Ανάμικτος Τρόπος (Mixed Mode)

[STEFANOS604]

Ο σκοπός αυτού του thread είναι η πρακτική εξάσκηση στον ''Ταμπαχανιώτικο'' με παραδοσιακά όργανα με την ερώτηση (παρ’ όλο που το εκτελώ και τμήμα του χρησιμοποιώ σε πολλά τραγούδια συρτά σε ματζόρε) : Σε ποια κλίμακα είναι το τραγούδι που παίζω στο Video;

Τον αμανέ ''Ταμπαχανιώτικο'' του Κώστα Καρίπη:


τον εκτελώ σε μια ''κλίμακα'' που αρχίζει από F# :

F# - G - A - Bb - C - D - Ε - F#

που όμως σε ανεβο-κατεβάσματα έχει Β και Bb και F και F# ….

Προσπάθησα να εντάξω τον αμανέ αυτό σε κάποια κλίμακα γνωστού δρόμου -χωρίς μέχρι τώρα να τα καταφέρω- πιστεύω ότι πρόκειται για ανάμικτη  κλίμακα με μακάμια (έχω την εντύπωση ότι ίσως εμπεριέχει τη Ραστ ).

Η συζήτηση για τους "δρόμους είναι απέραντη, ατελείωτη και με πολλές διαφωνίες.

Το λέω γιατί ψάχνοντας , συνάντησα σε κάποιο Blog τη φράση:

‘’ Ταμπαχανιώτικος ή ανάμικτη κλίμακα ή ανάμικτος τρόπος’’.

Επίσης βρήκα στην ιστοσελίδα της Μουσικής Σχολής Τομπάζη http://www.tompazis.gr/Sxoli/DROMOI/tampaxaniotikos/tampaxaniotikos.htm να γράφει:

Ο δρόμος ταμπαχανιώτικος είναι ο μείζονας τρόπος με χαμηλωμένη την έκτη βαθμίδα  (εννοεί αντί για 6η μεγάλη έχει 6η μικρή). πχ  Κλίμακα ΡΕ : D, E, F#, G, A, Bb, C, D και Ακόρντα:  D- A - Gm

Όμως με την κλίμακα αυτή ‘’δεν βγαίνει’’ ο ανωτέρω αμανές .

Ποια όμως ονομάζουμε ''Ταμπαχανιώτικα'' ;

Βρήκα τις παρακάτω πληροφορίες :

Όλα τα «μερακλίδικα αστικά τραγούδια της Κρήτης» έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια να ονομάζονται «ταμπαχανιώτικα». Ποτέ όμως οι δημιουργοί τους δεν τα αποκάλεσαν <<Ταμπαχανιώτικα>>. (άρθρο: Θ. Ρηγινιώτη (κυρίως) - Κ.Βασιλάκη - Κ.Καρινιωτάκη, www.cretan-music.gr '''

Άλλοι σημειώνουν ότι: ''...Ως ταμπαχανιώτικα ή μανέδες προσδιορίζουμε τα μη χορευτικά τραγούδια των αστικών περιοχών της Δυτικής Κρήτης....''. Δείτε ΕΔΩ : http://www.pyxida.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1029&catid=37:2009-12-15-17-12-51&Itemid=201

Πιστεύω ότι πρέπει να ξέρουμε σε ποια κλίμακα ανήκει κάθε τραγούδι , όμως οι περισσότεροι ερασιτέχνες μουσικοί που γνωρίζω ξέρουν Μινόρε/Ματζόρε και όταν λένε πχ μινόρε εννοούν όλες τις παραλλαγές τους (το φυσικό , το αρμονικό , το δωρικό, το ποιμενικό, το νιαβέντ ) και το πιάνουν με το ''αυτί' αμέσως χωρίς καν να γνωρίζουν  τις εν λόγω ονομασίες (το έχω διαπιστώσει από φίλο μου αυτοδίδακτο κιθαρίστα με καλό ‘’αυτί’’).

 

[nEwBiE]

H Ταμπαχανιώτικη κλίμακα έχει τα εξής διαστήματα :

Τ – Τ – Η – Τ – Η – 3Η - Η

Αποτελείται από ένα Λυδικό (Ματζόρε) τετράχορδο και ένα τετράχορδο Χιτζάζ (Αρμονικό)

Πχ. Από Ντό είναι :   C - D - E - F - G - Ab - B – C

        Από Ρε είναι :  D - E - F# - G - A - Bb - C# - D

Οι συγχορδίες (πχ από Ρε) είναι :  

D – Edim – F# και F#min – Gmin – A – BbAug – C#dim

/Πέτροc  8)

 

[RayDTutto]

Είναι αργά για ποπ κορν... Έχουν βούτυρο. Δεν κάνει.

