Blues Μερακλομπερδέματα

[harisz]

Δε μου λετε τι να ακουσω για αρχη ετσι να παρει το αυτι μου λιγο μπροστα απο κλασσικα?SRV,BB King?Εχω ακουσει και ακουω εδω και καιρο delta blues.Απο κλασσικα και texas-chicago δεν εχω ιδεα.Προτεινεται αν ειναι κανα δισκακι αντιπροσωπευτικο απο καθε μερια μπλουζ ή και συλλογη καλυτερα.

Σαν αρχη ζητησα να μου φερουν τη δισκογραφια του SRV.Παρακάτω....

δεν νομίζω πως έχειι καμια σημασία αν ειναι απο το texas  η  απο το delta του missisippi η από τη louisiana  η  το chicago.Δεν σε συμφέρει να πας να βρεις τις διαφορές τους,δλδ αν οι μεν χρησιμοποιούν λιγότερες χρωματικές κινήσεις ή όχι.. εσύ  ψάχνεις να μπεις στο νόημα απλώς

SRV εξυπακούεται,επίσης υπάρχει και ο kenny wayne shepherd  από λευκούς παίχτες

από μαύρους σαν πρώτη σκέψη μου έρχονται  albert collins,albert king,otis rush

και άλλοι που ανέφερες

αλλά με ρέγουλο αν αρχίσεις να ακους 20 καλλιτέχνες μαζί 8α χάσεις τη μπάλα 

 

[XploReR]

Ζητησα να παρω SRV,Muddy waters,Robben ford,bb king,albert king,freddie king,junior wells,elmore james,pinetop perkins,johhny copeland,little richard,albert collins,james cotton,professor longhair,buddy guy,chuck berry,earl king,johnny winter,leadberry,henry gray,rudi richard,memphis slim,otis spann,t-bone walker.Χανω τη μπάλα?Τα best ζητησα...Υπάρχουν κι αλλοι οι τους ξεσκισα ολους?Αφησα λιγο κλάφτον,σκέντριξ,πέιτζ κλπ μεταλογκάιν.Αντε να δουμε ...ακουω κατι bb king τωρα και μου φυγε το κεφαλι απ την βαρεμαρα παντως

Εχω carlton τα άπαντα αλλα δεν αγγιξα ακομα.....Σιγα σιγα

Καλυτερα να αφησεις για αρχη τους Κλαπτον, Χεντριξ, Πεητζ, καθως και αλλους απο τη λιστα σου... Κανε κατι πιο ευκολο, στα κυβικα σου, για αρχη...

 

[Yameth]

Κανε κατι πιο ευκολο, στα κυβικα σου, για αρχη...

Σου προτείνω κι εσένα να μιλάς στα κυβικά σου στο εξής. Είσαι μαθητής.

Για να παίξεις σαν τον trigga θες πολύ - πολύ δουλειά.

 

[boukas]

Ρε xplorer πολύ εριστικός δεν είσαι μες στην αμάθειά σου; Μόνο επιθέσεις κάνεις σε θέματα που είσαι άσχετος. Δεν πας στο καλό λέω γω, πριν σε στείλουν άλλοι;

 

[harilatron]

Ρε xplorer πολύ εριστικός δεν είσαι μες στην αμάθειά σου; Μόνο επιθέσεις κάνεις σε θέματα που είσαι άσχετος. Δεν πας στο καλό λέω γω, πριν σε στείλουν άλλοι;

(I echo this)

 

[trigga]

Σου προτείνω κι εσένα να μιλάς στα κυβικά σου στο εξής.

Είσαι μαθητής.

Για να παίξεις σαν τον trigga θες πολύ - πολύ δουλειά.

Ολοι με κραζουν που δεν παιζω καλο μπλουζ και με λενε αμπαλο και φαφλατα και εσυ αφεντικουλη με υποστηριζεις

Να ρε ασχετοι ο πιο μεγαλος σε εμπειρια και δυναμη εδω μεσα λεει οτι παιζω καλα.Ζηλευετε ε???Τωρα καταλαβα μαριες της γειτονιας.....

