Bruce Springsteen - Δισκογραφία

[elavd]

Ελαβιντούλη σου πήρε μόνο πέντε χρόνια....

Διάβαζε νέε μου πιο προσεκτικά:

Κάλλιο αργά παρά ποτέ... ;D

 

[qesh]

The Wild, The Innocent & The E Street Shuffle. Ο Dylan παραμένει στη καρδιά του αλλά αφήνει στιχουργικά το Elliot/Pound introspective και αρχίζει να επεκτείνεται αφηγηματικά αλλά και μουσικά σε ένα πιο προσωπικό στυλ με ένα urban angst πιο κοντά του και στο οποίο νοιώθει πιο άνετος.

Αν δεν το εχεις κάνει ήδη, ρίξε μια ματιά στους στίχους του Reno απο το Devils & Dust....

 

[audiokostas]

Κοιτώντας ξαναβλέπω ότι δεν έχει νόημα να κάθομαι να αναλύω τον Springsteen. Όχι τίποτε άλλο αλλά το έχουν κάνει τόσοι πολλοί και τόσο καλύτερα από μένα που τελικά είναι τουλάχιστον περιττό αν όχι τίποτα άλλο. :-X

Θα πω μόνο μερικές σύντομες προσωπικές παρατηρήσεις που ισχύουν για μένα και μόνο για μένα.

Τα επτά (άντε 8 γιατί είναι φίλος και καλό παιδί ο Νέστορας) άλμπουμ που προανέφερα είναι απαραίτητη προϋπόθεση στη συλλογή κάθε ανθρώπου που λέει ότι ασχολείται με την ευρεία έννοια του ροκ.

Αν και τεράστιος δίσκος το Born to Run δεν είναι ο καλύτερος του για μένα.

To Darkness .... είναι καλύτερος για μένα. Ένας καταπληκτικός δίσκος. Αριστούργημα. Για μένα ήταν και ο προπομπός του Nebraska. Όλος κορυφαίος αλλά τα Adam raised a Cain, Candy's Room με συγκινούν ακόμα ιδιαίτερα.

Στο River, για όσους μεγάλωσαν με βινύλιο, είχα λιώσει (κυριολεκτώ) τη δεύτερη πλευρά του πρώτου δίσκου ( Hungry Heart,,,,,The River). Οι υπόλοιπες είχαν πολύ λιγότερο χρόνο παιξίματος. Όποιος ξαναμιλήσει για ξεχωριστές ηχογραφήσεις και booth και τα λοιπά, ας ακούσει κάποια από αυτά και την ενέργεια που βγάζουν.

Το Nebraska. To Nebraska. Τι να πω για αυτό. Τότε που άρχιζα κι εγώ να γρατζουνάω την ακουστική μου, βγαίνει και λέει "Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Κι εγώ ένα PortaStudio και δύο SM57 (και κάτι τόνους ταλέντο) έχω και σκάρωσα αυτόν τον δίσκο". Τον άκουσα και ακούω άπειρες φορές. Η κινηματογραφική αντίληψη των στίχων, το στοίχειωμα, η απελπισία, το αδιέξοδο, το ψυχογράφημα του απλού ανθρώπου με μια φωνή, φυσαρμόνικα και ακουστική. Μερικές φορές με ένα ακκόρντο. Ούτε καν ολόκληρο....

Έπος ,που θα έλεγε και ο Κ79.

Το Born in the USA το αντιμετώπισα στην αρχή με κάποιο σκεπτικισμό με όλο αυτό το MTV και τον σαματά που το συνόδευε. Αλλά έχει εκπληκτικά κομμάτια. ΘΑ έλεγα πέραν των δύο μεγάλων επιτυχιών που ήταν για μένα απλώς οκ (αν και μπορείς να τα ερμηνέυσεις ως Δούρειους Ίππους αλλά βαριέμαι όταν έχω τέτοια πληθώρα επιλογών από τον συγκεκριμένο) τα Cover Me, Darlington County, Downbound Train, I'm on Fire, No Surrender, Glory Days, I'm Goin' Down ήταν καταπληκτικά τραγούδια.

Για το Tunnel of Love ας τα πει ο Νέστορας...... ;D

Και είχα πει ότι θα μαι σύντομος .... :-\

Αν δεν το εχεις κάνει ήδη, ρίξε μια ματιά στους στίχους του Reno απο το Devils & Dust....

Θα το κάνω. Δεν τους πρόσεξα. Δεν με τρέλλανε ο δίσκος να πω την αλήθεια.

 

[studio54GR]

Μια συλλογή (κασετινα βινύλια) από 8 δίσκους του ούτε που τους άνοιξα....

