npap

αν τελικά το πρόβλημα αποδειχθεί εγγενές (οφειλόμενο σε κάποιο bug ενδεχομένως), μπορείς να δοκιμάσεις compensate latency στο track που χρησιμοποιείς το fabfilter μέσω του DAW σου (αν σου δίνει αυτή την δυνατότητα) ή του plugin της Voxengo, Latency Delay... https://www.voxengo.com/product/latencydelay/

πέρα από γενικόλογες εικασίες, δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο εκ του μακρόθεν να σου δοθεί από τον οποιοδήποτε μια "αξιόπιστη τιμή" έστω και σε ένα χαλαρό εύρος... το ότι δεν θα έχεις drums και ενισχυτές δεν λέει πολλά πράγματα ως δεδομένο... π.χ. αν θες να ασχοληθείς "σοβαρά" με μίξεις (πέραν του ότι τα 12τμ είναι οριακά επαρκή για control), ένα επίπεδο έντασης περί των 85db (με την έννοια της μέσης στάθμης) που θα χρειαστεί να έχεις στον χώρο για αρκετές ώρες, δεν είναι αμελητέο... ο 1ος όροφος σε κατοικημένη πολυκατοικία (με τις κατά κανόνα πολλές ιδιαιτερότητες και όλες εις βάρος σου) είναι από μόνος του ικανός να δράσει αποτρεπτικά ως προς την πιθανότητα εξεύρεσης μιας επαρκούς ποιοτικά και εργονομικά αλλά ταυτόχρονα βατής ως προς το κόστος της λύσης (ως προς ηχομόνωση, ηχοδιαμόρφωση, σωστό εξαερισμό)... καλό λοιπόν θα ήταν να βρεις έναν εξειδικευμένο στην κατασκευή ανάλογων απαιτήσεων χώρων τεχνικό, ώστε να έρθει επί τόπου να κάνει μια αυτοψία και να του θέσεις όλες τις παραμέτρους* (από τις δομικές, τον τρόπο και τις συνήθεις ώρες δουλειάς σου έως και το αν σε έχει άχτι ο γείτονας επειδή πιστεύει ότι καλοβλέπεις την κόρη του) ώστε να σου κάνει μια εμπεριστατωμένη προσφορά**εγγυημένη ως προς το αποτέλεσμα... εν κατακλείδι αν σε ενδιαφέρει "επαγγελματικά" το θέμα (όπως ίσως λάθος κατάλαβα) και όχι το να φτιάξεις απλά ένα περιβάλλον λίγο καλύτερο από αυτό που όλοι λίγο πολύ έχουμε και δουλεύουμε στο σπίτι μας, η γνώμη μου είναι να προσέξεις ιδιαίτερα γιατί το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο και ακριβότερο (εκθετικά μάλιστα αν γίνουν λάθος κινήσεις) από ότι δείχνει εξαρχής (ή θα προσπαθήσουν κάποιοι να σε πείσουν)... καλή τύχη... ----- * το σενάριο να δουλεύεις 10 με 12 το πρωί και 6 με 9 το βράδυ και να έχεις από κάτω πυλωτή και από πάνω να μένει μια κουφή θεία θα ταν καλό αλλά δεν νομίζω να ισχύει... ** σε αυτή την περίπτωση που θα καλέσεις τελικά επαγγελματία, πρέπει να εξασφαλίσεις το "εγγυημένο" αποτέλεσμα πριν πληρώσεις φράγκο, γιατί κυκλοφορούν και πολλοί σκιτζήδες (όχι απαραίτητα με κακές προθέσεις, αλλά η συνήθης ημιμάθεια ή ακόμα χειρότερα η ξερολίαση φτάνουν για να μπλέξεις σε περιπέτειες)...

αν και στα φθηνά (όταν δεν αντιμετωπίσω πρόβλημα χαμηλού επιπέδου σήματος από την πηγή που θα μου επιβάλλει το αντίθετο) κατά κανόνα προτιμώ passive υλοποιήσεις, αγαπημένο και best value for money για μένα είναι το Radial Pro 48...

