατ. Plug and play η μία, Plug and spend the rest of the live fine tuning your sound η άλλη.

- Τον πρώτο ρόλο για το πώς και αν θα ακούμε τον εαυτό μας με single coils σε καθαρό ήχο τον έχει η υπόλοιπη μπάντα. Φυσικά πρώτος και καλύτερος είναι ο ντράμερ ο οποίος δύναται να σε εξαφανίσει ολοσχερώς αλλά δεν είναι ο μόνος. Γενικά εδώ τίθεται θέμα ηχητικής πειθαρχίας, κάτι που είναι μάλλον σπάνιο, ειδικά σε ερασιτεχνικές μπάντες του στυλ "να παίξουμε να γουστάρουμε" αλλά και όχι μόνο. Μπαίνω στα χωράφια άλλης κουβέντας αλλά το να μπορεί το κάθε μέλος της μπάντας να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μέρος συνόλου και όχι μονάδα και να αφήνει χώρο για τα άλλα όργανα είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Ειδικά με μονοπήνιους, αν τουλάχιστον ο ντράμερ δεν ενδιαφέρεται να σε ακούει, καλή τύχη...

- Ο ηχολήπτης παίζει επίσης ρόλο. Ενώ συνήθως η δουλειά του είναι περισσότερο ο ήχος κάτω, αν δεν μπορεί να αντιληφθεί την ισορροπία που χρειάζεται πάνω, μπορεί επίσης να σε σβήσει απ' το χάρτη με το τι εντάσεις θα βγαίνουν απ' τα monitor.

- Προσωπικά, οι μόνες φορές που κατάφερα να έχω ακριβώς τον ήχο που θέλω με τη στρατ ήταν όποτε έπαιξα με τον Fender στο 5. Ναι είναι δυνατά, αλλά οτιδήποτε κάτω από εκεί δεν υπήρχε. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι στις μπάντες που κατά καιρούς έχω παίξει με στρατ, σχεδόν όλοι οι ντράμερ είχαν βαρύ χέρι αλλά και οι υπόλοιποι δεν πήγαιναν πίσω. Στο 5 ο Fender με τις στρατ μου είναι ακόμα καθαρός. Όχι crystal clear (αυτό όμως ρυθμίζεται από volume κιθάρας/δυναμικές δεξιού χεριού) αλλά ούτε και σπασμένος.

- Η εύκολη λύση για μένα ήταν πάντα το βρώμικο κανάλι του Laney VC30. Σε χαμηλή gain ρύθμιση μπουστάρει αρκούντως τη μεσαία περιοχή στην οποία η στρατ είναι συνήθως απούσα και μου δίνει παρουσία αν και ο παραγόμενος ήχος δεν είναι ο καλύτερός μου. Γενικά, αν ξέρω ότι, για οποιοδήποτε λόγο, πάνω στη σκηνή θα έχουμε βαβούρα, ένα μόνιμα πατημένο transparent overdrive με ελάχιστο gain ή ένας λίγο βρωμισμένος ενισχυτής θα με πάει εκεί που θέλω.

- Διαβάζω την κουβέντα που γίνεται για τον Knopfler αλλά ξεχνάμε νομίζω ότι μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες rock μπάντες όλων των εποχών, με τρομερούς μουσικούς, τους καλύτερους ηχολήπτες και τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό επάνω στη σκηνή. Και φυσικά έναν τεράστιο κιθαρίστα ο οποίος, μπορεί να έπαιζε πεντακάθαρος αλλά με δάχτυλα και πολύ χαρακτηριστικό σκάσιμο από το τράβηγμα των χορδών. Αλλά και γενικώς, ο ήχος των Dire Straits ήταν χτισμένος γύρω από την κιθάρα του Knopfler οπότε φυσικά όλοι φρόντιζαν να της δίνουν το πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε. Οπότε δεν τίθεται θέμα σύγκρισης για τα δεδομένα που συζητάμε εδώ.

Δικό μου τελικό συμπέρασμα: Ο καλός καθαρός ήχος με single coils σε live είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων, πολλοί από τους οποίους είναι συχνά εκτός του ελέγχου μας. Συνεπώς better safe than sorry με ολίγη βρώμα/boost (ή ό,τι άλλο δίνει presence στα αυτιά μας) εκεί που χρειάζεται.

