Αμερικανικά οργανα , πάρτε τώρα που υπάρχει στοκ γιατί σε λίγο.....

Γενικά μην πολυτσιμπατε...ο καροτοκεφαλος κάποια στιγμή θα καταλάβει τα fundamentals της οικονομίας...όπως μοιραία τα καταλαβαίνουν όλοι οι λαϊκιστές...

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγάλα εμπορικά ελλείμματα από το 1976 λόγω των υψηλών εισαγωγών πετρελαίου και καταναλωτικών αγαθών. Τα μεγαλύτερα εμπορικά ελλείμματα είναι με την Κίνα, το Μεξικό, το Βιετνάμ, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και την Ιρλανδία.

Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ότι έχουν χρηματοδοτήσει την πραγματική οικονομία, μέσω της συστηματικής μετεγκατάστασης των μεγάλων επιχειρήσεων σε χώρες με χαμηλότερο εργατικό κόστος, ειδικά σε αυτές της ανατολικής Ασίας. Και η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα. Το 40% οφείλεται μάλιστα στην επαναγορά αγαθών που παράγονται από αμερικανικές επιχειρήσεις σε άλλες χώρες. Για αυτό και θέλει να φέρει πίσω στις ΗΠΑ αυτούς τους παραγωγικούς τομείς -που τώρα έχουν χαθεί .

Αλλά, η αύξηση των τιμών των υλικών που εισάγονται στις ΗΠΑ, κινδυνεύει να πλήξει την αγοραστική δύναμη των κατώτερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Να μειώσει επίσης το περιθώριο κέρδους των εταιρειών και συνεπώς τα φορολογικά έσοδα που θα μπορούσαν να επιτρέψουν τη μείωση του επαχθούς δημόσιου χρέους.

Με ένα δημόσιο χρέος, όμως, που έχει απογειωθεί στα 37 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε συνδυασμό με την χαμηλή τάση στις ΗΠΑ για αποταμίευση, δημιουργούνται συνθήκες που μπορεί να προκαλέσουν όχι μόνο ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, αλλά μια πραγματική, εσωτερική κοινωνική κατάρρευση.
Δεν ξέρω τι οικονομικά σπούδασες και σε παρακολουθώ χρόνια επαέ μέσα. Λες λοιπόν ''έχουν χρηματοδοτήσει μέσω της συστηματικής μετεγκατάστασης των μεγάλων επιχειρήσεων'' κλπ κλπ ΚΛΠ
Αυτό, δεν έγινε επί Τραμπ που τόσο σιχαίνεσαι, όπως κι εγώ, ούτε φυσικά μόνο στην Αμερική. Εκεί, εσένα σαν σπουδαγμένο οικονομολόγο, δεν σε είδα να παίρνεις χαμπάρι. Ή μάλλον σε πήρα απ τη χαρά που τόσα χρόνια χαίρεσαι που η Φέντερ της Κίνας είναι σπουδαία όργανα , σπουδαιότερα δε και αυτών των αυθεντικών που παρασκευάζονταν με ότι νάναι ''σπεκς'' . Κάτι σα τις τομάτες Πολωνίας που τρώεις Αύγουστο μήνα στο Ελλάντα
Δια να μη μακρηγορήσω και καθότι πιστεύω πως ΔΕΝ αξίζει το κόπο να τσακωθώ, να διαγραφώ και να το παίξω ινστρούχτουρass ένα έχω να σε πιω κι ας κλείσει επαέ το θέμα.
Παίζω μουσική γιατί το έχω ανάγκη σα το φαί κι αν το φαί, δεν μπορώ να το παράξω, θα μείνω νηστικός και θα ψοφίσω ... γιατί άκουσα διάφορα στο νήμα περί Δημοκρατίας και τρόπου ζωής και δεν άκουσα τπτ περί αναλφαβητισμού στις ΗΠιΑ, αστεγίας και φτώχειας, στην Ε.Ε και λοιπές σπουδαίες δυνάμεις.
Φίλε ΠΑΡτέρι συγνώμηπου σε αναγκάζω για άλλη μια διαγραφή.
Όποτε γουστέρνς, πάρε το χρόνο σου και έλα να παίξουμε μουσική. Εγώ, δεν πρόκειται ποτέ να σε κατηγορήσω πως ήσουν με τη λάθος πλευρά της μουσικής ιστορίας, τύπου Βάν Χάλιεν κλπ
 
Οκ, αυτό με φρικάρει


Πάνω από χιλιάρικο ο blues junior που έρχεται σε 3 μήνες στο Θωμά;;;
 
Οκ, αυτό με φρικάρει


Πάνω από χιλιάρικο ο blues junior που έρχεται σε 3 μήνες στο Θωμά;;;
Είχες παρακολουθήσει την τιμή του στο παρελθόν και έκανε κάποιο άλμα τις τελευταίες μέρες; Πες δυο λόγια ρε άνθρωπε να καταλάβουμε...
 