Ηλία μου, δεν ξέρω "τι" με θεωρείς και ποιους θεωρείς "ομοίους'' μου... ελπίζω μόνο (επειδή με αφορά η κρίση σου) να μη με τοποθετείς από την πλευρά των οποιοδήποτε "αντιπάλων" (σεβαστών ή μη)... όχι τίποτ' άλλο αλλά κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι δεν προβάλλω σωστά τις (προ)θέσεις μου γραπτώς... ίσως κάποια "διαφορά" να προσομοιάζει (πια) στην σχέση μας με το blues... το αγαπάμε παιδιόθεν και οι δύο, αλλά μεγαλώνοντας εσύ ως παίκτης-πατέρας έχεις αποκτήσει απριόρι "συγχωρητικούς" δεσμούς αίματος μαζί του, σε αντίθεση με μένα που σαν απλός ακροατής-πατριός διατηρώ μια πιο "αυστηρή" συγγένεια εξ’ αγχιστείας και δεν του συγχωρώ τα πάντα... γιατί, συνεχίζοντας στο μονοπάτι των παραβολών, δεν νομίζω ότι απεχθάνεσαι το "σύστημα" (και τους εκάστοτε μηχανισμούς εξουσίας που χρησιμοποιεί) περισσότερο από εμένα... ίσως θυμικά να "πονάς" λιγότερο <<ελπίζοντας πως κάποτε θα καταφέρουν να ενωθούν ως ένας αυτοτελής ενιαίος οργανισμός>> αυτοί που <<Μέχρι τότε, θα μιλάς και θα γελάς... ανθρώποι που σε ζεσταίνουν, άτομα, κύτταρα>>... ενώ εγώ?... το ξύλο που μου έριξε-χνει το σύστημα μπορεί να με πόνεσε-άει, αλλά δεν μου άφησε πραγματικές πληγές... όσο θυμάμαι τον εαυτό μου στεκόμουν απέναντί του ΞΕΡΟΝΤΑΣ με τι έχω να κάνω και τι να περιμένω από αυτό... γιατί δεν μου "κρύφτηκε" ποτέ... δυστυχώς τα δικά μου "σημάδια" είναι φίλια και έχουν το σχήμα της αριβίστικης υποκρισίας των κατά καιρούς "ιδεολογικών συντρόφων"... και κάθε φορά που η "ιδέα" αποκωδικοποιούσε τον "ξύλινο" λόγο της περιγραφής της σε ρεαλιστικές συμπεριφορές που όριζε η ανθρώπινη φύση, έμενα όλο και πιο μόνος και πιο μακρυά από την ελπίδα <<πως κάποτε θα καταφέρουν να ενωθούν ως ένας αυτοτελής ενιαίος οργανισμός>> ενεργώντας για το συλλογικό καλό που κοινά ευαγγελιζόμασταν και όχι μόνο για την πάρτι τους... έτσι παρότι (μην τα μηδενίσω κι όλα) έχω δίπλα μου κάποιες σημαντικές παρουσίες ξεκινώντας από τον άνθρωπό μου, αυτοί δεν παύουν να αποτελούν την φωτεινή εξαίρεση που δεν μου αρκεί πια ως άλλοθι για να αμφισβητώ αλαζονικά με τον ελιτίστικα ακτιβιστικό ενθουσιασμό μου, ρήσεις όπως το “Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν” του Ισοκράτη... δεν μου αρέσει πια που κάθε παρέα διαλέγει αιτία στο αιτιατό της διαστρεβλώνοντας αλά καρτ την πραγματικότητα βιάζοντας αυτονόητα... με κουράζει που πάντα οι "άλλοι" μου φταίνε τόσο πιο πολύ, τόσο όσο βολεύει τον γ@μημ$νο ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟ ώστε να βγάζει στο ηθικό κλαρί ως πόντια πουτ@ν@ την ελαστική μου συνείδηση... παντού στα πάντα... μου είναι πλέον τόσο καθαρό το ότι δεν υπάρχει (βολικά) απόλυτο κακό ή καλό αλλά μια κρίσιμη συνισταμένη μάζα ανάμεσά τους, που κάνει την μπάλα του πινγκ πονγκ στο κοινωνικό παιχνίδι, καθορίζοντας το γέρμα της ισορροπίας διαχρονικά πάντα προς το πρώτο μια και αυτό εξυπηρετεί καλύτερα το ατομικό συμφέρον εις βάρος του συλλογικού στο πλείστον των περιπτώσεων... έτσι το δικό μου πιστεύω με την (βιωματική) σειρά του, ταυτίζει την "σωστή φορά" αυτής της μπάλας με την "σφαίρα της ουτοπίας" που εσύ αντιστοίχισες στον "εύφορο αντίλογο" που εγώ θα επιθυμούσα... η "οστρακοποίηση" των ενίοτε θιγόμενων από το "σύστημα" ως ανακλαστική αντίδραση φυσικά και με βρίσκει εν πολλοίς σύμφωνο ως διαπίστωση... ως λύση σε δεύτερο χρόνο όμως?... πόσο πιο ευάλωτος απέναντι από αυτό μπορεί κάποιος να σταθεί μη βλέποντας κλεισμένος στο καβούκι του... μη ακούγοντας... μη προετοιμασμένος στην τελική για την σφυριά που μπορεί να φάει οποιαδήποτε στιγμή και θα τον κομματιάσει ανυπεράσπιστο... τώρα θα μου πεις -όπα ρε μεγάλε πολύ μπλα μπλα κι από τηγανίτα?... εσύ τι κάνεις τελικά... ε τι να σου πω.. κοινότυπα πράγματα... Καζαντζάκεια... γυρνώντας στην ουσία της εφηβείας μου χωρίς ανάγκη όμως ινστρούχτορα και των διάφορων αρτηριοσκληρωτικών τσιτάτων που στοίχειωναν χρόνια την κρίση μου... απλά βοηθώ ΑΜΕΣΑ όπου μπορώ, όπως μπορώ, όποιον μπορώ, βοηθώντας βέβαια κυρίως τον εαυτό μου να αλλάξει δανεικές συμπεριφορές μια και το θυμικό επιτόκιο τους αποδείχθηκε ηθικά ληστρικό και ο πραγματικός χαρακτήρας δεν συγχωρεί... σου ξεπουλάει την "κόκκινη" συνείδηση πιο άπονα κι από συστημική τράπεζα... ΥΓ. σόρυ Ηλία για την προσωπική αναφορά... είναι σχηματικός ο διάλογος... όπως και με τον Δημήτρη παραπάνω μια αφορμή από τα γραφόμενά σας πήρα για να εκφράσω κάποιες απόψεις και σας ευχαριστώ... ΥΓ2. παρεμπιπτόντως και ειδικά για το θέμα που έθεσε αρχικά ο Μανώλης, διάβασα πριν λίγο αυτό... αν όντως ισχύει ε έχει καταντήσει αηδία η ευκολία που μπορείς να "χειροτονείς ερήμην ελέφαντες" στο διαδίκτυο... https://www.ellinikahoaxes.gr/2020/06/17/fake-news-art-lessons-banned-from-secondary-education/

