Chat GPT

[cos_dr]

Εγώ δεν φοβάμαι τα εργαλεία αλλά επειδή όχι μόνο φοβάμαι τον άνθρωπο αλλά ξέρω και τι θα κάνει γιατί όλα αυτά δημιουργούν ψυχώσεις, το deep learning και το AR θα μας κάνουν να ξαναγνωριστούμε, να περιοριστούμε και στο τέλος ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΤΟΥΜΕ.

 Οι φόβοι των πρωτοπόρων στην τεχνολογία ήταν προφητείες.

 ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ. ?

 

[panorios]

Ωραία συζήτηση,

Μερικά χρήσιμα δεδομένα,

Το chatgpt είναι ένα γενικής χρήσης μοντέλο μηχανικής μάθησης (το οποίο θα λέω AI για συντομία). Μιλάς μαζί του για τα πάντα, τη γυναίκα σου, τον Θεό, συνταγές, κάνει και λίγο κώδικα.

Δεν έχει καμία σχέση με εξειδικευμένα ερευνητικά AI τύπου Alphafold2. Επίσης, δεν έχει πρόσβαση στο ίντερνετ από το 2021 και είναι κουτσουρεμένο σε πολλά θέματα για να μην υπάρξουν προβλήματα.

ChatGPT is fine-tuned from a model in the GPT-3.5 series, which finished training in early 2022. You can learn more about the 3.5 series here. ChatGPT and GPT 3.5 were trained on an Azure AI supercomputing infrastructure.

Limitations

ChatGPT sometimes writes plausible-sounding but incorrect or nonsensical answers. Fixing this issue is challenging, as: (1) during RL training, there’s currently no source of truth; (2) training the model to be more cautious causes it to decline questions that it can answer correctly; and (3) supervised training misleads the model because the ideal answer depends on what the model knows, rather than what the human demonstrator knows.
ChatGPT is sensitive to tweaks to the input phrasing or attempting the same prompt multiple times. For example, given one phrasing of a question, the model can claim to not know the answer, but given a slight rephrase, can answer correctly.
The model is often excessively verbose and overuses certain phrases, such as restating that it’s a language model trained by OpenAI. These issues arise from biases in the training data (trainers prefer longer answers that look more comprehensive) and well-known over-optimization issues.12
Ideally, the model would ask clarifying questions when the user provided an ambiguous query. Instead, our current models usually guess what the user intended.
While we’ve made efforts to make the model refuse inappropriate requests, it will sometimes respond to harmful instructions or exhibit biased behavior. We’re using the Moderation API to warn or block certain types of unsafe content, but we expect it to have some false negatives and positives for now. We’re eager to collect user feedback to aid our ongoing work to improve this system.

Φαντάζομαι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε εκπαιδεύονται μερικές δεκάδες μοντέλα εξειδικευμένα στη μουσική.

Μέχρι στιγμής δεν έχω ξεκάθαρη άποψη για το τι θα φέρει αυτός ο μαγικός νέος κόσμος.

Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν κύματα ανάλογα με αυτά του web2, ίσως μεγαλύτερα.

Θα χαθούν δουλειές, θα γίνει κακή χρήση και θα έρθουν καινοτομίες, ύστερα ίσως δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες. Ελπίζω το μίγμα να είναι τελικά θετικό, συνήθως έτσι γίνεται.

Αυτή τη στιγμή στα εικαστικά επαγγέλματα γίνεται πόλεμος, midjourney και stable diffusion έχουν φέρει τα πάνω κάτω, Αν και η δική μου δουλειά είναι στη λίστα, καταλαβαίνω ότι αυτό δεν απασχολεί τον περισσότερο κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν χωρίς να αφιερώσουν χρόνο να εκφράσουν με μια εικόνα την ιδέα τους, να τη βάλουν στον τοίχο τους, να τη μοιραστούν με τους φίλους τους και τους πελάτες τους.

Πιθανότατα το ίδιο θα συμβεί και με τη μουσική. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που χαίρονται περισσότερο τη διαδρομή προς τη δημιουργία από το αποτέλεσμα, ο περισσότερος κόσμος όμως θα θέλει να γράψει ένα τραγούδι έτοιμο, ενορχηστρωμένο και να το ανεβάσει στα σόσιαλ απλά τραγουδώντας το. Ποιος θα του πει ότι δεν είναι δικό του, ότι δεν έχει αξία γιατί δεν έμαθε ποτέ μουσική; Και αν αρέσει στον κόσμο; Τι σημασία έχει πόσο χρόνο του πήρε να το φτιάξει.

