Nikolas

Ομολογώ ότι όποια εμπειρία έχω από μαγαζιά στην Αθήνα είναι τελείως διαφορετική από τα παραπάνω! Φυσικά δε παίζω μέταλ, αλλά πιανάκι, σε πολύ light στυλ, και γενικά πρόκειται για μπαροκατάσταση μάλλον αντί για συναυλιακό χώρο, αλλά και πάλι. Θα τολμούσα να υποθέσω ότι το πρόβλημα πιθανόν να ξεκινάει από τις ίδιες τις μπάντες. Δε μπορεί κάποιο μαγαζί να έχει την είσοδο 15 με ποτό, και τα 6 στην μπάντα, και κάποιο άλλο να πρέπει να πληρώσεις για να παίξεις. Βέβαια τα στατιστικά είναι διαφορετικά, αλλά και πάλι... :-\

Ψαγμένος ήχος, ωραία παραγωγή, ωραία μουσική! Όλα καλά! Άντε να παίξετε και Live κάπου να σας ακούσουμε. ;) Επίσης πολλά συγχαρητήρια για το jumping fish song of the month! ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ!

Δεν έχω διαβάσει τα λίνκς, αλλά να δώσω και τη γνώμη μου, ως πιανίστας χρόνων... Απο θεωρητική άποψη, η ντο μείζων είναι όλο άσπρα πλήκτρα. Αν για κάποιο λόγο είχε επικρατήσει κάποιος άλλος τρόπος (mode) ή άλλο κούρδισμα, αυτό θα ήταν στα άσπρα πλήκτρα. Αφού η μείζων πάει Τ-Τ-Η-Τ-Τ-Τ-Η είναι σχεδόν αυτονόητο ότι θα μπούν 2 μαύρα πλήκτρα μετά το ντο, και τρεία μετά το φα. Όλα καλά μέχρις εδώ. Τώρα, γιατι τα μαύρα είναι πιο λεπτά και πιο πίσω και πιο πάνω; Αυτό έχει να κάνει με την τεχνική του πιάνου. Τα δάκτυλα των πιανιστών είναι ασύμμετρα (στο κάθε χέρι), καθώς και δεν έχουν ίσα μήκη στο κάθε δάχτυλο. Αν δοκιμάσετε θα δείτε ότι είναι μάλλον πιο έυκολο να παίξει κανείς μια Ρε μείζων συγχορδία, από μια Ντο μείζων. Όπως στην (κλασσική αλλά όχι μόνο) κιθάρα, γενικά τα πιο πολλά κομμάτια είναι σε μι-λα-ρε (ή μεταφέρονται εκεί), για τεχνικούς λόγους (ανοιχτές χορδές), έτσι και στο πιάνο η ντο μείζων ΔΕΝ είναι η πιο εύκολη κλίμακα, αλλά μάλλον η πιο δύσκολη. Η ομοιομορφία των λευκών νοτών, κάνει το έργο του πιανίστα δύσκολο! Μάλιστα ο Prokofiev έγραψε ένα κοντσέρτο για πιάνο σε Ντο (Νο. 3), το οποιό θεωρείτε ΠΟΛΥ δύσκολο, αφού είναι εξαιρετικά απαιτητικό από τον πιανίστα. Το πιάνο έχει να κάνει με "στόχο" πρακτικά, πετάς το χέρι και όπου πέσει... (ειδικά σε πιο σύγχρονα ιδιόματα). Δεν είναι καθόλου παράλογο το να υπάρχουν σημάδια στο ίδιο το όργανο για να βοηθείτε ο πιανίστας. Όσον αφορά το βιολι, οι βιολιστές έχουν "θέσεις". Δεν πάνε και αυτοί στην τύχη. Υπάρχουν θέσης, όπως και στην κιθάρα και όπου αλλού. Αλλιώς... ζήτω που καήκανε! ;)

