4.1 miles

[gmoukou]

Αποφάσισα να προσπαθήσω να προωθήσω όσο πιο πολύ μπορώ το βίντεο που ακολουθεί γιατί είναι απο τα ελάχιστα πράγματα που μου έχουν δημιουργήσει τόσο πολλά, έντονα και ανάμεικτα συναισθήματα.

Κανένας μηχανισμός εκλογίκευσης δε κατάφερε να συγκρατήσει τους δακρυγόνους αδένες μου και χαίρομαι γι'αυτό. (μηχανισμοί εκλογίκευσης που δυστυχώς λειτουργούν αμυντικά πλέον...)

Παίρνω τη πρωτοβουλία να αναρτήσω στο "Περι ανέμων και υδάτων" (ω η ειρωνία, όποιος δει το βίντεο θα καταλάβει...) αν και πιστεύω οτι τέτοια βίντεο δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν μοναδική θέση.

Αυτή η ταινία/ντοκυμαντέρ μικρού μήκους της Δάφνης Ματζιαράκη προτάθηκε το 2017 για Όσκαρ και παρόλο που δεν κέρδισε ήταν απο μόνη της μια νίκη η προβολή σ'αυτό το γαϊτανάκι ανελέητου μαρκετινγκ/προώθησης...

Εχθές το βράδυ, στα 44, απο ανακοπή, άφησε την τελευταία του πνοή ο πρωταγωνιστής (αν θέλετε) αυτού του, για μένα, αριστουργήματος.

Το όνομα αυτού, Κυριάκος Παπαδόπουλος.

Το όνομα του ντοκυμαντέρ, 4.1 miles. (η απόσταση της Λέσβου απο τα παράλια Τουρκίας)

https://vimeo.com/185717440

 

[ShinKazama80]

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!

 

[Yameth]

Κρίμα για τον άνθρωπο.

Ευτυχώς ο δικός μας ήρωας είναι εδώ και παρα τα όσα πέρασε συνεχίζει να αγαπάει την ζωή και την μουσική που προφανώς τον ταξιδεύει σε καλύτερους τόπους.

Φίλε cos_dr δεν ξέρω αν ξεπερνιέται αυτό που ζεις στο 10.55 της ταινίας.

Εύχομαι δύναμη γιατί είσαι ένας απο αυτούς που τρέχουν σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

[cos_dr]

Κρίμα για τον άνθρωπο.

Ευτυχώς ο δικός μας ήρωας είναι εδώ και παρα τα όσα πέρασε συνεχίζει να αγαπάει την ζωή και την μουσική που προφανώς τον ταξιδεύει σε καλύτερους τόπους.

Φίλε cos_dr δεν ξέρω αν ξεπερνιέται αυτό που ζεις στο 10.55 της ταινίας.

Εύχομαι δύναμη γιατί είσαι ένας απο αυτούς που τρέχουν σε τέτοιες περιπτώσεις.

Δεν μου κάνει αίσθηση. 20 χρόνια στο χώρο έχω κάνει ΠΟΛΎ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ. Τα πρώτα 2-3 χρόνια ξερναγα. Μετά... κοιμάμαι σαν πουλάκι. Αλλά πολλοί έχουν μείνει με κουσούρια, συνάδελφοι, Εγώ είμαι και λίγο κουκουρουκου.

 

[gmoukou]

cos_dr δεν γνώριζα...

Hats off και πολύ respect για την αφεντιά σου.

Ευτυχώς, για τους ανθρώπους που πρέπει να καταπίνουν ένταση και φρίκη με το κουτάλι, υπάρχουν και οι τέχνες που βοηθούν είτε να εκφράζεις και να μη καταπιέζεις αυτά που ζεις, είτε να δημιουργείς αυτό το οποίο λείπει απ'τη καθημερινότητα σου.

 

[vagelism]

cos_dr δεν γνώριζα...επισης...

Hats off και πολύ respect για την αφεντιά σου.

Ευτυχώς, για τους ανθρώπους που πρέπει να καταπίνουν ένταση και φρίκη με το κουτάλι, υπάρχουν και οι τέχνες που βοηθούν είτε να εκφράζεις και να μη καταπιέζεις αυτά που ζεις, είτε να δημιουργείς αυτό το οποίο λείπει απ'τη καθημερινότητα σου.

καπου διαβασα οτι οι Σογκουν ..το βραδυ εκαναν μουσικη κ καλλιγραφια σαν ενα τροπο να καταλαγιασουν το πνευμα τους..

Ισως τωρα ξερεις/ουμε γιατι σκαρωνεις ολα αυτα τα τραγουδια.

ΕΥΓΕ ΜΑΕΣΤΡΟ ΜΟΥ..

Ευγε σε ολους εκει στην Λεσβο που ζουν αυτες τις καταστασεις..και πρεπει να γυρισουν σπιτι στα παιδια τους μετα.

 

[cos_dr]

Εύγε και σε όσους κονομανε από τη δυστυχία των αναξιοπαθουντων.

Υπάρχουν και αυτοί.

Στο τέλος είναι δύσκολο να διακρίνεις τον καλό από τον κακό.

 

[cos_dr]

Τα τραγούδια τα σκαρωνα πάντως από 6-7 χρόνων που ενώ έκανα λίγο πιάνο, με πήγαν οι γονείς μου στο μινιόν και εκεί που έπαιζα σε ένα τεχνητό πάρκο, με πήγαν σε μια αίθουσα που είχε synthesizer. Και πρεπει αυτό που με βάλανε να παίξω να ήταν το dx7ii

Έπαθα σοκ και δεν μου έπαιρναν κάτι τέτοιο ενώ είχαν λεφτά οι τσιφουτηδες, ήταν ακριβό έλεγε ο μπαμπάς μου, έχει ένα εκατομμύριο. Μου πήραν ένα psr 500 και αμέσως το κατάλαβα πως λειτουργεί, και έγραφα από τότε.

Άρα δεν γράφω μουσική για από φόρτιση μάλλον.

Γράφω γιατί απλά μπορούσα.

Τωρα τι γράφω είναι άλλο θέμα.

Χαχαχαχαχα

Έτσι για να ευθυμήσουμε και λίγο γιατί είναι βαριά αυτά τα θέματα.

Καλύτερα να βλέπει ο κόσμος deal και survivor, να μην ταράζεται. Και επιτέλους να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις.

 

[cos_dr]

Α ναι. Και ξέχασα να πω πως στεναχωρηθηκα. Τον είχα γνωρίσει και πραγματικά ήταν πολύ καλό παιδί. Απλό και ευσυνείδητα. Όπως διαγράφεται στο ντοκιμαντέρ.

Κουράγιο στους οικείους του. Ένας πραγματικός ήρωας της καθημερινότητας.

 

[sultan of string]

ούτε εγώ γνώριζα....

τώρα ξέρω!