Μια χαρά είναι! Λάθη δεν βλέπω, στο blues τα υποτιθέμενα "λάθη" χαρίζουν feeling, tension, frustration & anxiety.
Έχω την ταπεινή αίσθηση ότι ένας δάσκαλος ηλ. κιθάρας θα έβρισκε να σου δώσει συμβουλές για το πώς κρατάς την πένα και την δακτυλοθεσία σου. (IANAGT)
Από την πλευρά της αρμονίας, έχοντας θητεύσει 3+ χρόνια με τον Άγγελο τον Σκορδίλη, δεν μπορώ να διανοηθώ κομμάτι bluez χωρίς ματζορομίνορα, sus4 και diminished συγχορδίες. Συνεπώς η άποψή μου είναι δηλητηριασμένη με προτίμηση προς μεγαλύτερη ποικιλία είδους συγχορδιών, μεγαλύτερη δυναμική περιοχή (pianissimo - piano - forte) και εντονότερες εναλλαγές στο ηχόχρωμα (το ίνδαλμά μου είναι ο Michael Landau).
To phrasing σου μου αρέσει πολύ, είναι κοφτό και σύντομο - τα μεγάλα phrases απαιτούν πολλή μελέτη για το "περπάτημα" πάνω από τις αλλαγές των ακκόρντων, και εκεί είναι που τα λάθη και φαίνονται και ακούγονται. Έχεις επίγνωση των ορίων σου και παίζεις άνετα μέσα σε αυτά. Αυτό είναι δείγμα σοφίας και μου δίνει να καταλάβω ότι έχεις αντίληψη της έννοιας της εποικοδόμησης: κατάκτηση και κατοχύρωση λιθαράκι-λιθαράκι και μετέπειτα σταδιακή επέκταση των χωρικών υδάτων.
Η άποψή μου είναι ότι παρόλη την πανδημία πρέπει να βρεις έναν συνομιλητή, έναν μπασίστα, ή έναν δεύτερο κιθαρίστα. Ο γιαπωνέζος είναι καλός, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη χωρίς διάλογο δεν υπάρχει ανάπτυξη (growth). Με έναν συνομιλητή και θα ανθήσεις και θα πλουτίσεις.