δε πας καλά ρε Κώστα! Τρελάθηκα στο γέλιο! ;D ;D

Παιδια 1000 ευχαριστώ για τα σχόλιά σας! Τρέχω για τους πλέον κουφούς λόγους, και δε πρόλαβα να απαντήσω μέχρις τώρα. WilliamSats: Δεν έχεις άδικο. Θα το κοιτάξω. Βασικά ήμουν σίγουρος ότι για μια ΤΕΤΟΙΑ φωνή θα κάνουν καλή δουλειά, αλλά βέβαια, αφού δεν ήταν ο αρχικός μου στόχος (παρά τα ακουστικά κλασσικά όργανα), δεν σκέφτηκα καν να βάλει pop filter, κλπ... Άλλα κομμάτια ηχογραφημένα, όχι. (τέλος πάντων άλλα 2, αλλά πολύ λιγότερα ευφάνταστα σαν διασκευές... πρακτικά covers, Και όχι διασκευές). Σπύρο: Μπορεί να έχεις δίκιο. Κι εμένα τώρα το πιάνο μου ακούγεται λίγο στεγνο σε σχέση με τη φωνή. Πιθανόν να θέλει λιγότερο βαθος η φωνή. Είναι κάτι που δε θα το πολυκοιτάξω ομολογώ, αφού το κομμάτι βασικά είναι 1 take (για αυτό και τόσα λάθη στο πιάνο *αχεμ*), άρα... Haris, Νίκο: Παιδιά δίκιο έχετε, δεν αντιλέγω. Απλά σαν άκουσμα μου κάθησε ΤΟΣΟ καλά εμένα (και της Νάνσυς) που δεν υπήρχε περίπτωση. Πάντως το ξαναλέω ότι μπορεί να τραγουδίσει και "σαν άνθρωπός"... δεν είναι ούφο το κορίτσι! Απίθανη είναι! Νίκο, το πιάνο, Garritan Steinway, όπως ήταν απ'την μάνα του. Ούτε καν EQ δεν έβαλα. (τα καλά των samples). Εύη: Πλάκα-πλάκα το σκεφτήκαμε, αλλα αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό που δείχνει και καλά πιο "πολυ" από μόνο του. Γράφτηκε σαν ένα ψιλοντέμο σε 2-3 ώρες (3 κομμάτια) και αυτό ήταν... Δεν είναι ολοκληρομένη, σοβαρή δουλειά, κλπ. Είμαι πιο τελειομανής συνήθως! :D fanky Bassman, Takis: Παιδιά, μάλλον είναι το κακό reverb που έβαλα στη φωνή! :-[ Βλέπεις καινούριος χώρος, καινούριο Cubase, καινούρια εμπειρία (η φωνή)... που να τα βγάλω πέρα. Δικό μου λάθος, καθαρά! Και ναι, μαλλόν ακούγεται ολίγον "ζαβά" η φωνή... Αλλά φταίω 100% εγώ!

Βασικα ακούω μουσική στο στούντιο, άρα τα αποτελέσματα είναι... υπερόχα (για μίξη τουλάχιστον! ;D) Ηχεία: PMC TBSA2+ Amps: FLying Mole DAD M100 proII Lynx soundcard -> Grace Design m902 (ψηφιακα). εεε... και όλος ο χώρος είναι φτιαγμένος ως control room, άρα... ;) Τι να λέμε τώρα... :P Στο σπίτι ακούω με κάτι web ακουστικά των 10 ευρώ, ψιλοσπασμένα, και με ένα hi-fi της πεντάρας... :(

YAY! What fun! Μάματοι όλοι τους, όχι; ;) Άντε γιατι τρελαθήκαμε στις κιθάρες, κουρδισμένα ξύλα και άλλες μπούρδες! ;D

Αμάν! Τουλάχιστον η ποιότητα δεν είναι καλή! ;D ;D ;D ;D ;D Αν μπορέσει να λειτουργήσει και με τους παράφωνους έχουμε ένα απίστευτο προϊόν!

Καταρχήν να ευχαριστήσω τον Μαραθο(ν) για τα καλά του λόγια και το promotion που μου κάνει! ;) Audiokostas, Nestoras, re(p)layer: Έχετε δίκιο για τη φωνή. ΑΛΛΑ (αλλά...) Το θέλαμε το κομμάτι έτσι. Και οι δύο (φταίω κι εγώ, λοιπόν) θεωρήσαμε ότι στα πλαίσια μιας ολικής διασκεύης, το κομμάτι ακούγεται πολύ καλά, έτσι. Ούτως ή αλλιώς ήταν μάλλον ψιλα για την Νάνσυ, που καλύτερα έτσι "με θέση", παρά στα κουτουρού. Με τον Κώστα τα είπαμε λίγο μέσω ΠΜ, και θα τα ξαναπούμε... Νέστορα, θα σε ΠΜ κι εσένα σε ολίγον να τα πούμε! :) _______________________ Πάντως, να κάνω το δικό μου σχόλιο, ότι η συγκεκριμένη διασκευή, μου φαίνεται λίγο... βαρετή. Με ποιά έννοια (self critic): Έκανα πρακτικά τη δουλειά του band in a box. Πήρα ένα κομμάτι, του άλλαξα στυλ, και νά το! Δε μου φαίνεται και τόσο δημιουργικό... :-/ (είπαμε αυτοκριτική το συγκερκιμένο σημείο, έτσι; ) WilliamSats: Thanks. Το έπιασες το νόημα με την δοκιμή. Με πιο 'μαύρη' φωνή, σίγουρα θα ακουγόταν πιο 'ορθό'. Και όχι δεν είχα pop filter στα μικρόφωνα (2, και ήταν αρκετά μακριά, οπότε δεν πιάνανε τίποτα. Δεν έκανα κλασσική τοποθέτηση, αφού δεν είναι για φωνή κανονικά τα QTC40...)