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

H Ταμπαχανιώτικη κλίμακα έχει τα εξής διαστήματα :

Τ – Τ – Η – Τ – Η – 3Η - Η

(Αποτελείται από ένα Λυδικό (Ματζόρε) τετράχορδο και ένα τετράχορδο Χιτζάζ (Αρμονικό)

Δεν ειναι λυδικο αλλα απλο ματζορε (ιωνικο). Το λυδικο ξεκιναει: Τ - Τ - Τ.

H συνηθης ονομασια ειναι αρμονικος ματζορε: http://en.wikipedia.org/wiki/Harmonic_major_scale

 

[nEwBiE]

Δεν ειναι λυδικο αλλα απλο ματζορε (ιωνικο). Το λυδικο ξεκιναει: Τ - Τ - Τ.

H συνηθης ονομασια ειναι αρμονικος ματζορε: http://en.wikipedia.org/wiki/Harmonic_major_scale

Εδώ άλλα λέει για το τετράχορδο ...  (μάλλον δεν υπάρχει Ιωνικό τετράχορδο)

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=3482

Στο ματζόρε τετρ. φυσικά συμφωνούμε ... όπως και στον αρμονικό ματζόρε δρόμο ...

/Πέτροc  8)

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Α, δεν μιλουσα για τον αρχαιοελληνικο ορο αλλα για τον συγχρονο. Αν πεις σε καποιον λυδικο οτιδηποτε θα σχηματισει αυτοματα την εικονα Τ - Τ - Τ - Η. Συν το οτι τις κλιμακες σημερα, αντιθετα απ'τους αρχαιους ελληνες, τις ξεκιναμε απο χαμηλα.

 

[latusx]

Συν το οτι τις κλιμακες σημερα, αντιθετα απ'τους αρχαιους ελληνες, τις ξεκιναμε απο χαμηλα.

δηλαδη?

 

[Άγιος]

δηλαδη?

Τι ηταν ομως ο Ταμπαχανιοτης, απο εκει πρεπει αν ξεκινησουμε, ηταν ενα σχεδον μυθικο προσωπο  γνωστο στους μυημενους ως Ταν-Μπαχαν απο οπου πηρε το ονομα της και η πολυ καλα γνωστη σε εμας ταμπαχανιοτικη κλιμακα. Ο Ταμπαχαν λοιπον φημολογειται οτι ηταν ιρανικης καταγωγης, καρπος ενος θυελλωδους παρανομου δεσμου του πριγκιπα της Ιορδανιας Μπαχαν με καποια Φατμε, δουλα εξαιρετικης ομορφιας, γνωστη και ως σφιχτομπουτα. Αφου μεγαλωσε και ανδρωθηκε ως δουλος με το στιγμα του νοθου, στρατευτηκε με τον Δαμιανο της Ταρσου που ειχε αποστατησει στην Εφεσο εναντιον του Μπαχαν, οταν καποτε ειδε να σερνουν τον Δαμιανο σιδηροδεσμιο στα στερνα του, κατεφυγε πρωτα στην Μυρσινη και υστερα στο σουλτανατο των Αμπασιδων την εποχη των μεγαλων διωγμων, για να ζησει για λιγο ως απελευθερος κοντα στους δασκαλους των Χαμανιδων ή Ταν του Ζωροαστη,  οπου μυηθηκε στον αποκρυφισμο.     

 

[STEFANOS604]

H Ταμπαχανιώτικη κλίμακα έχει τα εξής διαστήματα :

Τ – Τ – Η – Τ – Η – 3Η - Η

Αποτελείται από ένα Λυδικό (Ματζόρε) τετράχορδο και ένα τετράχορδο Χιτζάζ (Αρμονικό)

Πχ. Από Ντό είναι :   C - D - E - F - G - Ab - B – C

        Από Ρε είναι :  D - E - F# - G - A - Bb - C# - D

Οι συγχορδίες (πχ από Ρε) είναι :  

D – Edim – F# και F#min – Gmin – A – BbAug – C#dim

/Πέτροc  8)

Είναι αυτά που ήδη ανέφερα  στην ιστοσελίδα της Μουσικής Σχολής Τομπάζη http://www.tompazis.gr/Sxoli/DROMOI/tampaxaniotikos/tampaxaniotikos.htm

Όμως με την κλίμακα αυτή ‘’δεν βγαίνει’’ ο εν λόγω ''Ταμπαχανιώτικος''.

 

[Nikolas]

Πάντως, αν, στην πρώτη κλίμακα που παραθέτεις, ξεκινήσεις από σολ, αντί για φα#, αυτή είναι η ανιούσα μελωδική... :-/

 

[nEwBiE]

Είναι αυτά που ήδη ανέφερα  στην ιστοσελίδα της Μουσικής Σχολής Τομπάζη http://www.tompazis.gr/Sxoli/DROMOI/tampaxaniotikos/tampaxaniotikos.htm

Όμως με την κλίμακα αυτή ‘’δεν βγαίνει’’ ο εν λόγω ''Ταμπαχανιώτικος''.