ευτυχώς υπάρχουν συνονόματε (ακόμα "σχετικά αλώβητα" από τις αλά καρτ χειραγωγήσεις)... μέσω της προσωπικής γνώμης που σχημάτισα για κάποια από αυτά, μπορώ να πω χωρίς φόβο και πάθος ότι o θεσμός δουλεύει δημιουργικά και παραγωγικά ως προς την εν δυνάμει μουσική τέχνη (και τηρουμένων των αναλογιών μάλιστα 'δουλεύει" πολύ καλά και σε συνδυασμό με την εν γένει γνώση και σπουδή)... τα παιδιά φίλων και γνωστών που φοίτησαν σε αυτά, όλα συνέχισαν πανεπιστημιακά τις σπουδές τους, έχοντας παράλληλα ως σημαντικό εφόδιο και μια πολύ καλή σχέση (τουλάχιστον) με ένα όργανο και μια εμπεριστατωμένη "άποψη" και για την εφηρμοσμένη μουσική και για την ιστορία της... επίσης μια σημαντική (για την κοινωνική τους ζωή) βιωματική επαφή με πολυποίκιλα καλλιτεχνικά performance... άσχετα λοιπόν αν και πόσα από αυτά τα παιδιά συνεχίσουν με την μουσική σε "στενό επαγγελματικό" επίπεδο, είμαι πεπεισμένος ότι κανένα δεν θα μετανοιώσει για την "ιδιαίτερη" φοίτηση του ... άδικα βρε Δημήτρη?... κι αν ναι, δεν νομίζεις ότι κι εσύ "αδικείς" την πλευρά (με την καλή έννοια) που εκπροσωπείς, καθώς της στερείς εν δυνάμει εύφορο αντίλογο?... άλλωστε το "ύφος" κάποιων διαπιστώσεων που υποθέτω σε ενοχλεί, δεν προϋποθέτει το ανάλογό του σε ενδεχόμενες απαντήσεις (εφόσον πάντα δεν υπάρξει προσωπική προσβολή)... δεν θα αναφερθώ φυσικά σε σένα (αφού δεν σε γνωρίζω και εννοείται ότι δεν θα δικάσω προς θεού τις όποιες προθέσεις σου), αλλά έχοντας γνωρίσει αρκετούς (μεταξύ των οποίων και κάποιους πραγματικά αξιολογότατους) εκπαιδευτικούς στο δημόσιο τομέα, έχω από την δική μου πλευρά (του απλού πολίτη) να επισημάνω, ότι δυστυχώς αρκετοί από αυτούς, υπηρέτησαν (έστω και εμμέσως) τα κλισέ συντεχνιακά άλλοθι απέναντι στην πασιφανώς κακή "μεγάλη εικόνα" της δημόσιας εκπαίδευσης, καλυπτόμενοι (αυτοί σίγουρα "συστηματικά") πίσω από το "δάχτυλο" που (έστω και άγαρμπα κάποιες φορές) τους την "έδειχνε" αντικειμενικά... και απορώ ως πότε θα το παραβλέπουμε αυτό ως γεγονός... σε αυτή τη δομική πλέον εσωστρέφεια (από την ανοχή ως το ντάντεμα της "εκούσιας μετριότητας") ανήκει μεγάλο μέρος της υπευθυνότητας για την στασιμότητα στην δημιουργική εξέλιξη της παιδείας... καλώς ή κακώς ΜΟΝΟ από την συνειδητοποιημένη αντιστροφή της θα ξεκινήσει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ θετική αλλάγή... όρα παραπάνου...? τώρα περί της ταμπακιέρας και στην γενική εκπαίδευση τα μαθήματα "καλλιτεχνικής" φύσης ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να προσφέρουν σημαντικά οφέλη... θα μπορούσαν!!!... στη μορφή που υπάρχουν όμως, δεν νομίζω ότι θα λείψουν σε κανέναν "ουσιαστικά"... και πάντα τα οξύμωρα σχήματα με θλίβουν... όπως αυτό της τέχνης, το καταλυτικό όπλο του οποιουδήποτε "διαφωτισμού", ως εκφυλισμένη διεκπεραίωση "μεσαιωνικής" επετηρίδας... ναι κατά κανόνα πάντα... ενός κανόνα όμως που αντιστέκεται σθεναρά χρόνια και χρόνια τώρα στις εξαιρέσεις του...?

respect...

Audio Technica ATH-M40x... ότι καλύτερο (πάντα κατά την γνώμη μου) στην κατηγορία τιμής που θέτεις (μπορούν άνετα να κοιτάξουν στα ..αυτιά και πολλά αρκετά ακριβότερα τους)... συχνοτικά ισορροπημένα, με σωστές χαμηλές με έκταση και ικανό σώμα (αν ψάχνεις κάτι σε boom-boom phones θα απογοητευτείς) και επαρκώς αναλυτικά χωρίς όμως να θυσιάζουν τη μουσικότητα τους σκληραίνοντας ψηλά... ευκολοοδήγητα αλλά το πόσο δυνατά θα παίξουν εξαρτάται βέβαια από τις προενισχυτικές ικανότητες των πηγών σου... πάντως αυτά δεν ζητάνε κάτι ιδιαίτερο και στέκονται ακόμα και σε κινητό... εργονομικά τώρα καλό θα είναι πριν αγοράσεις ακουστικά (οποιοδήποτε μοντέλο όχι μόνο τα συγκεκριμένα) να τα δοκιμάσεις γιατί η αίσθηση που θα σου δημιουργήσουν είναι καθαρά υποκειμενική και κάτι που κάποιος άλλος θα χαρακτηρίσει ας πούμε "άνετο", για σένα μπορεί να είναι κουραστικό... τέλος η ποιότητα κατασκευής τους είναι μια χαρά για τα χρήματά τους αλλά αν τα αποκτήσεις καλό θα είναι να μην τα χρησιμοποιήσεις ως DJ σε συνθήκες δουλειάς (half, βάζω-βγάζω κλπ) καθώς δεν είναι φτιαγμένα για "σκληρή" χρήση όπως τα εξειδικευμένα σχεδιασμένα για να ανταποκριθούν σε ανάλογο ρόλο (το επισημαίνω αν και ανέφερες ότι τα θέλεις για να ακούς μουσική, γιατί βλέπω ότι ασχολείσαι με το "άθλημα" και μπορεί να μπεις στον πειρασμό)...