Οι λίγοι εκλεκτοί το έχετε ακούσει Live. Οι άλλοι φάτε μία κονσέρβα! ;) Πιάνο: Steinway Garritan, Νικόλας Φωνή: QTC40, Grace Design m201, Νάνσυ (Ομολογώ ότι για "κλασσική" φωνή, το hardware που έχω μου αρέσει... Για αυτό και το αναφέρω. Για συζήτηση περι τούτου.) Και φυσικά, κάθε συζήτηση περι προσβολής και διασκευών κλπ όλα δεκτά, έτσι; cover.mp3

Η πικρή αλήθεια είναι, ότι, ακριβώς όπως λέει ο yameth (που σιγά μη διαφωνίσω και ποτέ... :P) το προϊόν το αγοράζεις μαζί με όλη την ιστορία της εταιρίας και τα πάνω και τα κάτω. Η apple έχει μια τέτοια αντιμετώπιση στο όλο θέμα, που θα μου φαινόταν παράξενο να λειτουργεί διαφορετικά. Μια με το iTunes, μια με το Quicktime, μια με ότι άλλο. Για αυτό δεν έχω τίποτα από την apple, και είμαι και περήφανος! Δε θέλω την ολική κατάκτησή του PC μου από μια και μόνο εταιρία για να επικοινωνούν τα διάφορα περιφεριακά! Για αυτό πήγα Argos, όταν ήμουν Αγγλία και πηρα 3 (ναι 3) mp3 players, των 10 euros! 30 euros σύνολο (8.99 GBP τότε, το καθένα), και ακόμη μου κρατάνε θαύμα. Παίζουν, ηχογραφούν, μεταφέρουν... Όλα καλά λοιπόν. Αν σπάσει, το πετάω (ή το δίνω στα παιδιά μου για παιχνίδι).

Μα ετύχαινε εκείνη τη στιγμή να πάρει το κινητό του τηλ, στο σπίτι, και η συζήτηση να γραφτεί στον τηλεφωνητη! άθελά του... :P

To "συνέχεια" που αναφέρει ο oselifer είναι μερικές μέρες, βδομάδες ή μήνες; Το ζήτημα είναι ότι κάτι γίνεται καλό, όχι επειδή γεννήθηκε έτσι (λόγο έμπνευσης, ταλέντου, κλπ, αν και παίζουν το ρόλο τους τέλος πάντων), αλλά επειδή έχει πέσει δουλειά πάνω στο κομμάτι. Αν παρατάς το κομμάτι πριν το τελειώσεις (την ηχογράφηση, την παρτιτούρα, το έργο τέλος πάντων), τότε δε θα μπορέσεις ποτέ να αποφασίσεις πια πραγματικά "ήταν η μοίρα του". Αν μιλάμε για ακούσματα (παρατάω να το ακούω), τότε αυτό παίζει ένα ρόλο, όπως και το πόση δουλειά έχει πέσει στο κομμάτι. Ένα κομμάτι που γράφτηκε σε 1 μέρα, λογικό είναι να έχει χώρο να μας αρέσει κι άλλο. Ένα άλλο που το βασανίζει κανέις για 2 μήνες στο στούντιο... εε το ξερνάς μετά! Για εμένα, θέματα χρόνου παίζουν ρόλο, θέματα τεχνικής, δουλειάς, και προσπαθώ να μετριάσω τον ενθουσιασμό γύρω από ένα έργο. Και αφού δε θέλουμε γνώμες από τρίτους, τότε βασικά μάλλον μέσα πέφτω, αφού ακόμη, μετά από χρόνια, μου αρέσουν μερικά πράγματα που έχω κάνει...

