Αντε παλι ο Ρότζερ...

Πάλι αυτός?..... image.gif

 
ΟΚ δεν είπε κάτι υποτιμητικό για τον Gilmour. Το αντίθετο εξέφρασε...

 
Βασικα ειπε οτι το σολο δεν ηταν ποτε μονοκοπανιά 
Δεν είπε κάτι καινούριο.

Ο ίδιος ο Gilmour το έχει πει.

“I banged out five or six solos,” Gilmour says. “From there I just followed my usual procedure, which is to listen back to each solo and make a chart, noting which bits are good. Then, by following the chart, I create one great composite solo by whipping one fader up, then another fader, jumping from phrase to phrase until everything flows together. That’s the way we did it on ‘Comfortably Numb.’”

https://www.guitarworld.com/news/pink-floyds-david-gilmour-talks-comfortably-numb-solo-covers-tina-s-richie-faulkner-and-thomas-leeb

Μια χαρά απάντηση έδωσε ο Waters.

 
Βασικα ειπε οτι το σολο δεν ηταν ποτε μονοκοπανιά 
Ε, ναι...

Βασικά τον Ezrin έβγαλε... ψευτάκο ? αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα δήλωσε fan και πάπαλα. Case solved.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Κάθονται μετα στρατιες γκιλμουρικων φανς να ξεσκιστουν να το βγαλουν...

Δε λεω

Σε καλο θα τους βγει

 
Ναι,μόνο ο Gilmour το έκανε.

Υπάρχει και μια άλλη φήμη,η οποία λέει οτί συνήθως οι πολύ καλοί δεξιοτέχνες σε ένα όργανο,δέν ξέρουν να γράφουν καλά.

Μια χαρά τεχνική το editing και εγώ έτσι δουλεύω.Εκαναν και κάτι άλλο,όπως το να κάνουν editing από ξεχωριστές ηχογραφήσεις και εφ όσον κατέληγαν στο τελικό αποτέλεσμα,το ξαναέγραφαν όλο σε one take,λόγο ταινίας.

Οπου βλέπετε μακροσκελείς ηχογραφήσεις για να βγεί ένας δίσκος,μάλλον αυτό θα συνέβαινε.

Γενικός και αορίστος,καλό είναι να μην χαλάμε την εικόνα ενός π.χ καλού κιθαρίστα λέγοντας οτί το φοβερό σόλο που έπαιξε στο τάδε κομμάτι,δέν το έπαιξε με την μία,του το έγραψε ο μπασίστας η ο πληκτράς η ένας άγνωστος μουσικός.

Σας ενδιαφέρει αν αυτός που παίζει σε μια σκηνή δράσης είναι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της ταινίας η ένας κασκαντέρ?

 
δεν λέω τίποτα (εγώ) ούτε χαλάω καμιά εικόνα.

Απλά η τελειότητα είναι κάτι απόλυτα επιθυμητό στο στούντιο και το έκαναν πάντα όλοι και εμείς σήμερα.

Αν και όποτε το είπε ο Ezrin δεν ξέρω τι σκοπό είχε, αλλά το σίγουρο είναι ότι τα χιλιάδες παιδιά εκεί έξω δεν το ξέρουν αυτό. 

 
Μιλαμε για κλασσικοτατο σολο ετσι?

Που 40 χρονια μετα βλεπω καθημερινα ατομα να το βγαζουν.

Τι ρολο παιζει που δεν το εβγαλε σε ενα take?

Κερδιζει το καλυτερο 1st take κατι?

Το λεει πουθενα οταν ακουμε το κομματι?

Μηπως ειναι τζαζ οποτε ολα συμβαινουν μια κ μοναδικη φορα ως αυτοσχεδιασμος?

Το ο,τι το σολο αυτο με τοσα τραγουδιστα σημεια δεν ειναι γραμμενο, αλλα καμποσοι διαφορετικοι αυτοσχεδιασμοι edit-αρισμενοι θα επρεπε να μας φτανει.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Κάθονται μετα στρατιες γκιλμουρικων φανς να ξεσκιστουν να το βγαλουν...

Δε λεω

Σε καλο θα τους βγει
Το "να το βγάλουν" οι στρατιές - αν δεν κάνω λάθος, δεν ασχολούμαι με τέτοια πράγματα - σημαίνει "να το μιμηθούν νότα-προς-νότα", έτσι δεν είναι;

Όχι να το συνθέσουν.