... και ποιός σου είπε ότι τα Ταμπαχανιώτικα (μουσικό Ιδίωμα, πολλοί τα λένε ως "ρεμπέτικα της Κρήτης") παίζονται όλα από την εν λόγω κλίμακα ;

/Πέτροc  8)

 

[latusx]

Τι ηταν ομως ο Ταμπαχανιοτης, απο εκει πρεπει αν ξεκινησουμε, ηταν ενα σχεδον μυθικο προσωπο  γνωστο στους μυημενους ως Ταν-Μπαχαν απο οπου πηρε το ονομα της και η πολυ καλα γνωστη σε εμας ταμπαχανιοτικη κλιμακα. Ο Ταμπαχαν λοιπον φημολογειται οτι ηταν ιρανικης καταγωγης, καρπος ενος θυελλωδους παρανομου δεσμου του πριγκιπα της Ιορδανιας Μπαχαν με καποια Φατμε, δουλα εξαιρετικης ομορφιας, γνωστη και ως σφιχτομπουτα. Αφου μεγαλωσε και ανδρωθηκε ως δουλος με το στιγμα του νοθου, στρατευτηκε με τον Δαμιανο της Ταρσου που ειχε αποστατησει στην Εφεσο εναντιον του Μπαχαν, οταν καποτε ειδε να σερνουν τον Δαμιανο σιδηροδεσμιο στα στερνα του, κατεφυγε πρωτα στην Μυρσινη και υστερα στο σουλτανατο των Αμπασιδων την εποχη των μεγαλων διωγμων, για να ζησει για λιγο ως απελευθερος κοντα στους δασκαλους των Χαμανιδων ή Ταν του Ζωροαστη,  οπου μυηθηκε στον αποκρυφισμο.     

ααα, say and i( ειπα και γω)! οκ, καταλαβα!

 

[Άγιος]

ααα, say and i( ειπα και γω)! οκ, καταλαβα!

πως καταλαβες αφου απαντησα αλλο;

 

[Ali Barout]

Χαίρετε. Ενεγγράφην ναούμ μόνο και μόνο για να απαντήσω στον κύριο Στέφανο, μόνον διότι ο mixed mode τρόπος με άφηκε με mixed συναιστήματα.

Ο σκοπός αυτού του thread είναι η πρακτική εξάσκηση στον ''Ταμπαχανιώτικο'' με παραδοσιακά όργανα με την ερώτηση (παρ’ όλο που το εκτελώ και τμήμα του χρησιμοποιώ σε πολλά τραγούδια συρτά σε ματζόρε) : Σε ποια κλίμακα είναι το τραγούδι που παίζω στο Video;

Ως προς την κλίμακα, εγώ θα έλεγα ότι είναι μια απλή μείζων κλίμακα. Γύρω από το Φα# είναι η τονική έλξη υπονοώντας κάποιο Σεγκιαχ ή Χουζάμ, το δε Φα φυσικό που νόμιζετε ότι παίρνετε δεν είναι Φα φυσικό αλλά Μι# γαρ. Για τις νότες Σολ, Λα, Σι, Ντο, και Ρε μεσαία με τη μισόκλειστη πάνω τρύπα, το Σι οξύνεται και βαραίνεται αναλόγως με την έλξη. Οξύνεται προς Ντο και Ρε (παρουσιάζεται ως Σι φυσικό [όχι ακριβώς] ανεβαίνοντας), βαρύνεται προς τη Σολ (και το Φα# λειτουργεί ως προσαγωγέας κάνοντας το Σολ προσωρινό πόλο έλξης).

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι υπάρχει ένα τετράχορδο απο το Ρε

Ι:Ρε-ΙΙ:Μι(μι#)-ΙΙΙ:Φα#-ΙV:Σολ

και άλλο ένα πεντάχορδο από το Σολ

IV:Σολ-V:Λα-VI:Σιb(Σι)-VII:Ντο-VIII:Ρε

Αυτά περι περιέργειας.

Τώρα, για την πρακτική εξάσκηση. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείτε βελτίωση κύριε Στέφανε σε κανένα όργανο όσο αποφεύγετε να αποκτήσετε μιαν επαρκή τεχνική κατάρτιση στο εν λόγω όργανο που θα σας επιτρέπει να καταλαβαίνετε τί κάνετε.