καλοτάξιδη, καλοτάξιδη... και αναμένομεν εναγωνίως τα νέα σου πονήματα με αυτήν, ώστε να διαπιστώσουμε στην πράξη και τις διαφορές και στον ήχο και στην εργονομία που βίωσες στο πέρασμα σε αυτήν από την φτωχή πλην τίμια focusrite...

πολύ καλή δουλειά Μάκη... και αισθητικά και εργονομικά και "ηχοληπτικά" με αποτέλεσμα το να βγαίνουν εύκολα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα από τον οποιοδήποτε... Μπράβο...? εμένα δεν ήταν ποτέ το κλου μου οι ενισχυτές... κατά κύριο λόγο έπαιζα με ovation άλλωστε...έτσι έχω παίξει με λίγους και έχω ηχογραφήσει περισσότερους... ? πάρα ταύτα, επίσημη διαχρονική αγάπη μου παραμένει από την εφηβεία ο Twin (από τότε που κουβάλαγα μαζί μου και ένα ibanez σκαφάκι στα λαϊκομάγαζα και περίμενα πότε θα τελειώσει η πρόβα για να την κάνει ο μπουζουκσής και να τζαμάρουμε στη ζούλα με τον ντράμερ και τον μπασίστα)... η καθαρότητα του ήχου του (με ότι και ότι και να παίζεις), το "σκάσιμο" και οι πλούσιες αρμονικές που δεν "θαμπώνουν" ούτε σκληραίνουν, δεν έχουν πάψει τόσα χρόνια να ταυτίζονται εν πολλοίς με τα γούστα μου... από την άλλη, παράνομη μου αγάπη (πικρό μου ριζικό, όπως θάλεγε και η Ρίτα), ο υποτιμημένος πτωχός πλην τίμιος συχνοτικά "μιξαρομαικαιμονοςμουαμαλάχει" Classic 30 (που "βούταγα" για μεγάλο διάστημα των 90'ς από το studio και για όποια live μου τύχαιναν, γιατί ο Heritage VTX που ήταν τότε δικός μου, ήθελε τριαξονικό για το κουβάλημα)... ΥΓ. respect και στον "παρακατιανό" solidιανό ποπολάρο Deluxe 112, που για μένα ηχοληπτικά παράγει ιδανική πρώτη ύλη για δημιουργικό "πείραγμα" στην μίξη όποτε χρειάζεται...

πολύ ωραίο pluginάκι Δημήτρη και το χρησιμοποιώ και γω χρόνια, αλλά για πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα και πολύ μακρυά από αυτό που θέλω να πετύχω... ακόμα και κάποια free Haas style μπορούν να σου δώσουν πολύ μεγαλύτερο εύρος χρήσης και εντυπωσιακότερα αποτελέσματα (πάντα φυσικά) ως προς το ζητούμενο εφέ... σωστή παρατήρηση Σπύρο... φυσικά μπορεί εύκολα να δημιουργήσει "χώρο" ή "όγκο" ή πιο λαϊκά να "απλώσει" μια φωνή... οι χρήσεις έιναι άπειρες ειδικά μέσα σε μια μίξη (που πλέον τα εν δυνάμει παιχνίδια με τη φάση είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά)... με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα π.χ. σε μια σόλο κιθάρα (δίνοντάς της και μια οποιαδήποτε "κλίση" στη σκηνή αν επιθυμείς) σε ένα τρίο (ή ανάμεσα σε δύο παναρισμένες ρυθμικές) ή σε μια δεύτερη φωνή που θα "αγκαλιάζει" την πρώτη κλπ... τώρα για το focus που αναφέρεις, εδώ είναι και το πιο ενδιαφέρον της μεθόδου και η ειδοποιός της διαφορά από τα "ετοιματζίδικα" plug ins... επειδή το αρχικό mono δείγμα το κρατάω ως έχει για mid και από τα άλλα δύο το ένα το χρησιμοποιώ ως stereo side (αφού πρώτα του έχω αφαιρέσει εντελώς το mid) και το άλλο ως haas συμπληρωματικό στα δύο πρώτα, η ρύθμιση της έντασης του πρώτου σε σχέση με τα υπόλοιπα στην μεταξύ τους μίξη, μου δίνει πλήρη έλεγχο ως προς το focus (και το παράλληλο stereo εφέ)... στα γρήγορα να ένα παράδειγμα (έχει να κάνει με τo τι θες κάθε φορά δεν υπάρχει περιορισμός)... https://app.box.com/s/otsli5r3bg84zcimjb2aejma4p7f8i4j επειδή εδώ μιλάμε απλά για ένα "εφεδάκι" δεύτερου χρόνου, δεν τίθεται καν θέμα επιλογής... όταν μπορείς να έχεις το ποθούμενο με πρώτου χρόνου ηχογράφηση (με σωστή εφαρμογή οποιασδήποτε ανάλογης τεχνικής), έχεις κατά κανόνα apriori το "ποιοτικότερο" αποτέλεσμα...?

δροσερό σαν τον καιρό κι αφιερωμένο στους εορτάζοντες...