Παρακολουθώ την κουβέντα με ενδιαφέρον.

 

[ez]

Υπήρχαν από παλιά "πίνακες ξύλινου λόγου" που διάλεγες κάτι από τη στήλη Α, κάτι από τη στήλη Β, κάτι από τη στήλη Γ και πάντα έβγαινε μια πανέμορφη πρόταση η οποία δεν έλεγε τίποτα ουσιαστικά.

Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το chat gpt που συζητάτε και συγνώμη για το οφ τόπικ, απλώς ο Αλί μου θύμησε πως κάπου το είχα κρατημένο και είπα να συνδράμω για όσους δεν το ξέρουν.

 

[fusiongtr]

1. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που χαίρονται περισσότερο τη διαδρομή προς τη δημιουργία από το αποτέλεσμα,

2. ο περισσότερος κόσμος όμως θα θέλει να γράψει ένα τραγούδι έτοιμο, ενορχηστρωμένο και να το ανεβάσει στα σόσιαλ απλά τραγουδώντας το.

3. Ποιος θα του πει ότι δεν είναι δικό του,

4. ότι δεν έχει αξία γιατί δεν έμαθε ποτέ μουσική;

5. Και αν αρέσει στον κόσμο;

6. Τι σημασία έχει πόσο χρόνο του πήρε να το φτιάξει.

Κώστα μου να πω την ταπεινή μου γνώμη για όλους τους παραπάνω προβληματισμούς.

1. Αυτοί που χαίρονται πολύ με το αποτέλεσμα, χαίρονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης της διαδρομής μέχρι αυτό. Αν απλά (υποθετικά πάντα) χτυπούσες τα χέρια και γραφόταν ένα τραγούδι δεν νομίζω ότι θα χαιρόσουν ποτέ σαν δημιουργός. Μόνο σαν ακροατής.

2. Ναι, αλλά αυτό δεν είναι "γράψιμο τραγουδιού", άλλος το φτιάχνει, όχι εσύ, εσύ απλά δίνεις σε αυτό που το γράφει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά που θέλεις να έχει το τραγούδι, και το παίρνεις έτοιμο. Από εκεί και πέρα ο κόσμος επιθυμεί ότι γνωρίζει και καταναλώνει, χωρίς να τον απασχολεί κάτι παραπάνω. Τίποτα κακό σ' αυτό, αλλά είναι κάτι άλλο, δεν είναι σύνθεση. Είναι άλλο προϊόν.

3. Ποιον ενδιαφέρει αν είναι δικό του? Ούτε τον ίδιο που υποτίθεται ότι το έφτιαξε. Αν τον ενδιέφερε, θα το πάλευε λίγο παραπάνω.

4. Τι σχέση έχει η μουσική σπουδή και γνώση με την ποιότητα της παραγόμενης μουσικής? Πολλοί δεν ήξεραν μουσική, αλλά έφτιαξαν αριστουργήματα. Χρειάζεται όμως να το παιδέψεις, να το παλέψεις, να σε ενδιαφέρει να εκφραστείς με ότι μέσα διαθέτεις. Αν εσύ (δεν μιλάω για σένα προσωπικά φυσικά, γενικά μιλάω) θεωρείς ότι κάποιος εκφράζεται, δίνοντας προδιαγραφές σε αλγόριθμο πάω πάσο.

5. Το κίνητρο έχει την μεγαλύτερη σημασία, και είναι αυτό που διαχωρίζει πολλές φορές την ήρα από το στάρι. Αν το κίνητρο κάποιου είναι να φτιάξει κάτι μόνο για να αρέσει στον κόσμο χωρίς παραπάνω καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, αποστασιοποιείται, και ακολουθεί κάποια από τις κλασσικές μανιέρες επιτυχιών, γράφοντας χωρίς προσωπική συναισθηματική εμπλοκή (και χωρίς να τον ενδιαφέρει προσωπικά το αισθητικό αποτέλεσμα). Πετάει το κρέας στην μηχανή και φτιάχνει λουκάνικα.

6. Στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί κάποιος να προσπαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, και να μην του βγει τίποτα το ιδιαίτερο, και ξαφνικά σε μια στιγμή, να γράψει κάτι συγκλονιστικό.