Σε τι καλό θα τους βγει; Ότι θα αποδείξουν (στον εαυτό τους, κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται) ότι είναι κατώτεροι του κιθαρίστα των Pink Floyd; Σιγά τη διαπίστωση.

 
Το "να το βγάλουν" οι στρατιές - αν δεν κάνω λάθος, δεν ασχολούμαι με τέτοια πράγματα - σημαίνει "να το μιμηθούν νότα-προς-νότα", έτσι δεν είναι;

Όχι να το συνθέσουν.

Σε τι καλό θα τους βγει; Ότι θα αποδείξουν (στον εαυτό τους, κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται) ότι είναι κατώτεροι του κιθαρίστα των Pink Floyd; Σιγά τη διαπίστωση.
Το νοτα νοτα, οταν δεν το παρακανεις, εχει πραγματα να σου δωσει, δεν το κανεις γι'αυτο που γραφεις.

Συμφωνω (κ ετοιμαζομουν να το γραψω) πως το βιντεο δε μοιαζει με σποντα στον Γκιλμουρ, αλλα στον Εζριν.

Σποντιτσα πρεπει να ειναι, αλλιως δε θα διαλεγε αυτη την ερωτηση, αλλα ετσι οπως τοποθετειται (κ λαμβανοντας υπ οψιν πως ειναι ο Γουωτερς) δεν υπονοει κατι για τον David

 
Το "να το βγάλουν" οι στρατιές - αν δεν κάνω λάθος, δεν ασχολούμαι με τέτοια πράγματα - σημαίνει "να το μιμηθούν νότα-προς-νότα", έτσι δεν είναι;

Όχι να το συνθέσουν.

Σε τι καλό θα τους βγει; Ότι θα αποδείξουν (στον εαυτό τους, κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται) ότι είναι κατώτεροι του κιθαρίστα των Pink Floyd; Σιγά τη διαπίστωση.
εμένα το λες?

το υπονόησα πρώτος.

Γενικά είμαι εναντίον των Σκάβερς

δεν αποδεικνύουν τίποτα

 
εμένα το λες?

το υπονόησα πρώτος.
Όχι βρε αδερφέ... μία γενική σκέψη μου είναι, την έχω εδώ και δεκαετίες όταν ακούω ότι "έβγαλα το ένα" ή "έβγαλα το άλλο" - με έναν ανερμάτιστο τρόπο να υπάρχει η υπόνοια ότι αφού το έβγαλα, κάτι έκανα (και καλά). Εντάξει, μόλις χηρέψει η θέση του Γκίλμουρ θα σε ειδοποιήσουμε ρε φίλε....

(Τώρα βέβαια κάποιος θα πει "εσύ δεν είσαι μουσικός, οπότε δεν καταλαβαίνεις την πειθαρχία που εμπεδώνεται σε τέτοιες περιπτώσεις όπου κάποιος προσπαθεί να "βγάλει" κάτι που έγραψε κάποιος άλλος" - και δίκηο θα έχει βέβαια, είναι γνωστό ότι όποιος δεν είναι μουσικός, δεν μπορεί να συλλογίζεται για μουσικούς).

 
Παιδια ηρεμηστε με το νοτα νοτα, γιατι πως να το πω ευγενικα... ειστε ΛΑΘΟΣ 100%

Μιλαμε για ηλεκτρικη κιθαρα, που εκτος απο νοτες υπαρχει σε μεγαλο βαθμο κ η εκφραση. Τα bends κ οι λεπτομερεις στο ροκ κ μπλουζ δεν ερχονται απο μονα τους. Πρεπει να μιμηθεις κ να φαλτσαρεις για χρονια. Δεν ειναι μονο νοτες κ ταιμινγκ (πραγματα που φυσικα πρεπει να εχεις ηδη). Μιλαμε για ενα σολο που αν βγαλεις τις νοτες κ το χρονο κ αφησεις τις λεπτομερειες αυτες απ'εξω, δεν το εχεις πιασει ουτε στο 50%.

Το να συζηταμε αν το νοτα-νοτα ειναι καλο να το κανεις... επαγγελμα, ε τοτε ναι συμφωνω μαζι σας.

Αν επισης το νοτα-νοτα ειναι ο μονος τροπος μελετης που εχεις, τα ιδια.

