- Μηνύματα
- 12,681
- Πόντοι
- 38
Με αφορμή μία συζήτηση που έγινε σε μία πρόβα μας, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με την εφαρμογή ηχομόνωσης σε καμπίνα κιθάρας ανοιχτού τύπου.
Η αφορμή ήταν η έλευση ενός ενισχυτή (κόπια tweed deluxe) και η σύγκρισή του με την δική μου (και της καθοριστικής συμβολής του Marillion) παρόμοια ιδιοκατασκευή.
Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και αν η τοπολογία είναι η ίδια, οι διαφορές σε μεγάφωνα, λάμπες η ακόμα και πυκνωτές διαφοροποιούν το τελικό αποτέλεσμα. Το ζητούμενο όμως είναι η διάχυση του ήχου.
Προσωπικά, έχοντας μια μικρή πείρα σε ιδιοκατασκευές ηχείων audio, επέλεξα να έχω μία ηχομόνωση (χοντρό ρικοφόν) στα πλάγια του ενισχυτή. Στη μπάφλα δεν βάζουμε τίποτα (αν και υπάρχει το audio τρύκ της τσόχας στο εξωτερικό της μπάφλας που βοηθάει στα πρίμα). Το ξύλο είναι καλό κόντρα πλακέ θαλάσσης (όχι Βαλτικής μεν αλλά προσέχθηκε να μην έχει κενά στο sandwich).
Ο ενισχυτής προοριζόταν για σπίτι (living room guitar player model
) οπότε και το σκεπτικό είναι ότι θέλω μικρή διασπορά και κατευθυντικότητα και ταυτόχρονα έναν περιορισμό στα ενίοτε υπερβολικά (για το γούστο μου) πρίμα του tweed. Στα θέματα στάσιμων και κούρδισμα μπάσων, η ηχομόνωση στη παρούσα φάση, όντας ανοιχτή καμπίνα, δεν παίζει κανένα ρόλο.
Φαίνεται ότι μάλλον κάτι τέτοιο λειτουργεί, καθότι σε σύγκριση με τον άλλον, όντως τα δύο αυτά στοιχεία είναι προφανή. Επειδή όμως οι λειτουργικές ανάγκες του συγκεκριμένου ενισχυτή έχουν αλλάξει
σκεφτόμουν να βγάλω το ρικόφον. Δεν είμαι οπαδός της συνέργειας της ταλάντωσης της καμπίνας στο ηχητικό αποτέλεσμα (μόνο οι μαγκιόροι του BBC τα ξέρουν καλά τα κόλπα αυτά) ως ένας παράγοντας που δεν ελέγχεται εύκολα, όπερ και σκέφτηκα να αφαιρέσω (πριν την επόμενη πρόβα) το ρικοφόν και να το αντικαταστήσω στα πλάγια με 3Μ bitumen (ποιοτικό ασφαλτόπανο) βοηθώντας μεν την αδράνεια των πλευρών αλλά χωρίς το «στέγνωμα» του ρικοφόν.
Έχετε κάποια γνώση/άποψη/εμπειρία επ’ αυτού;
Σκέφτομαι κάτι λάθος;
Ξέρω, θα μου πείτε κάντο, βλέπεις και μας λες αλλά είπα κουβέντα να κάνουμε…….
Η αφορμή ήταν η έλευση ενός ενισχυτή (κόπια tweed deluxe) και η σύγκρισή του με την δική μου (και της καθοριστικής συμβολής του Marillion) παρόμοια ιδιοκατασκευή.
Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και αν η τοπολογία είναι η ίδια, οι διαφορές σε μεγάφωνα, λάμπες η ακόμα και πυκνωτές διαφοροποιούν το τελικό αποτέλεσμα. Το ζητούμενο όμως είναι η διάχυση του ήχου.
Προσωπικά, έχοντας μια μικρή πείρα σε ιδιοκατασκευές ηχείων audio, επέλεξα να έχω μία ηχομόνωση (χοντρό ρικοφόν) στα πλάγια του ενισχυτή. Στη μπάφλα δεν βάζουμε τίποτα (αν και υπάρχει το audio τρύκ της τσόχας στο εξωτερικό της μπάφλας που βοηθάει στα πρίμα). Το ξύλο είναι καλό κόντρα πλακέ θαλάσσης (όχι Βαλτικής μεν αλλά προσέχθηκε να μην έχει κενά στο sandwich).
Ο ενισχυτής προοριζόταν για σπίτι (living room guitar player model
) οπότε και το σκεπτικό είναι ότι θέλω μικρή διασπορά και κατευθυντικότητα και ταυτόχρονα έναν περιορισμό στα ενίοτε υπερβολικά (για το γούστο μου) πρίμα του tweed. Στα θέματα στάσιμων και κούρδισμα μπάσων, η ηχομόνωση στη παρούσα φάση, όντας ανοιχτή καμπίνα, δεν παίζει κανένα ρόλο.Φαίνεται ότι μάλλον κάτι τέτοιο λειτουργεί, καθότι σε σύγκριση με τον άλλον, όντως τα δύο αυτά στοιχεία είναι προφανή. Επειδή όμως οι λειτουργικές ανάγκες του συγκεκριμένου ενισχυτή έχουν αλλάξει
σκεφτόμουν να βγάλω το ρικόφον. Δεν είμαι οπαδός της συνέργειας της ταλάντωσης της καμπίνας στο ηχητικό αποτέλεσμα (μόνο οι μαγκιόροι του BBC τα ξέρουν καλά τα κόλπα αυτά) ως ένας παράγοντας που δεν ελέγχεται εύκολα, όπερ και σκέφτηκα να αφαιρέσω (πριν την επόμενη πρόβα) το ρικοφόν και να το αντικαταστήσω στα πλάγια με 3Μ bitumen (ποιοτικό ασφαλτόπανο) βοηθώντας μεν την αδράνεια των πλευρών αλλά χωρίς το «στέγνωμα» του ρικοφόν.Έχετε κάποια γνώση/άποψη/εμπειρία επ’ αυτού;
Σκέφτομαι κάτι λάθος;
Ξέρω, θα μου πείτε κάντο, βλέπεις και μας λες αλλά είπα κουβέντα να κάνουμε…….
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
