X-minor

Μια χαρά τα'πε ο Καβάκος και δεν καταλαβαίνω τις αντιδράσεις που έσκασαν. Ή καλύτερα, μια χαρά τις καταλαβαίνω, αλλά δεν τις δικαιολογώ. Ακόμα και στο βίντεο, δείτε τίτλο: "έκλασε ο Καβάκος, σχόλασε ο γάμος" από κανάλι με όνομα "mpouzoukireligion". Κοινώς, ο κλασσικός ελληνάρας μπετόβλακας που αν του θίξουν τις προτιμήσεις/πεποιθήσεις -που σαφέστατα είναι και οι μόνες σωστές, η απόλυτη αλήθεια- τσινάει σαν τσαντισμένο γαϊδούρι λες και του'βρισες την μάνα. Λες και χρειάζεται να'σαι ακαδημαϊκός με 49 πτυχία μουσικής, κοινωνιολογίας και αστροφυσικής για να δεις ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί το λαϊκό, ελαφρολαϊκό, έντεχνο και διάφορα παρακλάδια τους, και κατ'επέκτασιν, ελάχιστοι νέοι άνθρωποι οδηγούνται σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Κι αυτό, συνήθως από δική τους επιλογή ή κατ'εξαίρεσιν από γαλούχηση σε διαφορετικά ακούσματα από την οικογένεια/περιβάλλον.

Τώρα είδα ότι είναι Suhr. 16" radius δεν είναι; Αν ναι, μάλλον το 9.5άρι της Ibanez σου κάθεται καλύτερα.

Η Ibanez έχει 6105 τάστα, ίσως αυτό να σου κάθεται καλύτερα στο χέρι. Απ'όσο θυμάμαι οι περισσότερες fender έχουν πιο χαμηλά και "απλωμένα/φαρδιά" τάστα.

Ορίστε, διαλέγεις και παίρνεις. 8)

Αν έχεις μια μόνο κιθάρα με FR, σπάσιμο χορδής=αντίο gig. Και με σταθερή γέφυρα δηλαδή πάλι είναι χαμένος χρόνος ν'αλλάξεις χορδή. Εκτός αν το μπλοκάρεις, μερικώς ή εντελώς. Εγώ π.χ. το'χω μπλοκάρει ώστε να λειτουργεί ως dive only. Εκτός αν μιλάμε για recessed FR (τρελά προτιμότερο), όπου δεν είναι και κανα τρελό πρόβλημα. Για διαφορετικά κουρδίσματα, προτιμότερο άλλη κιθάρα. Ή να μην υπάρχουν διαφορετικά κουρδίσματα, το κουβάλημα δε νομίζω πως αρέσει σε κανέναν! ;D Για κανένα drop D τώρα σιγά τα ωά, ξεκουρδίζεις επί τόπου και τέλος (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να δώσει κάποιος φράγκα για d-tuner, πόσο δύσκολο είναι να ξεκουρδίσεις και πόσο γρήγορα χρειάζεσαι να επανέλθεις σε standard;).

Ευχαριστώ για τις προτάσεις παιδιά αλλά δεν μου βγαίνουν για τόσα. Σκεφτόμουν κάτι κάτω του 50ρικου είναι η αλήθεια. Κάτι απ'αυτά τα έτοιμα σετάκια τύπου eGo δεν κάνει δουλειά ή θα'χω τα ίδια με το παλιό μου που πετούσε λάδια στο στόμα, ζεματούσε κτλ;

Πεταλιέρα σκέτη ούτε πεντάκιλο βάρος κι όλα κομπλέ. Μαγεία το μικροτσίπ.

Επαναφέρω το θεματάκι και ερωτώ. Γνωρίζετε κανένα ηλεκτρονικό τσιγάρο (πακετάκι/kit/κάτι τέτοιο τέλος πάντων λογικά) της προκοπής χωρίς να σπάσουμε την μπάνκα; Όσο φθηνότερο τόσο καλύτερο! 8)

Το έχω παίξει και ομολογώ πως μου άρεσε αρκετά, αν και κάπως άβολο. Με πένα το συγκεκριμένο (kate me) κελαηδάει. Παρ'όλα αυτά, για μοναδικό όργανο δε νομίζω να το'παιρνα.

