X-minor

Εξαιρετικά ενδιαφέρον βίντεο με την θρυλική Carol Kaye ν'αναλύει διάφορα θεματάκια. Απολαυστικότατο.

Κι εγώ πριν λίγο το ανακάλυψα κι έμεινα :o Θεούλης.

Μ'αυτό το κούρδισμα μήπως θα'ταν καλύτερα να επενδύσεις σε καμπίνα με "σπέτσιαλ" μεγάφωνα; Δεν ξέρω βέβαια και τι έχεις τώρα...

Η τέλε είναι χαλαρά απ'τα καλύτερα όργανα για ΜΕΤΣΟΛ! ;D (σοβαρά όμως, όντως!) Θένκιουβεριματς!

Χαοτικό τζαμαρισματάκι σε SLAYEEEEER! 8)

Επειδή αναφέρθηκε και το παρελθόν του, είναι κι αυτό ένα θεματάκι που με διχάζει λιγάκι. Πέρασε απ'το pretty boy image ως κιθαροβιόλης του Ozzy, είχε αυτό το redneck στους άλλους και τώρα πουλάει το όλο biker style. Δεκτό και σεβαστό ότι πολλούς σας πείθει, αλίμονο, εμένα δε μου κάνει τίποτα ιδιαίτερο. Εκεί που όντως τον παραδέχομαι είναι ότι ναι, αυτό που κάνει το κάνει σωστά και καλά και συνθετικά έχει κάτι που θα τραβήξει τον ακροατή που αρέσκεται στο hard/heavy στυλάκι. Και γνωρίζοντας (ελάχιστα, προφανώς, κι απ'τα συμφραζόμενα) τον χαρακτήρα του, πιθανώς να είναι 1000% true το όλο attitude του. Απλά προσωπικά με κουράζει λιγάκι και τον θεωρώ υπερεκτιμημένο, δεδομένου της one trick pony ποιότητας που του προσάπτω εγώ. Θ'ακούσω π.χ. το blessed hellride αλλά δεν θα βάλω και δεύτερο CD. Και στα live ειδικά, τα δύο dvd που είδα, με κούρασε αρκετά αυτό το στυλ του, πολύ περισσότερο δε τα squeals κάθε δυο νότες.

Δε νομίζω πως οποιοσδήποτε απ'τους υπόλοιπους guitar heroes θα'χε κανα θέμα να τα κάνει κι αυτά. Και να μην τα κάνανε, τι σχέση έχει με το πως είναι ως κιθαρίστας, όμως; Δεν λέω ότι δεν ξέρει να παίζει, προς θεού, αλλά αν κάτσεις κι ακούσεις ένα-ένα τα τραγούδια του, κι ιδιαίτερα με τους BLS που είναι καθαρά αυτός, ακούς ΈΝΑ συγκεκριμένο πράγμα συνεχώς. Τα γνωστά πεντατονικά runs, ν+1 squeals και that's all folks.

Συμπαθητικό το συγκεκριμένο. Κατά τ'άλλα, τον θεωρώ πολύ υπερεκτιμημένο κιθαρίστα. Μην πω τον προτιμώ στα φωνητικά!

Μια ταινία που μου άρεσε και δεν το περίμενα καθόλου είναι το August osage county. Τρομερό καστ που σε κρατάει καρφωμένο στην υπόθεση, που στην τελική δεν είναι τίποτα το καινούριο ή το τραγικά ενδιαφέρον. Είδα φευγαλέα μια διαφήμιση στην τηλεόραση πως θα το δείξει σύντομα αλλά δεν έδωσα και πολύ περαιτέρω σημασία. Αύγουστος είναι ο Ελληνικός τίτλος. http://www.imdb.com/title/tt1322269/ Επίσης, δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί ξανά, αλλά το Locke ήταν επίσης ταινία που με κράτησε καρφωμένο στην οθόνη. http://www.imdb.com/title/tt2692904/

Άρρωστο (με την καλή έννοια)! Εμένα μου άρεσε ως είναι. Μπορεί όντως σε φάσεις να μπουρδουκλώνονται πράματα αλλά... μου άρεσε κι αυτό! Γράψε κι άλλα!

Εγώ το κλασσικό Rode NT1 θα σου πρότεινα.

Δεν ήταν και κακό αλλά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα.

Για τον ενισχυτή δεν γνωρίζω αλλά HB μπάσσο δεν θα φοβόμουν να πάρω. Αυτό που έχω έχει βγει παλικάρι κι υπάρχουν και... καταθέσεις από άπειρους άλλους ευχαριστημένους αγοραστές. Καλή αρχή! :)

Νομίζω πως με μια λέξη τα'πα όλα και στο βίντεο, αλλά ας σχολιάσω κι εδώ! ΠΟΛΥ καλοί, μπράβο σε όλους! Αλήθεια, πως έκατσε η συνεργασία;

Ευχαριστώ πολύ μαυρομούρη! ;D Με το δεύτερο bt όντως κάτι ακούγεται off αλλά τα ίδια φαίνεται να παίζουν από πίσω. :-\ Έκανα χαζομαρίτσα με το συγκεκριμένο βέβαια κι είχα τον bridge σπλιταρισμένο (ο neck είναι μονίμως) και κάποια πρίμα δεν μαζεύονταν αλλά δεν έπαιζε να το ξαναηχογραφήσω, πονοκέφαλος σκέτος! ;D

Λίγο πιο συγυρισμένη έκδοση, με διαφορετικό BT λόγω youtube...