Ο ήχος σας στη φλογέρα είναι αδύναμος και διάχυτος. Μην έχοντας την τεχνική δυνατότητα να παράξετε σωστές και δυνατές χαμηλές, χάνετε στη συγκεκριμένη περίπτωση τη θεμέλιο της κλίμακας, που είναι το ΡΕ. Όπως και η αδυναμία υποστήριξης του αέρα όσο ανοίγει το όργανο προκαλεί τις νότες Σι, Ντο να είναι ψηλές, και ασαφείς. Το Σιb δε, είναι τόσο ασαφές που θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, καθιστώντας το άνω πεντάχορδο αινιγματικό. (Μινόρε; Ραστ; Ματζόρε; Ναι, είναι κοντά ένα ημιτόνιο η παλάντζα, ή εν πάσει περιπτώσει η (αν)ακρίβεια της εκτέλεσης δεν ξεκαθαρίζει τί είναι τί)

Γιατί τα λέω αυτά;

Γιατί αν δε γνωρίζουμε να οδηγούμε με συμπλέκτη και ταχύτητες, προφανώς και δεν αναζητούμε τρόπους για εξάσκηση "Στην Οδήγηση με 350 χλμ./ωρα σε Σιρκουί (Circuit γιά)". ΑΝ γνωρίζουμε να οδηγούμε- και η οδήγηση είναι ένα άθροισμα μικροπραγμάτων, όπως το να αλλάζουμε σωστά ταχύτητες, να μετριάζουμε το πόσο πατάμε το ρημάδι το γκάζι, να φρενάρουμε έγκαιρα, να έχουμε επίγνωση της υπόλοιπης κυκλοφορίας- μπορούμε να οδηγήσουμε σε ΌΟΟΟΟΥΛΟΥΣ τους δρόμους, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε.

Δι' αυτό, και ένεκα του συγκερασμού του συστήματος λέγω, της αγάπης σας προς τα ασυγκέραστα άσματα δε, και εντούτοις του συγκερασμένου όλων των οργάνων που κατέχετε, προτείνω το εξής:

1)Μαθαίνετε όλες τις Μείζονες και Ελάσσονες κλίμακες. (Προσοχή! Ούτε ντόριαν, λόκριαν, φώκιαν, ούτε ματζάζ, νιαχαγουάρ ντιζί κλούφ και τέτοια) Συγκερασμένες Μείζονες, Ελάσσονες.

2)Εκτελείτε αυτές με άνεση από όλες τις φωνές του προαναφερθέντος συγκερασμένου συστήματος.

3)Μελετάτε αργά δίνοντας έμφαση στον ήχο και πάντα έχοντας επίγνωση του τί κάνετε.

Αν δε, όλα αυτά σας φαίνονται ανούσια, έχω ακόμα καλύτερη λύση.

Μην ασχολείστε καθόλου με θεωρία. Έτσι κι αλλιώς η μουσική που σας ενδιαφέρει είναι κυρίως ομοφωνική. Να ακούτε καλά, και να μιμείστε όσο καλύτερα μπορείτε.

Γιατί... Αν αφιερώνατε το ίδιο πάθος σε αυτή καθ' εαυτή τη μελέτη των οργάνων όσο στα περιφερειακά (αναζήτηση πηγών περι ταμπαχανιώτικων, πού έπαιξε ο Φρέντυ Χάμπαρντ με το Λευτέρη το Ζέρβα και αν παίζαν από Χιτζαζ ή μιξολύντιαν, προγραμματισμός στον υπολογιστή ενός τσαπα-τσουπα-τσαπα-τσουπα, ηχογράφηση-εικονοληψία και ανέβασμα εις το νετ) θα γ@μουσατε και θα σπέρνατε, τολμώ να πώ ότι θα ήσασταν καλύτερος από τον Κυργιάκο τον Ντομάτα, το Νίκο το Γούβα και τον Mustafa Calar μαζί. Οι δε απορίες σας θα ήσαν περισσότερο βάσιμες και ενδιαφέρουσες. (ή θα είχαν λυθεί τελείως)

Σκωπτικά και Φιλικά,

Ένας θαυμαστής.

 

[marathon]

Ένας θαυμαστής.

Γράψε με στους θαυμαστές σου! ;D

 

[cos_dr]

Χαίρετε. Ενεγγράφην ναούμ μόνο και μόνο για να απαντήσω στον κύριο Στέφανο, μόνον διότι ο mixed mode τρόπος με άφηκε με mixed συναιστήματα.