Υ.Γ.Σε κανα μηνα φερτε τον κλαφτον με 13αρα να τον παιξω εναν μηδενισμο ναπουμ...

 

[audiokostas]

Δεν ξέρω ούτε τις δυνατότητές σου ούτε τις ικανότητές σου ούτε τις προθέσεις για το βάθος που θέλεις να προχωρήσεις αλλά θα έλεγα ότι μάζεψες πολύ ευρεία γκάμα από blues. Η γνώμη μου είναι (εάν σε ενδιαφέρει) να το πάρεις σιγά-σιγά. Δεν παίρνεις ένα ποτηράκι μονομιάς από όλα τα κρασιά για να μάθεις τι γεύση έχουν όλα. Κάθε bluesman έχει άποψη / ήχο / στυλ. Μάθε να ξεχωρίζεις το στύλ (ας πούμε) του Freddie από του Albert King, αφουγκράσου και πάρε τα στοιχεία που σου κάνουν κλικ. Και προχώρα βήμα βήμα.

Σαφώς το blues δεν είναι υψηλών τεχνικών απαιτήσεων. Αλλά θέλει το κατιτις του. Για αυτό είναι και ιδιαίτερο, για αυτό και δε μπορούν όλοι. Πολλές φορές στο blues, οι παύσεις είναι οι πιο μελωδικές νότες. Σαν τη ρέγκε, το ρεμπέτικο, και πολλά άλλα είδη, η επανάληψη κρύβει μια θρησκευτικότητα, ένα μυστικισμό που δεν αναλύεται σε κλίμακες αλλά πηγάζει. Αυτό δεν σημαίνει ότι άσε τις τεχνικές παράμερα. Τουναντίον. Βέβαια η κριτική του "έλα μωρέ, μια πεντάτονη και αλλαγές 12 ή 24 μέτρων πάνω στη 1η, 4η, 5η και χέστηκε η Φατμέ" έχει τα δίκια της. Από την άλλη όταν ένα τόσο περιορισμένης τεχνικής ιδίωμα έχει τόσες εκφάνσεις, επιρροές και ηχοχρώματα, οφείλουμε τουλάχιστον εγκυκλοπαιδικά, να το ακούσουμε.

Συζητήσεις αν ο Ελληνας μπορεί να παίζει Blues, ο Αγγλος ρεμπέτικο και ο Γιαπωνέζος σκα, δεν με αφορούν. Η τις δέχομαι με ουζάκι στην Αλεξάνδρας και όχι στο forum.

Τώρα για κιθαρίστες, όρεξη να χεις. Ολοι οι προαναφερθέντες είναι ολόκληρα κεφάλαια.

Από τους νέους (για με), ο Robben Ford και ο Robert Cray (που τους ψιλοβαριέμαι) πήγαν τον blues ήχο ένα βήμα παραπέρα και υπάρχουν αρκετοί νέοι στον χώρο, Τελευταία (π.χ.) ακούω τον Bonamassa και μ' αρέσει. Βέβαια από τα καινούρια (σχετικά) ονόματα στον (ευρύτερο) χώρο μου αρέσει πάρα πολύ ο Corey Haris.

Προτάσεις (σύγχρονες) υπάρχουν πολλές (αφού το blues καλά κρατεί) και αν σε ενδιαφέρουν εδώ είμαι αλλά ξεκίνα εσύ με τα ονόματα που είπες και μη σε νοιάζει....... τι λεει ο κάθε μικρός εΞεΡευνηΤής.

Καλό ταξίδι.

 

[eangle]

nice clip μου άρεσε ! !

 

[trigga]

Φκαριστω ρε παιδες για τα τελευταια.

