darshan

Randy, αλλά ψήφισα Wylde για να σπάσω τον δικομματισμό.

Συμφωνώ, ωραία τα λετε. Αυτό που λες delta66, μου θυμίζει το ανέκδοτο όπου ο Beethoven λέει στον υπηρέτη του πως αυτός είναι η πηγή της έμπνευσής του. Αυτός απαντά "Εγώ? Ας γελάσω... Χα-χα-χα-Χααα...", όπου το γέλιο του είναι οι διάσημες πρώτες νότες της 5ης συμφωνίας... Πέρα απο την πλάκα, ο Beethoven ήταν μεγάλος επαναστάτης, σπάζοντας σχεδόν όλους τους κανόνες της εποχής, με ιδιαίτερη δυσκολία να υποταχθεί στα συνηθισμένα και διδασκόμενα. Σαφώς και το πηγαίο έχει ανεπανάληπτη δύναμη, αλλά για τον παραγωγικό μουσικό, η μελέτη, οποιασδήποτε μορφής, είναι μονόδρομος. Απο το να διαβάσεις ότι βιβλίο σύνθεσης υπάρχει, μέχρι να ακούσεις και να μελετήσεις διάφορες μουσικές, μέχρι να μην ακούς/παίζεις τίποτα συνειδητά (!!!), να τζαμάρεις με όποιον βρεις, να βρεις τους καλύτερους δασκάλους, να παίζεις μέρα-νύχτα, να κάνεις διαλογισμό, ότι νάναι με λίγα λόγια, ο καθένας με τον τρόπο του, αρκεί να το ζει, να το βιώνει, να έχει αφοσίωση (σε βαθμό ενοχικό, ειδικά αν λείπει ο χρόνος), να το αγαπά στην τελική... Γιατί πόσα "λαλαλα" θα κάνεις? Τα πάντα είναι μουσική και άλλα τέτοια διαστημικά και πλατωνικά, αλλά η μουσική, σε νευροβιολογικό/ανθρωπολογικό επίπεδο, είναι γλώσσα, ίσως η πρώτη γλώσσα (ή ο χορός). Σε πρακτικό επίπεδο, για να αποφύγεις τον συνεχή μουσικό αυτισμό, χρειάζεται να μάθεις να μιλάς. Ο βουδιστής μοναχός, την βρίσκει με το Ομ του (χωρίς να εννοώ πως είναι αυτιστικός!), αλλά το feedback που δέχεται είναι καθαρά εσωτερικό, η μεταμόρφωση είναι εσωτερική. Ο μουσικός χρειάζεται να επικοινωνήσει, είναι ένα ψυχωσικό άτομο που επιλέγει την μουσική γλώσσα για να ισορροπήσει στην καθημερινότητα του και να συμμετάσχει σε αυτήν. Μπορεί να μην είναι εκ φύσεως ή εκ αναπτυξιακού περιβάλλοντος ψυχωσικός, η Μουσική όμως είναι ένας εξαιρετικός καταλύτης, ένα ισχυρότατο αϋλο ναρκωτικό, που μπορεί να μεταστρέψει και τον πιό φυσιολογικό άνθρωπο (αν υπάρχει). Ο μουσικός χρειάζεται να αναπτύξει ένα γνωστικό επίπεδο που θα τον διευκολύνει να ανακαλύψει καινούργια πράγματα, κυρίως μέσω αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Μπορεί η ψύχωση του μουσικού να δημιουργεί κρίσεις μεγαλείου, αλλά δεν υπάρχουν μουσικοί υπεράνθρωποι, ή και να υπάρχουν, είναι πάρα πολύ λίγοι. Αυτά περι τελειότητας. Όλοι οι υπόλοιποι, κινούμαστε στο επίπεδο του πιθήκου ακόμα, και είμαστε αναγκασμένοι να κλέβουμε και να μιμούμαστε. Εξελλίσουμε για να εξελιχθούμε. Για τον νόμο της βαρύτητας και τα ερωτήματα που υπάρχουν, καλύτερα να μιλήσει κάποιος φυσικός, αλλά για τίποτα μην είσαι σίγουρος. Αρκετά με το βραδυνό παραλήρημα, καληνύχτα σας!

my man. 8) o 89 με ψηνει. Που τον προτιμάς, bridge ή neck? Και πότε βγαίνουν οι X-series? ???

