X-minor

Είναι και λίγο θέμα του ηλίθιου και καρακομπλεξικού στερεότυπου "πένα=πιο εύκολο=αποτυχημένος κιθαρίστας" κτλ. παρόμοια όμορφα. Και το κακό είναι ότι διαιωνίζεται κιόλας αυτό και ακόμα δεν έχει εξαλειφθεί, κι ας έχουν περάσει παιχτούρες πενάτοι. Και διάλειμμα για σχετική ιστοριούλα. Τυπάς ντεμέκ "σπουδαγμένος" κιθαρίστας, να βρίζει (κυριολεκτικά) πατόκορφα μπασσίστες που παίζουν με πένα, έτσι απλά επειδή παίζουν με πένα, άρα είναι άχρηστοι. Και ούτε ένα πεντάλεπτο μετά, ακούει tool και αναφωνεί "πωω ρε φίλε, τι κάνει το παλικάρι ο μπασσίστας, αυτός είναι παίκτης!". Και κάθεσαι και τον κοιτάς αποσβολωμένος από την επική επίδειξη της αγνής βλακείας του. Και πενάτο μουσικό διάλειμμα γιατί συγχύστηκα... ;D

Και με flats και με rounds, και με short και standard, ο πενάτος(sic) ήχος είναι εξαιρετικά παρεξηγημένος στο μπάσσο, και αδίκως.

9 (εννιά) χρόνια μετά ;D ;D ;D

Who cares... Και harley benton να'παιζει ο Moore το ίδιο θ'ακουγόταν. Σε τελική ανάλυση, ξύλα και ηλεκτρικά είναι, όσο κι αν τείνουμε να "δενόμαστε" μ'αυτά, είναι απλά και μόνο το μέσο.

Επειδή οι ταστιέρες συνήθως έχουν bling inlays και σε maple δεν θα φαίνονται.

Με μια πολύ σύντομη αναζήτηση, ένα καρουλάκι διαμέτρου 0.2mm έχει 50 λίρες (χονδρική). Χμμ... http://www.palmermetals.co.uk/shop/wire/silver-wire/sterling-silver-round-wire-soft-condtion.html

Στους συγκεκριμένους χρησιμοποιούν silver wire αντί για copper. Έχει μεγαλύτερη ηλεκτρική αγωγιμότητα (~7%) και συνήθως χρησιμοποιείται για πιο hi-fi καταστάσεις, είναι πιο... elite! Και φυσικά είναι και ακριβότερο. Τώρα κατά πόσον αυτό δικαιολογεί το τεράστιο κόστος τους, δεν γνωρίζω.

Η λύση ενός συστήματος piezo ("μαγνήτης" και προενίσχυση), εκτός του ότι είναι μπελαλίδικη διαδικασία είναι και αρκετά δαπανηρή. Είναι σίγουρα ότι πιο κοντά στον plugged in ήχο μιας ακουστικής, βέβαια. Εναλλακτικά, μπορείς να κοιτάξεις την λύση ενός acoustic sim πεταλιού. Παράδειγμα:

Παίξε με το volume και τις θέσεις.

Οι ΜΙΜ δεν έχουν καμία σχέση με τις G&L, κι ας είναι Ινδονησία.

Έχοντας παίξει και μαζί σου, χτύπα την πρώτη! ;)

Spot on.

"Βρωμίζει" και όμορφα.

Αμήν. Στέλιο σωραίος. Αγαπάμε και axe fx! ;D Έχω κάποιες διαφορετικές απόψεις/σκέψεις σχετικά με τα off topic περί οργάνων αλλά... θα'ναι off topic!

Πήγα κατευθείαν στο νούμερο ένα για να δω αν είναι όντως το you suffer! ;D ;D ;D

Αυτό. Δεν είχα ξανακούσει δικό σου και τα κατέβασα όλα μονοκοπανιά. Το οποίο λέει πολλά, γιατί συνήθως δεν την πολυβρίσκω με instrumental τέτοιου στυλ. Τα συγχαρίκια μου μίστα Ζούπερφανκ, δηλώνω fan.

Καλή ιδέα! Αν και θα προτιμούσα teflon.

Ray με ζέσταμα μπορεί να "λασκάρει" η εποξικη αν μελλοντικά θελήσεις να τ'αλλάξεις. Εναλλακτικά, μπορείς να ψάξεις για μεγαλύτερο bushing.

Είναι όντως πρόβλημα; Εννοώ, κολυμπάει εντελώς και δεν στέκεται σωστά ούτε με την τάση/τραβιέται; Αν ναι, εποξική.

