Σε θεωρητικό επίπεδο, φυσικά και πρέπει να εστιάζουμε στη μουσική, και πουθενά αλλού. Σε λογικό επίπεδο, εστιάζουμε και στους καλλιτέχνες, και στο artwork κλπ.
Σε πραγματικό επίπεδο όμως, επηρρεαζόμαστε ΠΟΛΥ από την ευκολεία (ευκολη λεία) που μπορούμε να βρούμε μουσική. Παλιά έπρεπε να πάμε, να αγοράσουμε την κασσέτα (ή το βινύλιο) και να γυρίσουμε σπίτι. Να το βάλουμε, να βρούμε το τραγούδι (ειδικά στην περίπτωση της κασσέτας), κλπ. Αργότερα με το CD, βάζαμε το τραγούδι που θέλαμε αμέσως, χωρίς πολλά πολλά. Τώρα με τα downloads δε βγαίνουμε από το σπίτι μας καν! Τα έχουμε παντού, είναι ανύπαρκτα στο φυσικό κόσμο (είναι μια αράδα αριθμών πλέον, ούτε καν γραμμένα σε CD).
Βεβαίως (και ΝΑΙ θα το παω εκεί), το παραπάνω είχε και συνέχεια: Το πιο εύκολο πλέον από το να μπεις στο amazon/itunes/κλπ είναι να μην πληρώσεις. Η πειρατεία δεν υπάρχει επειδή "κάθε πέρσι και καλύτερα", αλλά γιατι οι παπάρες το κάνανε υπερβολικά εύκολο!
Πιστεύω ότι η μη-φυσική κατάσταση των downloads και των mp3 έχει μειώσει την αξία της μουσικής, οσον αφορά το κοινό. Δεν αξίζει πιά, έχει κορεστεί το όλο θέμα.