Αλλα να μην το εχεις κανει (σε συγκεκριμενες περιοδους), για να ''κουρδισεις'' το touch κ την εκφραση σου, θα σου κοψει πολυ μεγαλο κομματι του πως θα ακουγεσαι εκφραστικα, κ σαν φωνη κιθαριστα δε θα βρεις ποτε τον εαυτο σου. Για την ακριβεια πρεπει να το κανεις με τετοια λεπτομερεια (σε σημειο ψυχωσης) κ για πολλους κιθαριστες απο διαφορετικες σχολες εκφρασης, μεχρι να γινει δικο σου κ να βρεις πως θα το εκανες εσυ απο τις επιλογες που εχεις. (μιλαμε παντα για αυτο το στυλ lead παιξιματος)

Μετα περνας φυσικα σε πιο ενδιαφεροντες τροπους μελετης, σε αλλα οργανα, αλλα να παιξεις τετοια ειδη μουσικης χωρις να το εχεις κανει, πολυ κ επιτυχημενα, θα ακουστει. Lead  rock/blues κιθαρα χωρις pitch κ touch ειναι ανεκδοτο. Κ αυτα δεν ερχονται μονα τους. Δεν ειναι ουτε πληκτρα (που εκει εχει αλλα παλουκομπερδεματα). Επισης @dimsonic κατανοω να το λες εσυ, αλλα εσυ εισαι αλλης σχολης κ φιλοσοφιας μουσικος κ κιθαριστας, οποτε ολα αυτα δε σου χρειαζονται τοσο (παροτι ειμαι σιγουρος οτι κ εσυ τα εχεις κανει κ μαλιστα επιτυχημενα σε μικροτερες ηλικιες)

 
Το "να το βγάλουν" οι στρατιές σημαίνει "να το μιμηθούν νότα-προς-νότα", έτσι δεν είναι; Όχι να το συνθέσουν.

Σε τι καλό θα τους βγει; 
Δεν ρωτάς καλύτερα κάποιον, πχ, Κλασικό πιανίστα να σου πει "σε τι καλό θα του βγει" να μάθει να παίζει νότα προς νότα το Χ έργο του Ψ συνθέτη?

Μα είναι ερώτηση αυτή? Η συντριπτική πλειονότητα των μουσικών αυτου του πλανήτη και ανεξαρτήτως μουσικού είδους, έτσι ακριβώς μαθαίνουν να παίζουν μουσική, προσπαθώντας να βγάλουν νότα προς νότα συνθέσεις τρίτων.

 
 Στην αρχη της συνεντευξης ο Waters αναφερει οτι ο ιδιος, ο Γκιλμουρ και καποιοι αλλοι ηταν παραγωγοι του αλμπουμ.  Ειναι αλλο πραγμα λοιπον το τι κανει και τι μπορει να κανει ο David Gilmour ως μουσικος, και εντελως αλλο το τι κανει και το τι ΠΡΕΠΕΙ να κανει ο Γκιλμουρ ως παραγωγος.

 Το output οποιουδηποτε μουσικου, οποιουδηποτε επαγγελματια και οποιουδηποτε μηχανηματος ακομα, δεν ειναι μια ευθεια γραμμη στην κορυφη της αποδοσης. Το μοτερ ενος αυτοκινητου ας πουμε, εχει ενα ευρος στροφων που αποδιδει τη μεγιστη ροπη, και με το κιβωτιο ταχυτητων προσπαθουμε να δουλευουμε οσο το δυνατον πιο κοντα σε αυτο.

 Ο μουσικος Γκιλμουρ ιδανικα θα επρεπε να αποδιδει συνεχεια στο 100%. Επειδη ομως δεν υπαρχει το ιδανικο, ερχεται ο παραγωγος Gilmour για να χρησιμοποιησει το "κιβωτιο ταχυτητων", τα πολλαπλα takes και το editing, και να κρατησει το σολο του μουσικου Gilmour συνεχεια στο 100%

 Ο Γκιλμουρ ως παραγωγος αυτο επρεπε να κανει, και αυτο εκανε. Και δεν εχει νοημα να κανει τιποτα αλλο, διοτι ακομα και περισσοτερο εξασκηση στην κιθαρα να εκανε, που σε μουσικους τετοιου επιπεδου αμφιβαλλω αν υπηρχαν περισσοτερες ωρες στο 24ωρο για να κανουν παραπανω εξασκηση, αλλα παρολα αυτα αν εκανε παραπανω εξασκηση απλα θα ανεβαζε το συνολικο επιπεδο της διακυμανσης, δηλαδη παλι θα υπηρχαν διαφοροποιησεις στα takes, απλα το καλο take θα γινοταν πολυ καλο, και το πολυ καλο θα γινοταν σχεδον τελειο. Οποτε παλι το ιδανικο απο την αποψη του παραγωγου θα ηταν να ξεδιαλεξει τα σχεδον τελεια, και να κανει ενα combo με αυτα.