Ως προς την κλίμακα, εγώ θα έλεγα ότι είναι μια απλή μείζων κλίμακα. Γύρω από το Φα# είναι η τονική έλξη υπονοώντας κάποιο Σεγκιαχ ή Χουζάμ, το δε Φα φυσικό που νόμιζετε ότι παίρνετε δεν είναι Φα φυσικό αλλά Μι# γαρ. Για τις νότες Σολ, Λα, Σι, Ντο, και Ρε μεσαία με τη μισόκλειστη πάνω τρύπα, το Σι οξύνεται και βαραίνεται αναλόγως με την έλξη. Οξύνεται προς Ντο και Ρε (παρουσιάζεται ως Σι φυσικό [όχι ακριβώς] ανεβαίνοντας), βαρύνεται προς τη Σολ (και το Φα# λειτουργεί ως προσαγωγέας κάνοντας το Σολ προσωρινό πόλο έλξης).

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι υπάρχει ένα τετράχορδο απο το Ρε

Ι:Ρε-ΙΙ:Μι(μι#)-ΙΙΙ:Φα#-ΙV:Σολ

και άλλο ένα πεντάχορδο από το Σολ

IV:Σολ-V:Λα-VI:Σιb(Σι)-VII:Ντο-VIII:Ρε

Αυτά περι περιέργειας.

Τώρα, για την πρακτική εξάσκηση. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείτε βελτίωση κύριε Στέφανε σε κανένα όργανο όσο αποφεύγετε να αποκτήσετε μιαν επαρκή τεχνική κατάρτιση στο εν λόγω όργανο που θα σας επιτρέπει να καταλαβαίνετε τί κάνετε.

Ο ήχος σας στη φλογέρα είναι αδύναμος και διάχυτος. Μην έχοντας την τεχνική δυνατότητα να παράξετε σωστές και δυνατές χαμηλές, χάνετε στη συγκεκριμένη περίπτωση τη θεμέλιο της κλίμακας, που είναι το ΡΕ. Όπως και η αδυναμία υποστήριξης του αέρα όσο ανοίγει το όργανο προκαλεί τις νότες Σι, Ντο να είναι ψηλές, και ασαφείς. Το Σιb δε, είναι τόσο ασαφές που θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, καθιστώντας το άνω πεντάχορδο αινιγματικό. (Μινόρε; Ραστ; Ματζόρε; Ναι, είναι κοντά ένα ημιτόνιο η παλάντζα, ή εν πάσει περιπτώσει η (αν)ακρίβεια της εκτέλεσης δεν ξεκαθαρίζει τί είναι τί)

Γιατί τα λέω αυτά;

Γιατί αν δε γνωρίζουμε να οδηγούμε με συμπλέκτη και ταχύτητες, προφανώς και δεν αναζητούμε τρόπους για εξάσκηση "Στην Οδήγηση με 350 χλμ./ωρα σε Σιρκουί (Circuit γιά)". ΑΝ γνωρίζουμε να οδηγούμε- και η οδήγηση είναι ένα άθροισμα μικροπραγμάτων, όπως το να αλλάζουμε σωστά ταχύτητες, να μετριάζουμε το πόσο πατάμε το ρημάδι το γκάζι, να φρενάρουμε έγκαιρα, να έχουμε επίγνωση της υπόλοιπης κυκλοφορίας- μπορούμε να οδηγήσουμε σε ΌΟΟΟΟΥΛΟΥΣ τους δρόμους, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε.

Δι' αυτό, και ένεκα του συγκερασμού του συστήματος λέγω, της αγάπης σας προς τα ασυγκέραστα άσματα δε, και εντούτοις του συγκερασμένου όλων των οργάνων που κατέχετε, προτείνω το εξής:

1)Μαθαίνετε όλες τις Μείζονες και Ελάσσονες κλίμακες. (Προσοχή! Ούτε ντόριαν, λόκριαν, φώκιαν, ούτε ματζάζ, νιαχαγουάρ ντιζί κλούφ και τέτοια) Συγκερασμένες Μείζονες, Ελάσσονες.

2)Εκτελείτε αυτές με άνεση από όλες τις φωνές του προαναφερθέντος συγκερασμένου συστήματος.

3)Μελετάτε αργά δίνοντας έμφαση στον ήχο και πάντα έχοντας επίγνωση του τί κάνετε.

Αν δε, όλα αυτά σας φαίνονται ανούσια, έχω ακόμα καλύτερη λύση.

Μην ασχολείστε καθόλου με θεωρία. Έτσι κι αλλιώς η μουσική που σας ενδιαφέρει είναι κυρίως ομοφωνική. Να ακούτε καλά, και να μιμείστε όσο καλύτερα μπορείτε.