 

[socratis]

Εγω δεν παιζω Αλαμπαμα γιατι ειμαι ΠΑΝΚ  ;D....αυτος ομως που την ...πρωτοεπαιξε  ;D....εκανε αυτο που σε ειπα παραπανω

ουτε πεταλια ,ουτε βρωμες ,ουτε τιποτΙς....

Gear Used on ‘Sweet Home Alabama’ : WoodyTone!

μια στρατ σε εναν καθαρο ενισχυτη και καθαρισες

μην παιρνεις και ορκο διοτι ο E.K. άλλα λεει εδώ:

https://www.guitar-muse.com/lynyrd-skynyrds-ed-king-sweet-home-alabama-8150

....I used a ‘72 Stratocaster and a 50-watt Marshall turned all the way up. The pickups on that guitar were really bad and even when you turned everything up full, it didn’t really have any kind of natural crunch. That’s why the guitar’s so clean......

.....παιζει να πασχει απο συνδρομο dick dale και να τα λέει διαφορετικά σε καθε συνεντευξη....

 

[John Goumis]

Εγω δεν παιζω Αλαμπαμα γιατι ειμαι ΠΑΝΚ  ;D....αυτος ομως που την ...πρωτοεπαιξε  ;D....εκανε αυτο που σε ειπα παραπανω

Kατανοητόν, αλλά μήπως στα live χρησιμοποιούν κατιτίς παραπάνω?

Πχ στο παρακάτω κλιπ, αν και δεν εχω τις γνωσεις αν υπήρχαν αντίστοιχα πετάλια boost-overdrive τότε, θα έλεγα ότι δεν παίζει με μόνο με το clean channel (αυτός βεβαια δεν είναι ο Ed King αλλά ο Collins νομίζω).

Ίσως παίζει βέβαια με κάποιον μονοκάναλο της εποχής πουσαρισμένο

https://www.youtube.com/watch?v=X_0lsC0TJHg

 

[Superfunk]

Εδώ μπορείς να δεις ακριβώς με τι παίζουν

https://www.premierguitar.com/articles/Rig_Rundown_Lynyrd_Skynyrds_Gary_Rossington_Rickey_Medlocke_Mark_Sparky_Matejka

 

[John Goumis]

Ενα αλλο στοιχειο με το οποιο μπορεις να πειραματιστεις ειναι βεβαιως το eq του ενισχυτη σου. Λιγα μεσαια παραπανω για παραδειγμα μπορουν να κανουν θαυματα σε συνθηκες λαιβ ωστε να βγαινεις καλυτερα στη μιξη, χωρις να χρειαζεται να θυσιασεις την καθαροτητα του ηχου σου η να προσθετεις boosters, drives κτλ.

ευχαριστώ για τις συμβουλές, θα τις δοκιμάσω, βέβαια αν είναι για χάρη του high end να θυσιάσω το presence μου στην μίξη, προτιμώ να παραμείνω με το bad monkey των 30 ευρώ να κάνω την δουλειά μου όπως την κάνω σήμερα. 

Κατά την γνώμη μου η stratocaster το θέλει το ts της. Επίσης μου είχε κάνει εντύπωση πόσο ωραία ακουγόταν πετάλι vibe ακολουθούμενο από ts με ελάχιστο drive σε σχέση με εντελώς καθαρό ήχο που το vibe ακουγόταν εντελώς ψόφιο και χωρίς παρουσία.

Ίσως βέβαια και να έχουμε συνηθίσει και να αναζητούμε τον συγκεκριμένο ήχο επηρεαζόμενοι από ιερά τέρατα που έπαιζαν έτσι.

Άραγε το mxr micro amp συνέχεια ανοιχτό θα μπορούσε να "γλυκάνει" έτσι τον ήχο;

Αυτό ακριβώς είναι το σκεπτικό που άνοιξα το θέμα.

Το mxr micro amp, το προτείνουν όλοι για να προσεγγίσεις τον John Frusciante.

Στο main riff του Can't stop, σίγουρα χρησιμοποιεί ένα κάτι τέτοιο

 

[John Goumis]

Το θέμα που θέτεις είναι μεγάλο και με έχει ταλαιπωρήσει κατά καιρούς πολύ. Ήδη βλέπω από πάνω ότι έχουν δοθεί μερικές πολύ ωραίες απαντήσεις. Παρόλα αυτά παραθέτω και συμπεράσματα από τη δική μου εμπειρία σχετικά με το θέμα.

..............................

Δικό μου τελικό συμπέρασμα: Ο καλός καθαρός ήχος με single coils σε live είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων, πολλοί από τους οποίους είναι συχνά εκτός του ελέγχου μας. Συνεπώς better safe than sorry με ολίγη βρώμα/boost (ή ό,τι άλλο δίνει presence στα αυτιά μας) εκεί που χρειάζεται.

