X-minor

Με το παίξιμο το'χεις μια χαρά αλλά θα σου πρότεινα αν μπορείς να επενδύσεις σε κανα φθηνό interface γιατί, ειδικά με τις θρασομεταλιές ακούγεται μια βαβούρα και δεν βγάζεις άκρη.

Nevermind, τσάμπα ασχολούμαι.

Παικτικά δεν είναι καθόλου λανθασμένη εντύπωση βασικά. Αν ξέρεις κιθάρα, 99% μπορείς να παίξεις και μπάσσο μια χαρούλα, εφόσον συνηθίσουν τα δάχτυλα στην διαφορετική κλίμακα, πιάσιμο τσίμα-τσίμα στην άκρη του τάστου κι όχι στην μέση κτλ. Εκεί άλλωστε δυσκολεύονται πρώτα οι περισσότεροι. Και στην τελική, δεν χρειάζεται να παίξεις με δάχτυλα με το στανιό, αντιθέτως με όσα λένε διάφοροι TRUE CVΛT τύποι, οπότε έχεις και το ατού του συνηθισμένου χεριού στην πένα (πάλι εφόσον συνηθίσεις στην δύναμη/γωνίες/πάχος χορδών κτλ.). Εκεί που κολλάνε οι περισσότεροι κιθαρίστες είναι στη νοοτροπία του κιθαρίστα. Το οποίο μπορεί να'ναι και καλό, αρκεί να μην ξεφεύγουν πολύ και παντού. Εγώ ξέφευγα σε πολλές φάσεις και νόμιζα ότι ήμουν ο lead κιθαροβιόλης της μπάντας κι έσπαγα ούμπαλα μερικές φορές αλλά τώρα μεγάλωσα και less is more γιατί δεν πάει και το χέρι χοχοχοχοοο. Αν ήδη έχεις ακούσματα διαφόρων μπασσιστών που σ'αρέσουν είσαι ήδη σε καλό δρόμο. Άντε και καλές αγορές και καλά παιξίματα!

Τσάινα πάουα είναι αλλά σ'αυτά τα χρήματα όλα τσάινα είναι ούτως ή άλλως και οι διαφορές είναι ελάχιστες. Τα συγκεκριμένα benton είναι στα ίδια "κυβικά" με τα VM squier και τα MIM fender (ωωω ιερόσυλος ντροπή γουατέβερ). Πολύ καλοφτιαγμένα μπάσσα που θα κρατήσουν άνετα και αν ποτέ θελήσεις απλά αλλάζεις κανα μαγνήτη κι είσαι άρχοντας. Το συγκεκριμένο πιστεύω θα σου'ρθει κουτί, ειδικά δεδομένων των προτιμήσεών σου. Κλασσικό P/J, πιο all around δεν πάει (γι'αυτά που θες). Για Ελλάντα νομίζω ο Καρατζός(;) κάπως έτσι φέρνει κάτι μπέντον αλλά δεν είμαι σίγουρος τι έχει στο μαγαζί και τι όχι. Κάτι αντίστοιχο ακριβώς δεν υπάρχει, ποιοτικά μπορείς να δοκιμάσεις τα μπάσσα που προανέφερα αλλά το μανίκι του μπέντον είναι λίγο διαφορετικό (12" radius έναντι 9.5" των squier/fender). Με την καρτούλα την κάνεις μια χαρά την δουλειά σου αλλά αν γουστάρεις ενισχυτή (κατανοητό) κοίτα επίσης benton. Δεν τους έχω δοκιμάσει αλλά ακούγονται πολύ καλά λόγια και πλέον δεν θα δίσταζα να αγοράσω. Ειδάλλως, με τα ρέστα απ'το μπάσσο, και ο Rumble είναι αρκετά καλός και ο μικρός Laney Richter. Τους φθηνούς warwick τους βρίσκω λίγο μέτριους αλλά οκ, κάνουν την δουλειά τους. Γενικώς το θέμα ενισχυτή είναι υποκειμενικό οπότε δοκίμασε όσους βρεις και αναλόγως αποφασίζεις, ευτυχώς από ενισχυτές υπάρχουν στα Ελληνικά μαγαζιά.

https://www.thomann.de/gr/harley_benton_hot_rod_bass.htm κι είσαι έτοιμος. Ενισχυτή, αν έχεις interface δεν χρειάζεσαι καν.