Κι όμως, υπάρχουν κι αυτοί που αρνούνται να μπουν στο τριπάκι του streaming, στις διάφορες μορφές του. Spotify, Tidal, Apple, YouTube κτλ. Κι αυτό, εκτός απ'την παραξενιά ίσως του καθενός που όλο και κάποιον ρόλο θα παίζει, είναι κυρίως επειδή οι εν λόγω υπηρεσίες δίνουν ελάχιστα per stream στους καλλιτέχνες, ενώ φυσικά βγάζουν με τους κουβάδες οι ίδιοι. Και ναι, επιχειρήσεις είναι όχι αγαθοεργίες αλλά έως ένα σημείο. Το όλο θέμα της μουσικής έχει πέσει πάρα πολύ, και σ'αυτό φταίει αρκετά και το internet, με τη νέα εποχή που έφερε. Πλέον για να προωθηθεί ένας μουσικός θέλει αρκετό χρήμα, καλές γνωριμίες, τρελό business sense και άψογα PR skills. Ξαναλέω, για να προωθηθεί, το οποίο δεν είναι συνώνυμο του "βγάζω φράγκα". Αντιθέτως, πολλές μπάντες, πριν καν αρχίσουν να σκέφτονται για το δικό τους υλικό, υπολογίζουν τρόπους να ψαρέψουν likes... Θα μπορούσα να γράψω πολλά παραπάνω για τη νέα εποχή της μουσικής και τον ρόλο του ίντερνετ στην σχέση της με τους ακροατές αλλά μάλλον δεν είναι της παρούσης και άκρη δεν πρόκειται να βγει ούτως ή άλλως, οπότε...

Δεν ξέρω αν κυνηγάνε τα φράγκα ή τις μόδες, πάντως σίγουρα μια μεγάλη μερίδα μουσικών κυνηγάει... πράματα. Δείτε π.χ. την έξαρση σε μπάντες stoner, desert rock κτλ. που έχουν γίνει της μοδός τελευταία. Ακόμα και τις αγγελίες να δεις, ο πλέον άσχετος με το σπορ (π.χ. μπλουζομπάντες) το γυρνάνε στη μόδα του stoner μπας και προλάβουν το bandwagon πριν η μόδα αλλάξει. Ας γράψει ο καθένας αυτό που έχει μέσα του να γράψει κι ας πατώσει. Πολύ πιο ειλικρινές απ'το κυνήγι της μόδας για 15 λεπτά προβολέα (που αν και σιγά μην τα πετύχουν όλοι).

Διασκευομπάντες στην τηλεόραση. Big whoop, που λεν' κι οι Αμερικαναίοι. Υποθέτω πως τα φράγκα βγαίνουν πάντως, οπότε μπράβο τους.

Πολύ καλός ήχος, πολύ καλά levels στα όργανα και ΠΟΛΥ καλή φωνή με πολύ καλή προφορά, πράγμα σημαντικό (για μένα τουλάχιστον). Μπράβο παιδιά.

Για τις JD δεν γνωρίζω αλλά αν κρίνω απ'τα δικά μου HB κι απ'το τι λέγεται γενικώς στα διάφορα fora, εγώ θα σου πρότεινα να τις δοκιμάσεις.

Διακρίνω μεγάλη δόση Testament, me likey! 8)

Εκτός απ'τις συμβουλές του Ray, δοκίμασε να "παίξεις" λίγο την γέφυρά σου. Βάλε λίγη δύναμη (όχι να την ξηλώσεις κιολας) και δες αν έχει τζόγο.

Πάρε ένα κομματάκι αφρολέξ ή ένα κομμάτι σφουγγάρι και βάλτο ανάμεσα στην γέφυρα και στο tail piece και δες αν συνεχίζει να το κάνει.

Είχε ήδη εισιτήριο για το Woodstock! ;D (sorry δεν κρατήθηκα!)

Όπως ειπώθηκε... http://www.cbsnews.com/news/donald-trump-we-have-the-rights-to-use-rolling-stones-songs/ ...μιλάμε για καθαρά νομικό θέμα. Και όπως λέει και το αρθράκι, οι καλλιτέχνες που αντιτίθενται στον Trump δεν απαίτησαν ακριβώς να σταματήσει (τύπου cease & desist ξέρω γω), -ζήτησαν (requested)- να μην παίζονται τα τραγούδια τους στην καμπάνια του Trump. Το αν επέλεξε να το κάνει ήταν στην δική του ευχέρεια. Προφανώς και η ιδεολογία του εκάστοτε καλλιτέχνη να μην συμπίπτει με τις θέσεις του Trump αλλά πλέον μιλάμε για καθαρά νομικό θέμα, στο οποίο, με τις εμπλεκόμενες δισκογραφικές και τα δικαιώματα, οι καλλιτέχνες δεν έχουν καμία επιλογή στο πως και που θα χρησιμοποιηθούν τα νομίμως αγορασμένα (δικαιώματα) τραγούδια τους. Αν ήθελε ο Trump θα μπορούσε να παίζει και RATM, έτσι για το τρολολό της φάσης.