Γιατί... Αν αφιερώνατε το ίδιο πάθος σε αυτή καθ' εαυτή τη μελέτη των οργάνων όσο στα περιφερειακά (αναζήτηση πηγών περι ταμπαχανιώτικων, πού έπαιξε ο Φρέντυ Χάμπαρντ με το Λευτέρη το Ζέρβα και αν παίζαν από Χιτζαζ ή μιξολύντιαν, προγραμματισμός στον υπολογιστή ενός τσαπα-τσουπα-τσαπα-τσουπα, ηχογράφηση-εικονοληψία και ανέβασμα εις το νετ) θα γ@μουσατε και θα σπέρνατε, τολμώ να πώ ότι θα ήσασταν καλύτερος από τον Κυργιάκο τον Ντομάτα, το Νίκο το Γούβα και τον Mustafa Calar μαζί. Οι δε απορίες σας θα ήσαν περισσότερο βάσιμες και ενδιαφέρουσες. (ή θα είχαν λυθεί τελείως)

Σκωπτικά και Φιλικά,

Ένας θαυμαστής.

Γιού άρ μάι χήρο!!!!!

 

[samy paraga]

Γιού άρ μάι χήρο!!!!!

Κάτσε να έρθει τώρα ο μπαρμπά Στέφανος, να σε σπικάρει δυο φωνήεντα περί του Αναίμακτου τρόπου

  Κιχ δε θα βγάλεις απ τα χεράκια του σαολίν λαίμαι μαζί και ο άλλος ο εναλλακτικός  ;D ;D ;D

 

[STEFANOS604]

Αγαπητέ φίλε Ali  Barout

Όλο το μεγάλο ρεπερτόριο που παρουσιάζω (από Δημοτικά τραγούδια κυρίως της Μακεδονίας) , για πολλούς ελληνικούς δρόμους, είναι επηρεασμένο από maqams και Βυζαντινή Μουσική (κανονικά όταν μιλάμε για ουσάκ ,  χιτζάζ …. θα έπρεπε να αναφερόμαστε  στην Βυζαντινή και στα μόρια). Αυτά ως προς τη θεωρία με την οποία ασχολούμαι με όσα μπορώ να κάνω πράξη.

Όμως αυτοί οι δρόμοι, όπως ξέρουμε , παίζονται εκτός από ασυγκέραστα όργανα (βιολί , ούτι, σάζι..) και από συγκερασμένα (κιθάρα, κλαρίνο, φλογέρα, ζουρνά,  χάλκινα, φυσαρμόνικα..) .

Εγώ τουλάχιστον τους εκτελώ με κιθάρα , φυσαρμόνικα , ζουρνά και φλογέρα και κάποτε και με κορνέτα (ας όψεται το τσιγάρο απ’ το οποίο έπαθα σοβαρή Χ.Α.Π – Κόψτε το όσο είναι καιρός ).

Δηλαδή μιλάμε και με Συγκερασμένο σύστημα για κάτι που είναι Ασυγκέραστο.

Στα  Videos παίζω σ’ όλους τους δρόμους, έστω με τις όποιες αδυναμίες , με σκοπό να παροτρύνω την εκμάθηση αυτών των οργάνων.



Έχεις δίκιο για την καθαρότητα μερικών απ’ τις νότες της φλογέρας. Αυτό το αναφέρω επί  λέξει εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=205305.0

‘’Το German fingering  στη φλογέρα έχει επικριθεί ότι δεν έχει ακριβές κούρδισμα σε μερικές διέσεις/υφέσεις (κυρίως στην Eb). Αυτό που έκαναν οι Γερμανοί για τον επανασχεδιασμό της φλογέρας ήταν απλά ο δακτυλισμός για την 4η βαθμίδα (ΦΑ) και στις 2 οκτάβες να ταιριάζει με τα μοντέρνα πνευστά όπως τα: Κλαρίνο , Φλάουτο και Σαξόφωνο με γνώμονα ότι ο δακτυλισμός αυτός θα ήταν πιο προσιτός στους αρχάριους μαθητές. (Ουδέν καλόν αμιγές κακού).’’

Στο συγκεκριμένο thread απλά ρώτησα αν γνωρίζετε σε ποια κλίμακα παίζω τη συγκεκριμένη μελωδία .

Ευχαριστώ για το σχόλιο σου αλλά δεν έχω τις γνώσεις για να καταλάβω αυτά που λες και ειδικά για τις κλίμακες Σεγκιαχ ή Χουζάμ δεν έχω καθόλου ρεπερτόριο.

 

[Ali Barout]

Όλο το μεγάλο ρεπερτόριο που παρουσιάζω (από Δημοτικά τραγούδια κυρίως της Μακεδονίας) , για πολλούς ελληνικούς δρόμους, είναι επηρεασμένο από maqams και Βυζαντινή Μουσική (κανονικά όταν μιλάμε για ουσάκ ,  χιτζάζ …. θα έπρεπε να αναφερόμαστε  στην Βυζαντινή και στα μόρια.

 


Θα έλεγα ότι οι δρόμοι είναι η μετεξέλιξη των Βυζαντινών Ήχων, των Τούρκικων και Αράβικων Μακάμ.