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σου Jazzjoker και ευχαριστώ που παρέθεσες αναλυτικά την εμπειρία σου.

Όπως καταλαβαίνεις η πάρα πολύ δυνατή ένταση του καθαρού καναλιού στην περίπτωση που ανέφερες, ίσως λύνει κάποια προβλήματα αλλά έχει το μειονέκτημα ότι ο overdrive ήχος μετά θα ακουστεί ακόμα πιο δυνατά (αν υποθέσουμε ότι ο βρώμικος ήχος πρέπει να έχει μια έστω μικρή διαφορά με τον καθαρό) και θα γίνει.... πανικός.

*να σημειώσω ότι δεν υπάρχει θέμα ''φασαριόζου'' στην μπάντα, είμαστε όλοι μας συνειδητοποιημένοι μουσικοί και λόγω της φύσεως των live μας (bar, ξενοδοχεία κτλ) έχουμε μάθει να παίζουμε ιδιαίτερα σιγά σε ορισμένες περιπτώσεις

Αν εννοείς ότι το έκανες σε συγκεκριμένα κομμάτια ή σημεία, τότε ναι, είναι μια λύση. Και εγώ στο sultans πχ ανεβάζω το volume του καθαρού για να μπορώ να παίξω με περισσότερες ''δυναμικές'' (αν δεν μπορέσω να τις ακούσω την ώρα που τις παίζω, δύσκολο να τις πετύχω).

Πάντως βλέπω ότι πολλοί χρησιμοποιούν την λύση που χρησιμοποιώ και εγώ για να έχουνν presence οπότε δεν είναι ότι κάνω κάτι εντελώς λάθος 

Y.Γ. Ρε παιδιά, τι ζέστη είναι αυτη??

 

[Superfunk]

Βασικά αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας compressor.

Αν ο ενισχυτής σου είναι παραπάνω από είκοσι βαττ μόνο έτσι θα έχεις καθαρό ήχο της προκοπής χωρίς να κουφαινεις τον κόσμο.

Αυτό έκανα και εγώ για πολλά χρόνια και παίζω σχεδόν πάντα πεντακάθαρα.

 

[John Goumis]

Βασικά αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας compressor.

Αν ο ενισχυτής σου είναι παραπάνω από είκοσι βαττ μόνο έτσι θα έχεις καθαρό ήχο της προκοπής χωρίς να κουφαινεις τον κόσμο.

Αυτό έκανα και εγώ για πολλά χρόνια και παίζω σχεδόν πάντα πεντακάθαρα.

Αχά.

Πράγματι οι ενισχυτές μου είναι ένας JCM2000 40ρης και ένας Bugera V22 ο οποίος μπορεί να παίξει και στα μισά watt (11). Θα πειραματιστώ και με τον Bugera στα μισά watt αλλά και με compressor λοιπόν. 

Αν και με κόβω να καταλήγω με ένα MXR micro amp (μιας και το έφερε η συζήτηση και μου φαίνεται δελεαστικό τα μάλα) και να το έχω μονίμως .....ανοικτό με σχεδόν κλειστό το gain  ;D 

 

[Superfunk]

Αχά.

Πράγματι οι ενισχυτές μου είναι ένας JCM2000 40ρης και ένας Bugera V22 ο οποίος μπορεί να παίξει και στα μισά watt (11). Θα πειραματιστώ και με τον Bugera στα μισά watt αλλά και με compressor λοιπόν. 

Αν και με κόβω να καταλήγω με ένα MXR micro amp (μιας και το έφερε η συζήτηση και μου φαίνεται δελεαστικό τα μάλα) και να το έχω μονίμως .....ανοικτό με σχεδόν κλειστό το gain  ;D

Την ίδια δουλεία θα κάνει και ένας κομπρεσορας με χαμηλά το sustain,μη ξεχνάς ότι ολο το Blood Sugar το έγραψε με τον κλασσικό κοκκινο κομπρεσορ της MXR.

 

[RayDTutto]

Δοκίμασε αυτό που κάνω εγώ όπου με παίρνει.

Παίζε τέρμα το master και κανόνιζε την ένταση από το volume του καναλιού.

 

[sultan of string]

για να μην ξοδευεσαι με το micro amp παρε ενα joyo ultimate drive.