Να σας πω και την χθεσινη μου εμπειρια με τον ΒΒ.Κινγκ?Ακουγα το σιντι Deuces Wild και εκτος του οτι μου φανηκε πολυ φρεσκια παραγωγη καπου στη μεση με επιασε πονοκεφαλος και το αλλαξα κανα 2-3 κομματια μετα.Μου αρεσαν 2 κομματια ακριβως γιατι γκρουβαραν με αργο τεμπο οπως μου αρεσει και χωρις shuffle.Δεν ξερω τι ειναι για σας ο τυπος αλλα αυτο που ακουγα χθες δεν με επεισε ουτε στο ελαχιστο.Κακη αρχή κάναμε γμτ...

Αυτο το αριστουργημα και εκεινη η εποχη με  τα νεα μπλουζ(κλαφτον,κινγκ κτλ) για μενα δε συγκρινεται



Τα παλια μπλουζ του 20-30 και πριν τον πολεμο γενικα που εχω και ακουω κατι delta ειναι πιο στα κυβικα μου αλλα εκει κι αν δεν υπαρχει τεχνικη.Λιγο πως πιανεται η κιθαρα να ξερεις εκει και να πιστευεις στο θεο την παλευεις.

 

[marathon]

Φίλε Trigga, επειδή είμαι σε ημιδιακοπές, δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ τους προβληματισμούς σου...και επειδή οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται, άκου και εμένα.

Πρώτα από όλα, το ένστικτό σου σε έβαλε στο σωστό δρόμο...πρώτα μαθαίνεις τις κλίμακες blues (τη βάση δηλαδή, τα πρoκαταρτικά δηλ) και μετά προχωράς σε άλλα είδη.

Άκου λοιπόν το μαραθώνιο θεώρημα. Υπάρχουν (κατ εμέ) 2 είδη blues, το μαύρικό-νέγρικο (ΒΒ, Collins, John Lee Hooker...) που πρέπει να έχεις πεινάσει, να έχεις φάει ξύλο και να έχεις προυπηρεσία στις αλυσίδες...δεν ξέρω τις συνήθειές σας στη Λάρισα, αλλά δεν σε κόβω για τέτοιο τύπο...

Και το "ευρωπαϊκό"...και καλά οι περισσότεροι εδώ μέσα είναι νέοι και δεν ξέρουν...αλλά ο Superfunk??? Nομίζω ότι ο Superfunk δεν θέλει να μάθεις...και καλά αυτός, ο Yameth δεν επεμβαίνει???

Πέτα λοιπόν όλους τους δισκους που έγραφες παραπάνω και άκου για αρχή όλους τους δίσκους του δάσκαλου JOHN MAYAL (όλοι οι ευρωπάιοι λευκοί μπλουζίστες έχουν περάσει από τα χέρια του και από μόνος του είναι η ιστορία του λευκού μπλούζ).

Προφανώς και είναι η άποψή μου (μου πάει πιό πολύ πως το λένε...) ότι το "ευρωπαϊκό" blues είναι πιό ενδιαφέρον από το νέγρικο (όχι ότι μέσα στην απλότητά του δεν έχει στοιχεία για μάθημα).

Καί άκου και κανά δυό δείγματα εξέλιξης blues. Garry Moore (Blues for Narada, Midnight Blues...) και φυσικά το απόλυτο Brush With The Blues από τον Jeff Beck

 

[audiokostas]

a) Το Deuces Wild είναι ωραίος δίσκος για background καλοκαιρινών αγορών στο Carrefour. Και θα τολμήσω να πω παρ όλη την ύβρη που αυτό μπορεί να εμπεριέχει, ότι χωρίς να παραγνωρίζω την συμβολή του BB στην blues, o κύριος King είναι overrated.

b) Οταν ακούς κάτι, να το ακούς μέσα στο perspective εποχής. O Robert Johnson άλλαξε τον ρου της blues και της rock κατ επεκταση. Αν τον ακούσεις ανάμεσα στις μελέτες Paco Delucia, θα σου φανει μονοδάκτυλος. Για καιρό ήμουν σίγουρος ότι ο Lee Hooker ήταν ένας δυσλεκτικός μπεκρής που έπαιζε με τον αγκώνα. Αν μπορείς όμως "hook it like Hooker". Και o Elmore James, Sonny Boy Willamson, Blind Lemon Jefferson....... Και ναι, σε σχέση με τους σημερινούς shredder και ο Hendrix κουλός ήταν. Αλλά να μην λέμε μαλακίες κιθαρίστες άνθρωποι.