Ναι, χαίρει εκτίμησης από εμένα.... Με προβληματίσατε να καθήσω να ακούσω (τ Born & River τα έχω παίξει αρκετές φορές)

 

[audiokostas]

Μια συλλογή (κασετινα βινύλια) από 8 δίσκους του ούτε που τους άνοιξα....

Ναι, χαίρει εκτίμησης από εμένα.... Με προβληματίσατε να καθήσω να ακούσω (τ Born & River τα έχω παίξει αρκετές φορές)

ΜΗ !! Μην τ' ανοίξεις !

Στείλτα μου όπως είναι.

Θα σου δώσω 5 σετ χορδών της αρεσκείας μου.  ;D

Αντε 6.

 

[Superfunk]

Αν και τεράστιος δίσκος το Born to Run δεν είναι ο καλύτερος του για μένα.

+1000

To Darkness .... είναι καλύτερος για μένα. Ένας καταπληκτικός δίσκος. Αριστούργημα. Για μένα ήταν και ο προπομπός του Nebraska. Όλος κορυφαίος αλλά τα Adam raised a Cain, Candy's Room με συγκινούν ακόμα ιδιαίτερα.

+2000

το River, για όσους μεγάλωσαν με βινύλιο, είχα λιώσει (κυριολεκτώ) τη δεύτερη πλευρά του πρώτου δίσκου ( Hungry Heart,,,,,The River). Οι υπόλοιπες είχαν πολύ λιγότερο χρόνο παιξίματος. Όποιος ξαναμιλήσει για ξεχωριστές ηχογραφήσεις και booth και τα λοιπά, ας ακούσει κάποια από αυτά και την ενέργεια που βγάζουν.

οντως μια & ειναι διπλος εχει καποιες...κοιλιτσες (Independence Day,Sherry Darling,Crush On You) αλλα τα ΚΑΛΑ τραγουδια του (δηλ....ολα τα υπολοιπα απλα δεν ...υπαρχουν... ;D)

Τότε που άρχιζα κι εγώ να γρατζουνάω την ακουστική μου, βγαίνει και λέει "Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Κι εγώ ένα PortaStudio και δύο SM57 (και κάτι τόνους ταλέντο) έχω και σκάρωσα αυτόν τον δίσκο".

ασε μεγαλη ηττα....τα ιδια επαθα και εγω...

απο την αλλη θυμαμαι μια στοιχομυθια που ειχα στην Αμερικη με εναν τυπο..

του ειχα πει οτι σκεφτομαι να σταματησω να γραφω  τραγουδια γιατι δεν μπορω να γραψω τοσο καλα οσο ο...BOSS και μου ειπε το τρομερο:

"Don't worry son..NOBODY does... ;D"

αλλά βαριέμαι όταν έχω τέτοια πληθώρα επιλογών από τον συγκεκριμένο) τα Cover Me, Darlington County, Downbound Train, I'm on Fire, No Surrender, Glory Days, I'm Goin' Down ήταν καταπληκτικά τραγούδια.

το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ξεχασες

Working On The Highway

οπου εχει και τον απιστευτο στιχο

"Sometimes we'd go walking down the union tracks

One day I looked straight at her and she looked straight back"

 

[pan12]

Το Nebraska. To Nebraska. Τι να πω για αυτό. Τότε που άρχιζα κι εγώ να γρατζουνάω την ακουστική μου, βγαίνει και λέει "Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Κι εγώ ένα PortaStudio και δύο SM57 (και κάτι τόνους ταλέντο) έχω και σκάρωσα αυτόν τον δίσκο". Τον άκουσα και ακούω άπειρες φορές. Η κινηματογραφική αντίληψη των στίχων, το στοίχειωμα, η απελπισία, το αδιέξοδο, το ψυχογράφημα του απλού ανθρώπου με μια φωνή, φυσαρμόνικα και ακουστική. Μερικές φορές με ένα ακκόρντο. Ούτε καν ολόκληρο....

Έπος ,που θα έλεγε και ο Κ79.

εμένα πάλι γιατί αυτό το Nebraska μου φαίνεται Β-Α-Ρ-Ε-Τ-Ο...

πρέπει να έχω δοκιμάσει να το ακούσω τουλάχιστον 20 φορές -κατά καιρούς -τα τελευταία 15-20 χρόνια και πάντα βαρετό μου φαινόταν.... ???