Αξιοζήλευτο, μελωδικότατο παίξιμο χωρίς υπερμπλιμπλίκια. Μπράβο φίλε, καλή επιτυχία. Υ.Γ. τα σπάνε οι Kiesel

Θα σας πάρω κι εσένα και τον καταρράκτη μια μέρα να μου γράψετε μπλιμπλίκια στα δικά μου να χαρώ κι εγώ ο μαριλλιονάς! ;D Ωραίος, όπως πάντα! Παρεμπιπτόντως, στο γιουτούμπι δεν μου βγάζει ειδοποιήσεις για τα δικά σου, ποτς γκένεν αυτό; Υ.Γ. Άμα έρχεσαι Χαλκίδα να φροντίζεις να'μαι κι εγώ εκεί! :P

Κάφτε το ρε, έτσι πρέπει! >:D Lizzy λατρεύω Phil κι είχα το with love στα σκαριά αλλά έσπασε η Σολ, η νέα ήταν κοντή και τώρα μάλλον τον επόμενο μήνα χορδές! Αλλά μέχρι τότε κανένα the boys are back in town κιθαριστικό θα μετρούσε, εκτός αν ξεθάψω κανένα άλλο! Καμιά ιδέα; Γενικά όποιος θέλει ρίχνετε προτάσεις γιατί κι εγώ έχω μαζεμένα καμιά διακοσαριά, δεν μπορώ ν'αποφασίσω και στο τέλος δεν κοιτάω τίποτα και παίζω fallout new vegas! ;D

Εγώ φταίω που οι ιδιοφυίες πίσω απ'τις χορδές TENSON έκαναν την Σολ τόσο κοντή που δεν φτάνει καν στο κλειδί; #τρουστορυμπροζ

Τέρμα ειρωνεία της μοίρας ότι με το ζόρι παίζω μπάσο πλέον! :'( Αλλά ναι, συμφωνώ! ;D

Κάποια στιγμή θα τσιμπήσω και μικροφωνάκι που πως και πως την περιμένω την στιγμή και θ'αλλαχθεί ο τίτλος σε "X-minor έλα έλα καλέ κυρία ολα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω covers"! ;D

Δημήτρη ευχαριστώ πολύ φίλε! :D Η κλίκα είναι αμείλικτη! ;D ;D ;D

Ευχαριστώ δια την ακρόασιν αγαπητέ Τζιβούριε! :D Για τα υπόλοιπα ας μην επεκταθούμε, δεν χρειάζεται. Όλα κομπλέ. :)

Cubase αν και το'χω γυρίσει εντελώς στο reaper πλέον.

Ευχαριστώ! Με τον ήχο τραβάω θεματάκια γενικώς, ειδικά στα τελευταία (τα επόμενα αυτού και κάνα-δυο προηγούμενα) δεν θεωρώ πως βγήκε ιδιαίτερα καλός αλλά βαρέθηκα να πειράζω περαιτέρω για να'μαι ειλικρινής! Η κιθάρα μια αρχαία affinity είναι, θύμα πειραμάτων κατά κύριο λόγο αλλά προφανώς αθάνατη. Κάποια στιγμή θα ξαναβάλω και τον neck όταν βρω σωστό template για pickguard. Το συγκεκριμένο είναι με το guitar rig. Κλασσικά η κιθάρα καρφί στην tascam 122 και GR. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι χρησιμοποίησα για το συγκεκριμένο, ένα preset πείραξα πάντως σίγουρα. 99% αυτά που ανεβάζω δεν είναι η προτιμώμενη μουσική των περισσοτέρων εδώ μέσα και δεν είμαι και το προτιμώμενο μέλος επίσης. χοχοχοοο 8)

Είχα σταματήσει να τα ποστάρω εδώ αλλά... ορίστε! Αν και δεν είναι "bass cover" όπως λέει ο τίτλος αλλά δεν πειράζει. Μεταλιές με χαμηλοκουρδισμένη τέλε.

