trolley

Το να βρεις τους άριστους είναι πολύ δύσκολο. Ευτυχώς, το να βρεις τους άλλους είναι πανεύκολο. α) άνθρωποι με χαρτί από ψυχιατρείο. β) άνθρωποι που δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη "Ευρωζώνη" γ) άνθρωποι που πιστεύουν στις προφητείες του Παίσιου δ) άνθρωποι που ακούνε real FM και μένουν στην Χαλκίδα :) ε) άνθρωποι που έχουν θέση μόνιμου υπαλλήλου στο Δημόσιο Όλοι οι παραπάνω θα έπρεπε να στερηθούν του εκλογικού τους δικαιώματος, μαζί με όσους δεν πάνε να ψηφίσουν χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος υγείας (στο στυλ "δεν ενδιαφέρομαι, κόφτε το λαιμό σας"). Εγώ θα ξεκίναγα ως εξής : θα ακύρωνα όλα τα εκλογικά βιβλιάρια, και θα έδινα έξι μήνες στον πληθυσμό να πάει να προμηθευτεί τα νέα. Όσοι δεν το έκαναν εγκαίρως, θα τους στερούσα τα εκλογικά δικαιώματα για μία εκλογική αναμέτρηση. Απλά πράγματα.

Το "βελτιωμένο είδος Δημοκρατίας" είναι αρκετά απλό : για αποφάσεις που επηρρεάζουν το 100% του πληθυσμού πρέπει να απαιτείται πλειοψηφία άνω του 70%. Δεν μοιράζουμε το καρβέλι στο Μυστικό Δείπνο, ώστε να είμαστε υποχρεωμένοι να το μοιράσουμε ακριβώς στα δύο. Επί τη ευκαιρία, και επειδή πολλές γνώμες διαβάζουμε αλλά λίγα "γεγονότα", αυτή ακριβώς είναι η βάση πάνω στην οποία συγκεντρώνουν υπογραφές (έφτασαν ήδη τις 900.000) : λένε (και πολύ σωστά) ότι η ελάχιστη απαραίτητη συμμετοχή θα πρέπει να είναι στο 75%, και το ποσοστό του νικητή άνω του 60%. Έχει κανείς κάποια αντίρρηση;

"Αξία" είναι όντως η λέξη-κλειδί. Όταν ο Φάρατζ έταζε 350 εκ/ρια στερλίνες (την εβδομάδα) για το σύστημα Υγείας, προφανώς αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη "αξία" αυτού του ποσού. Αν η "αξία" έπεφτε στο μισό (χάριν παραδείγματος), τότε για να έχει η υπόσχεσή του το ίδιο αντίκρυσμα, θα έπρεπε να δίνει 700 εκ/ρια στερλίνες. Έτσι δεν είναι; Όμως. η "αξία" της στερλίνας που έχει υπ'όψιν του, είναι εκείνη που διαμορφώθηκε ένεκα των πολιτικών επιλογών των συμπατριωτών του ΚΑΙ της σχέσης με την Ε.Ε., που είναι η (γεωγραφικά και πολιτισμικά) εγγύτερη αγορά για τη χώρα του. Είναι ψεύτης, διότι επικαλείται μία αξία, ενώ την ίδια ώρα μισεί την σημαντικότερη παράμετρο για τον καθορισμό αυτής της αξίας. Στην περίπτωση της "ψήφου", επίσης η αξία της πρέπει να προστατευθεί. Προκειμένου να προστατευθεί, η απολύτως ελάχιστη προϋπόθεση είναι η τήρηση του πνεύματος του νομοθέτη, ο οποίος έχει πει πως εκλογές πρέπει να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Οποιοσδήποτε παραβιάζει αυτή την αρχή, δεν συμβάλει σε αύξηση της αξίας της ψήφου αλλά σε μείωση αυτής, εξ' ου και το (φαινομενικά παράδοξο) του να είμαστε σε μία χώρα που διαρκώς έχει προβλήματα, ενώ έχουμε εκλογές τόσο συχνά (ακόμη δεν απάντησες ΤαμΤαμ, και ξέρω πως οφείλεται στο ότι δεν έχεις απάντηση παρότι προσπαθείς να το περάσεις σαν μη-εκτροπή από τη θεματολογία του νήματος). Από εκεί και πέρα, έχω πολλές προτάσεις για την περαιτέρω προστασία της αξίας της ψήφου, αλλά έχουμε προειδοποιηθεί να μη διολισθήσουμε σε πολιτική συζήτηση.