τον τελευταίο καιρό ως γνωστόν βρίσκομαι σε στάδιο πειραματισμών... μια από τις προκλήσεις για μένα είναι και η δημιουργία ικανοποιητικών (ει δυνατόν ποιοτικότερων) pseudo stereo tracks από μονοφωνικές πηγές... γενικά ο κυριότερος τρόπος να επιχειρήσει κάποιος κάτι τέτοιο, είναι να χρησιμοποιήσει το λεγόμενο Haas effect... αυτό στηρίζεται στην (σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο) τεχνητή χρονική καθυστέρηση μερικών miliseconds ενός από τα δύο κανάλια (αριστερό και δεξί) που φτιάχνονται από κόπιες του αρχικού mono... ουσιαστικά το εφέ, εκμεταλλεύεται την εγγενή ικανότητα μας να διακρίνουμε μέσω αυτής της καθυστέρησης την κατεύθυνση από την οποία φτάνει στα αυτιά μας ο κάθε ήχος, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση στερεοφωνικού αποτελέσματος στον εγκέφαλό μας... από τις δυσκολότερες περιπτώσεις σαν αρχική πηγή, είναι η ακουστική κιθάρα (ειδικά όταν δεν είναι μέρος ενός "πολυφωνικού" μουσικού έργου και βρίσκεται μόνη σε μια υποτιθέμενη σκηνή)... έτσι στην δική μου προσπάθεια πάω ένα βήμα παραπέρα από το haas και χρησιμοποιώ 3 tracks (το αρχικό mono και δύο παράγωγά του) και παίζω συνδυαστικά με τις φάσεις τους, EQ και μια εξομοίωση φυσικού χώρου, με προαπαιτούμενο το να κρατηθεί και η συμβατότητα στην μονοφωνική αναπαραγωγή πράγμα που δυσκολεύει την ευελιξία στις τεχνικές επιλογές, μια και είναι πολύ εύκολο να ξεφύγεις φασικά προσφέροντας γόνιμο έδαφος σε ανεπιθύμητα αισθητικά artifacts... πάντως τα διαφορετικά αποτελέσματα που προκύπτουν κατά την επεξεργασία είναι πολλά και ενδιαφέροντα... επειδή όμως κάποια στιγμή πρέπει και να κοιμηθώ, υποκειμενικά καθαρά προς το παρόν σταματώ στο κάτωθι... έτσι κι αλλιώς αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο να καταλήξω, είναι η μεθοδολογία... ευχαριστώ για την υπομονή σας...? αρχικό mono: https://app.box.com/s/lg2d0i366hsx4jq298aaok9mdjyu3x6z pseudo stereo: https://app.box.com/s/9ej5g1srya2arofbegiurorlm167kcsl ΥΓ. ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μας Γιώργο (gskar) που μου έκανε την τιμή να μου προσφέρει γι αυτό τον σκοπό το αρχικό mono track από το υπέροχο κομμάτι Τhe colours of spring που μοιράστηκε πρόσφατα μαζί μας...

υπέροχος όπως πάντα και σίγουρα παγκόσμιας κλάσης όπως αναφέρει ο Ηλίας (με το ειδικό βάρος που φέρει ο λόγος του)... εύχομαι γρήγορα αυτή η κλάση σου να αναγνωριστεί και παγκόσμια...

δυστυχώς μάλλον δεν θα βγάλει εύκολα άκρη... παρακάτω παραθέτω ένα άρθρο των NY Times για τις σύγχρονες ομιλίες πολιτικών και τον χαμό περί αυτών και ένα cd με "Great Speeches of the 20th Century" που πωλείται μεν ως Sound Effects Library αλλά στα "ψιλά" σημειώνει: "...Copyright Notice: Although all of the speeches contained within this product are in the public domain, it may be necessary to obtain copyright clearance for commercial use of this material. For example, clearance for use of any Martin Luther King material must be obtained from Intellectual Properties Management at Fax number (404) 526-8969...." https://www.nytimes.com/2008/10/21/opinion/21lessig.html https://www.sound-ideas.com/Product/499/Great-Speeches-of-the-20th-Century-Sound-Effects-Library στο παρακάτω link πάντως που είναι ανεβασμένο το τεράστιο ηχητικό αρχείο της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, θα βρει αρκετό υλικό που προσφέρεται δωρεάν για διάφορες χρήσεις και ελπίζω να βρει κάτι που θα του κάνει... https://sounds.bl.uk/Oral-history πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι αν θέλει εν γένει να είναι έστω και "νομότυπος", πρέπει να το ψάξει αρκετά...

μπράβο Γιώργο... υποκλίνομαι... εύχομαι να βλέπουμε πιο συχνά ανάλογα reviews...

είμαι της πιο "μελωδικής" κλασικής σχολής και χωρίς εικόνα σε διαδραστική σχέση μου ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω το όλον... δεν μπορώ όμως παρά να θαυμάσω την ενδελεχή προσπάθεια σου και να σου δώσω συγχαρητήρια... πραγματικά αν κάποια στιγμή (δύσκολο ok αλλά στο εύχομαι) το έργο σου αποδοθεί από ζωντανή ορχήστρα, με μαέστρο να την διευθύνει γραμμικά στο χρόνο φροντίζοντας να αναδειχθούν οι εκτελεστικές δεινότητες κάθε οργάνου και κυρίως η μαγεία των μικροδυναμικών του κατά μόνας αλλά και στο σύνολο (που το midi εκ φύσης αδυνατεί να προσεγγίσει έστω και στο ελάχιστο), τότε θα "απογειωθεί" και θα φανεί η πραγματική του αξία... μπράβο και πάλι...