 

[TamTam Radio]

  Εγώ για παράδειγμα έχω πάντα ενεργοποιημένο ένα booster στα σημεία όπου η κιθάρα παίζει ''καθαρά'', η έστω ένα chorus για να τον στρογγυλέψω-μπουστάρω λίγο παραπάνω, και ας μην ''συμφωνεί'' αυτό με το original ήχο του κομματιού. Ακόμα και λίγο πιο βρώμικος να ακούγεται ο ήχος, νιώθω ότι ''βγαίνει στην μίξη'' καλύτερα από τα να έχω ''κρυστάλινα'' καθαρά.

Ti booster έχεις; ίσως δεν χρειάζεσαι ούτε MXR ούτε Joyo... και αυτό που έχεις να είναι OK για τη δουλειά που το θες.

 

[John Goumis]

Δοκίμασε αυτό που κάνω εγώ όπου με παίρνει.

Παίζε τέρμα το master και κανόνιζε την ένταση από το volume του καναλιού.

sounds like a plan, θα το δοκιμάσω, αν όχι με τελείως τέρμα το μάστερ καθώς πουθενά από τα gigs μας ''δεν μας παίρνει''

Την ίδια δουλεία θα κάνει και ένας κομπρεσορας με χαμηλά το sustain,μη ξεχνάς ότι ολο το Blood Sugar το έγραψε με τον κλασσικό κοκκινο κομπρεσορ της MXR.

Ενδιαφέρον, θα το ψάξω.  Για μια μπάντα που παίζει σε ξενοδοχεία και μικρά stages σε bar (και σε σχετικά χαμηλές εντάσεις για classic rock), o παρακάτω ήχος προσεγγίζεται καλύτερα με τον κομπρέσορ ή με το boost?



Είναι ίσως παραπάνω από ΟΚ, είναι το Bad Monkey. Ο ''καθαρός'' μου ήχος είναι το πετάλι αυτό μονίμως ανοικτό, με το level στο 2 ο'clock και το gain σχεδόν κλειστό.

Mάλλον τείνω να παραμείνω έτσι, αφού οι προτάσεις πολλών συμφορουμιτών συγκλίνουν στο ότι

''πολλά watt ενισχυτή+μικρό stage+χαμηλές σχετικά εντάσεις με φουλ μπάντα (ντράμμερ, μπασίστας)  = απαραίτητο το booster για διαυγή καθαρά''

Το bad monkey το έχω χρόνια, και αν και ευχαριστημένος, ''ψήνομαι'' για μια ''αναβάθμιση'' στον τομέα του boost, το MXR micro amp μου φαίνεται κατάλληλo...

 

[Mistral]

Mάλλον τείνω να παραμείνω έτσι, αφού οι προτάσεις πολλών συμφορουμιτών συγκλίνουν στο ότι

''πολλά watt ενισχυτή+μικρό stage+χαμηλές σχετικά εντάσεις με φουλ μπάντα (ντράμμερ, μπασίστας)  = απαραίτητο το booster για διαυγή καθαρά'' ή ένας compressor

Γενικά μην αμελείς την χρήση του compressor για τα καθαρά που ψάχνεις. Αυτό κάνει κι ο John Mayer άλλωστε (μεταξύ άλλων), απλά ορισμένες φορές χρησιμοποιεί κι ένα klon από πάνω.

Προσωπικά, αυτό που κάνω για να προσεγγίσω "αρπαγμένα" καθαρά τύπου frusciante / hendrix είναι να παίζω στο overdrive κανάλι (γενικά βρώμικο) κι απλά να χαμηλώνω volume κιθάρας. Με τον τρόπο αυτό έχω όση βρωμιά επιθυμώ εγώ (συνήθως το volume γύρω στο 7). Ταυτόχρονα, κόβω συνήθως και πρίμα από την κιθάρα. Στον ενισχυτή όμως έχω ούτως ή άλλως τα πρίμα κομμένα (λίγο παραπάνω μεσαία), οπότε ουσιαστικά προσεγγίζω έναν ήχο με έμφαση στα μεσαία. Όταν θέλω lead, απλά δίνω volume τέρμα και καμιά φορά πετάω και το SD-1 σε ρόλο booster. Χαμός!

Γενικά λοιπόν, αν χρησιμοποιεί κανείς volume κιθάρας σε βρώμικο ενισχυτή δεν χρειάζεται ούτε booster ούτε compressor.

Τα παραπάνω τα κάνω είτε σπίτι είτε σε live, οπότε απαντώ και στο ερώτημά σου