Ας μην το συζητήσουμε, αλλά κάνε ένα κόπο να παραθέσεις την αιτία για την οποία τα φημοψηφίσματα ευδοκιμούν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ίσως έχεις σκεφτεί κάτι που να μου/μας διαφεύγει. Επίσης, μην παίρνεις αυτό τον απαξιωτικό τόνο, απαντώντας σε κάτι που δεν έγραψε κανείς, δηλαδή κανείς δεν υποβάθμισε την αξία του δικαιώματος της εκλογής. Εκλογές γίνονται (ειδικά εδώ, γίνονται κάθε 2.5 χρόνια κατά μέσο όρο). Δε θα σε στριμώξω ρωτώντας γιατί τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο ενώ έχουμε τόσο συχνά εκλογές, αλλά τουλάχιστον μπορείς να απαντήσεις στην πρώτη ερώτηση;

Αυτό δεν είναι επιχείρημα όμως, είναι ευχολόγιο. Οποιοσδήποτε από εμάς έχει παρακολουθήσει (και ξεκαρδιστεί) με τα βίντεο που δείχνουν φανατικούς ψηφοφόρους των τεσσάρων τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, ξέρει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το εκλογικό σώμα μπορεί όντως να είναι σε χάλια κατάσταση. Δηλαδή, αγαπητέ ΤαμΤαμ, ο "λαός" όχι μόνο μπορεί να ψηφίζει προς τον όλεθρό του, αλλά συχνά το κάνει κιόλας. Ο μόνος λόγος που αυτό διαγνώσκεται κυρίως στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, είναι ότι σε αυτές καλείται όντως να ψηφίζει - στις άλλες δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες. Τα λέει καλύτερα ο LK από πάνω, και δεν είναι ούτε δεξιά ούτε μα****να.

Η μόνη υποχρεωτική συνέπεια που απορρέει από το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, είναι ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να ανακοινώσει επίσημα στην Ε.Ε. ότι θέλουν να φύγουν. Τίποτε άλλο (κρατήστε το αυτό, για λίγο) !! Αμέσως(...), θα ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για τον προσδιορισμό των όρων μίας συμφωνίας που θα διέπει τις σχέσεις της Ε.Ε. με τη Βρετανία, όταν η δεύτερη όντως αποχωρήσει. Για μία οικονομία τόσο σύνθετη όσο η Βρετανική, υπολογίζεται ότι αυτό θα διαρκέσει για χρονικό διάστημα δύο έως τεσσάρων ετών. Κατόπιν, με τη νέα συμφωνία ανά χείρας (η οποία θα περιγράφει με τον πλέον χειροπιαστό τρόπο τις όντως συνέπειες ενός Brexit, η κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμα να κάνει συμπληρωματικό δημοψήφισμα, ένα "Are you sure?" ούτως ειπείν. Ακόμη και αν επιλεχθεί να προχωρήσει στο τελειωτικό βήμα, η διαδικασία εξόδου θα πάρει τουλάχιστον άλλον ένα χρόνο. Άρα, μιλάμε για : α) ένα υποθετικό γεγονός που θα λάβει χώρα σε τρία ή πέντε χρόνια, β) με τη Σκωτία και την Ιρλανδία να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, γ) τους πολιτικούς που ηγήθηκαν του Brexit να έχουν κάνει περισσότερες αναδιπλώσεις και από τους δικούς μας πολιτικούς (το άρχισαν από σήμερα, για όποιον προσέχει τι βλέπει) δ) τη στερλίνα να... well... whatever ε) τους αμερικανούς να πιέζουν για Ένωση με την Ε.Ε. (μην ξεγελιέστε από τον Ομπάμα που ήταν ήπιος σήμερα, ο άνθρωπος "απολύεται" σε λίγο καιρό, δεν έχει λόγο να χαλάει τα συκώτια του). στ) τους Γερμανούς να "παίζουν μόνοι τους" και διάφορα πράγματα να προχωράνε ερήμην της Βρετανίας... ...και κάπου εκεί να "σκάει" το ερώτημα : Are You Sure ? Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, ένα δημοψήφισμα γίνεται (ακόμη και) με τη συγκέντρωση του απαραίτητου αριθμού υπογραφών... σήμερα λοιπόν, κάτι τρελοί ανοίξαν ένα δικτυακό τόπο που μάζευε υπογραφές για να... ξαναγίνει το χθεσινό δημοψήφισμα... μέσα σε δύο-τρεις ώρες είχε μαζέψει 170.000 υπογραφές (αναγκάστηκαν να το "κατεβάσουν"). Φανταστείτε, σε ένα χρόνο από σήμερα τι έχει να γίνει. Μέχρι το... Brexit, θα έχουν αλλάξει όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη, η δική μας επίσης, η Μέρκελ επίσης. Με το φως της νέας ημέρας, τα πράγματα δείχνουν πάντα καλύτερα. Σε ένα πιο σημαντικό επίπεδο, όταν θέλεις να εργαστείς και να αλλάξεις κάτι, ΜΕΝΕΙΣ ΜΕΣΑ, δεν λουφάρεις. Η λούφα είναι ένδειξη εθνικιστικού αυτισμού, ΟΧΙ εθνικού φρονήματος. Η πραγματική Βασίλισσα, τα είπε όλα στο παραπάνω βίντεο.

