Ωραία, δεκτόν. :) :)
Η μέρα που το παιδί "δε θα θέλει" να φαίνεται συνοδευόμενο, είναι πολύ νωρίτερα απ' ότι υποπτεύεσαι (στην περίπτωση του δικού μου, ήταν από τα οκτώ), διότι αυτή είναι η μόδα. Όμως, ο νομοθέτης έχει προβλέψει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα (τη συνοδεία) ως καθήκον, και όχι ως ζήτημα προς διαπραγμάτευση. Κατά το ίδιο σκεπτικό, απαγορεύεται να αφήνεις ανήλικο μόνο του στο σπίτι, ή να τον στέλνεις να σου παίρνει τσιγάρα, ή να πεταχτεί μέχρι την ταβέρνα του κυρ-Παντελή να πάρει λακέρδα, ή να πάει στα αγγλικά π.χ.
Ο συνοδός πρέπει να είναι διακριτικός (ισχύει - κατά τη γνώμη μου - σε κάθε ηλικία, όχι μόνο στην παιδική), αλλά οφείλει να είναι εκεί. Το bullying (και πολλά άλλα δυσάρεστα) αποφεύγονται πλήρως, με αυτή την απλούστατη ρύθμιση και - παρ'ότι δεν είναι της μόδας να ομολογείται - τα παιδιά γουστάρουν να είναι οι γονείς τους κάπου κοντά, υπό την προυπόθεση ότι συμπεριφέρονται όμορφα.
Προφανώς, καθώς πλησιάζει στην ενηλικίωση, αυτή η συνοδεία πρέπει να γίνεται με περισσότερη διακριτικότητα και πάντα σχετιζόμενη με άλλες παραμέτρους, αλλά μέχρι τότε το ζήτημα του bullying έχει οριστικά ξεπεραστεί.
Θα δεις και μόνος σου, ότι έτσι είναι.
:) :)