Α... ναι' date=' τώρα που το θυμήθηκα.... npap σταμάτα να κάνεις το κορόϊδο και πες μας τη γνώμη σου.
[/quote']
Τι να πω βρε...αυτό το θέμα το έχω σιχαθεί...(άλλωστε με έχετε καλύψει και συ και ο SF και σε σημεία και ο Ottomo..)
από τα τέλη της δεκαετίας του 80 (ως παλαίμαχος hiend..ας) έχω κάνει άπειρες συζητήσεις και έχουν όλες την ίδια κατάληξη..."περί ορέξεως κολοκυθόπιτα"...
Από την πλευρά μου το "αναλογικό" μπορεί να παίξει πλέον μόνο σαν "effect"...ψάχνοντας το "χρώμα" και τον "όγκο" που όμως απλά φανταζόμαστε και δεν υπάρχει στην φύση...κυνηγώντας τα τερτίπια του ρευματος και τις μηχανικές "αδυναμίες" μιας ταινίας...γιατί???
για να πάρουμε το αποτέλεσμα στα 44/16...
Προσωπικά η ανάμνηση της "μάχης" με ένα otari έχει πλέον ιδιότητες εφιάλτη στο μυαλό μου...μαζόχας υπήρξα χρόνια...τώρα γέρασα...
με ένα καλό pre (ην δυνατόν με καλό λαμπάτο κύκλωμα που να ταιριάζει ο χαρακτήρας του στα "χούγια" μου) και rec στα 96/24 (ούτε καν στα 192) είμαι ευτυχής...(ας πάψουμε κάποια στιγμή να μπερδέυουμε τον περιφερειακό εξοπλισμό με το μέσο εγγραφής...στο δευτερο η μάχη έχει κριθεί προ πολλού...)
Δεν έχω τίποτα με τους υπέρμαχους του αναλογικού και σίγουρα μια παραγωγή με ηλεκτρικά όργανα σε ταινία για μια φορά δεν θα με χάλαγε..
αλλά μόνο τιμής ένεκεν στις ηρωικές εποχές και όχι για τις άξιες λόγου ηχητικές διαφορές με ένα αξιόλογο ψηφιακό σύστημα εγγραφής...
Χωρίς την εργονομία και τον "καθαρό" ήχο του δευτερου (που τις παιδικές του ασθένειες τις έχει περάσει πια...) δεν νομίζω ότι μπορω πια να ζήσω...
Για τους "ρομαντικούς" προτείνω ένα πείραμα...ας γράψουν ένα βιολί με το ίδιο mic και pre, σε μια ταινία και μετά ψηφιακά σε καλή ανάλυση...
Τέλος χωρίς καμμιά ενδιάμεση επεξεργασία, ας τα αναπαράγουν διαδοχικά από την ταινία και από μία καλή κάρτα ήχου με D/A convertors που να τιμούν το ρόλο τους, στο ίδιο reference monitor σύστημα, έχοντας μπροστα τους τον βιολονίστα να παίζει με την σειρά του, ζωντανά το ίδιο θέμα...
το αποτέλεσμα συγκριτικά, με κριτίριο την φυσική και καθαρή αναπαραγωγή των ιδιοτήτων του οργάνου θα τους εκπλήξει ...
Σταματάω εδώ (γιατί τα χετε πει ήδη όλα) απλά με μια παραίνεση...ας ψάξουμε όλοι τον ήχο μας στην "αρχή" του (που πολλοί το έχουν ξεχάσει) και όχι τόσο στο μέσο καταγραφής του...η σύγχρονη τεχνολογία στις επιλογές που προσφέρει, διακρίνεται για την γενναιοδωρία της...και η γνώση της χρήσης της, είναι το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες για το ηχητικό "νιρβάνα" του καθενός μας...
Το πρόβλημα που δημιούργησε ό όποιος θεός μας έφτιαξε, είναι ότι κανένα αυτί δεν θα καταφέρει ποτέ να ξεκόψει από την καθοδήγηση του εγκεφάλου που το ελέγχει, κανοντας την ποθούμενη αντικειμενικότητα στην κρίση, πεδίο αντιπαράθεσης για να περνάει η ώρα...
(βέβαια για σοβαρούς λόγους επιβίωσης το φτιαξε το αυτάκι έτσι ο καημένος, αλλά παντογνώστης είναι , ας προέβλεπε που θα καταλήξει η χρήση του από εμάς...)