Είχες παρακολουθήσει την τιμή του στο παρελθόν και έκανε κάποιο άλμα τις τελευταίες μέρες; Πες δυο λόγια ρε άνθρωπε να καταλάβουμε...
Μιλάμε για blues junior, έναν από τους πιο affordable μη κινεζικούς ενισχυτές ever.
Το 2021 όταν ήμουν στην αγορά για ενισχυτή είχε 689€ ο Blues Junior IV. Πλέον καινούριος έχει κοντά στα 800€. Η συγκεκριμένη έκδοση που είναι "30th anniversary" κατασκευής 2025 αλλά παραμένει blues junior με λίγο καλύτερο tolex αλλά με DNA και ήχο blues junior, κάνει πάνω από χιλιάρικο. Δεν ξέρω αν σχετίζεται με τους προαναφερθέντες δασμούς, ας μας φωτίσουν οι ειδικοί
 
Έχω έναν αμερικάνικο λαμπατο Fender τον οποίο θα εκποιήσω επί αρχηγίας Τραμπ μετά την ανταλλαγή δασμών με την Ευρώπη. Είναι πολύ ιδιαίτερο κομμάτι και παράχθηκε για πολύ μικρο διάστημα. Τα υπόλοιπα στις αγγελίες εν καιρό
 
Γενικά μην πολυτσιμπατε...ο καροτοκεφαλος κάποια στιγμή θα καταλάβει τα fundamentals της οικονομίας...όπως μοιραία τα καταλαβαίνουν όλοι οι λαϊκιστές...

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγάλα εμπορικά ελλείμματα από το 1976 λόγω των υψηλών εισαγωγών πετρελαίου και καταναλωτικών αγαθών. Τα μεγαλύτερα εμπορικά ελλείμματα είναι με την Κίνα, το Μεξικό, το Βιετνάμ, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και την Ιρλανδία.

Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ότι έχουν χρηματοδοτήσει την πραγματική οικονομία, μέσω της συστηματικής μετεγκατάστασης των μεγάλων επιχειρήσεων σε χώρες με χαμηλότερο εργατικό κόστος, ειδικά σε αυτές της ανατολικής Ασίας. Και η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα. Το 40% οφείλεται μάλιστα στην επαναγορά αγαθών που παράγονται από αμερικανικές επιχειρήσεις σε άλλες χώρες. Για αυτό και θέλει να φέρει πίσω στις ΗΠΑ αυτούς τους παραγωγικούς τομείς -που τώρα έχουν χαθεί .

Αλλά, η αύξηση των τιμών των υλικών που εισάγονται στις ΗΠΑ, κινδυνεύει να πλήξει την αγοραστική δύναμη των κατώτερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Να μειώσει επίσης το περιθώριο κέρδους των εταιρειών και συνεπώς τα φορολογικά έσοδα που θα μπορούσαν να επιτρέψουν τη μείωση του επαχθούς δημόσιου χρέους.

Με ένα δημόσιο χρέος, όμως, που έχει απογειωθεί στα 37 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε συνδυασμό με την χαμηλή τάση στις ΗΠΑ για αποταμίευση, δημιουργούνται συνθήκες που μπορεί να προκαλέσουν όχι μόνο ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, αλλά μια πραγματική, εσωτερική κοινωνική κατάρρευση.
Σωστά αυτά που λες αλλά αυτή η πολιτική εξισορροπεί τις τιμές μεταξύ των εισαγόμενων και ντόπιων προϊόντων εξαναγκάζοντας του πολίτες να αγοράζουν ντόπια προϊόντα αλλά και να μην κάνει συμφέρουσα την μετεγκατασταση εργοστασίων από την στιγμή μάλιστα που η ΗΠΑ είναι ο νο1 εισαγωγέας. Είναι δεδομένο ότι η Αμερική θα σταματήσει να έχει την οικονομία που είχε αλλά αυτό έχει να κάνει με το τέλος του πετροδολαρου.
 