Το ότι δεν έχουν το κοινωνικογουατέβερ υπόβαθρο πλέον να στηρίξουν πάνκικους-φακ έβριθινγκ στίχους δεν με πολυενδιαφέρει, δεν ήταν άλλωστε εκείνο το point μου. Το θέμα για μένα είναι πως, ναι μεν προσπαθούν να γυρίσουν στις παλιές τους μέρες, φαίνεται όμως (απ'το συγκεκριμένο, τονίζω, τραγούδι) πως το κάνουν... ξεψυχισμένα. Τύπου "να γεμίσει ο δίσκος". Αυτό το ριφφάκι περιμένεις να τ'ακούσεις σε τζαμάρισμα σε συνοικιακό στούντιο, όχι σε δίσκο των τεράστιων Metallica. Παρομοίως και χειρότερα και το σόλο. Ακόμα και το χιλιοκραγμένο st Anger είχε (kate me) ωραία riffs. Το "αντίπαλο δέος" που ακούει στο όνομα Megadeth, για παράδειγμα, όσους δίσκους και να'χει βγάλει, δεν μπορείς να πεις για κανένα πως είναι "μελάτο" ή ανέμπνευστο (το cryptic writings είναι το δικό τους load ;D ). Αυτό είναι το κακό με το συγκεκριμένο τραγούδι, πως δεν είναι ανάλογο της μπάντας (ή της ιδέας, του μεγέθους τέλος πάντων της μπάντας) που το έγραψε. Υ.Γ. Εμένα το load πάντως μου άρεσε, ασχέτως των γκοθσταρζ φωτογραφιών του booklet!

Μελάτο. Αν το συγκεκριμένο είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα και του υπόλοιπου άλμπουμ*, μάλλον θα πάω πάσο. Θαρρώ πως προσπαθούν να γυρίσουν στις παλιές καλές μέρες, τους λείπει όμως η... ενέργεια να το πω; Έμπνευση; Αγνότητα; Αυτό τέλος πάντων το x factor που είχαν τα justice for all, ride the lightning, kill'em all, MOP κτλ. με τα ευρηματικά riffs, την τρομερή ενέργεια, τα ευφάνταστα (ναι, Hammett μεν, ευφάνταστα δε) leads και solos και όλα όσα έκαναν τους metallica τεράστιους. Αυτό που ακούω εδώ είναι ένα ημι-thrash ριφφάκι της σειράς, ένα σόλο που υπάρχει για να υπάρχει, ένα ημι-catchy ρεφραινάκι και τα αποτελέσματα της εξάσκησης του Lars στις διπλοπεταλιές. Στα συν της γκρίνιας, το άκρως πρόχειρο και άκυρο βίντεο κλιπ. Κι όλα τα παραπάνω, 8 χρόνια μετά το death magnetic (όχι, δεν υπολογίζω το lulu). *αν το υπόλοιπο άλμπουμ είναι καλό θα εκτυπώσω την παραπάνω κριτική και θα την φάω. ;D

Ωραία πρωτοβουλία, μπράβο για την σκέψη και την κίνηση. Βέβαια στην εποχή που ζούμε, ακόμα και το 20άρι για έναν άκυρο, ξεχασμένο μαγνήτη είναι... απλά αναγκαίο οπότε μην απορούμε που δεν βλέπουμε και πολλές τέτοιες κινήσεις γενικώς.