c) Καθότι o server της δουλειάς κόβει τα streaming videos δεν γνωρίζω σε ποιό αριστούργημα αναφέρεσαι. Θα το δω σπίτι. Αλλά μην ξεχνάς ότι παρθενογέννεση δεν υπάρχει. Ολοι κάπου πατήσαν. Το θέμα όμως είναι να δίνεται credit και σε αυτόν που άνοιξε τον δρόμο όπως και σ' αυτόν που πάει με 300 στον ασφαλτοστρωμένο πλέον αυτό δρόμο.

 

[audiokostas]

Πέτα λοιπόν όλους τους δισκους που έγραφες παραπάνω και άκου για αρχή όλους τους δίσκους του δάσκαλου JOHN MAYAL (όλοι οι ευρωπάιοι λευκοί μπλουζίστες έχουν περάσει από τα χέρια του και από μόνος του είναι η ιστορία του λευκού μπλούζ).

Προφανώς και είναι η άποψή μου (μου πάει πιό πολύ πως το λένε...) ότι το "ευρωπαϊκό" blues είναι πιό ενδιαφέρον από το νέγρικο (όχι ότι μέσα στην απλότητά του δεν έχει στοιχεία για μάθημα).

Καί άκου και κανά δυό δείγματα εξέλιξης blues. Garry Moore (Blues for Narada, Midnight Blues...) και φυσικά το απόλυτο Brush With The Blues από τον Jeff Beck

Πάλι καλά που ο Mayall δεν είχε πάρει συμβουλές από forum και δεν πέταξε όλους του τους "μαύρους του" δίσκους  . Εν πολλοίς μάλλον με βρίσκεις διάφωνο. Και στο θέμα "ο Garry Moore και συμβολή του στην εξέλιξη του blues" πάλι θα διαφωνήσω. Οχι πολύ. Και αυτό γιατί τον άκουσα λίγο. Και ΔΕΝ μου άρεσε. Αντίθετα με τον Mayall (μεγάλες μεταπτώσεις στις δουλειές του) που το τελευταίο "Road Dogs" ήταν καλή δουλειά.

Ο Beck ...... κεφάλαιο.

 

[marathon]

Δεν εννοώ ότι το μαύρο βlues είναι για πέταμα...προς θεού δεν είμαι αχάριστος και βλάσθημος...πιστεύω απλά ότι ο MAYAL είναι η καλύτερη αρχή για μελέτη. Το δε παράδειγμα του Moore είναι για τη πιό rock μορφή του blues...

 

[trigga]

Jeff θα βαλω τωρα και ζητησα απ τον Κυριο να μου στειλει συλλογες moore και ολη τη δισκογραφια απο τον mayal η μελισσα

Δε νομιζω να τα βρω με τους κυριους γιατι ειναι συγχρονοι gainάτοι και μαμάτοι.Και εδω που τα λεμε εχω μια λιστα για "αγορά" βιβλιων με νοοτροπια φιλοσοφια,θεωρια,χρηση,licks απο ολες τις μπλουζ εποχες χωρις το rock-o-blues ομως.Δηλαδης αφησα moore,satrianides,vaides,hendrixides κτλ.Aυτο με τα βιβλιο κανει σ'αυτο που ψαχνω περισσοτερο.Αντε ακουω και κανα δισκακι απο καμμια ψωροκωσταντινα παλι και νταξ ειμαι για τις δυσκολες ωρες...