Νομίζω ήρθε η ώρα να κοιτάξω για την επόμενη κιθάρα εκτός Αμερικής. Ίσως το ξανασκεφτώ σε καμιά 4ετία, αν κι εδώ που τα λέμε αν δεν είσαι κιθαροεπενδυτής, δεν έχει κανένα νόημα να πληρώνεις την ούγια.

Μια χαρά είναι κι οι Huber, Vashenko, Yaron αν θέλω Les Paul. Μάλλον πολύ καλύτερες ακόμη κι επενδυτικά, παίζει σε δυο-τρεις δεκαετίες να είναι οι σημερινοί Chris Derrig
 
Νομίζω ήρθε η ώρα να κοιτάξω για την επόμενη κιθάρα εκτός Αμερικής. Ίσως το ξανασκεφτώ σε καμιά 4ετία, αν κι εδώ που τα λέμε αν δεν είσαι κιθαροεπενδυτής, δεν έχει κανένα νόημα να πληρώνεις την ούγια.
Εγώ πάλι θα σου πρότεινα η επόμενη να είναι made in Greece - τόσους εξαίρετους κατασκευαστές έχουμε, ακόμα και σε μέλη του forum- και να είναι tailor made στα "μέτρα" σου.
Να φτιάξεις μια κιθάρα ακριβώς όπως θα την ήθελες μέχρι την τελευταία... βίδα. Σε ότι σχήμα θες, με όποιον συνδυασμό ξύλων, μαγνητών, χρώμα κλπ. Ότι πάντα ήθελες αλλά ποτέ δεν ήταν στο 100% σε κάποια κιθάρα του εμπορίου.
 
Μιλάμε για blues junior, έναν από τους πιο affordable μη κινεζικούς ενισχυτές ever.
Το 2021 όταν ήμουν στην αγορά για ενισχυτή είχε 689€ ο Blues Junior IV. Πλέον καινούριος έχει κοντά στα 800€. Η συγκεκριμένη έκδοση που είναι "30th anniversary" κατασκευής 2025 αλλά παραμένει blues junior με λίγο καλύτερο tolex αλλά με DNA και ήχο blues junior, κάνει πάνω από χιλιάρικο. Δεν ξέρω αν σχετίζεται με τους προαναφερθέντες δασμούς, ας μας φωτίσουν οι ειδικοί
Εντάξει και παλιότερα είχαν βγάλει και άλλες εκδόσεις που ειχαν απλά κοκκινο τόλεξ και ήταν 100-150 ευρώ πάνω ή απλά ξύλινο casing. Και εγώ το 2008 με 500ευρώ τον πήρα. Απο τότε σταδιακά ανεβαίνει. Ο ενισχυτής ιδιος ήταν πάντα και ενδεχομένως να άλλαζε λιγο το μεγάφωνο χωρις ιδιαίτερες εκπλήξεις. Ο συγκεκριμένος όπως ειπες ειναι aniversary.

Παρεμπιπτόντως έχεις δει και αυτο ε?
 
Last edited:
Εντάξει και παλιότερα είχαν βγάλει και άλλες εκδόσεις που ειχαν απλά κοκκινο τόλεξ και ήταν 100-150 ευρώ πάνω ή απλά ξύλινο casing. Και εγώ το 2008 με 500ευρώ τον πήρα. Απο τότε σταδιακά ανεβαίνει. Ο ενισχυτής ιδιος ήταν πάντα και ενδεχομένως να άλλαζε λιγο το μεγάφωνο χωρις ιδιαίτερες εκπλήξεις. Ο συγκεκριμένος όπως ειπες ειναι aniversary.

Παρεμπιπτόντως έχεις δει και αυτο ε?
Το είδα ναι, αισχρό
 
Εγώ πάλι θα σου πρότεινα η επόμενη να είναι made in Greece - τόσους εξαίρετους κατασκευαστές έχουμε, ακόμα και σε μέλη του forum- και να είναι tailor made στα "μέτρα" σου.
OK, απλά σε ακριβές κιθάρες κοιτάω μόνο Les Paul.

Bolt on ράφι, φτιάχνω και μόνος μου 😅
 
σε ακριβές κιθάρες κοιτάω μόνο Les Paul.
Εσύ και ο (επενδυτής) @LK. Κάτι ξέρετε εσείς οι δύο... 😄

ΥΓ: Βασικά η πρόταση μου έλαβε ως αφετηρία την "tele -LP" που έφτιαξε ο @mkm στον @argytar, γιατί είναι μια "μοναδική" κιθάρα λόγω των specs της. Μπορεί να σου δώσει κάποια έμπνευση.
 