Όμως αυτοί οι δρόμοι, όπως ξέρουμε , παίζονται εκτός από ασυγκέραστα όργανα (βιολί , ούτι, σάζι..) και από συγκερασμένα (κιθάρα, κλαρίνο, φλογέρα, ζουρνά (ευφημισμός),  χάλκινα, φυσαρμόνικα..) .


Εγώ τουλάχιστον τους εκτελώ με κιθάρα , φυσαρμόνικα , ζουρνά και φλογέρα και κάποτε και με κορνέτα (

Δείτε λίγο παρακάτω.

ας όψεται το τσιγάρο απ’ το οποίο έπαθα σοβαρή Χ.Α.Π – Κόψτε το όσο είναι καιρός)

Η πιο χρήσιμη συμβουλή που μπορεί να δώσει κανείς, εδώ συμφωνούμε κύριε Στέφανε 1000%. Εγώ παλεύω να το κόψω, ελπίζω κάποια στιγμή να το πετύχω.

Δηλαδή μιλάμε και με Συγκερασμένο σύστημα για κάτι που είναι Ασυγκέραστο.

 


Πολύ ωραία! Θα πρέπει να γνωρίζετε όμως ότι η εκτέλεση αυτών των επίμαχων βαθμίδων που αποκαλούμε μόρια, εκρηκτικά δή (πιθανόν δυναμίτιδος), εφόσον σκάνε (πώς το σκάει το μόριο αυτός, δυναμίτης!), είναι παραφύσιν. Το κλαρίνο, η κιθάρα κ.ά. είναι κατασκευασμένα πάνω στο "Συγκερασμένο" αυτό σύστημα, ή εν πάσει περιπτώσει έχουν 12 νότες που ισαπέχουν στην οκτάβα. Καμία δημοτική κιθάρα μέχρι στιγμής δεν με έχει πείσει ότι παίζει πηγαία τους επίμαχους δρόμους, και το λέω αυτό για να δείξω ότι ένα bend, όσο και ακριβές να είναι, δεν αρκεί, όσο και αν σέβομαι το Σούκα, τον Πίτσο και τους λοιπούς.

 

Στα  Videos παίζω σ’ όλους τους δρόμους, έστω με τις όποιες αδυναμίες , με σκοπό να παροτρύνω την εκμάθηση αυτών των οργάνων.

 


Κι εδώ είναι που διαφωνώ. Αν θέλεις να μάθεις κιθάρα, μαθαίνεις κιθάρα. Αν θες φλογέρα, φλογέρα. Το κάθε όργανο στο πλαίσιο της παράδοσής του. Αν σου αρέσει ο εξ ανατολών ήχος, παίρνεις ένα ούτι, έναν ταμπουρά, και ξεκινάς πάλι να μαθαίνεις στο πλαίσιο της παράδοσης των οργάνων αυτών. Το να μάθεις να παίζεις χιτζάζ βρωμερό στο κλαρίνο και bepop στο ούτι, δεν αποτελεί ούτε αγαθή πρόθεση, ούτε και αξιόλογο ερέθισμα. Πρώτα μαθαίνεις το όργανο στα πλαίσιά του, και όταν το μάθεις καλά, τότε μπορείς να αρχίσεις να παίζεις και κινέζικα.

 


Και όχι σαν "απόδειξη του κόπου", ότι εγώ αρκετά μόχθησα, τώρα θα κάνω με το όργανο "τα απαγορευμένα" για να ευχαριστηθώ, αλλά σαν φυσική συνέχεια. Η τριβή με το όργανο κάνει πλέον τα απαγορευμένα προσβάσιμα.

 


Περί δρόμων: το Ντο Ματζόρε έχει διαφορά από το Ντο Ραστ. Όπως και το Ντο Ουσάκ έχει διαφορά από το Ντο Κιουρδί. Πολύ φοβάμαι ότι αν σας ζητούσα να μου παίξετε στη φυσαρμόνικα, φερειπείν, ένα απλό Ματζόρε και μετά Ραστ, θα μου βγάζατε error. Επίσης, το Νιαβέντ που παίζετε στη φλογέρα, ξεκινάτε και είναι Νικρίζ στην αρχή. Γιατί; Επίσης στα γρήγορα περάσματα απλά ανοίγετε τις τρύπες κατά το δοκούν, και περνούν από μέσα νότες τελείως ξένες με τον δρόμο. Χρειάζεται βελτίωση, μα η βελτίωση αυτή δεν επέρχεται μελετώντας Σαμπάχ ταξίμια (δυστυχώς για όλους μας), αλλά επιμένοντας στα βασικά. Φωνές (κορνέτα είπαμε), καλό κούρδισμα, τα ξέρετε κι εσείς.