συγχαρητήρια σε όλους, ιδιαίτερα στους άξιους νικητές και στους κριτές που πραγματικά είχαν δύσκολη δουλειά λόγω του υψηλού επιπέδου των συμμετοχών... και του χρόνου (ή και νωρίτερα γιατί όχι... οι διαγωνισμοί αυτοί είναι πάντα εύφορες δημιουργικές προκλήσεις)...?

φίλε Ali Barout υποκλίνομαι... χαρά στο κουράγιο σου... πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλη πληροφορία θα μπορούσες να του δώσεις... μόνο το serial number των συσκευών έμεινε... ? πέραν των αναλυτικών εργονομικών σου αναφορών και στις "ηχητικές" περιγραφές των καρτών παρότι πραγματικά είναι φοβερά δύσκολο να μεταφέρεις "αίσθηση ήχου", έδωσες μια αξιοποιήσιμη συμπερασματικά εικόνα των διαφορών (παρεμπιπτόντως, εν γένει πολύ κοντά και στις δικές μου εντυπώσεις)... μια οποιαδήποτε RME, δεν ήταν (και είναι) τυχαία η must semi proffesionall (spro τυπικά, όχι στην πράξη) επιλογή... προσωπικά ήμουν ευτυχής που την συναντούσα συχνά μπροστά μου όταν έπρεπε να χειριστώ κάποιο σεταπ πέρα από τα δικά μου, καθότι ήξερα ότι θα δουλέψω απροβλημάτιστα σε όλα τα επίπεδα, προσεγγίζοντας το δυνατόν πιο εύκολα αυτό που κάθε φορά είχα στο μυαλό μου (και σε δικό μου σχήμα έπαιξε χρόνια η πασπαρτού HDSP 9652 ως ιδανική παρέα με κάποιες από τις πρώτες ψηφιακές κονσόλες της Yamaha)... η μόνη μου "ένσταση" στην περίπτωση του φίλτατου μας Δημήτριου, δεν είναι τόσο οι transparent προενισχυτές που με την εμπειρία καθίστανται πολύ πιο χρήσιμοι από άλλους με "χαρακτήρα" και πιο "εντυπωσιακούς" σε πρώτο χρόνο... έχει να κάνει μόνο με τον ήχο των dac, που ναι μεν είναι κι αυτός υποδειγματικά "καθαρός" και με άψογες δυναμικές, αλλά σε σχέση με κάποια Lynx (που εγώ προτιμώ) ή ακόμα και με την SPL και την Audient σε μικρότερο βαθμό, είναι λίγο πιο thin και "κλινικός"... κι όταν λέμε λίγο εννοούμε λίγο, αλλά επειδή ο φίλος μας ακούει με hi end μηχανάκια οι διαφορές μεγεθύνονται... στην επισήμανση του Γιάννη για την SPL, είναι (ίσως) τελικά και το point για την τελική απόφαση του Δημήτρη... μπορεί να κάνω (μεγάλο) λάθος, αλλά η εντύπωση που μου έχει δώσει όλο τον καιρό που νταλαβεριζόμαστε εδώ, είναι γενικά ότι το θέλει το "χρωματάκι" του για να ικανοποιηθεί το αυτί του... πράγμα θεμιτό μεν, αλλά φοβάμαι μην "απογοητευτεί" (έστω και οριακά) αποκτώντας μια RME... βέβαια, μπορεί να ανησυχώ υπερβολικά, αλλά επειδή παράλληλα ξέρω ότι οι εποχές δεν είναι για οικονομικά ανοίγματα που δεν εμπεριέχουν ως προαπαιτούμενο την απόλυτη σιγουριά για τους περισσότερους εξ ημών, θα πρότεινα όσο δύσκολο και να είναι να προσπαθήσει να "ακούσει" συγκριτικά πριν επιχειρήσει την αγορά... τώρα αν δεν τα καταφέρει, επίσης σίγουρο είναι ότι αποκτώντας μια RME δεν θα χάσει και με απόλυτα κριτήρια θα έχει κάνει μια πολύ καλή αγορά (που στην τελική οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον μπορεί αν θελήσει κάτι παραπάνω να αναβαθμίσει στο επίπεδο του dac, διατηρώντας και την υψηλή εργονομία και τους πολύ καλούς για την κατηγορία pre)...

https://www.protothema.gr/files/2020-05-07/metra-gia-politismo.pdf metra-gia-politismo.pdf

