Ωωω, πάει λίγο μακριά η βαλίτσα!
Σε σχέση με τη Fender, έχουν απαντήσει εκτενώς οι προλαλήσαντες. Ήταν μια ευφυέστατη εφαρμογή του οικονομικού σχεδιασμού και της αιρετικής οργανοποιίας από κάποιον "μη luthier" ( και κατά τη γνώμη μου, άκρως επιτυχημένη ). Η strat θεωρώ πως είναι αριστούργημα σχεδιασμού και θα 'πρεπε να είναι σπουδή σε πανεπιστήμια.
Μπα, για μένα το ένα είναι ένα βιδωτό καδρόνι στιγμής και το άλλο κολλητό καδρόνι της ώρας, μετά των τρίμινγκς και των πλουμιδίων του ;D
Η Les Paul δεν απέχει και πολύ από τη strat, όσον αφορά την κατασκευή, αυτή καθεαυτή. Με άλλα λόγια ένα μανίκι πάνω σε ένα σκάφος, κολλημένο αντί για βιδωμένο. Δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα ως προς αυτό. Η κατασκευή της είναι στην ουσία μια εφαρμογή της archtop/semiacoustic με μασίφ σκάφος, και από εκεί προέρχεται και η γωνία κλίσης του μανικιού. Και ήταν φυσικά πιο ευκολοχώνευτη όταν πρωτοβγήκε γιατί έμοιαζε περισσότερο με παραδοσιακή κιθάρα. Αυτό που διαφέρει είναι (σαφώς) το σχήμα και οι διαστάσεις. Για μένα είναι ακριβώς η ίδια λογική, με διαφορετικό τρόπο σκέψης και φτιασίδια...
Από άποψη ηχητική, το θεμελιώδες στην υπόθεση είναι το ύψος του bridge. Σε όργανο με γωνία κλίσης, το ύψος αυτό είναι αισθητά πιο μεγάλο=μεγαλύτερη άσκηση δύναμης στο σκάφος από την τάση των χορδών=(θεωρητικά τουλάχιστον) περισσότερο sustain, αλλά, όταν η γέφυρα πατάει σε τόσο στέρεη βάση (όπως το σκάφος ενός solidbody οργάνου), θεωρώ ότι λίγη σημασία έχει τελικά αυτό. Αυτό που σίγουρα έχω παρατηρήσει προσωπικά, είναι η ικανότητα ενός οργάνου με γωνία, να έχει περισσότερο sustain και καλύτερη συμπεριφορά στις ψηλές περιοχές (12 τάστο και πάνω). Όμως, είναι τόσο πολλοί οι παράγοντες διαφοροποίησης των δύο οργάνων, που δύσκολα μπορεί κανείς να εστιάσει στο γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό...αν συμβαίνει...
Όσον αφορά την εργονομία, επίσης, είναι τόσο πολλές οι παράμετροι που τη διαμορφώνουν σε ένα όργανο ( μεγέθη και προφίλ ταστιέρας/μανικιού, scale length, σημείο ένωσης μανικιού με σκάφος, κέντρο βάρους, σημείο waist, πάχος σκάφους κλπ ) που η γωνία κλίσης του μανικιού, αυτή καθεαυτή, λίγη σημασία έχει για μένα. Συνήθως αυτό που "ξενίζει" σε τέτοια όργανα είναι το "κενό" μεταξύ χορδών και σκάφους στο picking hand. Όλα όμως είναι απλά θέμα συνήθειας.