Vimeo κι εδώ! Φρέσκο πράμα!

Οι κοπέλες του πχοιοτικού κι αυτές; ;D

Είμαστε πάντως ερωτιάρης λαός ρε παιδί μου. Δύο ειδών στίχοι υπάρχουν μόνο: "Αγαπάω και τα πουλιά κελαηδούνε κι όλα τέλεια και τι καλά περνάμε" και "με άφησε, με παράτησε, πονάω, κόβομαι, θα πεθάνω παναγιά μου γύρνα πίσω θα χαθώ".

;D

Καλά για την αισθητική δεν τίθεται θέμα. Κάποιοι το γουστάρουν, κάποιοι άλλοι όχι. Δεν σημαίνει απαραίτητα επειδή δεν τα γουστάρω πως αυτομάτως είναι και "χαμηλής αισθητικής", ότι κι αν σημαίνει αυτό. Εγώ γουστάρω (σε φάσεις) και black metal, κάποιος που δεν ακούει, κατευθείαν μπορεί να το σταμπάρει κι αυτό ως "χαμηλής αισθητικής". Γιατί σου λέει ο άλλος γουστάρει ν'ακούει πόσο σ'αγαπάω και πόσο πονάω που μ'άφησες και γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα κι άλλος την βρίσκει με τον σατανά ξέρω γω. Ε, όσο τους νοιάζει τους σκυλάδες, άλλο τόσο νοιάζει και τους μπλακάδες, και γενικώς τόσο μετράει κιόλας (κατ'εμέ) το θέμα "αισθητική". Κοινώς, όλα γούστα είναι και περί ορέξεως...

Καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να γουστάρει ότι γουστάρει, ασχέτως του πόσο ζγκντάου(sic) το θεωρεί κάποιος άλλος. That said... μακριά. Ούτε τα τραγούδια μου αρέσουν, ούτε οι ερμηνευτές, ούτε το στυλ και το όλο lifestyle που φαίνεται να περικλείει την σκηνή και τους θιασώτες της, ούτε και το όποιο κέφι βγάζουν. Βλακώδης απάντηση. Πρώτον γιατί έχει συμβεί 1000% (μουαχαχαα) και δεύτερον γιατί είναι βλαμμένη λογική.

Ε καλά, η σημερινή ποπ είναι εντελώς fast food και προφανώς κρατάει όσο κι αυτό. Μέχρι την επόμενη... εκκένωση! 8) Και φυσικά είναι και λογικό, αφού μια τεράστια μερίδα κόσμου αυτό θέλει. Μια εύπεπτη ...ίτσα και προχωράμε στο επόμενο χιτάκι ντε ζουρ. Τραγούδια όπως αυτό: έχουν εκατομμύρια ακροάσεις/views. Ε, enough said. Απ'την άλλη, στην εποχή της εύκολης και αβίαστης πρόσβασης, είναι ότι πιο εύκολο για κάποιον μουσικό να προωθήσει την δουλειά του χωρίς την, άλλοτε απαραίτητη, βοήθεια μιας δισκογραφικής. Λεφτά δεν πρόκειται να βγάλει κανείς εκτός απ'τον Drake, την Swift κι οτιδήποτε παρόμοιο αλλά αν είναι μόνο τα λεφτά το θέμα, λάθος καριέρα, λάθος εποχή, λάθος χώρα κτλ. Και απ'τη μεριά του ακροατή-"καταναλωτή" υπάρχει όφελος. Αν εγώ γουστάρω prog rock στο ύφος των genesis, yes κτλ., ε δεν χρειάζεται να ψάξω τα πιο ψαγμένα zines μπας και ανακαλύψω καμιά απίστευτη μπάντα απ'την Αίγυπτο που τους ξέρει μόνο ο Ιζνογκούντ. Bottom line, όλοι (περίπου) κερδίζουν, απλά οι εποχές που οι δημιουργοί βγάζανε φράγκα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δυστυχώς; Ευτυχώς; Χου νόουζ; Κι άλλο ένα ενδιαφέρον αρθράκι, τροφή για σκέψη και μοχαμπέτι. http://www.theguardian.com/music/2013/oct/11/david-byrne-internet-content-world?CMP=share_btn_fb

Έφυγε και ο κιθαρίστας των Riverside, Piotr Grudzinski. Ήταν μάλιστα μόλις 40 ετών. R.I.P. :(