ακου τον studio54

Μάλλον μιλάς για ταλέντο (το οποίο νομίζω πως οι περισσότεροι το'χουν. λίγοι δεν το έχουν και λίγοι το έχουν σε υπερθετικό. κατα Gauss κατανομή?) Το ένστικτο είναι... ο ρυθμός που χτυπάς το πόδι στο τραπέζι. ("Ποιός κουνιέται παιδιά?") ;) Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, ωραίο ή άσχημο, απλά είναι, υπάρχει. Νομίζω πως ελλοχεύει ο κίνδυνος αναζωπύρωσης αρχαίας διαμάχης "Τι το θες το ωδείο?" ή "Πήγα σε ωδείο και ξέρω". Η σημασία της διδασκαλίας είναι αδιαμφισβήτητη, απλά η διδασκαλία (οφείλει να) προκαλεί στο διδασκόμενο εσωτερικές συγκρούσεις και ερωτήματα, να γκρεμίζει στεγανά. Αυτό που είναι αμφισβητήσιμο, όμως, είναι η ποιότητα της διδασκαλίας, που καμιά φορά έχει αποτέλεσμα ανάλογο του μπετόν-αρμέ. :) προσοχή, κυκλοφορούν και ασθένειες... ;D

Συμφωνώ με Κουφή Λεοπάρδαλη. Χλωμό πρόσωπο με κιθάρα με κρόσια και στολή αστροναύτη παίζει παπάδες (και καλόγριες), ωραία κομμάτια γράφει (κλασσικίζει αλλά ευτυχώς δεν μπαροκίζει - έλεος πια), πολύ καλό live (Αν), ωραία Γιαπωνέζα γυναίκα (δήθεν πληκτρού), πολύ ερωτευμένο το πουλάκι μου, φτού του... Πετρούτσης πάλι, βαριέμαι. Αυτός είναι μοναδική περίπτωση. Cleancut μια ζωή, θα πέσει στα ναρκωτικά στα 50 επειδή θα βαριέται και ο ίδιος αυτά που παίζει.

ήταν πρωτομαγιά govanmaniac και με είχε πιάσει η άνοιξη ;) lambrosgg, καλή και η μουσική ανάλυση, αλλά δεν χρειάζεται και λίγο ένστικτο μέσα?

Όντως, σκέτο κούτσουρο, μιας και δεν είναι η τυπική κιθάρα-λατέρνα, με τις πέρλες, τα γαρύφαλλα, τα λούστρα και τα λούσα, που εκτιμούν κάποιοι. Βέβαια έχει το logo που λέει Gibson, που εκτιμούν κάποιοι άλλοι (ναι, μου αρέσει να το βλέπω...). Από playability και "ακουστική ποιότητα" (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), σε πληροφορώ πως είναι εντυπωσιακά καλή. Ο Burstbucker όντως για πέταμα, σε αντίθεση με τον p90 που σκίζει. Οι μαγνήτες είναι αναλώσιμοι όμως (ειδικά στα 880 Euro). vintager, υπάρχει προκατάληψη, αυτό έχω να πω μόνο... Gibson rules, mf's... PS: Και εσύ ρε Jimi, πέθανες νωρίς, πριν βάλεις τα πράγματα στην θέση τους...

σαν και αυτή δηλαδή? ;) BFG (Barely Finished Gibson): Ίσως να μην της φαίνεται, αλλά ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ κιθάρα. (στη φωτό με EMG85/p85, EMG pa2 booster, 18V mod 8))

να ξανακάνω μία ερώτηση που έκανε και ο Vintager: Πως καταφέρνετε και χειρίζεστε τόσα πολλά πετάλια? Πως πάτε από έναν ήχο σε έναν άλλον? Σε high gain καταστάσεις δεν μαζεύετε θόρυβο? Δεν χάνεται το σήμα με τόσα καλώδια, effects, κλπ.?

όχι μωρέ, ατάκα του Χάρρυ Κλύνν είναι @blue: ;D

χα, εγώ μια japan strat! ;D

άμα είναι έτσι, να βγάλουμε και την πρίζα... :D

τι μαθαίνει κανείς... στο raped by elephants, δώσε βάση στους στίχοι μου θυμίζει μουσική από ταινια του Kevin Smith

α γεία σου manosx, βγες, είμαστε στο Gain Channel... ;)

http://www.b-52stealthseries.com/AT112.html http://guitars.musiciansfriend.com/product/B52-60Watt-1x12-Tube-Combo?sku=480046 πολύ καλός ενισχυτής. φουλ λάμπα. πάρα πολύ καλοί ήχοι, ισάξιος με ενισχυτές 1000+ Euro. Μείον η ποιότητα κατασκευής, δεν είναι για πολλά χτυπήματα.

να κάνω μία ερώτηση? δηλαδή γιατί δεν υπάρχει ανάλογο ερώτημα για strat, tele, sg, και όλα τα λοιπά κιθαροειδή και υπάρχει για την les paul? είναι όντως το holy grail των ηλεκτρικών κιθαρών? Προσωπικά δεν έχω παίξει με πολλές LP, αλλά σίγουρα έχω ακούσει αρκετές. Είτε σαν παίκτης είτε σαν ακροατής, η LP είναι πάντα μιά LP. Έχει ένα συγκεκριμένο ήχο που την χαρακτηρίζει. Τώρα, το "καλή LP, κακή LP" δεν το πολυκαταλαβαίνω... Αυτό που έχω διαπιστώσει όμως, είναι πως υπάρχουν φιλικές LP και εχθρικές LP... Που ο ένας θα βρίσκει μια LP μάπα, και ο άλλος την ίδια ακριβώς, θεά. Γενικά η κριτική προς τις LP έχει κάποιες φορές μεταφυσικό χαρακτήρα...