Παιδια δεν κανω μεταβαση στην μπλουζ να ξηγηθουμε.Εγω jazz και funk(με τις μιξεις και τις υποκατηγοριες τους) ακουω.Οτι δεν groove-αρει και δεν εχει στοιχεια των παραπάνω δεν το παλευω για πολυ.Απλα ειπα να δω κατι που το χω στο κλασιμο καιρο και δε νοείται κιθαριάρης χωρις μπλουζοlick και περασματα 1-4-5 μινορε-ματζορε.To πιο βατο τζαμαρισμα που θα κανεις με την πλειοψηφια κιθαριστων ειναι κακα τα ψεματα μπλουζ.Εγω να χωνω τζαζ σε κλασσικο chicago-texas μπλουζ και ο αλλος να τη βγαζει με μια νοτα δε λεει.

Τα λεω χοντρα γιατι απλα δεν με τραβαει αυτο το πραγμα που βγαινει απ την ψυχη και το βασανο και τη φυλακη.Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα....

 

[marathon]

Jeff θα βαλω τωρα ....

Σιγά σιγά με τον Jeff, υπάρχει πρόβλημα μήπως δεν ξαναπιάσεις κιθάρα στα χέρια σου...με αυτά που παίζει...

 

[trigga]

http://en.wikipedia.org/wiki/Jeff_Beck#Discography

Που ειναι ρε μαραθωνοκιθαροπειραχτή?Δεν το βρισκω αυτο το σιντι ουτε στο σαιτ ουτε τα δωρα που μου εκανε ο κυριος...Προσωπικο του ειναι?Μηπως ειναι αλλη η ονομασια του?

 

[marathon]

Αγράμματε...Who Else! (λέγεται το Cd)

 

[marathon]

...και στο YouTube υπάρχει σαν Video ( το κομμάτι λέγεται Brush With The Blues και το cd Who Else).

Kαι στο Υou Tybe προσοχή...υπάρχει η συναυλία του Beck από το Τόκυο και κιθάρα μαζί του παίζει η jennifer Batten...άλλος ένας λόγος να παρατήσουμε τις κιθάρες!

 

[audiokostas]

Παιδια δεν κανω μεταβαση στην μπλουζ να ξηγηθουμε.Εγω jazz και funk(με τις μιξεις και τις υποκατηγοριες τους) ακουω.Οτι δεν groove-αρει και δεν εχει στοιχεια των παραπάνω δεν το παλευω για πολυ.Απλα ειπα να δω κατι που το χω στο κλασιμο καιρο και δε νοείται κιθαριάρης χωρις μπλουζοlick και περασματα 1-4-5 μινορε-ματζορε.To πιο βατο τζαμαρισμα που θα κανεις με την πλειοψηφια κιθαριστων ειναι κακα τα ψεματα μπλουζ.Εγω να χωνω τζαζ σε κλασσικο chicago-texas μπλουζ και ο αλλος να τη βγαζει με μια νοτα δε λεει.

Τα λεω χοντρα γιατι απλα δεν με τραβαει αυτο το πραγμα που βγαινει απ την ψυχη και το βασανο και τη φυλακη.Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα....

Τα blues δεν μπορούν να θεωρηθούν υποκατηγορίες ή προσμίξεις της Jazz ή του funk.

Εμφανώς θέλεις μια εγκυκλοπαιδική (επιδερμική θα έλεγα) επαφή με το ιδίωμα και καλά κάνεις αφού έτσι θέλεις.

Εάν η προσέγγισή / απόρριψη σου είναι βασισμένη στον νέγρο ναρκωτικάκια θα απορίψεις πολλά ιδιώματα (συμπεριλαμβανομένων και των δύο αγαπημένων σου) που έχουν βασιστεί σε τέτοιους μουσικούς.

Από την άλλη εάν θέλεις να groovarεις μάλλον δεν κατέβηκες στον σωστό σταθμό. Οχι ότι δεν έχει και απ' αυτό αλλά δεν βρίθει και αυτού.

Ξανανέβα και κατέβα στη soul.

Αν και το groove έχει τόσες έννοιες.................

 

[pastelius]

Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα....

whiskey burbon,no drugs