προσωπικά είχα κάθε φορά μια καλή ιδιωτική ασφάλιση (ειδικά σε καλύψεις υγείας) μια και τα χρήματα όπως είπα μου το επέτρεπαν... επ ευκαιρία όμως θα αναφέρω εν συντομία μια ιστορία, που νομίζω ότι αξίζει το κόπο να την διαβάσουν και οι "σόσιαλ και οι κάπιταλ" μονοδιάστατοι στη σκέψη, για να έρθουν σε επαφή με την (ανάγκη της) πραγματικότητα(ς) πλέον των αποπροσανατολιστικών και αντιδημιουργικών τσιτάτων αμφοτέρων... ο λόγος που σταμάτησα οριστικά την άμεση επαγγελματική μου σχέση με την μουσική (και την νύχτα γενικώς), είναι μια πολύ σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία (λόγω αρτηριοεβώδους δυσπλασίας) στα 37 μου χρόνια, που με έφερε λεπτά πριν την αγκαλίτσα με τον Χάρο (τον original, όχι τον βιολιστή Θεός Σχωρεστον αυτόν, που τότε ζούσε ακόμα)... είναι μεγάλη και επίπονη η ιστορία γι αυτό θα σας μεταφέρω κατευθείαν στον ευτυχή επίλογο της (να μη σας χαλάσω και το κέφι βραδιάτικα)... αν λοιπόν, μερικούς μήνες πριν το τραυματικό γεγονός, δεν μου ερχόταν η επιφοίτηση να πάρω την υπερβατική για την μέχρι τότε ζωή μου απόφαση, να ψάξω για πρώτη φορά μια παράλληλη εργασία και να την βρω ως έμμισθη συνεργασία (φυσικά με πλήρη ασφάλιση) με αλυσίδα ηλεκτρονικών, ώστε να έχω την ημέρα που αρρώστησα ακριβώς 1 ένσημο παραπάνω από ότι χρειαζόταν για να συμμετέχει και το δημόσιο στην διαδικασία για την αποθεραπεία μου, τώρα εγώ θα κοίταγα το noiz από κάπου αλλού και εσείς θα είχατε γλυτώσει από μένα μια και θα είχα πάει σαν το σκυλί (και μάλιστα αδέσποτο) στ' αμπέλι... χωρίς καμία υπερβολή... γιατί από μόνο του το δημόσιο, δεν κάλυπτε ούτε γι αστείο την τεράστια αμοιβή του πρωτοπόρου την εποχή εκείνη γιατρού στην μέθοδο του εμβολισμού που εφαρμόστηκε αρχικά στο πρόβλημά μου (και που εργαζόταν φυσικά στον ιδιωτικό τομέα), αλλά ούτε η ιδιωτική ασφάλεια τα πλήρη (ακόμα μεγαλύτερα έξοδα) που απαιτήθηκαν για την ακόλουθη συμπληρωματική επέμβαση με ακτίνες Gamma Knife, σε ειδική πρότυπη μονάδα στην Αγγλία... εν κατακλείδι, αν εξαιρέσεις την πραγματικά "χρησίμως ηλίθια" γραφειοκρατεία και τις γνωστές αγκυλώσεις του δημοσίου (που απαίτησαν διπλωματικές ασκήσεις ακριβείας και γερά νεύρα απ΄την σύντροφο άγγελό μου, να ναι καλά μιας και εγώ δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον) η κατά τα άλλα αγαστή συνεργασία του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα της υγείας, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μου έσωσε την ζωή... από τότε έχω αλλάξει άρδην τον τρόπο που σκέφτομαι και πολλές φορές ανάμεσα στις συνήθεις ακραίες (αλλά βολικά επιφανειακές) θέσεις του κοινωνικού μου κύκλου, νοιώθω και λίγο μόνος προσπαθώντας να αποστασιοποιηθώ...?

αν τα χρήματα παράλληλα με την ασφάλιση ήταν καλά σε σχέση με την εποχή, είναι σίγουρο ότι και οι δουλειές ήταν καλές αν σκεφτείς ότι ειδικά 89-94 δούλευα 7ήμερο με ούτε 1 ένσημο για τα προσχήματα, απλά καλοπληρωμένος και αν δεν έκανα καμιά βδομάδα κενό μέχρι την καλοκαιρινή σαιζόν θαχα γεράσει πριν τα 30... τι να λέμε τώρα ρε Σπύρο... για τους μπράβους?... εδώ ανάλογα φερόταν σε κοσμική ταβέρνα που είχε τραγουδιστής (πατέρας σημερινής φίρμας) υποτίθεται "αριστερός" (μέχρι αντάρτικα είχαμε στο πρόγραμμα)... όχι πρόβες δεν πλήρωνε, όχι ένσημο δεν μας έβαζε, μέχρι και τα ποτά μας στο πάλκο μας κράταγε... μη πω για καμιά 200σαριά συναυλίες ανά την Ελλάδα μαύρες σαν την καλιακούδα, πολλές και σε δήμους και με "υπεύθυνες" φίρμες τρομάρα τους που κάποιες διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους σήμερα για τα "δικαιώματα" του χώρου λες και υπήρξαμε ποτέ απλοί μουσικοί με αυτούς στο ίδιο μετερίζι και ξερνάω που τους βλέπω... τραγελαφικά πράγματα... από ιστορίες τέτοιες άλλο τίποτα... παρατάω το τεχνικό και γράφω "ιστορικό" βιβλίο άμα λάχει...? αλλά δεν αξίζει τον κόπο... η υποκρισία κάποιων εξ αυτών περισσεύει γι αυτό μιλάω για θεσμικές αλλαγές και τα άλλα τα ακούω βερεσέ... χαίρομαι που καθώς φαίνεται εσύ τα γλύτωσες...