 Ο μουσικος κανει εξασκηση και μελετη για να ανεβασει ακριβως το επιπεδο της διακυμανσης του. Και πραγματι, ενας ολοκληρωμενος μουσικος μπορει να φτασει στο σημειο που ενα τυπικο του παιξιμο να ειναι επαρκες για τη δισκογραφια. Αυτο ειναι ο session μουσικος.

 Οταν ομως o GIlmour κανει editing το σολο του comfortably numb, δεν το κανει ως αποτυχημενος sessionας, αλλα ως ο παραγωγος του δισκου, οπως ενας οδηγος φορμουλα 1 δεν του αρκει απλα να κανει το γυρο της πιστας, αλλα θελει να σπασει το ρεκορ, και κατεβαζει αβερτα ταχυτητες για να εκμεταλλευτει στο επακρο τον κινητηρα.

 Αν κρινουμε μαλιστα απο την επιδραστικοτητα του συγκεκριμενου σολο, ο παραγωγος David Gilmour πετυχε το στοχο του 100%. Αν καποιος τωρα θεωρει οτι δεν ειναι επαρκης και σαν μουσικος ο συγκεκριμενος, ας δει κανα live των floyd να του φυγει η απορια.

 
 Πάντως όλοι αυτοί οι "μεγάλοι" (Clapton, Gilmour, J. Beck, Van Allen, Hendrix e.t.c.  e.t.c..) έγιναν "icons" βγάζοντας και παίζοντας στα νιάτα τους σόλα άλλων και φυσικά επηρεάστηκαν από το στυλ αυτών αλλά σιγά σιγά καταστάλαξαν-βρήκαν το δικό τους στυλ.

 Σε άλλους φαίνεται περισσότερο η επιρροή τους (SRV) και σε άλλους (Gilmour) λιγότερο..

 
Η συντριπτική πλειονότητα των μουσικών αυτου του πλανήτη και ανεξαρτήτως μουσικού είδους, έτσι ακριβώς μαθαίνουν να παίζουν μουσική, προσπαθώντας να βγάλουν νότα προς νότα συνθέσεις τρίτων.


Η ίδια συντριπτική πλειονότητα, μένει για πάντα σε αυτό το σημείο.

Είναι γνωστό (και ελαφρώς ανεκδοτολογικό) ότι αν ζητήσεις από τον "κλασικό πιανίστα" στον οποίο θεωρητικά αναφέρεσαι να παίξει ένα σόλο των 30 δευτερολέπτων, σε κοιτάζει με απορία/οίκτο.

Αλλά είπαμε, εγώ δεν είμαι μουσικός, και μάλλον δεν έχω μιλήσει ποτέ με πιανίστα, περίμενα τον Waterfall να μου το υποδείξει στα 58 μου.

 
 Πάντως όλοι αυτοί οι "μεγάλοι" (Clapton, Gilmour, J. Beck, Van Allen, Hendrix e.t.c.  e.t.c..) έγιναν "icons" βγάζοντας και παίζοντας στα νιάτα τους σόλα άλλων και φυσικά επηρεάστηκαν από το στυλ αυτών αλλά σιγά σιγά καταστάλαξαν-βρήκαν το δικό τους στυλ.

 Σε άλλους φαίνεται περισσότερο η επιρροή τους (SRV) και σε άλλους (Gilmour) λιγότερο..


Αυτό ισχύει σε όλες τις λαϊκές μουσικές.

Τζαζ, ποπ, ροκ, φανκ, κλπ.

Όλοι μάθαιναν κάνοντας transcription τα παιξίματα των άλλων, αφού δεν υπήρχανε σχολεία και παρτιτούρες.

Ο Scott Henderson, έτσι γράφει τα σόλο του.

Κάνει διάφορα takes, τα ακούει, κάνει μια συρραφή με αυτά που του αρέσουν περισσότερο, και μετά κάθεται και τα βγάζει για να τα ξαναπαίξει.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top