Καθαρά υποθετικά, και στο σενάριο που θα'χα άπειρα φράγκα, κατάλληλο χώρο/στούντιο σπίτι μου και gigs στο Donington και το Wacken, κι εγώ τον αναλογικό δρόμο θα'παιρνα, γιατί φυσικά θα'χα και roadies να τα κουβαλάνε και να τα στήνουν-ξεστήνουν και γερό συμβόλαιο από δισκογραφική(από κείνα των 80's) που θα χεζόμουν στο τάλιρο.
Απ'την άλλη, στα τόσα χρόνια που παίζω εντώ στο ελλάντα, την δουλειά μου την κάνω και με μια GT8, απλά, ελαφριά και χωρίς να κουβαλάω ολόκληρη την προίκα μου, χωρίς να την έχω έννοια μην την κλέψουν και χωρίς να καταλαβαίνουν 8 στους 10 απ'το κοινό που ακούει/βλέπει την διαφορά της GT8 απ'τον πιο ακριβοθώρητο boutique ενισχυτή.
Τώρα, γιατί επιλέγω oldschool. Γιατί με την μέχρι τώρα εμπειρία μου με προσομοιώσεις, ο ενισχυτής έχει τα διάφορα τερτίπια του που η προσομοίωση πολύ απλά δεν μπορεί να... προσομοιώσει! Τα "σπασίματα" σε συγκεκριμένες εντάσεις, τις διαφορετικές αντιδράσεις του στις δυναμικές του παιξίματος, τις αρμονικές και το feedback κτλ.
Δεν ξέρω αν τα kemper και axe fx τα καταφέρνουν τόσο καλά και σ'αυτά, δεν τα'χω δοκιμάσει, αλλά τις περισσότερες πεταλιέρες, εκτός των τελευταίων-τελευταίων τις έχω δοκιμάσει και δεν... Πολύ καλές μεν, αλλά not the real thing.
Παρεμπιπτόντως, επειδή αναφέρθηκε και η χρήση τους (των ψηφιακών) σε metal μπάντες, και δη σχετικά μοντέρνες, σχωράτε με αλλά θεωρώ πως με τόσο gain που παίζουν οι συγκεκριμένοι ελάχιστη διαφορά θα'καναν τα προαναφερθέντα "τερτίπια/τσαλιμάκια" του λαμπάτου, και είναι λογικό ν'αντικαθίστανται από ψηφιακά και προσομοιώσεις.