 

[Nestoras]

Έλα παιδιά, εδώ είμαι... έγινε κάτι?

χαχαχαχα

Του χαβιαριού;

 

[cos_dr]

Του χαβιαριού;

Aριστερός του Deep Learning

 

[Alter]

Σε δέκα χρόνια που οι μισές δουλειές θα γίνονται από μηχανές, αυτές οι συζητήσεις θα έχουν εντελώς διαφορετική βάση και προβληματική!

 

[cos_dr]

Σε δέκα χρόνια που οι μισές δουλειές θα γίνονται από μηχανές, αυτές οι συζητήσεις θα έχουν εντελώς διαφορετική βάση και προβληματική!

 

[Ali Barout]

ο περισσότερος κόσμος όμως θα θέλει να γράψει ένα τραγούδι έτοιμο, ενορχηστρωμένο και να το ανεβάσει στα σόσιαλ απλά τραγουδώντας το

Αυτό είναι αλήθεια. Και επιτέλους αν φτάσουμε αυτό να το φωτίσουμε με έναν τεράστιο προβολέα αυτό θα είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, υπό την έννοια ότι αυτό είναι η απενοχοποίηση του μηδενισμού.

Γιατί αν το πάρει κανείς ψύχραιμα και μοντέρνα, δεν υπάρχει κανένας σκοπός ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο. Ηθική, πολιτισμός, είναι όλα αποκυήματα ενός ανήσυχου συλλογικού νου που προσπαθεί ακριβώς να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Όλοι όμως ξέρουμε ό,τι στην πραγματικότητα η ζωή είναι καλή φάση. Κι όλα αυτα τα παράλογα που κάνουμε, που τεντώνουμε δέρματα από γίδια πάνω σε ξύλινους κόθρους και τα βαράμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μετά - άκου δω! - αυτή η αντίληψη του ήχου που παράγεται μας ικανοποιεί με κάποιον περίεργο τρόπο, αυτά είναι που ομορφαίνουν τη ζωή. Και αυτές οι ηθικές και τα ιδεώδη τα πλατωνικά, αυτά είναι η αξία που οι ιδιοι αποδίδουμε στην συλλογική μας ύπαρξη, όχι ως μονάδες αισθητήρων, αλλά συλλογικά ως ανθρώπινο είδος.

Και τι κάνουμε τα τελευταία χρόνια; Καθόμαστε και εκπαιδευόμαστε να γίνουμε εμείς μηχανήματα, γιατί αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητά τους στη ζωή μας. Κάνουμε τη σκέψη μας γραμμική, αποφεύγουμε τη σύνθεση, εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σε εφαρμοσμένες τεχνολογίες και ξορκίζουμε την άγνοιά μας γι αυτά που δεν ξέρουμε βαφτίζοντάς τα ψευδή και ανάξια. Μέχρι και κουμπί δεν είμαι ρομποτ πατάμε, τόσο πολύ στα πούπουλα τα έχουμε τα μηχανήματα!

Μετα-ύπαρξη; Αυτοπροσδιορισμός μέσω έκθεσης ιδεών; Αποδοχή από το περιβάλλον μας; Συμμετοχή στην κοινή γλωσσα του περιβάλλοντός μας; Τι κάναμε δηλαδή τόσα χρόνια χωρίς τους υπολογιστές; Τα ίδια δεν κάναμε; Απλά ήθελε και λίγη φαντασία για την μετατροπή των έξωθεν λόγων σε εσωτερικά αισθητηριακά ερεθίσματα, ενώ τώρα θα έχουμε έτοιμο και το θέαμα και το ακρόαμα χωρίς να ιδρώνουμε. Σε λίγα χρόνια αν πάρουν μπρος καλύτερα και τα HUI, θα έχουμε και οργασμούς χωρίς να κουράζουμε τη μέση μας, να πιάνονται τα γοφιά των γυναικών, τα γόνατα, τι τα θες, ίδιο αποτέλεσμα θα είναι.

Και πάλι, η συζήτηση δεν είναι τόσο για το gpt, ή τους αλγόριθμους πολύ συγκεκριμένης χρήσης. Ουδόλως με ενοχλεί που υπάρχουν αλγόριθμοι που βρίσκουν τις βέλτιστες τροχιές ενός σωματος σε ένα πρόβλημα 4 σωμάτων για διαφορετικές παραμέτρους που ορίζονται από το χρήστη.