Δεν υπάρχει άποψη χωρίς τους περιορισμούς που λες. Διασκεδάζω όταν γράφω μουσική, διασκεδάζω όταν παίζω, διασκεδάζω και στο σαλόνι μου και στην σκηνή και οπουδήποτε. Θα διασκέδαζα παραπάνω αν ήταν εφικτό η διασκέδασή μου να μου αποφέρει και χρήματα, χρήματα που θα χρησιμοποιούσα ώστε να'χω ένα στουντιάκι, ώστε να διασκεδάζω παραπάνω και όταν γράφω την μουσική μου, και θα διασκέδαζα γενικώς με την ζωή μου όταν αυτό που δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από χόμπυ αυτή την στιγμή σ'αυτήν την χώρα ήταν βιοπορισμός και δεν θα χρειαζόταν να κάνω τον χαμάλη ή οτιδήποτε άλλο δυσάρεστο για τα προς το ζειν και το παι-ζειν (χο-χο). Στον πραγματικό κόσμο, απλά γράφω και παίζω και διασκεδάζω και πάλι καλά να λέω που μπορώ να τα (κουτσο)κάνω κι αυτά. tl:dr version: Αν δεν διασκεδάζεις με την τέχνη, δύσκολα καταπιάνεσαι μ'αυτή.

Όπως είπε κι ο προλαλήσαντας, όταν μεταπηδάς από κούρδισμα σε κούρδισμα θα... τρελάνεις το μπράτσο. Αν κατέβεις σε Ντο με τις ανάλογες χορδές ίσως χρειαστεί μια μικρορύθμιση με το truss rod για την αλλαγή της τάσης (αν υπάρξει κάποια σημαντική αλλαγή τέλος πάντων). Αν όμως αλλάζεις κάθε τρεις και λίγο δύσκολα να σου "κάτσει" σταθερά κάπου. Θα πρότεινα αγορά ενός ακόμα μπάσσου για άλλο κούρδισμα, αν φυσικά έχεις την οικονομική δυνατότητα. Ειδάλλως, δες τι γράφεις-παίζεις περισσότερο και μείνε σε ένα κούρδισμα.

Δυο τόνους κάτω εννοείς Ντο φαντάζομαι. Έχε υπ'όψιν πως θα χρειαστεί να "φας" και το nut για να χωρέσουν οι μεγαλύτερες χορδές, κι αν δεν είναι μόνιμη η αλλαγή θα θες νέο nut αν αποφασίσεις να επιστρέψεις σε Μι. Για χορδές ένα πεντάχορδο σετ lights (125 θα'λεγα εγώ) θα'ναι μια χαρά.

Εφόσον δεν παίζεις live, έχεις στην διάθεσή σου ένα σωρό εργαλεία να στρώσεις τον ήχο σου, οπότε εγώ λέω ν'αφήσεις τους μαγνήτες και να κοιτάξεις κάποια καλή προενίσχυση, hardware ή software.

Έκτορα σ'το είπα εξ'αρχής πως θα εκπλαγείς και πως αμφιβάλλω αν θ'αλλάξεις πολλά. 8) Οι HB είναι "μπράντα" του thomann, και ως εκ τούτου, δεν έχουν περαιτέρω έξοδα διαφήμισης, τυχόν r&d, έξτρα πέρα-δώθε κτλ. Ότι παίρνεις σε μια Κινέζικη των 300+ παίρνεις και σε μια HB των 100+ και ειδικά στην προσοχή στον ποιοτικό έλεγχο, κοιτάνε πολύ άνετα στα ίσια τις υπόλοιπες πλέον. Το ΜΟΝΟ κακό που θα δεις είναι τα τάστα, τα οποία δυστυχώς είναι βούτυρο και φθείρονται γρήγορα και είναι κρίμα για τόσο καλοφτιαγμένες, VFM κιθάρες. Στο μπάσσο μου τα ξήλωσα γι'αυτόν τον λόγο (μεταξύ άλλων τέλος πάντων), μετά από όχι και τόσο πολλή χρήση. Στην κιθάρα είναι ακόμα οκ. Καλόπαιχτη λοιπόν! :) edit: Είναι και η καλύτερη επιλογή για κάποιον που θέλει πιο μοντέρνα specs σε κλασσική strat (14" radius, ελαφρώς ψηλότερα τάστα, λίιιγο πιο λεπτό μπράτσο).

Χτύπα HB την 62 και πάω στοίχημα πως δεν θ'αλλάξεις και πάρα πολλά. Είναι στα υπ'όψιν μου πολύ καιρό τώρα.