1. Σπύρο: Μιλάμε για το 1999-2001... τότε φοιτητής ήμουν. 2. Ξέρω 'γω. Τα πράγματα πάνε προς 2 μεριές πάντα! 3. Καλή τύχη... :S

Μου είχε τύχει πρόβλημα παρόμοιο, όταν μελετούσα πιάνο. Είναι και σπαστικό, και το πιάνο, πως να το κάνουμε, ακόυγεται αρκετά δυνατα! Έλα που όμως εγώ μελετούσα 8 ώρες την ημέρα (για εξετάσεις). Όταν ήρθε η αστυνομία την 1η φορά, τους εξήγησα την κατάσταση, τους έδειξα τους τόνους βιβλία, κλπ, και τους είπα, τέλος πάντων, ότι αυτή είναι η δουλειά μου! Άκυρο. Ο γείτονας ήρθε... δεν ήρθε αστυνομία. Πάνε χρόνια... pla.g: Κάπως θα πρέπει να τα βρεις με τους γείτονές σου. Πάρε και ένα κασετοφωνάκι, πήγαινε με μία τούρτα, λουλούδια, κάτι τέλος πάντων και προσπάθησε να συνενοηθήτε. Κράτα και την ηχογράφηση. Να είσαι τέλειος, να τους εξηγήσεις τα δικαιώματά σου, κλπ. Όταν αρχίσει το βρισήδη, κλπ, κράτα την κασσέτα, και δώσε την στους μπάτσους την επόμενη φορά που θα έρθουν. ;D ;D Εσύ κοίτα να είσαι εντάξει. Μίλα με δικηγόρο, δες τους νόμους περι ηχορύπανση και τελικά φρόντισε με τους αστυνομικούς να τα έχεις καλά. Κάποια στιγμή οι αστυνομία θα βαρεθεί να πηγαίνει, για να βρίσκει κάποιον που έχει το νόμο με το μέρος του, και θα τελειώσει το θέμα.

Κάτι τέτοια λένε οι φίλοι μου για μένα... αλλά δε καταλαβαίνω... (τρομερό χιούμορ ρε παιδί μου έχω! απίστευτος!) ;D

Παίζω σχεδόν πάντα με δανικές, και ανεπίστρεφτες (η Εύη και όποιος γκαρσόνης μπορεί να επιβεβαιώσει...)... Έχω ένα καταλογάκη (που παραδόξως δεν το ξεχνάω, ενώ πένες... πάντα ξεχνάω) όπου σημειώνω σε ποιούς χρωστάω τι. Εύη: 2 Δημήτρης (εκτώς νοιζ): 2 Μάρκος: 1 πένα, 2 παικτάκια σουμπούτεο, 1 παιχνίδι για Amstrad 6128, 2 πιάτα και έχει ο Θεος ακομη.

Ομολογώ ότι δεν είμαι σίγουρος... Δηλ, ακαδημαϊκά δε μπορώ να το εξηγήσω. Αλλά ένα έργο τέχνης, υπάρχει για καποιους λόγους. Πολιτικούς, αισθητικούς, κοινωνικούς, κλπ. Αν αυτός που παίζει με το έργο τέχνης, δε μπορεί να καταλάβει αυτούς τους λόγους, ή απλά γουστάρει να του πετάξει τα μάτια έξω... :-/ Όπως έχω ξαναπεί (νομίζω), έδωσα ένα κομμάτι μου για πιάνο σε 7 εκτελεστές προς εκτέλεση. Το κομμάτι είχε αρκετά ελεύθερα σημεία. Οι 6 μου γύρισαν κομμάτια 8-10 λεπτά, ο 7ος μου γύρισε ένα τέρας 18 λεπτά (!!!!!). Του άλλαξε τον αδόξαστο! Εεεε λοιπόν, επειδή κατάλαβε το νόημα, ανέλυσε τι είχα κάνει, και έμεινε πιστός στις ιδέες μου (αλλά όχι στην έκφραση αυτών, που δεν ήταν ο σκοπός του συγκεκριμένου κομματιού), έκανε μια εκλπηκτική δουλειά! Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Ελπίζω να είναι κάπως κατανοητό... ???

Άντε να πω τη γνώμη μου... Στην ποπ μουσική, αυτό που υπάρχει σαν έννοια των covers, Και διασκευών κλπ, είναι απλά ανύπαρκτο στην κλασσική μουσικη! Στην ποπ μουσική έχει επικρατήσει κατα κράτος η ηχογράφηση και ότι άλλο είναι... αντιγραφή (Αυθεντική εκτέλεση, κλπ). Στην κλασσική αυτό απλά δεν υφίσταται! Τώρα, καλώς ή κακώς, τα κομμάτια τα παίρνει όποιος θέλει και τα κάνει ότι θέλει. Το τελικό αποτέλεσμα, νομίζω, ότι έχει να κάνει με την αισθητικη (αντικειμενικό) και τον σκοπό (υποκειμενικό). Προσβολεί, πολύ απλά, δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει εκτώς αν είναι δικό σου έργο! Αν μου πάρουν ένα δικό μου έργο και του φερθούν χωρίς σεβασμό, ομολογώ ότι θα πειραχτώ μάλλον. Αν κάποιος μου πάρει ένα έργο, το διαλύσει και τελικά φτάσει σε κάτι άλλο, με σεβασμό, τότε με γειά του με χαρά του. Ενα μέρος των covers αποτελούντε από ένα beat απο πίσω, κλπ, το οποίο είναι απλά "αρπακόλα" στην μεγάλη πλειοψηφία. Σε χορευτική μουσική, το παραπάνω μετατρέπετε σε remix, Κλπ, και έχει απόλυτο νόημα. Τα παρατράγουδα παράγουν σκουπίδια, όχι γιατί έχουν το δικαίωμα, και κάνουν το γούστο του, αλλά γιατί δεν έχουν επίπεδο, σεβασμό, και αυτό το καταραμένο το γούστο.