 


Για να μην γίνω απάνθρωπος, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι είμαι 1.000 φορές ενθουσιασμένος από το ζήλο σας και το μεράκι σας, και μακάρι όταν φτάσω στην ηλικία σας να μου έχει μείνει ενέργεια για τη μουσική. Όμως, στην προσφορά τα χαλάμε, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Αν κάποιος μου έλεγε ότι θέλω να μάθω κιθάρα για να παίζω χιτζάζ, θα του έλεγα ξεκάθαρα ή κιθάρα ή χιτζάζ. Δεν είναι τίμια σχέση αλλιώς.

 

Έχεις δίκιο για την καθαρότητα μερικών απ’ τις νότες της φλογέρας. Αυτό το αναφέρω επί  λέξει εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=205305.0


‘’Το German fingering  στη φλογέρα έχει επικριθεί ότι δεν έχει ακριβές κούρδισμα σε μερικές διέσεις/υφέσεις (κυρίως στην Eb). Αυτό που έκαναν οι Γερμανοί για τον επανασχεδιασμό της φλογέρας ήταν απλά ο δακτυλισμός για την 4η βαθμίδα (ΦΑ) και στις 2 οκτάβες να ταιριάζει με τα μοντέρνα πνευστά όπως τα: Κλαρίνο , Φλάουτο και Σαξόφωνο με γνώμονα ότι ο δακτυλισμός αυτός θα ήταν πιο προσιτός στους αρχάριους μαθητές. (Ουδέν καλόν αμιγές κακού).’’

 


Δε μιλάω γι' αυτό κύριε Στέφανε.

 

Στο συγκεκριμένο thread απλά ρώτησα αν γνωρίζετε σε ποια κλίμακα παίζω τη συγκεκριμένη μελωδία.

 


Όχι ακριβώς. Ο τίτλος του νήματος είναι Ανάμικτος Τρόπος (mixed mode). Αν δεν το είχα δει αυτόν τον τίτλο δε θα μιλούσαμε τώρα. Θέλω να ελπίζω ότι δεν έχετε εντρυφήσει στο click-baiting και με δουλεύετε ψιλό-γαζί, μα με τέτοιους τίτλους είναι που προκαλείτε το λαϊκό αίσθημα. Τι να είναι ο ανάμικτος τρόπος; Και αν είναι κάτι, γιατί να υπάρχει; Ποια η χρησιμότης ενός τρόπου που δεν ξεκαθαρίζει το γένος του; Η μισή ευχαρίστηση είναι να λες "Λα τα μινόρια" και να ξεκινάς να παίζεις ουσακ, σαμπαχ, μινόργια γιά! Τώρα να χω το όργανο κρεμαστό και να γυρνάω να λέω: "Λίγη κατανόησις θα παίξουμε ανάμικτο;" Τι θα μου κρατήσει ο κιθαρίστας; Τα νύχια του θα μυρίσει; ;D

 


Αντιστρόφα λοιπόν! Πρώτα ρωτάμε, "Ρε παιδιά, τι δρόμο παίζω εδώ;" Και μετά, κάνουμε και μια εικασία, ίσως να προσπαθήσουμε να δώσουμε και μια εξήγηση με τα δεδομένα που έχουμε. Όχι Πόρισμα->Εικασία->Ερώτηση.

 


Αν τα θέματα σας περιείχαν μονάχα τις ερωτήσεις, χωρίς τις εικασίες και τους προβληματισμούς σας, θα τσούλαγαν πολύ πιο ομαλά, και δε θα είχατε τον κάθε αλιμπαρούτη να σας ενοχλεί.

Ευχαριστώ για το σχόλιο σου αλλά δεν έχω τις γνώσεις για να καταλάβω αυτά που λες και ειδικά για τις κλίμακες Σεγκιαχ ή Χουζάμ δεν έχω καθόλου ρεπερτόριο.

 


Καλά, μη νομίζετε κύριε Στέφανε ότι κι εγώ παίζω στα Εμιράτα. Απλά εφαρμόζω περισσότερο το μακιαβελικό "μετα φόβου και αγάπης". Και μην ορκίζεστε, μπορεί να έχετε Σεγκιαχ ή Χουζάμ τραγούδια, τα οποία τα πέρασατε ή τα άκουσατε "εξημερωμένα", "εισαγόμενα" στο σύστημά μας και να μην το γνωρίζετε.

 


Π.χ. όταν παίζει ένα μπουζούκι νταρι-νταρι και τα λοιπά νησιώτικα, μπορεί άνετα μετά να βάλει το "Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά", ή το "Χαρωπά τα δυο μου χέρια". Αν έπαιζε όμως το νταρι-νταρι ραστ δεν θα μπορούσε να τα βάλει. :-\