Όταν πέθανε, είχα γράψει το παρακάτω : "Θρήνησα για τον Michael Jackson, τότε που πέθανε. Δηλαδή ένα-δύο χρόνια μετά το Dangerous και την αναβολή της ελληνικής συναυλίας, τότε που άρχισαν να φτάνουν τα νέα για το πως ακριβώς ο δισεκ/χος σταρ αξιοποιεί την περιουσία του για να ξαπλώνει σε ισοβαρικούς θαλάμους για να αλλάξει το χρώμα στο δέρμα του με ειδικά φάρμακα και ακτινοβολίες, για να ρυθμίζει εξωδικαστικά βάσιμες καταγγελίες παιδοφιλίας και να πληρώνει ένα απίστευτο τσούρμο πιθήκων για να διασπείρουν ψέμματα στο κοινό όσον αφορά την καλλιτεχνική και προσωπική του ζωή. Αυτός που πέθανε χθες, δεν ήταν ο Michael Jackson - ήταν ένας λευκός που πέθανε από την κατ' εξοχήν πάθηση των λευκών αμερικανών (ανακοπή στη κρίσιμη ηλικία των 45-55), ένα "has been" καλλιτέχνης που δεν είχε ηχογραφήσει τίποτε εδώ και πολλά χρόνια, ένας μονίμως υπόδικος για ακατανόμαστα εγκλήματα, ένας άνθρωπος που είχε πλέον φτάσει να είναι απωθητικός στην όψη (ακόμη και για μένα, που δεν κρίνω από τη φάτσα κανέναν) χάρη στις περιουσίες που είχε αφήσει στα νυστέρια των πλαστικών χειρουργών. Το χθεσινό τραγικό περιστατικό, απλά μου (ξανά)θύμησε το ακόμη τραγικότερο περιστατικό του θανάτου ενός "θεού" της μαύρης μουσικής. Ας (ξανα)πενθήσουμε." Έτσι, σαν υπενθύμιση για το τι είχατε την τύχη να διαβάζετε κάποτε, όταν δεν είχα(με) ακόμη βαρεθεί. Επίκαιρο νόμίζω, ειδικά αυτές τις ημέρες, ναι; Εννοείτε ότι διάφοροι είχαν σπεύσει να "μου την πουν" για την ασέβεια. Σήμερα, ασφαλώς ίσως είχα γράψει απλώς ένα "φτού". Over and Out.

MOSTLY SCHUBERT LEME

Όντως, αυτοί έχουνε πολλά καλά.

Πιο πολλοί ξέρουν το My Sharona από το Smoke On The Water.

Εξαίσιο το χιούμορ σας φίλτατε.

Παραμένει ισόβια (καθώς φαίνεται) απορία μου : γιατί σταματάτε στην αποτίμηση ποδοσφαιρικών επιδόσεων; Υπάρχουν και άλλα συναφή θέματα : το μήκος του ανδρικού μορίου σας (ειδικώς το πεδίο σύγκρισής του με άλλων), το μέγεθος που έχετε παρατηρήσει να έχουν τα στήθη κάποιας τηλεπαρουσιάστριας, ο αριθμός των μποτιλιών μπύρας (ή άλλου ποτού) που ήπιατε στην απόλυσή σας από τον ελληνικό στρατό κλπ. Είναι εξίσου σημαντικά θέματα και αυτά, μην τα στριμώχνετε κάτω από το χαλί.