Θεωρώ -τραγικά- υπερτιμημένες κιθάρες τύπου PRS, MM κτλ. (ακόμα και Fender) που κοστίζουν Βόρεια του τριχίλιαρου (ή και του διχίλιαρου, ή και του χιλιάρικου, ακόμα και του πεντακοσάρικου σε κάποιες περιπτώσεις), το'χω ξαναπεί. Αν κάποιος θέλει μια καλή-αξιοπρεπή κιθάρα, πλέον υπάρχουν ακόμα και τέρμα custom επιλογές με ένα και δυό χιλιάρικα. Κι έχοντας παίξει και μερικές (καρα)ακριβές κιθάρες, δεν βρίσκω σοβαρό λόγο να επέλεγα μια. Ακόμα και την απλή SE να πάρεις και να αναβαθμίσεις τα επιμέρους σημεία, αποκλείεται να σου πάει άλλα 2 χιλιάρικα. Οπότε παίζει και λίγο θέμα "vanity", που λεν' κι οι Εγγλέζοι. Να υπάρχει ρε παιδί μου η μόστρα στο headstock να πουλάμε και λίγο μούρη. Ναούμ. Αυτή την στιγμή έχω μια κιθάρα made in Indonesia, δύο China και μια Korea. Η Korea μάλιστα κλείνει 13-14 χρόνια. Τα ποτενσιόμετρα κτλ ηλεκτρικά τα κλασσικά cortek και generic πραγματάκια, τίποτα σπουδαίο. Μετά από τόσα χρόνια, ούτε χρατς-χρουτς, ούτε διακοπές ούτε τίποτα. Επειδή πρόσφατα την έδεσα, της έβαλα ένα ζευγάρι μαγνήτες που μου'χαν ξεμείνει από μια epiphone goth LP. Οι οποίοι μαγνήτες οκ, δεν είναι και το απαύγασμα της τελειότητας, είναι όμως άψογοι γι'αυτό που θέλω. Τολμώ να πω πως άκουσα και ψήγματα strat στις ενδιάμεσες θέσεις (τους έχω σε πενταθέσιο). Τα κλειδιά επίσης κάτι generic, ακόμα λειτουργούν άψογα. Το FR ένα απ'τα πιο φθηνά licenced της Ibanez. Τα σιχαίνομαι γενικώς τα περισσότερα αλλά ω του θαύματος, λειτουργούσε ακόμα και πριν το μπλοκάρω. Το μόνο πράγμα που φανερώνει κάποια shortcuts στο budget είναι τα τάστα, που έχουν μια πολύ φυσιολογική φθορά, ειδικά δεδομένου ότι παιζόταν εντατικά για πολλά χρόνια. Στην Ινδονησία, αν και ακόμα "νεούδι" σχετικά, παρατηρώ παρόμοιες καταστάσεις. Δεν το κόβω να'χω ιδιαίτερα θέματα στο μέλλον. Ακόμα και στα Κινέζικα (μπασσο και κιθάρα) δεν βλέπω κάτι τραγικό. Ήρθα μάλιστα στην κούτα του Κυρ'Θωμά με τα τάστα τους τέλεια, πράγμα ανήκουστο για όργανα κάτω των διακοσίων έουροζ! Κοινώς, τα'βγαλε τα λεφτά της η Κορέα (και θα τα βγάλουν κι οι άλλες, θαρρώ) και με το παραπάνω, και μάλιστα χωρίς να τρελαίνομαι που γρατζούνισα την πανάκριβη κιθάρα μου, και χωρίς φόβο και πάθος πως θα μου την τζουρνέψουν σε κανα λάιβ αν δεν την πάρω μαζί μου και στην τουαλέτα. Χώρια δε τον φόβο μην καπνιστεί, μην πέσει καμιά σταγονίτσα μπύρα πάνω της κτλ. ;D Καταλήγοντας, ακόμα και τα Κινέζικα που έχω πάρει (στο ένα τριακοστό της τιμής μιας σούπερ ουάου PRS), προφανέστατα δεν έχουν την ίδια προσοχή στην λεπτομέρεια. Παρ'όλα αυτά, τα μόνα ουσιαστικά "κακά" που βρίσκω είναι το πιο μαλακό μέταλλο στα τάστα. Το ερώτημα είναι, αν είχα τόσο παχυλό τραπεζικό λογαριασμού που 3 χιλιάρικα μου φαίνονταν ψιλά για γλειφιτζούρια, θα'παιρνα την πανάκριβη Gibson/PRS/MM/whatever, ή θα'μουν οκ με 3-4 Κορεάτικες, 2-3 Τζαπανέζικες ή καμιά δεκαριά Κινέζικες αντ'αυτής; Μάλλον μια custom θα'παιρνα ή καμιά warmoth. Και μετα ρέστα κανέναν Κινέζο ακόμα, έτσι να'χω ν'αλλάζω! 8)