70's matsumoku (τζαπανέζικο δηλαδή) στρατοειδές. Τις πετυχαίνεις με διάφορα ονόματα. Lyle, Eros, Tempo, Aria ακόμα και Epiphone, αν και οι τελευταίες είχαν συνήθως LP style κεφαλή. Αν κάνεις μια αναζήτηση με τα παραπάνω σίγουρα θα βρεις περισσότερα.

Ή να βρισκόμαστε σε καμιά υπόγα μια φορά την βδομάδα να πλακωνόμαστε όλοι μαζί να μας φεύγουν τα χοντρά a la fight club. ;D

Είναι ωραία αφορμή για συζήτηση πάντως το πότε να τραβάνε την γραμμή και να... "συνταξιοδοτούνται" οι μουσικοί. Έβλεπα τα νέα βίντεο των Rush για το R40 και σκέφτηκα ακριβώς αυτό το πράγμα. Ακούς το roll the bones και λες οκ, το'χει ακόμα ο Geddy. Πας παρακάτω όμως και βλέπεις πως ο μάστορας ζορίζεται και δεν του βγαίνει (ως είναι και φυσικό μετά από τόσα χρόνια, οκ). Στα όργανα βέβαια είναι ακούραστοι και με τρίωρα και τετράωρα shows βάζουν ακόμα και τώρα κάτω εικοσάρηδες. Ακόμα κι αυτοί όμως, που είναι οι πολυαγαπημένοι μου ήρωες και τους θέλω ενεργούς όσο προβλέπεται να ζω, πάλι αισθάνομαι πως θα με χαλάσει ν'ακούω τον Geddy ζορισμένο και να το πουσάρει το θέμα "με το στανιό". Ίσως και γι'αυτό (μεταξύ άλλων που έχουν αναφερθεί σε διάσπαρτες συνεντεύξεις) να τα μαζεύουν κι οι ίδιοι σιγά-σιγά, ανακοινώνοντας το R40 ως το πιθανότατα τελευταίο τους (μεγάλο;) tour. Άλλο παράδειγμα είναι και οι Judas Priest. Επίσης αγαπημένη μπάντα αλλά στα τελευταία live είναι προφανές πως απλά δεν. Εκτός του γεγονότος ότι ο KK έφυγε (καλός ο Richie αλλά δεν είναι το δίδυμο που όλοι είχαμε στο μυαλό μας όπως και να το κάνουμε), ακούς τους υπόλοιπους και... χαλιέσαι. Ξενερώνεις. Εγώ τουλάχιστον. Να βλέπεις ας πούμε τον Tipton να μην την παλεύει ούτε καν με τα ρυθμικά στο original tempo (βλ. the sentinel) ή τον Halford να προσπαθεί μάταια και να καταλήγει σε γκαρίδες στην θέση των θεόρατων νοτών που κάποτε είχε για πλάκα. Λογικό μεν, ξενέρωμα δε. Κι εκτός από ξενέρωμα, έρχεσαι και σκέφτεσαι ότι πιθανώς και να σταμάτησε η όλη "ερωτική" τους σχέση με την μουσική κι απλά συνεχίζουν για να μεγαλώσει το κομπόδεμα πριν η ίδια η σκηνή τους "πετάξει". Μπορεί να μην ισχύει, το ελπίζω αλλά υφίσταται ως σκέψη. Κι είναι ακόμα άπειρα τα παραδείγματα σε κάθε είδος. Οπότε τι κάνεις; οεο; Την βλέπεις zeppelin; Βγάζουμε τα καλύτερά μας και στα 30κάτι το διαλύουμε το μαγαζάκι και καθένας σπίτι του; Ή συνεχίζεις, με τα "τραύματα" του χρόνου στις ικανότητές σου, κι ελπίζεις η νοσταλγία και η αγάπη των die hard να σε κρατήσει επί σκηνής εσαεί; Όσον αφορά τα reunion, πάντως, δεν μπορώ να πω πως τρελαίνομαι. Στις περισσότερες των περιπτώσεων μου βρωμάει αρπαχτή το θέμα και απλά δεν μπαίνω στον κόπο ν'ασχοληθώ, κι ας είναι απ'τους αγαπημένους μου.

Άψογα. Οπότε δοκιμάζεις και το βλέπεις και ο ίδιος τι σου κάθεται καλύτερα στο χέρι, στ'αυτί.

Μπορείς να τις δοκιμάσεις κάπου;

Έχετε ακούσει τον axl τελευταία; Χίλιες φορές τα διάφορα projects των διαφόρων μελών, ας θυμόμαστε τους gnr στα καλά τους.