Bonamassa - Song of Yesterday solo - mpamps

[fusiongtr]

Έχει κάνα πρόγραμμα που να με τραβά βίντεο, και να το μετατρέπει σε τρασκρυπτιο

Και το αντίθετο δεν θα με χάλαγε.

Να έχω δηλαδή το transcription, και να μετατρέπεται σε βίντεο που το παίζω κιόλας.

 

[mpamps]

Ααα...κι επειδή πρέπει να τα λέμε και αυτά:

Δεν έπαιξα με την Tele αυτή τη φορά.

 

[σκούφοΣ]

Έχει κάνα πρόγραμμα που να με τραβά βίντεο, και να το μετατρέπει σε τρασκρυπτιο, να ανεβάσω και εγώ κανένα?? ?

Guitar Pro XIII 

Κάνει (κ) αυτό που ψάχνεις 

Αλλά δεν έχει κυκλοφορήσει ακομα ?

Ααα...κι επειδή πρέπει να τα λέμε και αυτά:

Δεν έπαιξα με την Tele αυτή τη φορά.

Κάνει μπαμ αυτό

Άσε που δε θα σχολίαζε ο Φιουζιος ότι όλα καλά αν έπαιζες με τελε

 

[fusiongtr]

Δεν έπαιξα με την Tele αυτή τη φορά.

Έτσι πιστεύω κι εγώ.

 

[PAL]

Μπράβο ρε Μπάμπη... καταπληκτικές κιθαριές, έχεις κάνει πολύ μεγάλη εξέλιξη!!!

 

[roberto30]

Τα σπας Μπάμπη!

Φανταστικά παιξίματα και ωραίος ήχος!

Με φωνή το επόμενο...

 

[mpamps]

Με φωνή το επόμενο...

Δε φαντάζομαι να εννοείς δικιά μου!

 

[gvour]

Αυτα ειναι.

Τα σπας Μπαμπη και το ειπαν και αλλοι που ειναι γνωστες.

Του λογου μου-γουσταρω και τη μπαντα τοσο-γουσταρα παιξιμο και ηχο.

Βαρα του!!

 

[roberto30]

Δε φαντάζομαι να εννοείς δικιά μου!

Την δική σου εννοώ!

Τόση προπόνηση κάνεις, κρίμα να μην ακούσουμε την πρόοδο σου!?

 

[mpamps]

Τόση προπόνηση κάνεις, κρίμα να μην ακούσουμε την πρόοδο σου!

Εδώ είναι το πρόβλημα Απόστολε! Τους τελευταίους μήνες τα χω φορτώσει στον κόκκορα! ?

Αυτα ειναι.

Τα σπας Μπαμπη και το ειπαν και αλλοι που ειναι γνωστες.

Του λογου μου-γουσταρω και τη μπαντα τοσο-γουσταρα παιξιμο και ηχο.

Βαρα του!!

Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο!

 

[Nekkon]

Μπαμπίνιο πολύ ωραίο παίξιμο. Φοβερός.

Μου έδωσε μάλιστα αφορμή για μια ερώτηση και θα τη ρίξω για να μην ανοίγω thread αν δε σε ενοχλεί. 

Ως κομμάτι της προόδου ενός μουσικού, τι θεωρείτε πιο σημαντικό: το να μάθει να παίζει προσπαθώντας να μοιάξει άλλους κιθαρίστες παικτικά (σε σημείο να του λένε θυμίζεις τον έναν ή τον άλλον κιθαρίστα) ή να προσπαθήσει να βρει τη δική του φωνή μαθαίνοντας θεωρία και αυτοσχεδιάζοντας;

 

[gkourmoul1]

Ως κομμάτι της προόδου ενός μουσικού, τι θεωρείτε πιο σημαντικό: το να μάθει να παίζει προσπαθώντας να μοιάξει άλλους κιθαρίστες παικτικά (σε σημείο να του λένε θυμίζεις τον έναν ή τον άλλον κιθαρίστα) ή να προσπαθήσει να βρει τη δική του φωνή μαθαίνοντας θεωρία και αυτοσχεδιάζοντας;

Πολύ ωραία ερώτηση.