Ο ανθρωπομορφισμός όμως, που εμφανίζεται όταν ο υπολογιστής "εκφράζεται" μέσω καθαρά ανθρώπινων μεθόδων (κείμενο, ροή λόγου, μουσική (σε πραγματικό χρόνο, φωτογραφία ή βίντεο (στα πλαίδια τησ τέχνης πάντα), είναι αναπόφευκτος και αυτό είναι πρόβλημα.

Το γεγονός ότι αναφέρονται στα limitations ξεκάθαρα και πολύ τίμια κάποια θέματα, ιδιαίτερα το 2 για εμένα (μπορεί να αποφύγει να απαντήσει ενώ ξέρει την απάντηση, αλλά παρ' όλα αυτά παίρνεται η απόφαση να απαντά όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η έκδοση) είναι μια στρατηγική απόφαση.

Η φιλοσοφία, το κίνητρο, η προσέγγιση, αυτά θέλουν μια δουλίτσα ακόμη νομίζω.

 

[fusiongtr]

Αυτό είναι αλήθεια. Και επιτέλους αν φτάσουμε ....

Κυρ Αλή μου άμα σ' είχα εδώ με μερικά κιβώτια μπύρες, θα φτάναμε Πάσχα απ' την κουβέντα.

 

[panorios]

Κώστα μου να πω την ταπεινή μου γνώμη για όλους τους παραπάνω προβληματισμούς.

1. Αυτοί που χαίρονται πολύ με το αποτέλεσμα, χαίρονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης της διαδρομής μέχρι αυτό. Αν απλά (υποθετικά πάντα) χτυπούσες τα χέρια και γραφόταν ένα τραγούδι δεν νομίζω ότι θα χαιρόσουν ποτέ σαν δημιουργός. Μόνο σαν ακροατής.

2. Ναι, αλλά αυτό δεν είναι "γράψιμο τραγουδιού", άλλος το φτιάχνει, όχι εσύ, εσύ απλά δίνεις σε αυτό που το γράφει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά που θέλεις να έχει το τραγούδι, και το παίρνεις έτοιμο. Από εκεί και πέρα ο κόσμος επιθυμεί ότι γνωρίζει και καταναλώνει, χωρίς να τον απασχολεί κάτι παραπάνω. Τίποτα κακό σ' αυτό, αλλά είναι κάτι άλλο, δεν είναι σύνθεση. Είναι άλλο προϊόν.

3. Ποιον ενδιαφέρει αν είναι δικό του? Ούτε τον ίδιο που υποτίθεται ότι το έφτιαξε. Αν τον ενδιέφερε, θα το πάλευε λίγο παραπάνω.

4. Τι σχέση έχει η μουσική σπουδή και γνώση με την ποιότητα της παραγόμενης μουσικής? Πολλοί δεν ήξεραν μουσική, αλλά έφτιαξαν αριστουργήματα. Χρειάζεται όμως να το παιδέψεις, να το παλέψεις, να σε ενδιαφέρει να εκφραστείς με ότι μέσα διαθέτεις. Αν εσύ (δεν μιλάω για σένα προσωπικά φυσικά, γενικά μιλάω) θεωρείς ότι κάποιος εκφράζεται, δίνοντας προδιαγραφές σε αλγόριθμο πάω πάσο.

5. Το κίνητρο έχει την μεγαλύτερη σημασία, και είναι αυτό που διαχωρίζει πολλές φορές την ήρα από το στάρι. Αν το κίνητρο κάποιου είναι να φτιάξει κάτι μόνο για να αρέσει στον κόσμο χωρίς παραπάνω καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, αποστασιοποιείται, και ακολουθεί κάποια από τις κλασσικές μανιέρες επιτυχιών, γράφοντας χωρίς προσωπική συναισθηματική εμπλοκή (και χωρίς να τον ενδιαφέρει προσωπικά το αισθητικό αποτέλεσμα). Πετάει το κρέας στην μηχανή και φτιάχνει λουκάνικα.

6. Στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί κάποιος να προσπαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, και να μην του βγει τίποτα το ιδιαίτερο, και ξαφνικά σε μια στιγμή, να γράψει κάτι συγκλονιστικό.