Την πιο έντιμη/χρήσιμη ερώτηση την έκανε ο Ραίη. Την συμπληρώνω : πότε ακούσατε για πρώτη φορά να γίνεται λόγος για "τέχνη" και που; Αν είσαστε έλληνες (και μάλλον είσαστε, εφ' όσον διαβάζετε το παρόν κείμενο), σας μάθανε σε πολύ μικρή ηλικία, τα εξής : α) Τέχνη είναι κάτι που βρίσκεται σε κάποιον προστατευμένο χώρο που λέγεται Μουσείο. β) Ασφαλώς, αυτά τα Μουσεία είναι τίγκα με ελληνικά προϊόντα. γ) Όλοι οι άλλοι (λαοί, έθνη, πλανήτες) πασχίζουν μάταια να ξεφύγουν από την επιρροή της ελληνικής τέχνης. Όλα τα παραπάνω, είναι απλώς ατάκες που θα έλεγε ο αξιοσέβαστος κος Πορτοκάλος (από τη σχετική ταινία) και δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την αλήθεια του ζητήματος. Αν μάλιστα προσθέσετε ότι Μουσεία στην Ελλάδα (μέχρι σχετικά πρόσφατα) νοούνταν μόνο εκείνα που υπάγονται στο ελληνικό δημόσιο, ε... κάθε άγνοια είναι αυτονόητη. Στα παραπάνω προσθέστε ότι ο όρος "Μοντέρνα Τέχνη" έχει πολύ-πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο. Οι σαχλαμάρες (σαν αυτές που είδαμε) δεν είναι "Μοντέρνα Τέχνη" - στην καλύτερη (γι' αυτές) περίπτωση είναι προτάσεις κάποιων για υποψηφιότητα να ενταχθούν στην κατηγορία "Έργο Τέχνης", πολλά χρόνια μετά την παρουσίασή τους, συχνά με τον ίδιο το δημιουργό τους νεκρό. Οπότε, οι μόνες έγκυρες τοποθετήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν είναι κάτι σαν "Έχω δει πολλά σύγχρονά (μου) δημιουργήματα και δε νομίζω ότι πρόκειται να αντέξουν στο χρόνο", αλλά ακόμη και αυτή η δήλωση μπορεί να γίνει μόνο από όποιον ενδιαφέρεται όντως για το αντικείμενο (ενδιαφέρον που θα έχει πιστοποιηθεί από το χρόνο που δαπανά προς την κατεύθυνση του να παραμένει ενημερωμένος, αν μη τι άλλο;). Το κόστος τέτοιων δημιουργημάτων, δεν μας αφορά. Κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν να είναι εξαιρετικά πλούσιοι και (αφου εκπληρώσουν κάποιες εμμονές και επιθυμίες) κρίνουν σκόπιμο να έχουν... χόμπυ. Ότι και αν αγοράσουν (σε αυτό το πλαίσιο) το κάνουν με την κομψότητα του Κίνγκ-Κονγκ, παραμορφώνοντας πλήρως την ιδέα της αξίας (αρκεί να πέσετε σε κάποιον "λεφτά" που προσπαθεί να αγοράσει φωτογραφική μηχανή, θα με θυμηθείτε). Αν πετάνε χρήματα σε σαχλαμάρες, είναι μία συζήτηση για τις διαστροφές του Καπιταλισμού, όχι για την Τέχνη.

Όπου βλέπεις "LEVEL" αναφέρεται σε κάποιον μείκτη ηχητικής στάθμης. Π.χ. μπορείς να έχεις βάλεις "στο φουλ" τον LFO, αλλά να μιξάρεις σε σχετικά χαμηλή ηχητική στάθμη την επίπτωση του LFO.

Sure, now we have colour films.

Όλα όσα έγραψες είναι πολύ σωστά και (βεβαίως) συμφωνώ.

Δεν ξέρω αν το έγραψε κανείς, αλλά θαρρώ πως αυτό που (σας) σοκάρει είναι η ύστερη συναίσθηση πως ο Τραμπ και ο Γιάνγκ δεν πρεσβεύουν δα και τόόόόσο διαφορετικά πράγματα. Κοινώς, ότι είχατε τον Γιάνγκ πολύ ψηλά ή τον Τραμπ πολύ χαμηλά, depending on your politics.