@

Terry RoscoeBeck5

Οι κιθάρες που είναι ακριβώς στα specs που θέλω....μέχρι και την τελευταία βίδα είναι η 54 strat , η 51-52 tele, και η 59 LP......
Όλα τα αλλα είναι λόγια να αγαπιόμαστε :LOL:
 
Οι κιθάρες που είναι ακριβώς στα specs που θέλω....μέχρι και την τελευταία βίδα είναι η 54 strat , η 51-52 tele, και η 59 LP.....
Έχεις ακριβά γούστα, αλλά γι' αυτό μου αρέσουν... 😄
 
Νομίζω ήρθε η ώρα να κοιτάξω για την επόμενη κιθάρα εκτός Αμερικής. Ίσως το ξανασκεφτώ σε καμιά 4ετία, αν κι εδώ που τα λέμε αν δεν είσαι κιθαροεπενδυτής, δεν έχει κανένα νόημα να πληρώνεις την ούγια.

Μια χαρά είναι κι οι Huber, Vashenko, Yaron αν θέλω Les Paul. Μάλλον πολύ καλύτερες ακόμη κι επενδυτικά, παίζει σε δυο-τρεις δεκαετίες να είναι οι σημερινοί Chris Derrig


Επενδυτικά μιλώντας, διαφωνώ κάθετα. Δεν είναι μόνο θέμα τιμής. Καλή τύχη να βρεις σοβαρό αγοραστή για τις custom-ιές.
 
Καλή τύχη να βρεις σοβαρό αγοραστή για τις custom-ιές.
Αυτά τα έχουμε πει: Κιθάρα φτιαγμένη για εσένα και τις ανάγκες σου είναι όργανο "γάμου"- Την "παντρεύεσαι" και αυτή είναι η λογική μιας σχετικής κατασκευής. Ο πακτικός βίος ανθόσπαρτος :cool:
 
Επενδυτικά μιλώντας, διαφωνώ κάθετα. Δεν είναι μόνο θέμα τιμής. Καλή τύχη να βρεις σοβαρό αγοραστή για τις custom-ιές.
αν δεν είσαι κιθαροεπενδυτής, δεν έχει κανένα νόημα να πληρώνεις την ούγια.
Ξεκινάω από αυτή την παραδοχή. Καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί κάποιος επενδύει σε κάτι που ξέρει πολύ καλά και το επικροτώ ανεπιφύλακτα, αλλά από την άλλη λόγω μορφωτικού αντικειμένου κι επαγγελματικής ενασχόλησης μπορώ να κάνω επενδύσεις που εγώ θεωρώ καλύτερες, οπότε δε με απασχολεί.

Πάντως για να απαντήσω και επί του θέματος, δεν εννοώ να πας στον τυχαίο άγνωστο να δώσεις τόσα λεφτά. Οι άνθρωποι που ανέφερα ήδη έχουν κάνει πολύ σοβαρό όνομα και αγοραστές για τις κιθάρες που προανέφερα, πάντα θα υπάρχουν, απλά θα είναι ένα μικρότερο κοινό που το έχει ήδη κάποιος "ξεβλαχέψει".

Στην Ελλάδα είναι πολύ δύκολο να πουληθούν αυτές οι κιθάρες, όπως είναι γενικότερα δύσκολο να πουληθούν εδώ κιθάρες που κοστίζουν πάνω από 7.000€, αν δεν είναι σίγουρος ο άλλος ότι θα τις πουλήσει χέρι-χέρι με κέρδος.

Μακάρι να 'μαστε καλά, να δούμε πόσο θα κοστίζει μια Yaron Les Paul ή μια Collings D28, όταν σταματήσουν οι τύποι να τις φτιάχνουν.
 
Last edited:
Τι θα γινουν αυτες οι μπουτικ μπραντες οταν οι δημιουργοι αφήσουν τα εγκοσμια? Κακά τα ψέματα αν βιομηχανικα δε συνέχιζαν οι μπραντες, μπορει να μην ξέραμε ουτε την gibson ούτε τη fender ούτε τη Martin ούτε την Guild καλά καλά. Εδώ οι Ramirez είναι ολόκληρη γενεαλογια κατασκευαστών για να επιβιώσει το όνομα ως τις μέρες μας και φυσικά φτιάχνουν ακομα την ιδια κιθάρα με θρησκευτική ευλάβεια. Και αυτοί που είναι γενικά σπάνια περιπτωση οικογένειας-εργαστηριου φάγανε καραβοτσακίσματα στη δουλειά τους μέσα σε τόσα χρόνια λειτουργίας και απο μικρο εργαστήριο που μεγάλωσε και έγινε βιοτεχνία, ξαναμικρύνανε και γινανε μικρό εργαστήριο, αλλά τουλάχιστον είχαν το όνομα και την ιστορία αδιάσπαστη. Υπήρχε παράδοση. Και μερικές σωστές αποφάσεις απο την Amelia Ramirez.