 

[Superfunk]

Γενικα οι ακουστικοι δισκοι του BOSS απαιτουν εξαιρετικη γνωση ΑΓΓΛΙΚΩΝ και καποια επαφη με τον αμερικανικο τροπο ζωης,την αμερικανικη λογοτεχνια  και τις USA blue colar values ,αν καποιος δεν εχει ενα απο αυτα τα τρια προαπαιτουμενα..δυσκολα θα τους "πιασει" & ακομα δυσκολοτερα θα συγκινηθει απο αυτους,ειναι τοσο "αμερικανικοι"  (με την καλη εννοια) οσο οι πρωτοι δισκοι του Dylan  (αναφερομαι στους ακουστικους δισκους γιατι εκει δεν υπαρχει η E-Street band που ως γνωστον ειναι μπαντα που κανει τα ..παντα ολα να ακουγονται εκπληκτικα... ;D)....

Εγω τον λατρευω και για εναν αλλο λογο.....

Το ΠΡΩΤΟ βραδυ που βγηκα εξω στην Αμερικη σε ενα μπαρ στο NJ..απλα...μπηκε μεσα εντελως χαλαρος  και καθισε σαν απλος πελατης  2-3 σκαμπω...διπλα απο εμενα!!! Το θεωρησα πολυ καλο σημαδι!! ;D

 

[audiokostas]

Γενικα οι ακουστικοι δισκοι του BOSS απαιτουν εξαιρετικη γνωση ΑΓΓΛΙΚΩΝ ,και καποια επαφη με τον αμερικανικο τροπο ζωης και τις USA blue colar values ,αν καποιος δεν εχει ενα απο αυτα τα δυο προαπαιτουμενα..δυσκολα θα τους "πιασει" (αναφερομαι στους ακουστικους δισκους γιατι εκει δεν υπαρχει η E-Street band που ως γνωστον ειναι μπαντα που κανει τα ..παντα ολα να ακουγονται εκπληκτικα... ;D)

Εγώ δεν το είχα ζήσει από κοντά* και τα Αγγλικά μας τότε ....

We learned more from a three minute record

than we ever learned in school  

αλλά με είχε χτυπήσει κατάκαρδα. Αλλά δεν πειράζει βρε Παναγιώτη. Δεν είναι για όλους ....

(να τονε καρμίσω ρε παιδιά, αφήστε με να τονε καρμίσω, δεν το χω κάνει ποτέ, λίγο μονο, -0,5 pleaeaeaease)  ;D

* Αν πάει όμως κάποιος και δει από κοντά για τι πράγμα μιλάει ο Springsteen θα καταλάβει τι εννοεί ο Springsteen πολύ καλύτερα. Γεγονός.

Το ΠΡΩΤΟ βραδυ που βγηκα εξω στην Αμερικη σε ενα μπαρ στο NJ..απλα...μπηκε μεσα εντελως χαλαρος  και καθισε σαν απλος πελατης  2-3 σκαμπω...διπλα απο εμενα!!! Το θεωρησα πολυ καλο σημαδι!! ;D

Μου συνέβη στο Pontypridd της Ουαλίας με τον Tom Waits. Και κέρασε κιόλας.  

Νόμισα κι εγώ.......... Αλλά δεν δουλεύει.

Ούτε αντρικό βρακί δεν πέφτει στη σκηνή όταν παίζουμε.

 

[Superfunk]

* Αν πάει όμως κάποιος και δει από κοντά για τι πράγμα μιλάει ο Springsteen θα καταλάβει τι εννοεί ο Springsteen πολύ καλύτερα. Γεγονός.

Γενικα ολο το Heartland rock απαιτει καποια επαφη με τις ΗΠΑ για να γινει κατανοητο... (για αυτο αλλωστε ειναι και τοσο παρεξηγημενο στην Ελλαδα οπου το 90% του "λαου"...μισει την Αμερικη (και δεν ξερει βεβαια γιατι την μισει... :))

 

[matawan]

Δεν ειναι μονο μακντοναλντς, καμποηδες και σπρινγκ μπρεικς η Αμερικη. Ειναι και Hunter Thompson, Thomas Pynchon, Ray Bradbury. Δεν ειναι τυχαια η επιλογη των συγγραφεων. Νομιζω οτι σε πολυ μεγαλο βαθμο υπαρχει μια γραμμη που ενωνει τον Springsteen με το εργο αυτων.

 

[Trolley]

εμένα πάλι γιατί αυτό το Nebraska μου φαίνεται Β-Α-Ρ-Ε-Τ-Ο...

πρέπει να έχω δοκιμάσει να το ακούσω τουλάχιστον 20 φορές -κατά καιρούς -τα τελευταία 15-20 χρόνια και πάντα βαρετό μου φαινόταν.... ???

Αν έχεις όρεξη, μπορείς να κάνεις το εξής απλό πείραμα: πάρε ένα τραγούδι που να σου αρέσει (από οποιονδήποτε) και παίξε το σε μία ακουστική κιθάρα και μόνο. Αν μάλιστα το ηχογραφείς κιόλας, θα διαπιστώσεις ότι ανακάλυψες το απόλυτο φάρμακο για την αυπνία.