Ίσως είναι πιο εύκολο να απαντηθεί, βάζοντας αντι του κιθαρίστα, έναν τραγουδιστή στην εξίσωση. Πότε θα προοδεύσει ο τραγουδιστής? Όταν τραγουδάει σωστά, με τεχνικη, με ρυθμο και με τρόπο που να αναδυκνυει τα δυνατά του σημεία. Εάν τα κάνει όλα αυτά με τρόπο που (έστω συνολικά) δεν θυμίζει κάποιον άλλον τραγουδιστή, τότε για μένα είναι το απόλυτο. 

Στην πορεία για να τα κάνει όλα αυτά, πρέπει να μελετήσει κομμάτια που έχουν τραγουδήσει άλλοι, και να πατήσει πάνω στις νότες τους. Να μιμηθεί την τεχνική τους, και να προσπαθήσει να την κάνει δικιά του. Είμαστε ανταγωνιστικά πλάσματα και χρειαζόμαστε το καλό για να κάνουμε το καλυτερο. Και στην κιθάρα θεωρώ ότι ισχύουν τα ίδια.

Επίσης, να συμπληρώσω ότι κάθε παίχτης έχει τον δικό του ρυθμο, και ακολουθεί τον δικό του μοναδικό δρόμο προς την πρόοδο. Πρόοδος είναι το να είμαστε καλύτεροι σε σχέση με τον χθεσινό εαυτο μας, όχι να συγκρινόμαστε με άλλους.

 

[mpamps]

@Nekkon Σε ευχαριστώ πολύ.

Ως κομμάτι της προόδου ενός μουσικού, τι θεωρείτε πιο σημαντικό: το να μάθει να παίζει προσπαθώντας να μοιάξει άλλους κιθαρίστες παικτικά (σε σημείο να του λένε θυμίζεις τον έναν ή τον άλλον κιθαρίστα) ή να προσπαθήσει να βρει τη δική του φωνή μαθαίνοντας θεωρία και αυτοσχεδιάζοντας;

Δε θεωρώ ότι είναι ή το ένα ή το άλλο.

Όπως επίσης θεωρώ ότι όλα θέλουν ένα μέτρο.

Εγώ από αυτά που διαβάζω/ακούω από κιθαρίστες που μου αρέσουν, είτε είναι ο Clapton είτε είναι ο Govan, "μελέτησαν" πολύ αυτούς που υπήρχαν πριν από αυτούς.

Σε τι βαθμό όμως, θα το κάνει κάποιος αυτό και πόσο θα προσκολληθεί σε κάποιον/κάποιους κιθαρίστες είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Η θεωρία από την άλλη είναι εργαλείο. Δεν μπορεί από μόνη της να σε κάνει να βρεις τη δικιά σου φωνή/ήχο/χαρακτήρα.

Αυτές είναι που πρώτες μου σκέψεις.

Όσον αφορά εμένα, μου αρέσουν πολλοί κιθαρίστες. Και με κάποιους έχω μεγάλο κόλλημα.

Προσπαθώντας να παίξω τραγούδια,  solos,  riffs, φράσεις από όλους αυτούς, παρατηρώ ότι έχουν αφήσει "σημάδια" στο παίξιμό μου. Από κάποιους αρκετά από άλλους λιγότερο.

Στην τελική όμως, ελπίζω ότι αυτό που στο τέλος βγάζω να έχει όσο το δυνατόν περισσότερο κάτι μοναδικό , κάτι προσωπικό.

 

[gkourmoul1]

.

 

[σκούφοΣ]

Μπαμπίνιο πολύ ωραίο παίξιμο. Φοβερός.

Μου έδωσε μάλιστα αφορμή για μια ερώτηση και θα τη ρίξω για να μην ανοίγω thread αν δε σε ενοχλεί. 