πόσα εισητήρια έκοψε η διοργανώτρια? πόσα διατέθηκαν από χορηγούς? ποιά ήταν η συνολική προσέλευση? ποιές είναι οι προδιαγραφές του χώρου, κυρίως όσον αφορά την ασφάλεια και την μετακίνηση του κοινού? ποιό είναι το ταβάνι μέχρι να πεις sold out? το πιθανότερο είναι προσωπικά να γκρίνιαζα ακόμα και αν γινόταν η συναυλία (εκτός και αν παίζανε το Halo, οπού μπορεί να γυρνούσα και με τα πόδια). τέτοιο χάος στο Terravibe δεν έχω ξαναδει.

μόνο η vodafone είχε δώσει τουλάχιστον 5000 προσκλήσεις. Πρέπει να ήταν χτές τουλάχιστον 10000 στο επίσημο τζάμπα. Δηλαδή αν γινόταν το live κανονικά, θα διακτινιζόμασταν αυτόματα σπίτια μας (με τα αυτοκίνητα μας παρκαρισμένα απο κάτω)? +1

μεγάλε, δεν με εμπιστεύομαι... :D http://www.thomann.de/gr/tonepros_lpcm02_c_tuneomatic_set_chrome.htm αυτό λογικά θα κάνει κατευθείαν για LP, χωρίς modες, ε? ;)

και έλεγα, δεν θα το πει κανείς... Thanxs b_s. δηλαδή, zestair, ένα καλύτερα ακονισμένο νυστέρι κάνει έναν χειρουργό καλό? Μία καλύτερη τσάπα, ένα γεωργό άξιο?

Άλλαξες και stoptail?? Φωτιές βάζεις... Ναι, σκεφτόμουν μήπως με την T3BP γλύτωνα το σκάψιμο. Που τα έκανες τα αυλάκια, στο κέντρο ή στο σημείο που ακουμπούν φυσικά οι χορδές κουρδισμένες?

3 μέρες μετά απο την ακρόαση, έπιασα τον εαυτό μου να τραγουδάει το ρεφραίν. ;D

γιατί τον bone καβαλάρη? Έκανες αυλάκια δηλαδή? H TonePros Model T3BP έχει έτοιμα αυλάκια. Καλύτερα όμως να γίνουν πάνω στο όργανο, έτσι? Με ψήνεις... Είναι να μην ξεκινήσει το aftermarket...

Συμφωνώ με τον Wow!, κυριώς με την πρόθεση του να μπολιάσει με αφαιρετικότητα ένα τόσο συγκεκριμένο (αν και άκρως ενδιαφέρον και εκπαιδευτικό) thread. Θα συμφωνήσω επίσης με τον odeon-mastering, στο ότι ακούμε με κάθε κύτταρο του σώματός μας, με το κάθε μόριο, άτομο, σωματίδιο, κλπ. Σαφώς ακούμε περισσότερα απ'όσα νομίζουμε και αντιλαμβανόμαστε. Το ζητούμενο, νομίζω, δεν είναι το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε "αληθινό" τον ήχο του Στραντιβάριους ηχογραφόντας το, αλλά παίρνοντας ως δεδομένη την αλλοίωση που θα επέλθει, να φροντίσουμε, με τα καλύτερα δυνατά εργαλεία, τις καλύτερες δυνατές γνώσεις και το καλύτερο δυνατόν αισθητικό κριτήριο (με αύξουσα σειρά σημασίας), το τελικό αποτέλεσμα να είναι όμορφο. Πάντα είναι η συνολική αισθητηριακή εμπειρία η οποία μετράει. Και το ηλιοβασίλεμα που χαζεύουμε και θαυμάζουμε δεν είναι μόνο το στιγμιαίο φυσικό φαινόμενο, αλλά είναι η συνισταμένη όλων των πραγμάτων που τρέχουν μέσα στο μυαλό μας. Σαφώς και μαθαίνω ίσον μιμούμαι, αλλά δημιουργία σημαίνει μεταλλάξη, ψευδαίσθηση, ψέμα! Όλα αυτά που ανοίγουν το μυαλό μας και μας εξελλίσουν. Που μας ανοίγουν τα σύνορα της αντίληψης. Είναι κατανοητή και αναμενόμενη η αναζήτηση υψηλότερης ποιότητας / πιστότητας (πίστη σε τι?), καθώς προκαλείται εξοικείωση του υποδοχέα στο σήμα. Συνηθίζουμε στο ψυχοτρόπο στοιχείο και θέλουμε περισσότερα (bits?). Η ψευδαίσθηση στην οποία ζούμε σχεδόν όλοι, σχεδόν πάντα, ότι αυτό που ζούμε είναι Η πραγματικότητα παραμένει. Και προσπαθούμε με μετρήσιμα πράγματα να σκοτώσουμε τον καταραμένο όφι. ;)