Επανέλαβε μερικές φορές.

Βάλε να παίξει το Nebraska.

 

[audiokostas]

Δεν ειναι μονο μακντοναλντς, καμποηδες και σπρινγκ μπρεικς η Αμερικη. Ειναι και Hunter Thompson, Thomas Pynchon, Ray Bradbury. ......

.......Steinbeck  

Πάντα σε σχέση με τον Springsteen.

Σας παρακαλώ μην αναφέρετε τον Κέρουακ. Ιδιαίτερα υπερτιμημένος κατά την άποψή μου

 

[qesh]

Δεν ειναι μονο μακντοναλντς, καμποηδες και σπρινγκ μπρεικς η Αμερικη.

Προφανώς, και όχι μόνο αλλά και με κάτι απο τα παραπανω δεν τραβαω κανενα ιδιαίτερο ζόρι.

 

[Superfunk]

Δεν ειναι μονο μακντοναλντς, καμποηδες και σπρινγκ μπρεικς η Αμερικη. Ειναι και Hunter Thompson, Thomas Pynchon, Ray Bradbury. ......

χμμμ...δεν βρισκω και πολλα κοινα με αυτους ,με εξαιρεση ισως τον Hunter Thompson αλλα μπορει να εχεις δικιο,ο BOSS νομιζω ακολουθει πιο παραδοσιακα και λιγοτερο intelectual μονοπατια (Kerouac,Steinbeck,Passos κτλ)

Σας παρακαλώ μην αναφέρετε τον Κέρουακ. Ιδιαίτερα υπερτιμημένος κατά την άποψή μου

καλα μη φας....... ;D

ΘΕΟΣ ειναι ο ανθρωπος,διαβασε αυτο για να αλλαξεις γνωμη......

http://www.amazon.com/Tristessa-Jack-Kerouac/dp/0140168117/ref=sr_1_14?s=books&ie=UTF8&qid=1286365895&sr=1-14

ενταξει δεν ειναι και JOHN FANTE (κανεις δεν ειναι αλλωστε) αλλα ειναι χαλαρα μεσα στους 10 μεγαλυτερους Αμερικανους συγγραφεις....

 

[audiokostas]

καλα μη φας....... ;D

ΘΕΟΣ ειναι ο ανθρωπος,διαβασε αυτο για να αλλαξεις γνωμη......

Sorry δε πρόλαβες. Μόλις τέλειωσα τη μακαρονόπιτα.

Θα μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω. Ούτε στη 40άδα μου δεν μπαίνει.

Και δεν μπορώ να θυμηθώ πάνω από 25.

 

[Superfunk]

Εμ,γουστα ειναι αυτα...

Επι του θεματος..μια και εισαι και εσυ φανατικος... ;D

Ξερεις γιατι τον φωναζουν BOSS?

Ε?Ξερεις?Ξερεις? ;D

 

[audiokostas]

Ε?Ξερεις?Ξερεις? ;D

Ναι

Αμα αρχίσω όμως τα περί ανακατανομής του πλούτου  ;D  κλπ κλπ θα το πηδήξουμε το thread και είναι μια χαρά ως έχει....

 

[Superfunk]

Ελα ρε,σιγα την ανακατανομη...

Early in his career he was the only one who scheduled the gigs for the band. As such, he got the money when paid and distributed it out to the other band members. They started calling him "The Boss" as a joke.
The nickname "The Boss" really caught on though in Asbury Park, NJ who were overwhelmed with his talent. They heard the nickname and assumed it was because of his level of skill and talent. This was in the early 70s and stuck with him from there. At first he didn't like the nickname but he has grown to accept it and even refers to himself as "The Boss" during some shows.

 

[kostri]

Προτείνω κι εγώ το Nebraska.

Σαφέστατα έχει να κάνει με την αμερικάνικη κουλτούρα αλλά δεν νομίζω πως αυτό μας εμποδίζει να το απολαύσουμε. Μάλιστα, πάντα συνέδεα στο μυαλό μου αυτόν τον δίσκο με «τα γράμματα στην αγαπημένη» του Λοΐζου. Και οι δύο είναι ακουστικοί δίσκοι με τρομερή δύναμη. Επίσης, δεν ξέρω αν θα φανεί παράξενο αλλά το Nebraska μου θυμίζει πάρα πολύ τον Bulat Okudzhava, εκείνον τον υπέροχο Ρώσο τροβαδούρο.

Εξαίρετος δίσκος είναι και το Darkness on the edge of town.

Αγαπητέ elavd, καλή αρχή με την εξερεύνηση του Springsteen!