Αν τα παιδια του Huber (δεν ξέρω αν εχει) και του κάθε μπουτικ κατασκευαστή δε συνεχισουν, οσο καλές κιθάρες και να φτιάχνει, φοβάμαι ότι κάπου θα σβήσουν στη λήθη. Όσο καλή και να είναι η κατασκευή και τα υλικά δυσεύρετα, δεν ξέρω αν κάποιος στο μέλλον θα αποφασισει να ξοδέψει αρκετά για ένα ονομα που δεν αναγνωρίζει. Και αν το όνομα σου βγει απο την αγορά, ξεχάστηκες. Το πιο πιθανό είναι να αγοράσουν τα royalities κάποιες μεγαλύτερες εταιρείες και μετά αγνωστο τι θα κάνουν με αυτά.
 
Τι θα γινουν αυτες οι μπουτικ μπραντες οταν οι δημιουργοι αφήσουν τα εγκοσμια? Κακά τα ψέματα αν βιομηχανικα δε συνέχιζαν οι μπραντες, μπορει να μην ξέραμε ουτε την gibson ούτε τη fender ούτε τη Martin ούτε την Guild καλά καλά. Εδώ οι Ramirez είναι ολόκληρη γενεαλογια κατασκευαστών για να επιβιώσει το όνομα ως τις μέρες μας και φυσικά φτιάχνουν ακομα την ιδια κιθάρα με θρησκευτική ευλάβεια. Και αυτοί που είναι γενικά σπάνια περιπτωση οικογένειας-εργαστηριου φάγανε καραβοτσακίσματα στη δουλειά τους μέσα σε τόσα χρόνια λειτουργίας και απο μικρο εργαστήριο που μεγάλωσε και έγινε βιοτεχνία, ξαναμικρύνανε και γινανε μικρό εργαστήριο, αλλά τουλάχιστον είχαν το όνομα και την ιστορία αδιάσπαστη. Υπήρχε παράδοση. Και μερικές σωστές αποφάσεις απο την Amelia Ramirez.

Αν τα παιδια του Huber (δεν ξέρω αν εχει) και του κάθε μπουτικ κατασκευαστή δε συνεχισουν, οσο καλές κιθάρες και να φτιάχνει, φοβάμαι ότι κάπου θα σβήσουν στη λήθη. Όσο καλή και να είναι η κατασκευή και τα υλικά δυσεύρετα, δεν ξέρω αν κάποιος στο μέλλον θα αποφασισει να ξοδέψει αρκετά για ένα ονομα που δεν αναγνωρίζει. Και αν το όνομα σου βγει απο την αγορά, ξεχάστηκες. Το πιο πιθανό είναι να αγοράσουν τα royalities κάποιες μεγαλύτερες εταιρείες και μετά αγνωστο τι θα κάνουν με αυτά.
Δεν συζητάω τί θα γίνει με τα παιδιά κλπ. Συζητάω για τα όργανα που έφτιαξαν οι ίδιοι εν ζωή. Δυστυχώς δεν έχω ιδέα από κλασική κιθάρα για να απαντήσω, αλλά εικάζω ότι μια original Ramirez φτιαγμένη από τον ίδιο τον πρωτομάστορα, κάποια υπεραξία θα έχει.

Αν θες και σύγχρονο παράδειγμα, κι ο Tom Holmes δεν ήταν τόσο γνωστός όσο η Gibson, για να πάει κάποιος να αγοράσεις ένα σετ μαγνήτες του σήμερα να δώ κάτι. Δε συζητάω για Chris Derrig Les Paul...

Επίσης δεν πρέπει πλέον να υποτιμούμε την αξία της πληροφορίας.
 
Το πιο πιθανό είναι να αγοράσουν τα royalities κάποιες μεγαλύτερες εταιρείες και μετά αγνωστο τι θα κάνουν με αυτά.
Θα κάνουν ότι έχουμε δει διαχρονικά με brands μικρών κατασκευαστών/ εταιρειών που απέκτησαν ευρύτερο κοινό και πέρασαν σε μεγάλη εταιρεία: Εν συντομία; made in China... 😉
 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top