YES, Ναι, έχει, αλλά δεν χρειάζεται πλέον. Η μόνη περίπτωση που αλλάζουν το κούρδισμα οι πληκτράδες (το χοντρό, όχι το ψιλό) είναι για να συνοδεύσουν ευκολότερα κάποιον τραγουδιστή συνήθως, ο οποίος δεν μπορεί να τραγουδήσει στη σωστή τονικότητα του τραγουδιού. ... ... ... Και το ξέρεις πολύ καλά. Άντε, να σε δω να γράφεις ότι έχεις ποτέ κουρδίσει το συνθ σου πειράζοντας το προκειμένου να κουρδιστεί με.. ξέρω 'γω.. την κιθάρα.. άντε γράψτο... να γελάσωμε... :) :) :)

Τα παλιά αναλογικά σύνθ, ξεκουρδιζόντουσαν όταν άλλαζε η θερμοκρασία (στο περιβάλλον) και τα ποσοστά υγρασίας. Δεν υπάρχει κανένα trolleying, είναι ένα απλό και πασίγνωστο γεγονός. Μπορείς να βρεις διάφορες μαρτυρίες επ' αυτού, και το έχω εμπειραθεί προσωπικά. Τα υπόλοιπα άστα, απλώς ήθελα να σου πω ότι δεν είναι "σωλήνες" οι αυλοί του εκ/κου οργάνου, και - όχι - η λέξη τονικότητα δεν αναφέρεται στο κούρδισμα, απ' όσα λιγοστά αξιώθηκα να μάθω στην πολυτάραχη ζωή μου ως πράκτορας στην υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος.

Αγιούτα τα φρούτα,

Τζάκ2, πόσα ακριβώς αναλογικά συνθ έχεις πιάσει με τα χέρια σου; Έστω και με γάντια...; Επίσης, ο άνθρωπος που πιστεύει ότι το tuning αφορά "τονικότητα", ας μην κάνει υποδείξεις σε άλλους. Έχεις δίκηο (λέμε τώρα) για το μήκος των αυλών (σουλήνες έχει ο Πετζετάκης : http://www.petzetakis.gr/), βέβαια κάθε όργανο είναι διαφορετικό από το άλλο, αλλά ας μην κουλάμε στοις λεπτομαίρειαις.

Η ορολογία που αναφέρεις είναι αυτο-ερμηνευόμενη ως "Χονδροειδές Κούρδισμα" και "Λεπτοφυές Κούρδισμα". Ο λόγος που χρειάζονταν κάτι τέτοιο, είναι ότι την περίοδο των (πραγματικά) παλαιών συνθετητών, οι ταλαντωτές ξεκουρδιζόντουσαν ως απόρροια ακόμη και κλιματολογικών συνθηκών, συνεπώς έπρεπε να επανακουρδίζονται διαρκώς. Στην εποχή μας, το φαινόμενο έχει σχεδόν εκλείψει.

My very first impression of London...

Καλά... αυτουνού (sic) όλη η ζωή του ήταν ένα κόνσεπτ άλμπουμ. Καταράχτωφ, δεν με αντιλαμβάνεσαι. Άλλο πράγμα το "Λονγκ-Πλαίη" βινύλιο (ως μέσο αναπαραγωγής που χώραγε πολλά λεπτά μουσικής), και άλλο πράγμα το "Άλμπουμ" ως καλλιτεχνική επιδίωξη που συλλαμβάνεται και ολοκληρώνεται έχοντας ένα συγκεκριμένο ορίζοντα. Ευχαριστούμε για τη λίστα πάντως. Προσωπικά πιστεύω ότι η λίστα σου ανήκει σε άλλο νήμα (π.χ. "Προτεινόμενες επιλογές από τη διεθνή δισκογραφία). Εδώ, θα προτιμούσα να δω τα πέντε ή δέκα αγαπημένα σου (καθώς έτσι συστηνόμαστε και μαθαίνει ο ένας για τον άλλο). Από αυτή την άποψη βέβαια, ο καλύτερος είναι ο ΩντιοΚώστας που έβαλε ένα. Δεύτεροι, ο ΛΚ και εγώ.

Ειδικά στην τζαζ, το "άλμπουμ" με την έννοια που είναι αποδεκτή στον κόσμο του ροκ ιδιώματος, είναι κάτι το (σχεδόν) εντελώς άγνωστο. Κανείς (σχεδόν, ξαναλέω) δεν έχει φτιάξει "κόνσεπτ άλμπουμ" και κανείς δεν μπήκε στο στούντιο (ειδικώς τις δεκαετίες στις οποίες αναφέρθηκες) με την ιδέα "ας πάμε να τελειώσουμε ένα άλμπουμ". Τζαμάρανε οι άνθρωποι, άλλοι με περισσότερο και άλλοι με λιγότερο οργανωμένο υλικό, και προέκυπταν δίσκοι - μάλιστα δεν ήταν σπάνιο να προκύπτει υλικό για πάνω από έναν δίσκους, από μία σειρά σέσσιονς. Κατά τα άλλα, όπως είδα είπα, εγώ επίσης είμαι αλμπουμάκιας, και περιμένω τη λίστα σου με μεγάλο ενδιαφέρον.