μπράβο ρε superfunk.
H οποία δίκη μας μουσική, μπορεί να περιέχει στοιχεία και απο ροκ, και από τζαζ, μεταλ, φανκ, κλασσικη, τουρκικη, αραβικη, ινδική, αλλά στον πυρήνα της θα είναι η δική μας μουσική.
And here comes the million dollar question: Και ποιά είναι η δική μας μουσική? Στην ουσία, αυτός είναι ο προβληματισμός όλων, η έλλειψη ισχυρής ταυτότητας, η οποία δεν εκδηλώνεται μόνο στις μουσικές αναζητήσεις των Ελλήνων, αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Είμαστε λίγο "χώρα του απροσδιόριστου".
Στα πιό απλά: Γιατί πχ, στο Noiz, υπάρχουν κυρίως κλιπάκια (από καλούς παίκτες και μουσικούς), όπως blues jam, funk jam, και όχι karsilamas jam, tsamiko jam, tsiftenteli jam? Η παράδοση δεν έχει θέση στην νέα μουσική τεχνολογία? Ή δεν την αναζητά?