Συμφωνώ με κάθε λέξη, αλλά αυτή είναι η μια πλευρά, του δημιουργού.

Για παράδειγμα,

Ακούς ένα κομμάτι και είναι ένα αριστούργημα, σε εμπνέει, το βάζεις κάθε μέρα και δακρύζεις.

Για έναν χρόνο είναι το αγαπημένο σου, το προτείνεις και κάποια στιγμή σου λέει ο φίλος σου, μα αυτό είναι κόψε ράψε από αυτά τα τρία κομμάτια. Τα ακούς και ισχύει, από μόνα τους δεν είναι αριστουργήματα αλλά το αποτέλεσμα της μίξης τους είναι εξαιρετικό.

Παύει να σε συγκινεί;

Πόσο απίθανο είναι να "γραφτούν" τέτοια κομμάτια που θα συγκινήσουν ανθρώπους από ένα AI; 

Θα έχουμε πρόβλημα αν κάποια στιγμή δημιουργός θεωρείται αυτός που απλά κάνει την επιλογή;

Πόσο διαφορετικό είναι για τον ακροατή αυτό; 

 

[fusiongtr]

Συμφωνώ με κάθε λέξη, αλλά αυτή είναι η μια πλευρά, του δημιουργού.

Για παράδειγμα,

Ακούς ένα κομμάτι και είναι ένα αριστούργημα, σε εμπνέει, το βάζεις κάθε μέρα και δακρύζεις.

Για έναν χρόνο είναι το αγαπημένο σου, το προτείνεις και κάποια στιγμή σου λέει ο φίλος σου, μα αυτό είναι κόψε ράψε από αυτά τα τρία κομμάτια. Τα ακούς και ισχύει, από μόνα τους δεν είναι αριστουργήματα αλλά το αποτέλεσμα της μίξης τους είναι εξαιρετικό.

Παύει να σε συγκινεί;

Πόσο απίθανο είναι να "γραφτούν" τέτοια κομμάτια που θα συγκινήσουν ανθρώπους από ένα AI; 

Θα έχουμε πρόβλημα αν κάποια στιγμή δημιουργός θεωρείται αυτός που απλά κάνει την επιλογή;

Πόσο διαφορετικό είναι για τον ακροατή αυτό; 

Συμφωνώ με αυτούς τους προβληματισμούς.

Αλλά αν μιλάμε για κάποιον που "ανακατεύει" διαφορετικά κομμάτια για να παράγει κάτι νέο, είναι δημιουργία.

Εξάλλου, και το κολάζ, είναι μορφή τέχνης, θέλει φαντασία και δημιουργικότητα

Υπάρχει άμεση διανοητική/συναισθηματική εμπλοκή του στο παραγόμενο αποτέλεσμα.

Αν απλά επιλέγει προδιαγραφές και χαρακτηριστικά, και κάποιος/κάτι άλλο κάνει την δουλειά χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που του έχουν φορτώσει, τότε δεν θεωρώ ότι εμπλέκεται δημιουργικά στην διαδικασία, δεν τον θεωρώ δημιουργό.

Τώρα σχετικά με την πλευρά του ακροατή, θα συμφωνήσω.

Όμως λείπει το μισό κομμάτι του παζλ.

Υπάρχει ακροατής χωρίς τον δημιουργό.

Ως δημιουργό, θεωρώ αυτόν, που παράγει κάτι για να εκφραστεί (και φυσικά "χρειάζεται" ακροατές, έτσι ώστε να επικοινωνήσει αυτή την εσωτερική του έκφραση).

Τώρα θα μου πεις τι να τον κάνουμε τον δημιουργό?

Αν κάτι μας εμπνέει ως ακροατές, και αυτό το κάτι το έφτιαξε "μηχανή" εμάς τι μας νοιάζει?

Η δική μου απάντηση είναι ότι δεν μας νοιάζει.

Όμως όποιος αισθάνεται την ανάγκη να δημιουργήσει θα το κάνει.

Αν μας αγγίξει, θα το ακούσουμε.

Θα ακούμε δηλαδή και τραγούδια φτιαγμένα από ανθρώπους και από "μηχανές" αν μας ικανοποιούν.

Εδώ βέβαια, αρχίζουν να μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλοι παράγοντες, λίγο πιο ευαίσθητοι, όπως προβληματισμοί ...