Δεν είναι καθόλου στο πνεύμα των Nirvana, και (μαζί με το βίντεο) μου φαίνεται ότι του αλλάξανε τα φώτα ως αναφορά το νόημα! Τέλος πάντων, παράδειγμα είναι, σκέψου τα κομμάτια που έπαιξα εγώ. Μπορεί ο hardcore λαϊκός να αυτοκτονίσει με αυτά που έκανα... ;)

Αν κανείς βγάλει το οπτικό, το cover, είναι πολύ ωραίο! Αλλά και πάλι μου χτυπάει λίγο παράξενα! ΟΧΙ άσχημα, γιατι δεν είμαι οπαδός! Απλά αναρωτιέμαι αν μπορεί κάτι τέτοιο να προσβάλει, ή πχ ένα τραγούδι του Μακή (Χριστοδουλόπουλου) σε χαζό ροκ, ή πχ ο Χατζηγιάννης να τραγουδάει... το αγαπημένο σας κομμάτι ή ακόμη η ζεμπεκιά "δε ξέρω πόσο σ'αγαπώ" σε τζαζ πιανιστική έκδοση ??? (Πάντως το παραπάνω κομμάτι το ακούω ώρα τώρα και γουστάρω!) ΥΓ. έΧω κάνει κι εγώ κάποιες διασκευές (για πιάνο. Όσοι ήρθαν τα ακούσαν. Περιλαμβάνονται και αυτά...)

Nαι... Αλλά τα τιμολόγια δε θα περνάνε και για το αφορολόγητο, και για έξοδα, και, και, και... Για αυτό και τα ΔΕΚΟ δεν τα έχουν βάλει (ως τώρα). Ας ελπίσουμε να αλλάξουν τουλάχιστον οι αριθμοί, γιατι να ξοδέψω 24,000 ευρώ εγώ και η σύζηγος... χλωμό. Μόνο με μία μεγάλη δωρεά (αλήθεια περνάει αυτό ως έξοδο;) στο νοιζ.gr! ;D

Βασικά θέλεις μίκτη, και όχι ενισχυτή. Αφού τα 2 ηχεία είναι active, δε μπορείς να τα βάλεις στον ενισχυτή σου. Πρέπει να βρεις έναν απλό μίκτη (mixing desk, ή κάτι παρόμοιο, τέλος πάντων) και να βάλεις πάνω τα 2 active ηχεία και τον ενισχυτή σου. Κατα τα άλλα, αφού αυτό το θρεντ έβγαλε τον Νίκο απ'την αποστία (non posting), καλό ήταν που γελάσε και λίγο, οχι; ;)

Εγώ ο κλασσικούλης την βρίσκω με το να βάζω 'κλασσικά' (ακουστικά) όργανα. Έγχορδα, κλπ. Με τη σωστή χρήση, στο σωστό κομμάτι πάει καλά... Σε άλλα σημεία μου αρέσει η κίνηση (όπως του Αντρέα)... Πάντως ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, αλλα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ όμως, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ δε θεωρώ κάτι "πλάτες". Όλα έχουν τη σημασία τους. Και προφανώς το "πλάτες" ήταν για συνενόηση και τίποτε άλλο, αλλά ακόμη και έτσι διαφωνώ στην ιδεολογία του "πετάω ένα pad από πίσω και καθάρισα", που ειδικά σε πληκτράδες με 1 πλήκτρο, και live δίνει και παίρνει νομίζω... [/ψώνιο]

cent=100 "μόρια". Καθε τόνος (ή ημιτόνιο, δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή) χωρίζεται σε 100 cents. Μπορείς λοιπόν να ξεκουρδίσεις μια νότα, έχει ένα τόνο, ή ένα ημιτόνιο, αλλά... 13/15 του τόνου (λέω 'γω τώρα...)