μωρέ "πανβρώμικα" και μαύρα κι άραχνα ήταν και πριν 35-40 που δούλευα εγώ, αλλά έχεις απόλυτο δίκιο... κατά κανόνα για τους περισσότερους από όσους γνώρισα (και γνώρισα πολλούς) δεν υπήρχε ΚΑΝ διαφορετική επιλογή... απλά παλιότερα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την έγκαιρη καταβολή του συμφωνηθέντος "νυχτοκάματου" και λιγότερα τα "ψαλίδια"... και προσωπικά ψαλίδι δεν επέτρεψα ποτέ σε κανένα να μου κάνει, αλλά ενώ δούλευα συνέχεια από τα 17 μου (από συναυλίες και από μεγάλα ξενοδοχεία έως επαρχιακά σκυλάδικα) μέχρι τα 37 μου, δεν (μου) κόλλησα(ν) ούτε ένα ένσημο ως μουσικός... και μικρός, με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι και συνεπαρμένος (όπως όλοι τότε) από τα πολλά συγκριτικά φράγκα, μπορεί να αδιαφορούσα ο ίδιος για την ασφάλιση, αλλά και μεγαλύτερος όπου την επιδίωξα συστηματικά ή έκλεινε (ευγενικά ή μη) η πόρτα ή το αντίτιμο μειωνόταν τόσο που πάλι εκβιαστικά λειτουργούσε στην συναλλαγή πάντα υπέρ του επιχειρηματία... παρεμπιπτόντως τα περί πληρωμένων προβών μόνο ως ανέκδοτο μου φαντάζουν και η μοναδική φορά (3 μέρες) που πληρώθηκα ήταν από ξένη εταιρεία για event που διοργάνωνε εδώ... στα καθ ημάς θυμάμαι ακόμα και 2 και 3 και 4 βδομάδες με κάτι 10ωρα που κοντά στην πρεμιέρα ξεχνάγαμε και τον ύπνο και που πληρώναμε και τους καφέδες και τις πίτσες από την τσέπη μας (νταξει μην είμαι άδικος, ως προς τα τελευταία υπήρξαν αρκετές φωτεινές εξαιρέσεις που φρόντιζαν γενναιόδωρα τα προς την βρώσιν - πόσιν μας)... όμορφα χρόνια αλλά εν πολλοίς ασύδοτα (όχι μόνο στον χώρο μας φυσικά) που έφεραν και τον ετεροχρονισμένο "λογαριασμό" της κρίσης... anyway... να επαναλάβω κι εδώ την πάγια ευχή μου μαζί με την υποστήριξή μου στους "Art Workers", μέσα από όλο αυτό να προκύψει επιτέλους μια νέα αρχή με θεσμικές αλλαγές στην χρόνια παθογένεια ένθεν κακείθεν και να μην μείνουμε στο επίπεδο ενός ευκαιριακού επιδόματος...

Στράτε μου έχω απ ούλα αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να τα χρησιμοποιήσω γιατί δεν τον "βλέπουν" από ένα σημείο και μετά... Μανώλη το 1) κάνω, απλά είναι σπαστικό γιατί μέχρι 1giga το πολύ προλαβαίνω πριν κολλήσει και πάλι από την αρχή και το φοβάμαι λίγο... το 2) όπως είπα και στον Στράτο "δεν"... το 3) είναι η τελευταία μου ελπίδα... ? Κώστα όταν τον ανοίξω για καθάρισμα θα του αλλάξω και καλώδιο... μακάρι να είναι αυτό... το τροφοδοτικό αν και καλό είναι 7ετίας (όχι αυτής ρε, αμέσως εκεί ο νους σου ?) αλλά δεν θα επηρέαζε και τους άλλους?... Στράτε μου από δειγματοληπτικό έλεγχο σε όσα ήδη έχω αντιγράψει φαίνεται ότι είναι εντάξει... οι άλλοι δίσκοι είναι άψογοι (πτου πτου)... -- ευχαριστώ again φίλοι για τη συμπαράσταση... ??

ένας παλιός SSD που έχω ως τρίτο στο βασικό μου pc, ξαφνικά άρχισε τα κόλπα και με έχει προβληματίσει γιατί αν παραδώσει πνεύμα θα μου δημιουργήσει θέμα μια και στη ροή των εργασιών μου τον έχω χρησιμοποιήσει αρκετά χωρίς να έχω πλήρες backup του (ξέρω ας πρόσεχα)... όταν ξεκινά το pc τον αναγνωρίζει κανονικά ως hardware... επίσης στα πρώτα λεπτά και ο explorer "βλέπει" τα δεδομένα του... αν όμως προσπαθήσω να κάνω κόπε πάστε κάποια από αυτά, ενώ ξεκινά και τα μεταφέρει σωστά, μετά από λίγη ώρα (κάνα λεπτό) "κολλάει" σταδιακά όλο το σύστημα και δεν πιάνει τίποτα εκτός από "τράβηγμα πρίζας"... όταν ξαναξεκινήσει τον βλέπει πάλι αρχικά... μετά τα ίδια... αν τον αφήσω και δεν κάνω κάποια κίνηση, μετά από λίγο αν πάω να τον δω με τον explorer, απλά "εξαφανίζεται" χωρίς να δημιουργήσει άλλο πρόβλημα μέχρι την επόμενη φορά... και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει blue screen ή οποιοδήποτε μήνυμα λάθους... υποψιάζομαι πρόβλημα "βρωμιάς" από σκόνη καθότι τον υπολογιστή έχω καιρό να τον "ανοίξω" για μπουγάδα και τον δουλεύω τουλάχιστον 10 ώρες καθημερινά, ενώ μένει ανοιχτός 15...? θα το κάνω τις επόμενες μέρες αλλά μέχρι τότε ζητώ τα φώτα σας... αν σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο ή έχετε κάποια ιδέα για το τι ενδεχομένως μπορεί να συμβαίνει πλην της ανωτέρω περίπτωσης, θα σας είμαι υπόχρεος... ευχαριστώ εκ των προτέρων...

πολύ καλή προσπάθεια εν γένει έτσι κι αλλιώς, αλλά ειδικά για τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου διαγωνισμού και την διαχείριση των προαπαιτούμενων του νομίζω ότι την αξίζεις την διάκριση... τουλάχιστον εγώ θα στην έδινα με κλειστά μάτια (κι ανοιχτά αυτιά)...? ΥΓ. για να μαι δίκαιος δεν έχω ακούσει όλες τις συμμετοχές... από όσες (αρκετές) όμως απέκτησα άποψη, παρότι κάποιες με καλλιτεχνικά κριτήρια τις θεώρησα πραγματικά πολύ αξιόλογες, ως προς το πνεύμα του διαγωνισμού η δική σου είναι αυτή που στα δικά μου αυτιά "κούμπωσε"...