- τι μας αρέσει και γιατί

- τι μας κάνει να ταυτιζόμαστε με κάτι

- ποια μπορεί να είναι η σχέση που δημιουργείται μεταξύ δημιουργού και ακροατή

- γιατί πάμε σε συναυλίες ενώ μπορούμε απλά να ακούσουμε τα συγκεκριμένα album

κλπ

.... που (όπως είπα και στον Αλή) θα θέλαμε μερικά καφάσια μπύρες και μερικούς μήνες τουλάχιστον κουβέντας για να την ευχαριστηθούμε.

 

[marathon]

https://www.athensvoice.gr/life/tehnologia-epistimi/782788/pos-fadazomaste-to-mellon/?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR3tTSWunEvYwyaeGVO3A9W0LvqrIuqi0GAOZTP6-hnpeL8oVMD52eg4JPM#Echobox=1671643714

 

[Trolley]

1. Αυτοί που χαίρονται πολύ με το αποτέλεσμα, χαίρονται ακριβώς λόγω της ύπαρξης της διαδρομής μέχρι αυτό. Αν απλά (υποθετικά πάντα) χτυπούσες τα χέρια και γραφόταν ένα τραγούδι δεν νομίζω ότι θα χαιρόσουν ποτέ σαν δημιουργός. Μόνο σαν ακροατής.

Μία επισήμανση: ο ακροατής έχει επίσης κάνει μία διαδρομή μέχρι "αυτό", αν δεν την έχει κάνει δεν μπορεί να το κατανοήσει ή έστω να το απολαύσει. Αυτός (κατά τη γνώμη μου, μόνο αυτός) είναι ο λόγος που δεν ακούμε όλοι μας την ίδια ακριβώς μουσική. Ο αλγόριθμος δεν θα έχει κάνει ποτέ καμία διαδρομή per se, οπότε θα παράγει προϊόντα που θα απευθύνονται σε κοινό που επίσης δεν έχει κάνει καμία διαδρομή.

 

[Ali Barout]

Μία επισήμανση: ο ακροατής έχει επίσης κάνει μία διαδρομή μέχρι "αυτό", αν δεν την έχει κάνει δεν μπορεί να το κατανοήσει ή έστω να το απολαύσει. Αυτός (κατά τη γνώμη μου, μόνο αυτός) είναι ο λόγος που δεν ακούμε όλοι μας την ίδια ακριβώς μουσική. Ο αλγόριθμος δεν θα έχει κάνει ποτέ καμία διαδρομή per se, οπότε θα παράγει προϊόντα που θα απευθύνονται σε κοινό που επίσης δεν έχει κάνει καμία διαδρομή.

Ακριβώς. Και συμπληρώνω, με μια διατύπωση από τη μουσική ποιητική του Στραβίνσκυ. Βρήκα την αγγλική ονλάιν, θα ήθελα την ελληνική μετάφραση, αλλά δεν το έχω πρόχειρο το βιβλίο να το φωτογραφήσω.

The idea of work to be done is for me so closely bound up with the idea of the arranging of materials and of the pleasure that the actual doing of the work affords us that, should the impossible happen and my work suddenly be given to me in a perfectly completed form, I should be embarrassed and nonplussed by it, as by a hoax.

Τώρα το impossible happens!

Κυρ Αλή μου άμα σ' είχα εδώ με μερικά κιβώτια μπύρες...

Ε, μια μέρα θα μας βγάζανε πιστεύω.?

 

[Yameth]

Πόσο απίθανο είναι να "γραφτούν" τέτοια κομμάτια που θα συγκινήσουν ανθρώπους από ένα AI; 

Θα έχουμε πρόβλημα αν κάποια στιγμή δημιουργός θεωρείται αυτός που απλά κάνει την επιλογή;

Μα νομίζω πως είμαστε ήδη εκεί κάμποσο καιρό.

• Τα DJ set που παρουσιάζονται ως μουσικά έργα
  
• H απλουστευμένη Loop based music
  
• Η προσπάθεια των DAW να απευθυνθούν σε μη μουσικούς με εσωτερικό chord generation και σχετικά εργαλεία.
  

Ακόμα και ο Brian Eno απο το 1995, με το Generative Music 1 που χρησιμοποιούσε το Koan Player software για την αυτόματη δημιουργία αέναης, ambient μουσικής.

Το ΑΙ εξυπηρετεί κάτι διαφορετικό πιστεύω και πιο ουσιαστικό.