Αρχικά, να πούμε ότι replica, στον κόσμο της οργανοποιίας, είναι η πιστή ή κατά το δυνατόν πιστή αναπαραγωγή ενός οργάνου με τη σχετική άδεια πάντα. Ένα πιστό αντίγραφο. Υποκατάστατο του αυθεντικού. Οπότε γενικολογώντας αν οι ρέπλικες είναι καλά ή κακά όργανα δεν οδηγούμαστε πουθενά. Υπάρχουν ρέπλικες ακριβότερες από τα αυθεντικά και ρέπλικες σε εξευτελιστικές τιμές. Ένας κοινός και λογικός νους μπορεί να υποθέσει για την ποιότητά τους και το τι εξυπηρετούν.
Νομίζω ότι είναι κοινή παραδοχή ότι ένα αντικείμενο το οποίο αυθαίρετα βαφτίσαμε ως ρέπλικα δεν είναι τίποτα άλλο από μια απάτη. Λανθασμένα λοιπόν αυτά τα όργανα καλούνται ως τέτοια, εκτός κι αν έχουν επίσημη αδειοδότηση και δεν το ξέρουμε. Δεν είναι τίποτ’ άλλο λοιπόν από ‘μαϊμού’, ψεύτικα, fake, πως το λένε. Οπότε ο όρος replica είναι λανθασμένος.
Άρα από πλευράς τιμιότητας, όχι, ΔΕΝ είναι ένα τίμιο όργανο κάτι το οποίο εμπεριέχει κλεψιτυπία, όσο κι αν αυτό κοστολογείται, όσο καλά κι αν παίζει. Τίμιος είναι αυτός που βγάζει το ψωμί του χωρίς δόλο.
Αντιθέτως, θεωρώ τίμιο, μια
Gibson ή Fender κ.ο.κ να κοστολογεί το όργανό της όσο θέλει και να κρίνει ο καθένας μας αν θέλει να το αγοράσει ή όχι. Σε κοινωνία με κανόνες ελεύθερης αγοράς ζούμε, δε στηνόμαστε στην ουρά για να μας δώσουν όργανο με δελτίο (τουλάχιστον όχι ακόμα…) ;D
Ερχόμενος τώρα στο αν είναι καλά όργανα αυτές οι μαϊμούδες, είναι σαν να λέμε, είναι καλές κιθάρες οι άσπρες?Εξαρτάται ποιο εργοστάσιο τις φτιάχνει. ΔΕΝ συγκρίνονται με τις αυθεντικές σε καμμία περίπτωση. Όποιος λέει ότι η τάδε μαϊμού ΠΑΤΑΕΙ την αυθεντική μάλλον στηρίζεται σε λάθος κριτήρια και ίσως είναι υπερβολικός(δηλ. βολεύεται εύκολα) ή επηρεασμένος από την τιμή του. Υπάρχουν και αξιοπρεπείς μαϊμούδες που με λίγη δουλειά(ίσως λίγη παραπάνω) στρώνουν και παίζουν ωραιότατα. Και υπάρχουν όργανα για τον τοίχο. Προσωπικά όμως δεν έχω δει ποτέ τέτοιο όργανο(μαϊμού) που να με κάνει να ισχυριστώ ότι είναι καλύτερο από το αυθεντικό. Μπορεί να μην έτυχε…δεν ξέρω.
Όπως επίσης υπάρχουν και αυθεντικά που κοστίζουν υπερβολικά γι’ αυτό που προσφέρουν σαν αντικείμενο πάντα κι όχι σαν προϊόν. Γιατί η κιθάρα είναι ένα αντικείμενο λατρείας, δεν είναι μίξερ, ντομάτες ή απλά ένα εργαλείο. Πολλές φορές σε υπερβολικό βαθμό, αλλά έτσι είναι. Σαν προϊόν, μια LP ’59 δεν κοστίζει πάνω από 500$. Σαν αντικείμενο όμως…
Το γιατί υπάρχει μια διαφορά στην τιμή μεταξύ ενός Αμερικάνικου κι ενός Κινεζικού οργάνου νομίζω δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε, είναι γνωστό. Όταν όμως αυτή η διαφορά γίνεται χάσμα ( ένα όργανο των 150 ευρώ με ένα των 1500) τότε θα πρέπει να υποψιαστούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Έχουν το ίδιο hardware? Όχι. Χρησιμοποιούν τα ίδια ξύλα? Όχι. (όσο κι αν ακούγεται κλισέ ή γελοίο, άλλο το κινεζικό μαόνι κι άλλο το αμερικάνικο. Άλλο το ασιατικό maple κι άλλο το αμερικάνικο ή το ευρωπαϊκό, άλλο ο μαύρος έβενος κι άλλο τo βαμμένο μάυρο rosewood-που-πασάρεται για έβενος). Έχουν το ίδιο R & D τμήμα? QC control?Πιστοποιήσεις και άδειες? Resourcing?Μπορεί με αναβαθμίσεις να ακουστεί ΣΑΝ, αλλά όχι ακριβώς. Μπορεί να παίξει κατά60-80 ή 99% σαν, αλλά ως μουσικοί,πολλοί δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με το σαν. Δεν μπορώ να παίξω μια νότα -σαν- ΣΟΛ. Δεν μπορώ να παίξω μια κλίμακα -σαν- ΝΤΟ. Aυτό το 10% ή 1% που υπολείπεται θα με καίει πάντα…και θα ψάχνω.
Μπορεί επίσης το logo ή brand name πάνω σε ένα όργανο να μας κάνει να θέλουμε να παίξουμε καλύτερα (όχι ότι σε κάνει καλύτερο όμως) ή να μας τραβάει πιο πολύ ή ακόμα και να ικανοποιεί τη ματαιοδοξία μας, δε βρίσκω κάτι κακό ή μεμπτό σε αυτό. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν κάνει καλύτερο το όργανο που κρατάμε…
Προσωπικά, αν και βρίσκω απόλυτο και το για ΠΕΤΑΜΑ και το ΠΑΤΑΕΙ έχω συναντήσει περισσότερα ‘για πέταμα’ απ’ ό,τι ‘πατάει κάτω’ πολύ ακριβότερα όργανα. Δεν το θεωρώ τυχαίο.
Θέλω και
Gibson και Squier. Moυ αρέσει και η Fender και η Tokai. Bρίσκω και Αμερικάνικο και Κινέζικο καλό όργανο, αρκεί αυτός που μου το προσφέρει να μη με εξαπατά. Μπορώ να συσχετίσω αλλά όχι να συγκρίνω δυο ανόμοια πράγματα.