Ως κομμάτι της προόδου ενός μουσικού, τι θεωρείτε πιο σημαντικό: το να μάθει να παίζει προσπαθώντας να μοιάξει άλλους κιθαρίστες παικτικά (σε σημείο να του λένε θυμίζεις τον έναν ή τον άλλον κιθαρίστα) ή να προσπαθήσει να βρει τη δική του φωνή μαθαίνοντας θεωρία και αυτοσχεδιάζοντας;

Το πρωτο σε κανει κιθαριστα, το δευτερο μουσικο (πολυ μα πολυ χοντρικα ομως)

Το δευτερο για πλακα ειναι δειγμα προοδου 

Το πρωτο βοηθαει την εκφραση σου κ το λεξιλογιο σου πολυ. Πχ στο βιμπρατο απο καπου πρεπει να εμπνευστεις κ να προσπαθησεις να "αντιγραψεις". Μετα κ απο καπου αλλου κ δωσε παλι. Καποια στιγμη θα το κανεις αυτοματα, θα υπαρχουν ειτε σαφεις αναφορες καπου ειτε ασαφεις κ μετα απο πολυ κοπο θα ακουγεσαι εσυ. Εκφραστικα.

Τι θα παιζεις ομως? Διασκευες? Αυτο ποτε μετα τα φοιτητοχρονια δεν ισχυριζεται κανεις πως ειναι μετρο προοδου.

Αυτοσχεδιαζοντας λοιπον ή μαλλον μελετωντας πολυ τον αυτοσχεδιασμο. Το να βαζεις ενα μπακιν κ να αυτοσχεδιαζεις σαν ξεχαρμανιασμα, το κανουμε ολοι αλλα δεν ειναι μελετη ). Κ πολυ τρανσκραιμπινγκ. Ειδικα στις μπλουζ ροκ μουσικες που μας ενδιαφερουν κ ολοι οι αγαπημενοι αυτοσχεδιαζουν. 

 

[fusiongtr]

Εγώ πάντως ξέρω, ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες που θαυμάζω, ακούγανε κυρίως άλλους οργανοπαίκτες, και απέφευγαν να ακούνε κιθαρίστες από ένα σημείο και μετά.

Για πολλούς και διάφορους λόγους.

Κάτι θα ήξεραν παραπάνω.

 

[σκούφοΣ]

Εγώ πάντως ξέρω, ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες που θαυμάζω, ακούγανε κυρίως άλλους οργανοπαίκτες, και απέφευγαν να ακούνε κιθαρίστες από ένα σημείο και μετά.

Για πολλούς και διάφορους λόγους.

Κάτι θα ήξεραν παραπάνω.

Γι'αυτο λεω το δευτερο

Το πρωτο στα πρωτα βηματα για να εχεις  ηχο, λεξιλογιο, μηχανικη, υφος κλπ να στεκεσαι στα ποδια σου δηλαδη κ μετα τρανσκραημπην κ αυτοσχεδιασμος (φυσικα οχι αποκλειστικα κιθαριστες)

Οχι πως τα κανω εγω πλεον αυτα. Αλλα την περιοδο που τα εκανα βελτιωνομουν περισσοτερο ανα 6μηνο απ'οτι τα πρωτα 15 χρονια που επαιζα. Τωρα σε μια εβδομαδα που τα ψευτοκανω, ξερωντας που να εστιαζω μπορω να ερθω σε ενα επιπεδο που να μη μου σπαω τα νευρα οταν παιζω. Για να ξανακανω να πιασω κιθαρα κανα τριμηνο μετα, αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα.

Βασικο πραγμα στο να αντιγραφεις αλλα οργανα ειναι πως θα σου δωσουν αλλη αντιληψη. Εγω πχ ειχα τοσο σοβαρες ελλειψεις σε θεματα χρονου, δυναμικων, τονισμων κ του τι πραγματικα σημαινει λεγκατο ηχος (ακομα κ αν παιζεις πανω κατω πενα) που αν δεν εβγαινα απ'εξω να το παρω αλλιως στη μελετη, δε θα βελτιωνομουν ποτε. 

Κ δεν αναφερα τιποτα για το τι φρασεις επαιζα, ουτε για το πως (δεν) ανεπτυσσα το σολο. Αν δε φτιαξεις αυτα το τι νοτες επιλεγεις δεν εχει καμμια σημασια

Η ροκ μας εχει κανει πολυ κακο σε πολλα πραγματα κ θελει αποτοξινωση οταν βαλτωνεις, ακομα κ αν εισαι ροκ κιθαριστας