Αν και μάλλον απαγορεύεται ν'απαντήσω, θ'απαντήσω! Άναρκυ ιν νοιζ :P Είχα δοκιμάσει στο παρελθόν να αντικαταστήσω το... αναλογικό με το ψηφιακό. Ακόμα και με υγρό τούρμπο νικοτίνη ήθελα τσιγάρο μετά από καμιά ώρα σίγουρα. Με υγρό άνευ παίζει να κάπνιζα και παράλληλα! Συμπέρασμα, αν δεν παίξουν καταστάσεις trainspotting να το κόψεις μαχαίρι, το ηλεκτρονικό δεν φτουράει. Για μένα τουλάχιστον.

Εκτός απ'αυτούς που ανέφερε ο Νέστορας, που κι εγώ τους θεωρώ τοπ, υπάρχουν αρκετοί ακόμα... Don Felder & Joe Walsh Mustaine & Friedman LaRocque(Denner) & Shermann (Wead) Steve Clark & Phil Collen King & Hanneman (φυσικά!) Gelotte & Stromblad Blakkheim & Norrman Belew & Fripp (σαφέστατα) Matheos & Aresti Akerfeldt & Lindgren ... Γενικά υπάρχουν άπειροι ακόμα, όποιο στυλ και να πιάσεις θα βρεις από ένα καλό ντουέτο. Διόρθωση: Εφόσον μιλάμε για ροκ, οκ, αγνοήστε τα παραπάνω.

Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, ο πάλαι ποτέ drummer των Megadeth, ο γνωστός Nick Menza, απεβίωσε χθες βράδυ κατά την διάρκεια ενός show με τους Ohm. Ήταν 51 χρόνων. R.I.P. :(

Κι εγώ είχα αρκετές συναλλαγές αλλά μόνο μία κακή περίπτωση που ο πωλητής "παρέλειψε" να αναφέρει πως η πεταλιέρα έχει ανεπανόρθωτη βλάβη που την κάνει ουσιαστικά παντελώς άχρηστη για οποιαδήποτε σχεδόν χρήση. Εγώ δεν θα τον αποκαλέσω αφηρημένο αλλά καθαρότατο λαμόγιο, αλλά... Καλοφάγωτα, όπως είπε κι ένας προλαλήσαντας φίλος, τι να πεις. Κι ελπίζεις πως karma's a bitch! ;D Κατά τ'άλλα, στις αγγελίες υπάρχει rating ακόμα (νομίζω), οπότε μια άκρη βγάζεις κι έτσι. Όπως και να'χει, το μεταχειρισμένο, ότι και να'ναι, είναι λαχείο και καλά είναι να το εξετάζουμε διεξοδικώς οι ίδιοι, ή τουλάχιστον να το εξετάζει κάποιος που γνωρίζει το αντικείμενο, πριν χρήματα αλλάξουν χέρια. Μην πάμε και ξυπόλητοι στ'αγγούρια, ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου κάτσει η στραβή. Και ναι, προφανέστατα και έξω δεν είναι ουτοπία, είναι γνωστό το θεματάκι the grass is greener..., αλλά είναι εξίσου γνωστό πως ο Έλλην έχει ντοκτορά στην λαμογιά και είναι λογικότατο να μην εμπιστεύεσαι πλέον κανέναν.